Coa aprobación da Lei 5/2006, do 30 de xuño, para a protección, a conservación e a mellora dos ríos galegos, e da Lei 9/2010, do 4 de novembro, de augas de Galicia, traspuxéronse ao ordenamento xurídico autonómico os mandatos contidos na Directiva 2000/60/CE, do Parlamento Europeo e do Consello, do 23 de outubro de 2000, pola que se establece un marco comunitario de actuación no ámbito da política de augas, Directiva marco da auga.
O artigo 75 da Lei 9/2010, do 4 de novembro, de augas de Galicia, dispón que toda actuación administrativa sobre as augas debe subordinarse ao contido da planificación hidrolóxica, que os particulares quedan suxeitos ao contido da planificación hidrolóxica e que debe existir un plan hidrolóxico para a demarcación hidrográfica de Galicia-Costa.
O 24 de outubro de 2013, o Tribunal de Xustiza da Unión Europea ditou unha sentenza que condenaba o Reino de España pola incorrecta transposición da Directiva 2000/60/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 23 de outubro de 2000, pola que se establece un marco comunitario de actuación no ámbito da política de augas, por considerar non axustado a dereito aplicar a cláusula de supletoriedade da Constitución española para a transposición da devandita directiva nas demarcacións hidrográficas intracomunitarias, a través da aplicación da Instrución da planificación hidrolóxica aprobada pola Orde ARM/2656/2008, do 10 de setembro, sempre que non existise unha normativa autonómica propia.
En consecuencia, co determinado pola dita sentenza, a Comunidade Autónoma de Galicia dotouse dun procedemento propio para a aprobación dos instrumentos de planificación hidrolóxica que desenvolva Augas de Galicia e, de entre eles, o máis relevante, o Plan hidrolóxico da demarcación hidrográfica de Galicia-Costa, respectando o mandato da Directiva 2000/60/CE, do 23 de outubro de 2000.
Así, o 16 de xaneiro de 2015 foi publicado no Diario Oficial de Galicia o Decreto 1/2015, do 15 de xaneiro, polo que se aproba o Regulamento da planificación en materia de augas de Galicia e se regulan determinadas cuestións en desenvolvemento da Lei 9/2010, do 4 de novembro, de augas de Galicia.
A disposición derradeira terceira do Decreto 1/2015, do 15 de xaneiro, polo que se aproba o Regulamento da planificación en materia de augas de Galicia e se regulan determinadas cuestións en desenvolvemento da Lei 9/2010, do 4 de novembro, de augas de Galicia, declara expresamente a aplicación supletoria da normativa estatal vixente reguladora da planificación hidrolóxica en todos aqueles aspectos que non estean previstos no regulamento que se aproba polo devandito decreto, polo que actualmente é eficazmente aplicable a normativa do Estado pola que se traspuxo a Directiva marco da auga.
Non obstante o anterior, no ámbito territorial da Comunidade Autónoma de Galicia coexisten a planificación vinculada á xestión do dominio público hidráulico da demarcación hidrográfica de Galicia-Costa, sendo este o seu ámbito territorial de aplicación, coa vinculada á execución de obras, sendo neste caso o seu ámbito territorial todo o territorio da Comunidade Autónoma de Galicia. Este dobre ámbito e o feito de que afecta non só distintas administracións senón tamén distintos organismos de bacía exixe un maior esforzo no referido á coordinación das actuacións de planificación.
Así mesmo, no ámbito da planificación hidrolóxica existen multitude de cuestións técnicas que pola súa propia natureza non deben ser obxecto de disposicións regulamentarias de carácter superior e que, polo mesmo motivo, exixen a adopción de instrucións como a que se dita neste momento.
Por iso, a Dirección de Augas de Galicia considera conveniente establecer unha serie de directrices técnicas tendentes a coordinar internamente os servizos de planificación, técnicos e territoriais da entidade nos traballos de elaboración dos plans hidrolóxicos de bacía, para o cal posúe a competencia de conformidade co disposto no artigo 65 da Lei 16/2010, do 17 de decembro, de organización e funcionamento da Administración xeral e do sector público autonómico de Galicia; no artigo 15 da Lei 9/2010, do 4 de novembro, de augas de Galicia; e no artigo 15 do Estatuto da entidade pública empresarial Augas de Galicia, aprobado polo Decreto 32/2012, do 12 de xaneiro.
Polo que esta dirección dita a seguinte instrución, co carácter do disposto no artigo 37.3 da Lei 16/2010, do 17 de decembro, de organización e funcionamento da Administración xeral e do sector público autonómico de Galicia.
A favor dunha maior transparencia na xestión administrativa, dunha maior seguridade xurídica, así como para evidenciar a aplicación dos aspectos referidos á planificación hidrolóxica nos concretos termos previstos na Directiva marco da auga, considérase conveniente a publicación desta instrución para que todos os interesados poidan coñecer os criterios que seguirá Augas de Galicia nesta materia.
Os criterios técnicos para a homoxeneización e sistematización dos traballos de elaboración dos plans hidrolóxicos de bacía da demarcación hidrográfica de Galicia-Costa serán os establecidos no anexo que se xunta.
