Sentenza: 111/2017.

JVB xuízo verbal 505/2016.

Procedemento orixe: /.

Sobre outros verbal.

Estefanía Ave Prieto, letrada da Administración de xustiza do Xulgado de Primeira Instancia e Instrución número 1 do Porriño, dou fe e testemuña que nos autos de xuízo verbal 505/2016 consta sentenza, que literalmente se pasa a transcribir a seguir:

«Sentenza 111/2017.

O Porriño, 25 de outubro de 2017.

Tatiana de Francisco López, xuíza do Xulgado de Primeira Instancia número 1 do Porriño, vistos os autos correspondentes ao xuízo verbal de reclamación de cantidade rexistrado co número arriba indicado, promovidos polo procurador Manuel Carlos Diz Guedes, en nome e representación de Fiact Mutua de Seguros e Reaseguros, contra María Jesús Pereira Martínez, en situación de rebeldía procesual, dita a presente sentenza con base nos seguintes:

Antecedentes de feito:

Primeiro. O 17 de novembro de 2016, a representación da entidade demandante, presentou demanda contra a demandada, con base nos seguintes feitos:

A entidade demandante é a aseguradora da entidade Pirelo, S.L., propietaria dun negocio de tapizaría e colchonaría que explota na nave sita no nº 19 da rúa do Couto de Tameiga (Pontevedra). A madrugada do 6 ao 7 de xaneiro de 2016, consecuencia dun forte vento, unha das carpas dun invernadoiro propiedade da demandada desprendeuse chocando ao parecer co tendido eléctrico, provocando a caída da tensión eléctrica e con iso numerosos danos aos usuarios da zona. Os danos reclamados pola demandante en concepto de repetición, ao ter sido aboados ao seu asegurado, ascenden a 5.418,55 euros.

Segundo. Admitida a trámite a demanda, deuse traslado desta ao demandado, co fin de contestar a demanda sen que cumprise o dito trámite, polo que se declarou a demandada en situación de rebeldía procesual. O demandante non solicitou a celebración de vista.

Fundamentos de dereito:

Primeiro. Encontrámonos co feito de que o demandado foi declarado en rebeldía. O artigo 496.2 da LAC determina que a declaración de rebeldía non será considerada como “achantamento” polo que, de acordo con tal principio, e o da carga da proba para a demandante, artigo 217.2 da LAC, é necesario que o demandante probe os elementos constitutivos da acción que exerce.

Segundo. A entidade demandante formulou demanda de reclamación de cantidade, interesando a condena de María Jesús Pereira, con motivo da súa responsabilidade no sinistro, ao ser a propietaria da carpa que se desprendeu con motivo do forte vento, refachos que superaron os 70 km/h (segundo informe pericial de Joaquín Álvarez Alonso, documento nº 8).

Consta coa demanda documental relativa ás intervencións e reclamacións tras o incidente, pero ningunha que probe de forma fidedigna que a caída do tendido eléctrico fose causada polo desprazamento da carpa. Non houbo proba ningunha, como declaracións testificais ou periciais, que dean unha explicación veraz sobre o acontecido, pois unicamente se trata de informes sobre o que se encontraron o día seguinte, en que viron que que a carpa se desprazara e, por outro lado, existía o corte eléctrico indicado. Tampouco resulta un nexo causal entre o desprazamento da carpa e os danos sufridos na entidade asegurada pola demandante.

Terceiro. A parte demandante funda a súa pretensión resarcitoria no exercicio da acción de responsabilidade extracontractual do artigo 1902 e concordantes do Código civil, respecto da que reiterada xurisprudencia declarou: “Acción esta que, conforme a reiterada xurisprudencia, exixe para prosperar non só a demostración do dano, senón tamén a dunha acción ou omisión culposa por parte da persoa a quen se reclama a indemnización, á cal está causalmente vinculado o resultado danoso producido”. Agora, ben que é certo “que a responsabilidade por culpa extracontractual, baseada orixinariamente no elemento subxectivo da culpabilidade, foi evolucionando cara a un sistema que, sen facer plena abstracción do factor moral ou psicolóxico e do xuízo de valorar sobre a conduta do axente, acepta solucións case obxectivas, demandadas polo nacemento de actividades perigosas conseguintes ao desenvolvemento da técnica e o principio de poñerse a cargo de quen obtén o proveito a indemnización do quebranto sufrido por terceiro, transformando o principio subxectivista con investimento da carga probatoria, presunción de culpa e exixencia dunha dilixencia especifica máis alta que a administrativamente regulada, non o é menos que tal evolución obxectivadora non revestiu carácteres absolutos e en modo ningún permite a exclusión sen máis, aínda con todo o rigor interpretativo que en beneficio do prexudicado supón a realidade social e técnica, do básico principio da responsabilidade por culpa a que responde o ordenamento positivo”; cómpre ter en conta non só as circunstancias persoais, de tempo e lugar, senón tamén o ámbito físico e social onde se deu a conduta, para valorar a actuación do axente (TS 1º SS 13 de abril de 1998, 7 de abril, 22 de xullo, 2 de setembro e 2 de outubro de 1997, entre outras).

Así mesmo, o artigo 43 da Lei 50/1980, do 8 de outubro, de contrato de seguro, prevé que “o asegurador, unha vez pagada a indemnización, poderá exercer os dereitos e as accións que por razón do sinistro corresponderan ao asegurado fronte ás persoas responsables deste, ata o límite da indemnización”.

Cuarto. Así as cousas, á vista da actividade probatoria desenvolvida, cabe concluír que non existe unha proba sólida da cal obter a convicción xudicial que corrobore a versión fáctica pretendida pola parte demandante.

Por todo canto antecede, desde as regras da carga da proba e as consecuencias derivadas da falta de actividade probatoria (artigo 217 LAC), por permanecer en todo punto incerto e dubidoso para este tribunal o feito fundamento da pretensión principal, imponse o seu rexeitamento, polo que se desestima integramente a demanda.

Quinto. Todo iso con expresa imposición das costas á parte demandante, por aplicación do criterio do vencemento obxectivo, consagrado no artigo 394 da Lei de axuizamento civil.

Vistos os preceptos citados e demais de xeral e pertinente aplicación,

Resolvo:

Que debo desestimar e desestimo integramente a demanda interposta polo procurador Manuel Carlos Diz Guedes, en nome e representación de Fiact Mutua Seguros e Reaseguros, contra María Jesús Pereira Martínez, en situación de rebeldía procesual. Impóñense as custas á demandante.

Notifíquese esta resolución ás partes.

Contra esta resolución cabe recurso de apelación.

Únase a presente resolución ao libro da súa clase, deixando nos autos testemuño desta.

Así, por esta miña sentenza, pronúncioa, mándoa e asínoa no Porriño».

O anteriormente transcrito concorda ben e fielmente co seu orixinal, ao que me remito, estendéndose o presente no Porriño, o vinte e cinto de outubro de dous mil dezasete.

A letrada da Administración de xustiza