En cumprimento do disposto no artigo 13 do Decreto 80/2000, do 23 de marzo, polo que se regulan os plans e proxectos sectoriais de incidencia supramunicipal, faise pública a aprobación definitiva, mediante Acordo do Consello da Xunta de Galicia do 14 de xuño de 2018, da modificación puntual nº 2 do proxecto sectorial do parque empresarial de Mondoñedo (Lugo).

Así mesmo, en virtude do artigo 4 da Lei 10/1995, do 23 de novembro, de ordenación do territorio de Galicia, fanse públicas as disposicións normativas modificadas, para a súa entrada en vigor. Os artigos modificados son os seguintes:

Artigo 3.2. Condicións da edificación (comúns a todas as zonas)

Normativa xeral.

No caso de edificios independentes dentro dunha parcela, a separación mínima entre eles será de 3 m.

Permítense patios abertos ou pechados. A dimensión mínima destes patios fíxase coa condición de que, en planta, se poida inscribir un círculo de diámetro igual á altura da máis alta das edificacións, se estas teñen locais susceptibles de que se faga estadía habitual de persoas; ou á metade do diámetro se os ocos ao patio pertencen a zona de paso, almacéns ou outras que non reúnan as condicións para a estadía habitual das persoas.

Permítense semisotos cando se xustifiquen debidamente, de acordo coas necesidades. Poderanse dedicar a locais de traballo cando os ocos de ventilación teñan unha superficie non menor de 1/8 da superficie útil do local.

Permítense sotos cando se xustifique debidamente.

Queda prohibido utilizar os sotos como locais de traballo.

Permítese que as construcións e elementos accesorios necesarios para o adecuado funcionamento dos almacéns e das industrias, tales como depósitos elevados, silos, torres de refrixeración, chemineas, etc., excedan a altura máxima permitida nas edificacións.

Para determinar a superficie de ocupación en planta e a superficie construída, terase en conta o exposto no número 1.2 destas ordenanzas.

Peches de parcela.

O límite da parcelas nas aliñacións a vías e nas liñas medianeiras, obxecto de recuamentos, materializarase cun cerramento tipo que se fixe para o parque ou, se for o caso, resolverase respectando un deseño adecuado que deberá someterse a aprobación municipal. O peche reflectirase no proxecto construtivo.

Dado que o parque está incluído dentro da delimitación do territorio histórico asociado ao Camiño de Santiago, terase en conta o disposto na Guía de boas prácticas para as actuacións nos Camiños de Santiago, no que respecta a materiais e cores dos cerramentos, así como das especies vexetais que se planten. Así, os materiais non previstos para quedaren á vista, deberán revestirse con masa ou con outros materiais adecuados e pintarse. No que respecta á cor dos materiais de acabamento, deben evitarse as cores puras ou intensas, en especial as ocres amarelas, ocres vermellas, laranxas e granates, e optar máis ben polos tons claros e neutros. As cores brancas e grises poden ser adecuadas.

Os peches das aliñacións a espazos públicos (non a vías) realizaranse cunha banda opaca de 0,60 m de altura máxima e poderase chegar ata 1,80 m con sebes vexetais ou proteccións diáfanas.

No caso dos peches traseiros das parcelas que lindan coa estrada N-634, poderase eliminar a banda opaca e substituíla por un peche diáfano con sebes vexetais, de maneira que se formen pantallas que oculten as edificacións desde determinados puntos de vista ou para romper o seu perfil, de forma que o seu impacto se vexa atenuado.

As sebes vexetais realizaranse con especies autóctonas, preferentemente especies xa existentes na zona.

A construción do cerramento común a dúas parcelas correrá a cargo da industria que primeiro se estableza e a segunda deberá aboar o custo que correspondería á metade do cerramento tipo antes citado, e aboalos antes do comezo da construción.

No suposto de parcelas estremeiras con grandes diferenzas entre as cotas de terreo, construiranse muros seguindo o límite das parcelas, para a contención de terras, que se sufragarán a partes iguais entre os propietarios das dúas parcelas. Así mesmo, no caso de que se establecese unha delas en primeiro lugar e realizase á súa custa o muro de contención, a segunda que se estableza deberá realizar o aboamento correspondente a esta.

Artigo 3.7. Condicións estéticas

Xeneralidade.

Permítense as recebas sempre que estean ben terminadas. As empresas beneficiarias quedarán obrigadas ao seu bo mantemento e conservación.