Santiago de Compostela, 17 de abril de 2015
Gonzalo Mosqueira Martínez
Director de Augas de Galicia
ANEXO
Criterios técnicos para a homoxeneización e sistematización dos traballos
de elaboración dos plans hidrolóxicos de bacía da demarcación hidrográfica
de Galicia-Costa
1. Disposicións xerais.
1.1. Obxecto.
O obxecto desta instrución de planificación hidrolóxica é o establecemento dos criterios técnicos para a homoxeneización e sistematización dos traballos de elaboración dos plans hidrolóxicos de bacía, conforme o establecido no artigo 82 do Regulamento da planificación hidrolóxica, aprobado mediante o Real decreto 907/2007, do 6 de xullo, así como no Decreto 1/2015, do 15 de xaneiro, polo que se aproba o Regulamento da planificación en materia de augas de Galicia, tendo en conta as prescricións establecidas na Lei 5/2006, de protección, conservación e mellora dos ríos galegos, e na Lei 9/2010, do 4 de novembro, de augas de Galicia.
1.2. Definicións.
Para os efectos da presente instrución, entenderase por:
1. Acuífero: unha ou máis capas subterráneas de rocha ou doutros estratos xeolóxicos que teñen a suficiente porosidade e permeabilidade para permitir xa sexa un fluxo significativo de augas subterráneas ou a extracción de cantidades significativas de augas subterráneas (artigo 40 bis do texto refundido da Lei de augas, aprobado polo Real decreto lexislativo 1/2001, do 20 de xullo, a partir deste momento TRLA).
2. Aglomeración urbana: zona xeográfica formada por un ou varios municipios, ou por parte dun ou varios deles, que pola súa poboación ou actividade económica constitúa un foco de xeración de augas residuais que xustifique a súa recollida e condución a unha instalación de tratamento ou a un punto de vertedura final (artigo 2 do Real decreto lei 11/1995, do 28 de decembro, polo que se establecen as normas aplicables ao tratamento de augas residuais urbanas).
3. Auga subministrada en abastecemento de poboación: auga entregada á poboación referida ao punto de captación ou saída de encoro. Inclúe as perdas en conducións, depósitos e distribución.
4. Augas continentais: todas as augas na superficie do solo e todas as augas subterráneas situadas cara á terra desde a liña que serve de base para medir a anchura das augas territoriais (artigo 40 bis.a TRLA).
5. Augas costeiras: as augas superficiais situadas cara á terra desde unha liña cuxa totalidade de puntos se encontren a unha distancia dunha milla náutica mar dentro desde o punto máis próximo da liña de base que serve para medir a anchura das augas territoriais e que se estenden, de ser o caso, ata o límite exterior das augas de transición (artigo 16 bis.1 TRLA).
6. Auga rexistrada e non rexistrada en abastecemento de poboación: auga rexistrada é a auga subministrada ás redes de distribución medida polos contadores e a auga non rexistrada é a diferenza entre a auga subministrada e a rexistrada. Dentro da auga non rexistrada agrúpanse as perdas aparentes e as perdas reais. Entre as primeiras estarían os consumos autorizados que non se miden nin facturan (diversos usos municipais), os consumos non autorizados e as imprecisións dos contadores. As perdas reais comprenden as fugas na rede de distribución e nas acometidas, así como as fugas e verteduras nos depósitos.
7. Augas de transición: masas de auga superficial próximas ás desembocaduras dos ríos que son parcialmente salinas como consecuencia da súa proximidade ás augas costeiras, pero que reciben unha notable influencia de fluxos de auga doce (artigo 16 bis.1 TRLA).
8. Augas superficiais: as augas continentais, agás as augas subterráneas; as augas de transición e as augas costeiras e, no que se refire ao estado químico, tamén as augas territoriais (artigo 40 bis.b TRLA).
9. Augas subterráneas: todas as augas que se encontran baixo a superficie do solo na zona de saturación e en contacto directo co solo ou o subsolo (artigo 40 bis.c TRLA).
10. Bo estado cuantitativo das augas subterráneas: o estado cuantitativo alcanzado por unha masa de auga subterránea cando a taxa media anual de extracción a longo prazo non supera os recursos dispoñibles de auga e non está suxeita a alteracións antropoxénicas que poidan impedir alcanzar os obxectivos ambientais para as augas superficiais asociadas, que poidan ocasionar prexuízos significativos a ecosistemas terrestres asociados ou que poidan causar unha alteración do fluxo que xere salinización ou outras intrusións.
11. Bo estado ecolóxico: o estado dunha masa de auga superficial cuxos indicadores de calidade biolóxicos mostran valores baixos de distorsión causada pola actividade humana, desviándose só lixeiramente dos valores normalmente asociados a condicións inalteradas no tipo de masa correspondente. Os indicadores hidromorfolóxicos son coherentes coa consecución dos ditos valores e os indicadores fisicoquímicos encóntranse dentro dos rangos de valores que garanten o funcionamento do ecosistema específico do tipo e a consecución dos valores dos indicadores biolóxicos especificados anteriormente. Ademais, as concentracións de contaminantes non superan as normas establecidas.
