Santiago de Compostela, 22 de setembro de 2015.

Vistos por min, Roberto Soto Sola, maxistrado xuíz titular do Xulgado de Primera Instancia número 6 desta localidade e o seu partido xudicial o presente xuízo verbal número 1110/2012 promovido pola procuradora Sra. Outeiriño Acuña, en nome e representación de Nancis de la Caridad Díaz Vázquez, asistida de letrado, fronte a Osmani Ramírez Otaño, maior de idade, salientado en autos, declarado en rebeldía procesual, sen intervención do Ministerio Fiscal, dada a sobrevida maioría de idade da filla habida en común.

I. Antecedentes de feito.

Primeiro. Pola procuradora Sra. Outeiriño Acuña, en nome e representación de Nancis de la Caridad Díaz Vázquez, asistida de letrado, fronte a Osmani Ramírez Otaño, maior de idade, salientado en autos, sen intervención do Ministerio Fiscal, dada a sobrevida maioría de idade da filla habida en común, foi deducida demanda de xuízo verbal sobre patria potestade, garda e custodia réxime de estanzas e comunicación do proxenitor non custodio e pensión de alimentos interesándose nesta finalmente tras alcanzar a maioría de idade a filla habida en común unha pensión de alimentos de 180€/mes e o aboamento por metade dos gastos extraordinarios desta, renunciando a toda pretensión sobre patria potestade, garda e custodia e réxime de estanzas e comunicación do proxenitor non custodio obviamente.

Segundo. Admitida a demanda e emprazada a parte demandada non compareceu nin deduciu contestación á demanda.

Declarada a parte demandada en rebeldía procesual foi sinalado xuízo.

Tramitada a testifical da filla habida en común e tramitada a consulta da Oficina de Averigüación Patrimonial, acordada de oficio a parte actora, instou finalmente tras alcanzar a maioría de idade a filla habida en común só unha pensión de alimentos de 180 €/mes e o aboamento por metade dos gastos extraordinarios desta.

Terceiro. Na substanciación do presente proceso observáronse as prescricións legais vixentes, inclusive o prazo para ditar sentenza.

II. Fundamentos de dereito.

Primeiro. Pola procuradora Sra. Outeiriño Acuña, en nome e representación de Nancis de la Caridad Díaz Vázquez, asistida de letrado fronte a Osmani Ramírez Otaño, maior de idade, salientado en autos sen intervención do Ministerio Fiscal, dada a sobrevida maioría de idade da filla habida en común, foi deducida demanda de xuízo verbal sobre patria potestade, garda e custodia réxime de estanzas e comunicación do proxenitor non custodio e pensión de alimentos interesándose nesta finalmente tras alcanzar a maioría de idade a filla habida en común unha pensión de alimentos de 180 €/mes e o aboamento por metade dos gastos extraordinarios desta renunciando a toda pretensión sobre patria potestade, garda e custodia e réxime de estanzas e comunicación do proxenitor non custodio obviamente.

Declarada a parte demandada en rebeldía procesual foi sinalado xuízo no cal foi tramitada a testifical da filla habida en común achegando máis proba documental a parte actora.

Segundo. Normativa e xurisprudencia aplicable

Da testifical da filla habida en común, da máis proba documental achegada pola parte actora e da consulta da Oficina de Averigüación Patrimonial, practicada de xeito anticipado, resulta evidente a conveniencia e urxencia de adoptar as medidas instadas de xeito definitivo pola parte actora ponderando de xeito sobresaínte:

1º. A total ausencia de comunicación por parte do demandado coa filla habida en común dende hai varios anos con absoluta ausencia de contribución deste aos gastos da citada filla habida en común sequera mediante transferencias, regalos, etc, sen obviamente asumir de xeito directo gastos da menor e actual maior de idade.

2º. A precaria situación económica da actora, perceptora na actualidade duns salarios inferiores en media mensual a 600 €/mes (consulta da Oficina de Averigüación Patrimonial e nóminas e extractos bancarios achegados).

3º. A ausencia de independencia económica da filla maior de idade habida en común.

4º. A non comparecencia do demandado debe ter o efecto previsto nos artigos 770.3 e 771 e 773 Lei de axuizamento civil, «á vista deberán concorrer as partes por si mesmas, con apercibimento de que a súa non comparecencia sen causa xustificada poderá determinar que se consideren admitidos os feitos alegados pola parte que compareza para fundamentar as súas peticións sobre medidas definitivas de carácter patrimonial...»).

Ademais, a filla habida en común, Beatriz, na súa declaración testifical, certificou que o seu pai está casado, ten dous fillos e continúa a súa actividade profesional no ámbito do deporte.