Tanto as paredes medianeiras como os paramentos susceptibles de posterior ampliación deberá tratarse como unha fachada e ofrecer calidade de obra terminada.

Os rótulos empregados axustaranse ás normas dun correcto deseño canto á composición e cores utilizadas e realizaranse a base de materiais inalterables aos axentes atmosféricos. A empresa beneficiaria é a responsable, en todo momento, do seu bo estado de mantemento e conservación.

As edificacións en parcelas con fronte a máis dunha rúa e, en xeral, a calquera sistema de espazos libres de dominio e uso público (xardíns, vías, aparcadoiros), quedarán obrigadas a que todos os seus paramentos de fachada teñan a mesma calidade de deseño e acabamento.

Terán consideración de fachada aqueles paramentos que, aínda que non teñan fronte a unha rúa ou espazo público, sexan visibles por cuestións de topografía ou criterios de medición de rasantes.

As construcións auxiliares e instalacións complementarias das industrias deberán ofrecer un acabamento digno e que non desmereza da estética do conxunto, para o cal os devanditos elementos deberán tratarse con idéntico nivel de calidade ao da edificación principal.

Dado que o parque está incluído dentro da delimitación do territorio histórico asociado ao Camiño de Santiago, terase en conta o disposto na Guía de boas prácticas para as actuacións nos Camiños de Santiago, no que respecta a materiais e cores. Así, os materiais non previstos para quedaren á vista, deberán revestirse con masa ou con outros materiais adecuados e pintarse. No que respecta á cor dos materiais de acabamento, deben evitarse as cores puras ou intensas, en especial as ocres amarelas, ocres vermellas, laranxas e granates, e optar máis ben polos tons claros e neutros. As cores brancas e grises poden ser adecuadas.

Permítese a utilización de cerramentos de paneis de formigón prefabricado ou paneis de chapa metálica con acabamentos e cores acordes co establecido na presente normativa, sempre que o seu acabamento sexa mate.

Non se permite o uso de bloques de formigón para deixar á vista.

Artigo 4.1. Solo industrial

Ámbito de aplicación:

Comprende as áreas delimitadas e grafadas no plano de zonificación.

Condicións de edificación:

Tipoloxía: acaroada (entre medianís agrupada e pareada illada).

Superficie mínima de parcela: 400 m2.

Fronte mínima de parcela: 10 m.

Altura máxima de edificación: 9 m.

Altura máxima de planta: a definida segundo o número 1.2.

Altura libre de planta: 3 m.

Número de plantas: 2.

Recuamentos mínimos a aliñacións: os establecidos no plano de aliñacións e implantación.

Recuamentos mínimos a estremas: permítese edificar acaroado; no caso de que non se chegue coa edificación á estrema, o recuamento mínimo será de 3 m.

Ocupación máxima de parcela: a establecida polos propios recuamentos da parcela.

Edificabilidade: 1 m2/m2.

Condicións de uso:

Calquera actividade industrial, así como os seus usos compatibles, que cumpran coa lexislación vixente.

O uso industrial é o correspondente aos establecementos destinados á obtención de materias primas ou derivadas destas, incluíndo a almacenaxe, envasamento, reparación, transporte e distribución deses ditos produtos, ou a exposición, reparación e garda de maquinaria, así como ás funcións que complementan a actividade industrial propiamente dita.

Considéranse usos compatibles co industrial aquelas actividades non especificamente industriais, como oficinas, laboratorios, centros informáticos, empresas de servizos, garaxe-aparcadoiro e talleres de automóbil.

En tipoloxía illada considéranse tamén usos compatibles os hipermercados e os establecementos de hostalaría.

A admisibilidade destes usos compatibles queda supeditada á existencia ou implantación simultánea do uso industrial principal na parcela considerada, polo que, previa ou simultaneamente á solicitude de usos compatibles, será obrigatoria a autorización da actividade industrial principal.

Non obstante o anterior, nas parcelas industriais lucrativas estremeiras ao sur da chamada vía principal de distribución (toda a banda de parcelas que vai desde a S-1 ata a S-14, con vista directa á estrada N-634), así como nas situadas ao norte da vía e estremeiras co equipamento comercial lucrativo (parcelas S-19 e S-20), os usos previstos como compatibles tamén poderán ser considerados como uso principal, sen que a súa autorización estea vinculada á implantación dunha actividade industrial.

Santiago de Compostela, 18 de xuño de 2018

Heriberto García Porto
Director xeral do Instituto Galego da Vivenda e Solo