12. Bo estado químico das augas subterráneas: o estado químico alcanzado por unha masa de auga subterránea cuxa composición química non presenta efectos de salinidade ou outras intrusións, non supera as normas de calidade establecidas, non impide que as augas superficiais asociadas alcancen os obxectivos ambientais e non causa danos significativos aos ecosistemas terrestres asociados.
13. Bo estado químico das augas superficiais: o estado químico alcanzado por unha masa de auga superficial que cumpre as normas de calidade ambiental respecto a substancias prioritarias e prioritarias perigosas nos puntos de control, así como o resto de normas establecidas.
14. Bo potencial ecolóxico: o estado dunha masa de auga moi modificada ou artificial cuxos indicadores de calidade biolóxicos mostran leves cambios en comparación cos valores correspondentes ao tipo de masa máis estreitamente comparable. Os indicadores hidromorfolóxicos son coherentes coa consecución dos ditos valores e os indicadores fisicoquímicos encóntranse dentro dos rangos de valores que garanten o funcionamento do ecosistema e a consecución dos valores dos indicadores biolóxicos especificados anteriormente. Ademais, as concentracións de contaminantes non superan as normas establecidas.
15. Caudal ecolóxico: caudal que contribúe a alcanzar o bo estado ou bo potencial ecolóxico nos ríos ou nas augas de transición e mantén, como mínimo, a vida piscícola que de xeito natural habitaría ou podería habitar no río, así como a súa vexetación de ribeira.
16. Caudal xerador: caudal que regula a estrutura xeomorfolóxica das canles, evitando o seu progresivo estreitamento e colonización.
17. Contaminante: calquera substancia ou grupo de substancias que poida causar contaminación e, en particular, as que figuran no anexo II do Regulamento do dominio público hidráulico (Real decreto 606/2003, do 23 de maio, polo que se modifica o Real decreto 849/1986, do 11 de abril, polo que se aproba o Regulamento do dominio público hidráulico, que desenvolve os títulos preliminar, I, IV, V, VI e VIII da Lei 29/1985, do 2 de agosto, de augas).
18. Bacía hidrográfica: superficie de terreo cuxo escorremento superficial flúe na súa totalidade a través dunha serie de correntes, ríos e eventualmente lagos cara ao mar por unha única desembocadura, esteiro ou delta. A bacía hidrográfica como unidade de xestión do recurso considérase indivisible (artigo 16 TRLA).
19. Demanda de auga: volume de auga, en cantidade e calidade, que os usuarios están dispostos a adquirir para satisfacer un determinado obxectivo de produción ou consumo. Este volume será función de factores como o prezo dos servizos, o nivel de renda, o tipo de actividade, a tecnoloxía ou outros.
20. Demarcación hidrográfica: zona terrestre e marítima composta por unha ou varias bacías hidrográficas veciñas e as augas de transición, subterráneas e costeiras asociadas ás ditas bacías (artigo 16 bis.1 TRLA).
21. Elasticidade da demanda de auga: valor adimensional que mide a variación porcentual do volume de auga demandado cando se modifica nun un por cento algunha das variables independentes que constitúen os factores determinantes, como o prezo ou a renda por habitante.
22. Emisión: introdución de contaminantes no ambiente derivada de calquera actividade humana, deliberada ou accidental, habitual ou ocasional, incluídas as verteduras, escapes ou fugas, descargas, inxeccións ou eliminacións, ou a través da rede de sumidoiros sen tratamento final das augas residuais.
23. Entrada de contaminantes nas augas subterráneas: a introdución directa ou indirecta de contaminantes nas augas subterráneas como resultado da actividade humana.
24. Escenario tendencial: é aquel que se produciría se se mantivesen as tendencias dos usos da auga e só se aplicasen as medidas básicas necesarias para aplicar a lexislación sobre protección das augas, definidas no punto 8.2.1.1.1 desta instrución.
25. Especie obxectivo: especie autóctona de fauna ou flora que pola súa vinculación directa ao hábitat fluvial, polo seu carácter endémico, por estar ameazada ou por contar con algunha figura de protección, pode ser seleccionada como indicadora.
26. Estado das augas superficiais: a expresión xeral do estado dunha masa de auga superficial, determinado polo peor valor do seu estado ecolóxico e do seu estado químico.
27. Estado das augas subterráneas: a expresión xeral do estado dunha masa de auga subterránea, determinado polo peor valor do seu estado cuantitativo e do seu estado químico.
28. Estado ecolóxico: unha expresión da calidade da estrutura e o funcionamento dos ecosistemas acuáticos asociados ás augas superficiais.
29. Estado cuantitativo: unha expresión do grao en que as extraccións directas e indirectas afectan unha masa de auga subterránea.
30. Frecuencia de inspección da rede de abastecemento de poboación (%/ano): [lonxitude total das canalizacións, tanto de transporte coma de distribución, nas cales polo menos as súas válvulas e accesorios son inspeccionados durante o período de avaliación (km) × 365/período de avaliación (días)]/lonxitude total das canalizacións (km) × 100.
31. Frecuencia de reparacións de control activo de fugas na rede de abastecemento de poboación (número/100 km e ano): [número de fugas detectadas e reparadas a partir dun control activo de fugas durante o período de avaliación x 365/período de avaliación (días)]/lonxitude total das canalizacións (km) × 100.