Sobre o alcance e natureza da pensión de alimentos en favor de fillos maiores de idade abonde recordar a SAP Coruña sección 3 do 7 de maio de 2013, ROJ: SAP C 1265/2013, recurso: 616/2012, relator: Rafael Jesús Fernández-Porto García «...el tratamento que o noso ordenamento xurídico dá aos alimentos a favor dos fillos menores de idade non é equiparable ou extensible aos que corresponden aos maiores de idade, nin aos alimentos entre parentes en xeral. Cando nos referimos a alimentos a favor de fillos menores de idade, o tratamento xurídico non é o xeral previsto nos artigos 142 e seguintes do Código civil, senón que esta obriga ten un complemento engadido, derivado da patria potestade que se incardina na relación paterno filial conforme o establecido no artigo 154 do Código civil. Os alimentos debidos aos fillos menores de idade en casos de separación dos seus proxenitores participan da natureza dos que se deben prestar como consecuencia da patria potestade e dos alimentos entre parentes en xeral, aínda que teñen características propias, como consecuencia das circunstancias en que se declara a obriga de prestalos [sentenzas da Sala Primeira do Tribunal Supremo do 26 de outubro de 2011 (Resolución 721/2011, no recurso 926/2010), do 14 de xuño de 2011 (Roj: STS 3591/2011, recurso 1027/2009), do 3 de outubro de 2008 (RJ Aranzadi 7123), do 16 de xullo de 2002 (RJ Aranzadi 6246) e do 5 de outubro de 1993 (RJ Aranzadi 7464)]; debendo terse presente o mandato constitucional previsto no artigo 39.3 da Constitución española (sentenza do Tribunal Constitucional 57/2005). Ata o punto de que os alimentos debidos aos fillos menores de idade é unha cuestión de orde pública, polo que xuíz non está vinculado polas pretensións das partes, nin en canto ao seu establecemento, nin en canto á contía. Os alimentos para os fillos maiores de idade teñen un contido económico distinto. Son exclusivamente os alimentos entre parentes, dos artigos 142 e seguintes do Código civil [Ts. do 8 de novembro de 2012 (Roj: STS 7072/2012, recurso 1100/2011)]. Unha mostra diso é a distinta repercusión á hora de atribuír o uso do domicilio familiar, segundo os fillos sexan maiores ou menores de idade, conforme o artigo 96 do Código civil [Ts. do 14 de novembro de 2012 (Roj: STS 7150/2012, recurso 785/2010), do 30 de marzo de 2012 (Roj: STS 2159/2012, recurso 1322/2010) e do 5 de setembro de 2011 (resolución 624/2011, no recurso 1755/2008...»).

Reitera pola súa vez a SAP Cádiz, Sec. 5ª, 395/2013, do 25 de xullo, recurso 143/2013, relator: Ángel Luis Sanabria Parejo que, no caso dos fillos maiores de idade, a obriga de alimentos dimana do artigo 142 CC, e pode tramitarse no proceso de divorcio, se conviven co proxenitor, ben que, en ningún caso, terá carácter incondicional ou ilimitado. «Polo que se refire ao segundo dos motivos do recurso, a limitación temporal da pensión alimenticia unha vez que se alce a suspensión acordada, este mesmo tribunal que agora resolve vén recordando con reiteración que a separación ou divorcio dos pais non exime estes das súas obrigas alimenticias para cos fillos pois a ruptura do vínculo matrimonial en xeito ningún fai perder a relación de filiación que, a teor do normado nos artigos 143, 144 e 145 do Código civil, implica o dereito do fillo a recibir alimentos dos pais e a correlativa obriga para estes de prestalos. Agora ben, o dereito de alimentos do fillo maior de idade continuado ou sobrevido á extinción da patria potestade conforme o artigo 93.2 do Código civil apóiase fundamentalmente no que a doutrina civilista denominou «principio de solidariedade familiar» (artigo 143) que, pola súa vez, debe poñerse en relación coa actitude persoal de quen se considera necesitado (artigo 152); e, deste modo, conclúese que o contido da obriga de prestar alimentos respecto dos fillos maiores de idade se integra só polas situacións de verdadeira necesidade e non meramente asimiladas ás dos fillos menores (pola presunción de indispensabilidade da asistencia dos pais durante a minoría de idade), sendo así que o que a lei trata de cubrir no caso do artigo 93.2 son dúas realidades primordiais, a subsistencia e a formación. A este respecto habemos de recordar, unha vez máis, que no caso de fillos maiores de idade o deber alimenticio non dimana do débito integral de formación do artigo 154 do Código civil, senón do máis limitado deber asistencial do artigo 142 que se pode tramitar no proceso de divorcio conforme o disposto no aludido artigo 93 se o fillo convive co proxenitor que reclama pola súa conta alimentos do outro proxenitor. Ademais, a obriga alimenticia en pro dos fillos do matrimonio maiores de idade non pode ter un carácter incondicional e ilimitado temporalmente en calquera hipótese pois iso iría en contra da filosofía inspiradora dos artigos 142 e seguintes do Código civil. Os fillos maiores de idade, se conviven no domicilio familiar e sen independencia económica, terán dereito á percepción de alimentos, conforme o artigo 93.2 en relación cos artigos 142 e seguintes do Código civil, se non remataron a súa formación ou carecen de recursos propios por causas a eles inimputables, pero non cando a necesidade proveña de falta de aplicación ao estudo ou ao traballo. No caso de fillos maiores hai que ponderar consecuentemente a súa capacidade para a propia manutención realizando traballos sequera temporais e a súa aplicación aos estudos, posto que a necesidade de orixe endóxena (por falta de rendemento ou abulia) motiva a extinción dos alimentos ex artigo 152 do Código civil. E neste sentido, a desidia na dedicación dos estudos necesarios para acceder ao mercado laboral cualificado é asimilable á falta de dilixencia laboral pois será esixible ao fillo, en tal suposto, se non existe aplicación escolar, intentar incorporarse a un posto de traballo non cualificado, sequera sexa a tempo parcial ou temporal».