32. Función de demanda: relación entre os factores determinantes, como o prezo ou a renda por habitante, e o volume de auga demandado.
33. Garantía volumétrica: fracción da demanda total que se satisfai durante o período de cálculo.
34. Hábitat fluvial: zona dun río con condicións apropiadas para a vida dun organismo, especie ou comunidade animal ou vexetal.
35. Hábitat potencial útil: superficie de hábitat que pode ser utilizada preferentemente pola especie obxectivo.
36. Hábitat potencial útil máximo: máximo valor de hábitat potencial útil que un estadio fisiolóxico da especie obxectivo pode presentar na masa de auga.
37. Indicador de estacionalidade en abastecemento de poboación: cociente entre os volumes mensuais máximo e mínimo inxectados na rede.
38. Índice de explotación da masa de auga subterránea: cociente entre as extraccións e o recurso dispoñible da masa de auga subterránea.
39. Índices de alteración hidrolóxica: índices numéricos que avalían a distorsión orixinada nos caudais circulantes con respecto aos caudais naturais a partir de parámetros característicos do réxime de caudais.
40. Mariña: portos con finalidade recreativa ou pesqueira que foron escavados en zonas terrestres ou húmidas.
41. Masa de auga superficial: unha parte diferenciada e significativa de auga superficial, como un lago, un encoro, unha corrente, río ou canle, parte dunha corrente, río ou canle, unhas augas de transición ou un tramo de augas costeiras (artigo 40 bis.e TRLA).
42. Masa de auga subterránea: un volume claramente diferenciado de augas subterráneas nun acuífero ou acuíferos (artigo 40 bis.f TRLA).
43. Masa de auga artificial: unha masa de auga superficial creada pola actividade humana (artigo 40 bis.g TRLA).
44. Masa de auga moi modificada: unha masa de auga superficial que, como consecuencia de alteracións físicas producidas pola actividade humana, experimentou un cambio substancial na súa natureza (artigo 40 bis.h TRLA).
45. Máximo potencial ecolóxico: o estado dunha masa de auga moi modificada ou artificial cuxos indicadores de calidade biolóxicos pertinentes reflictan, na medida do posible, os correspondentes ao tipo de masa de auga superficial máis estreitamente comparable, dadas as condicións físicas resultantes das características artificiais ou moi modificadas da masa de auga. Ademais, que os indicadores hidromorfolóxicos sexan coherentes coa consecución deses valores e os indicadores fisicoquímicos correspondan total ou case totalmente aos de condicións inalteradas do tipo de masa de auga máis estreitamente comparable.
46. Moi bo estado ecolóxico: o estado dunha masa de auga superficial cuxos indicadores de calidade biolóxicos mostran os valores normalmente asociados ao tipo de masa en condicións inalteradas e non mostran indicios de distorsión ou mostran indicios de escasa importancia. Ademais, non existen alteracións antropoxénicas dos valores dos indicadores hidromorfolóxicos e fisicoquímicos correspondentes ao tipo de masa de auga superficial, ou existen alteracións de moi escasa importancia.
47. Nivel de referencia: a concentración dunha substancia ou o valor dun indicador nunha masa de auga subterránea correspondente a condicións non sometidas a alteracións antropoxénicas ou sometidas a alteracións mínimas, en relación con condicións inalteradas.
48. Nivel básico: o valor medio medido polo menos durante os anos de referencia 2007 e 2008 sobre a base dos programas de seguimento ou, no caso de substancias identificadas despois dos citados anos de referencia, durante o primeiro período para o cal se dispoña dun período representativo de datos de control.
49. Norma de calidade das augas subterráneas: toda norma de calidade ambiental, expresada como concentración dun contaminante concreto, un grupo de contaminantes ou un indicador de contaminación nas augas subterráneas, que non debe superarse en prol da protección da saúde humana e do ambiente.
50. Perdas aparentes de auga en abastecemento de poboación: comprenden os consumos autorizados que non se miden nin facturan, os consumos non autorizados e as imprecisións dos contadores.
51. Perdas reais de auga en abastecemento de poboación: comprenden as fugas na rede de distribución e nas acometidas e as fugas e verteduras nos depósitos.
52. Potencial ecolóxico: unha expresión da calidade da estrutura e o funcionamento dos ecosistemas acuáticos asociados a unha masa de auga artificial ou moi modificada.
53. Presión significativa: presión que supera un limiar definido a partir do cal se pode poñer en risco o cumprimento dos obxectivos ambientais nunha masa de auga.
54. Recursos dispoñibles de auga subterránea: valor medio interanual da taxa de recarga total da masa de auga subterránea, menos o fluxo interanual medio requirido para conseguir os obxectivos de calidade ecolóxica para a auga superficial asociada, para evitar calquera diminución significativa no estado ecolóxico de tales augas e calquera dano significativo aos ecosistemas terrestres asociados.
55. Réxime natural: réxime hidrolóxico que tería lugar nun tramo de río sen intervención humana significativa na súa bacía vertente.
56. Ríos efémeros: cursos fluviais nos cales, en réxime natural, tan só flúe auga superficialmente de xeito esporádico, en episodios de tormenta, durante un período medio inferior a 100 días ao ano.
57. Ríos intermitentes ou fortemente estacionais: cursos fluviais que, en réxime natural, presentan unha elevada temporalidade e onde flúe auga durante un período medio comprendido entre 100 e 300 días ao ano.
58. Ríos permanentes: cursos fluviais que en, réxime natural, presentan auga que flúe, de xeito habitual, durante todo o ano na súa canle.
59. Ríos temporais ou estacionais: cursos fluviais que, en réxime natural, presentan unha marcada estacionalidade, caracterizada por presentar baixo caudal ou permanecer secos en verán, e onde flúe auga, polo menos, durante un período medio de 300 días ao ano.
60. Servizos relacionados coa auga: todas as actividades relacionadas coa xestión das augas que posibilitan a súa utilización, tales como a extracción, o almacenamento, a condución, o tratamento e a distribución de augas superficiais ou subterráneas, así como a recollida e depuración de augas residuais, que verten posteriormente nas augas superficiais. Así mesmo, entenderanse como servizos as actividades derivadas da protección de persoas e bens fronte ás inundacións (artigo 40 bis.i TRLA).
61. Seca: é un fenómeno natural non predicible que se produce principalmente por unha falta de precipitación que dá lugar a un descenso temporal significativo nos recursos hídricos dispoñibles.
62. Seca prolongada: é unha seca producida por circunstancias excepcionais ou que non puideron preverse razoablemente. A identificación destas circunstancias realizarase mediante o uso de indicadores relacionados coa falta de precipitación durante un período de tempo e teranse en conta aspectos como a intensidade e a duración.
63. Subbacía: a superficie de terreo cuxo escorremento superficial flúe na súa totalidade a través dunha serie de correntes, ríos e, eventualmente, lagos cara a un determinado punto dun curso de auga (xeralmente un lago ou unha confluencia de ríos).
64. Substancias perigosas: substancias ou grupos de substancias que son tóxicas, persistentes e poden causar bioacumulación, así como outras substancias ou grupos de substancias que entrañan un nivel de risco análogo.
65. Substancias prioritarias: substancias que presentan un risco significativo para o medio acuático comunitario, ou a través del, incluídos os riscos desta índole para as augas utilizadas para a captación de auga potable, e reguladas a través do artigo 16 da Directiva 2000/60/CE, do Parlamento Europeo e do Consello, do 23 de outubro de 2000. Entre estas substancias encóntranse as substancias perigosas prioritarias. A relación de substancias prioritarias figura no anexo I do Real decreto 60/2011, do 21 de xaneiro, sobre as normas de calidade ambiental no ámbito da política de augas.
66. Substancias preferentes: contaminantes que presentan un risco significativo para as augas superficiais españolas debido á súa especial toxicidade, persistencia e bioacumulación ou pola importancia da súa presenza no medio acuático. A relación de substancias preferentes figura no anexo II do Real decreto 60/2011, do 21 de xaneiro, sobre as normas de calidade ambiental no ámbito da política de augas.
67. Tendencia significativa e sostida ao aumento de concentración: calquera aumento significativo dende o punto de vista estatístico e ambiental da concentración dun contaminante, grupo de contaminantes ou indicador de contaminación nas augas subterráneas para o cal se determinase a necesidade dunha inversión da tendencia.
68. Usos da auga: as distintas clases de utilización do recurso, así como calquera outra actividade que teña repercusións significativas no estado das augas. Para os efectos da aplicación do principio de recuperación de custos, os usos da auga deberán considerar, polo menos, o abastecemento de poboacións, os usos industriais e os usos agrarios (artigo 40 bis j TRLA).
69. Valor limiar en augas subterráneas: unha norma de calidade das augas subterráneas fixada polos Estados membros.
70. Zona I ou interior das augas portuarias: segundo o artigo 96.2.a da Lei 48/2003, do 26 de novembro, de réxime económico e de prestación de servizos dos portos de interese xeral, a zona I abranguerá as augas abrigadas naturalmente que comprenden as dársenas destinadas a operacións portuarias e incluirá as zonas necesarias para manobras de atracada e viraxe, e os espazos de auga incluídos nos diques de abrigo. É unha zona delimitada polo Ministerio de Fomento para cada porto de interese xeral a través do seu correspondente plan de utilización de espazos portuarios.
71. Zona II ou exterior das augas portuarias: comprende o resto das augas dentro da zona de servizo dun porto de interese xeral, non incluídas na definición anterior, que foron delimitadas polo Ministerio de Fomento no plan de utilización de espazos portuarios.
2. Descrición xeral da demarcación hidrográfica.
2.1. Disposicións xerais.
A descrición xeral da demarcación hidrográfica incluirá mapas cos límites e localización das masas de auga superficial e das masas de auga subterránea, así como un inventario dos recursos superficiais e subterráneos, cos seus réximes hidrolóxicos e as características básicas de calidade das augas.
2.2. Masas de auga superficial.
As masas de auga superficial de cada demarcación hidrográfica clasificaranse na categoría de ríos, lagos, augas de transición ou augas costeiras.
De acordo coa súa natureza, poderán clasificarse como naturais, artificiais ou moi modificadas, segundo os criterios expostos nas epígrafes seguintes.