Pois ben, procede, así mesmo, ponderando os datos acreditados directa ou indiciariamente (consulta da Oficina de Averigüación Patrimonial e requirimento documental e non comparecencia do demandado) antes enunciados, fixar a pensión de alimentos en 180€/mes e acordar o aboamento por metade dos gastos extraordinarios da filla habida en común logo de acreditación documental destes.

Merecerán a consideración de gastos extraordinarios, entre outros, os derivados da atención da devandita filla en sanidade privada por enfermidades, o custo pola adquisición ou uso de prótese, o custo doutras actividades médicas ou cirúrxicas non cubertas pola Seguridade Social e os gastos farmacéuticos inherentes a estas ou calquera outro similar, incluída a matrícula, se é o caso, e nun futuro, en universidades privadas, etc. e, por fin, calquera de análoga natureza aos antes descritos sempre que non fosen expresamente previstos ao fixar de xeito previo a contía da pensión de alimentos.

Calquera incidente en sede de gastos extraordinarios se dilucidará nos termos do artigo 776.4 da Lei de axuizamento civil, máis os gastos antes enunciados e os de análoga natureza serán susceptibles de execución de título xudicial de xeito inmediato.

Terceiro. Dada a natureza familiar do proceso e a estimación das pretensións articuladas en autos, non procede pronunciamento condenatorio exclusivo en sede de custas procesuais.

En atención ao exposto,

Decido:

Que estimando na súa integridade a demanda de xuízo verbal presentada pola procuradora Sra. Outeiriño Acuña, en nome e representación de Nancis de la Caridad Díaz Vázquez, asistida de letrado, fronte a Osmani Ramírez Otaño, maior de idade, salientado en autos, declarado en rebeldía procesual sen intervención do Ministerio Fiscal, dada a sobrevida maioría de idade da filla habida en común, procede acceder á adopción das seguintes medidas definitivas:

1º. Fixar a pensión de alimentos a cargo do demandado en favor da filla común maior de idade Beatriz en 180 €/mes, a aboar por meses anticipados, en doce mensualidades ao ano e dentro dos cinco días primeiros de cada mes. A devandita cantidade actualizarase anualmente conforme as variacións que experimente o IPC que publique o INE ou organismo que o substitúa.

2º. Acordar o aboamento por metade dos gastos extraordinarios da filla habida en común logo de acreditación documental destes.

Non procede efectuar especial pronunciamento sobre as custas do presente proceso.

Esta resolución non é firme e fronte a esta cabe interpoñer recurso de apelación nos prazos e termos previstos na vixente Lei de axuizamento civil para a súa resolución pola Audiencia Provincial da Coruña (artículos 458 e seguintes e 776 da Lei de axuizamento civil) logo de consignación do depósito de 50 € previsto na disposición adicional decimoquinta da LOPX.

Así, por esta a miña sentenza, pronúncioo, mándoo e asínoo, Roberto Soto Sola, maxistrado xuíz titular do Xulgado de Primera Instancia número 6 desta localidade e o seu partido xudicial.

Publicación: lida e publicada a anterior resolución en audiencia pública polo señor xuíz que a ditou, no día da data; dou fe.