As masas de auga da demarcación hidrográfica Galicia-Costa sitúanse na rexión ecolóxica ou ecorrexión ibérico-macaronésica.
Para cada masa de auga superficial especificarase ademais da ecorregión, o tipo a que pertence. Nas masas naturais especificaranse, ademais, as súas condicións de referencia, mentres que para as masas cualificadas como artificiais ou moi modificadas se especificará o seu potencial ecolóxico e a motivación conducente a tal cualificación.
2.2.1. Masas de auga superficial naturais.
2.2.1.1. Identificación e delimitación.
Para a delimitación das masas de auga superficial aplicaranse os seguintes criterios xerais:
a) Cada masa de auga será un elemento diferenciado e, polo tanto, non poderá solaparse con outras masas diferentes nin conter elementos que non sexan contiguos, sen prexuízo do especificado para o caso de complexos lagunares.
b) Unha masa de auga non terá tramos nin zonas pertencentes a categorías diferentes. O límite entre categorías determinará o límite entre masas de auga.
c) Unha masa de auga non terá tramos nin zonas pertencentes a tipoloxías diferentes. O límite entre tipoloxías determinará o límite entre masas de auga.
d) Unha masa de auga non terá tramos de diferente natureza. O límite entre os tramos ou zonas naturais e moi modificados determinará o límite entre masas de auga.
e) Definiranse masas de auga diferentes cando se produzan cambios nas características físicas, tanto xeográficas como hidromorfolóxicas, que sexan relevantes para o cumprimento dos obxectivos ambientais.
f) Unha masa de auga non terá tramos nin zonas clasificados en estados diferentes. O lugar onde se produza o cambio de estado determinará o límite entre masas de auga. En caso de non dispoñer de suficiente información sobre o estado da masa de auga, utilizarase a información dispoñible sobre as presións e os impactos a que se encontra sometida.
g) Procurarase que unha masa de auga non teña tramos nin zonas con distintos niveis de protección.
Na delimitación poderán terse en conta outros criterios adicionais que permitan incorporar as circunstancias locais ou os límites administrativos e faciliten o proceso de planificación.
Poderanse agrupar distintas masas de auga superficial para os efectos da súa caracterización de acordo cos criterios especificados nas seguintes epígrafes.
Xunto coas masas de auga das diferentes categorías deberán identificarse os pequenos elementos de auga superficial conectados directa ou indirectamente con aquelas e que non fosen definidos como masas de auga. O fin desta identificación é a protección e mellora, de ser o caso, de tales elementos mediante a aplicación das medidas pertinentes, para incluír no programa de medidas, no grao en que sexa necesario para alcanzar os obxectivos ambientais das masas coas cales están conectadas.
2.2.1.1.1. Rede hidrográfica básica.
En cada demarcación hidrográfica definirase a rede hidrográfica básica a partir da cal se procederá á delimitación das masas de auga superficial continentais.
A dita rede obterase de modo que a área da bacía vertente en calquera dos seus puntos sexa superior a 10 km2 e a achega media anual en réxime natural sexa superior a 0,1 m3/s.
Os tramos nos cales, cumpríndose as condicións exixidas, a auga flúa baixo terra incorporaranse á rede hidrográfica básica como tramos virtuais. Así mesmo, incorporaranse como tramos virtuais aquelas partes da rede hidrográfica onde se encontren situados lagos, encoros ou augas de transición, sen prexuízo da posterior definición destes elementos como masas de auga da categoría correspondente. En calquera caso, mediante tramos reais ou virtuais, a rede hidrográfica básica deberá ter continuidade en todo o seu percorrido.
A rede hidrográfica básica definirase mediante un sistema de información xeográfica cun nivel de detalle non inferior ao correspondente á cartografía dixital a escala 1:25.000 do Instituto Xeográfico Nacional e tendo en conta a mellor información dispoñible.
2.2.1.1.2. Ríos.
As masas de auga da categoría río delimitaranse a partir da rede hidrográfica básica definida na epígrafe anterior mediante a aplicación dos criterios xerais definidos en 2.2.1.1.
Cos citados criterios, o procedemento para a delimitación das masas de auga da categoría río consistirá na segmentación da rede hidrográfica básica mediante subdivisións sucesivas por diferenzas de categoría, de tipoloxía, de natureza e de estado, e considerarase ademais, se é o caso, a presenza de elementos físicos relevantes.
Unha vez identificadas as partes diferenciadas da rede hidrográfica básica mediante este procedemento, consideraranse como masas de auga significativas desta categoría aqueles tramos cuxa lonxitude sexa superior a 5 km.
Os elementos de lonxitude inferior poderán agruparse ata alcanzar un tamaño significativo ou incorporarse a outras masas de auga significativas de acordo cos seguintes criterios:
a) Os pequenos tramos situados entre tramos ou masas doutra categoría poderán reagruparse con eses tramos ou masas asumindo a súa categoría. Así se considerarán os tramos de río entre unha sucesión de lagos.
b) Os pequenos tramos situados en desembocadura diferenciados pola súa categoría poderán reagruparse co tramo ou masa contiguo asumindo a súa categoría. Así consideraranse as augas de transición que non teñen entidade suficiente para ser designadas como masas de auga e que se asignan á masa de auga río situada augas arriba.
c) Os pequenos tramos situados entre tramos ou masas doutra tipoloxía poderán reagruparse cos ditos tramos ou masas asumindo a súa tipoloxía.
d) Os pequenos tramos situados en cabeceira ou desembocadura e diferenciados pola súa tipoloxía, poderán reagruparse co tramo ou masa contiguo asumindo a súa tipoloxía.
e) Os pequenos tramos situados entre tramos ou masas de diferentes tipoloxías poderán reagruparse co tramo ou masa de tipoloxía máis similar, asumindo a devandita tipoloxía.
f) Os pequenos tramos naturais situados entre tramos ou masas de auga moi modificados poderán reagruparse cos ditos tramos ou masas asumindo esa natureza.
g) Os pequenos tramos moi modificados situados entre tramos ou masas naturais poderán reagruparse co tramo ou masa natural con cuxa tipoloxía coincidan, asumindo a súa natureza.
Non poderán aplicarse os criterios anteriores se nos pequenos tramos obxecto de reagrupamento se encontra unha estación de control ou se cumpriren as condicións de referencia. En ambos os dous casos manteríase o tramo coa categoría, natureza e tipoloxía iniciais.
Os tramos que, tras a aplicación dos criterios anteriores, continúen sen resultar significativos, non terán que identificarse necesariamente como masas de auga, salvo que iso supuxese a interrupción da rede hidrográfica básica. En todo caso, os tramos non identificados como masas de auga deberán protexerse e, se é necesario, deberán mellorarse as súas condicións ata o límite requirido para lograr os obxectivos ambientais nas masas de auga coas cales estean directa ou indirectamente conectados.
As masas de auga da categoría río incluiranse nun mapa dixital xunto co resto das masas de auga superficial e elementos cuxa representación gráfica sexa lineal, é dicir, masas de auga artificiais e moi modificadas asimilables a río ou lóticas e tramos virtuais.
A definición xeográfica de cada masa de auga río completarase coas coordenadas da centroide correspondente.
2.2.1.1.3. Lagos.
Consideraranse como masas de auga significativas desta categoría aqueles lagos e zonas húmidas cuxa superficie sexa superior a 0,08 km2 e que, ao mesmo tempo, teñan unha profundidade máxima superior a 3 metros, así como todas aquelas cunha superficie maior de 0,5 km2, con independencia da súa profundidade.
Así mesmo, incorporaranse aqueles lagos ou zonas húmidas que, aínda non verificando estes criterios morfométricos, presenten, a xuízo da Administración competente e de forma motivada, unha especial relevancia ecolóxica, e incluiranse, en todo caso, as brañas de importancia internacional de acordo co Convenio de Ramsar que resulten asimilables a esta categoría.
Aqueles lagos ou zonas húmidas próximos á costa que, verificando os criterios anteriores, presenten unha influencia mariña tal que determine as características das comunidades biolóxicas presentes, integraranse na categoría de augas costeiras ou de transición como lagoas costeiras ou de transición, respectivamente.
Para a aplicación dos criterios morfométricos anteriores, a superficie da masa será a correspondente ao perímetro de máxima inundación en situación actual e a profundidade será a profundidade máxima da masa de auga.
Cada masa definirase xeograficamente mediante o seu perímetro, delimitado de acordo co citado criterio de máxima inundación. A escala á que se delimitará o contorno será a máis adecuada en cada caso, cun maior detalle á medida que diminúa a superficie do lago, pero sempre cun detalle non inferior ao correspondente á escala 1:25.000. O devandito perímetro incluirase nun mapa dixital xunto co resto das masas de auga superficial cuxa representación gráfica sexa poligonal, é dicir, augas de transición e costeiras naturais, masas de auga artificiais e moi modificadas asimilables a lago ou lénticas e masas de auga artificiais e moi modificadas asimilables a augas de transición e costeiras.
No caso de zonas húmidas de importancia internacional delimitarase o perímetro de cada parte diferenciada de auga superficial contida no correspondente sitio Ramsar, de acordo coa enumeración efectuada na ficha sintética que figura na resolución pola que se publica o acordo do Consello de Ministros que autoriza a inclusión da dita braña na lista do Convenio Ramsar.
Cando a ficha sintética non inclúa unha relación pormenorizada das partes diferenciadas de auga superficial que comprende, reflectiranse aquelas que aparezan delimitadas no Inventario nacional de zonas húmidas ou noutras fontes de información oficiais.
As partes diferenciadas así delimitadas en cada sitio Ramsar poderán agruparse nunha ou en varias masas se se cumpren as condicións para complexos lagunares establecidas ao final da presente epígrafe.
A definición xeográfica de cada lago completarase coas coordenadas do centroide do polígono correspondente. Igualmente indicarase se se encontra situado sobre a rede hidrográfica básica. Así mesmo indicarase a superficie ocupada en caso de máxima inundación.
Poderán agruparse nunha única masa de auga aquelas lagoas dun complexo lagunar ou palustre que pertenzan á mesma tipoloxía, sexan da mesma natureza e, se é o caso, requiran a aplicación das mesmas medidas para a consecución dos obxectivos ambientais.
2.2.1.1.4. Augas de transición.
Consideraranse como masas de auga significativas desta categoría aquelas augas de transición que teñan unha superficie superior a 0,5 km2. En determinados casos de interese ecolóxico ou social poderán ser consideradas, a xuízo das administracións competentes, e de forma motivada, masas de auga de tamaño inferior.
Integraranse tamén nesta categoría aqueles lagos, lagoas ou zonas húmidas en xeral que, verificando os criterios de tamaño e profundidade especificados para a categoría de lagos no punto 2.2.1.1.3, sexan parcialmente salinos como consecuencia da súa proximidade ás augas costeiras, pero que reciban unha notable influencia de fluxos de auga doce.
Incluiranse, en todo caso, as zonas húmidas de importancia internacional de acordo co Convenio de Ramsar asimilables a esta categoría.
Para a delimitación das masas de auga de transición aplicaranse os criterios xerais definidos en 2.2.1.1 e, en particular, para o establecemento do límite entre as augas de transición e as augas costeiras utilizaranse os límites fisiográficos adaptados ás singularidades morfolóxicas das desembocaduras, tales como barras, deltas, illas, cabos, calas, enseadas ou baías, recollidas na cartografía náutica dispoñible.
Para o establecemento do límite entre as augas de transición e os ríos utilizarase, como criterio xeral, a máxima penetración da marea no esteiro, que coincide co límite entre o dominio público hidráulico e o dominio público marítimo terrestre. Para a definición deste límite empregaranse os datos dos correspondentes deslindamento.
Tendo en conta as diferenzas morfolóxicas e ecolóxicas existentes ao longo da costa, a delimitación das masas de auga de transición tamén poderá apoiarse nos seguintes criterios:
a) Gradiente de salinidade.
b) Extensión da pluma de auga doce no mar.
c) Outros criterios asociados a unha correcta descrición do estado da masa de auga.
A definición xeográfica de cada masa efectuarase mediante o seu perímetro, que na zona terrestre chegará, como mínimo, ata o nivel medio do mar e, cando a información cartográfica o permita, poderá estenderse ata o nivel das preamares.
Para a delimitación poderá empregarse cartografía terrestre ou náutica ou unha combinación de ambas as dúas, seleccionando a fonte máis apropiada en cada caso. A escala á cal se delimitará o contorno será a máis adecuada ao tamaño da masa de auga de transición, cun maior detalle á medida que diminúa a superficie desta, pero sempre cun detalle non inferior ao correspondente á escala 1:50.000.
No caso de lagos, lagoas ou outras zonas húmidas que pertenzan á categoría de augas de transición, incluídas as zonas húmidas de importancia internacional, os criterios para a súa identificación e delimitación, así como para a súa definición xeográfica, serán os especificados para as masas de auga da categoría lagos no punto 2.2.1.1.3.
O perímetro de cada masa incluirase nun mapa dixital xunto co resto das masas de auga superficial cuxa representación gráfica sexa poligonal, é dicir, lagos, augas costeiras naturais, masas de auga artificiais e moi modificadas asimilables a lago ou lénticas e masas de auga artificiais e moi modificadas asimilables a augas de transición e costeiras.
A definición xeográfica de cada masa de auga de transición completarase coas coordenadas do centroide do polígono correspondente. Especificarase a superficie ocupada pola masa e indicarase se se encontra situada sobre a rede hidrográfica básica.
2.2.1.1.5. Augas costeiras.
Consideraranse como masas de auga significativas desta categoría aquelas que comprendan unha lonxitude mínima de costa de 5 quilómetros. Poderanse definir masas de tamaño inferior cando así o requira a correcta descrición do estado da masa de auga correspondente.
Integraranse tamén nesta categoría aqueles lagos, lagoas ou zonas húmidas próximos á costa que, verificando os criterios de tamaño e profundidade especificados para a categoría de lagos no punto 2.2.1.1.3, presenten unha influencia mariña que determine as características das comunidades biolóxicas presentes nela, debido ao seu carácter marcadamente salino ou hipersalino. Esta influencia dependerá do grao de conexión co mar, que poderá variar desde unha influencia mareal diaria ata o illamento mediante un cordón dunar con comunicación ocasional exclusivamente.
Incluiranse, en todo caso, as zonas húmidas de importancia internacional de acordo co Convenio de Ramsar asimilables a esta categoría.
Para a delimitación das masas de auga costeira aplicaranse os criterios xerais definidos en 2.2.1.1, asegurando unha cobertura total da zona mariña incluída na demarcación hidrográfica.
En particular, o límite exterior das augas costeiras estará definido pola liña cuxa totalidade de puntos se encontran a unha distancia dunha milla náutica mar dentro desde o punto máis próximo da liña de base que serve para medir a anchura das augas territoriais. Esta liña de base, de acordo coa Lei 10/1977, do 4 de xaneiro, sobre mar territorial, é mixta e está composta pola liña de baixamar escorada e polas liñas de base rectas definidas, de acordo coa disposición transitoria da citada lei, no artigo 1 do Real decreto 2510/1977, do 5 de agosto, sobre trazado de liñas de base recta en desenvolvemento da Lei 20/1967, do 8 de abril, sobre extensión das augas xurisdicionais españolas a 12 millas, para os efectos de pesca.
Para os efectos da planificación hidrolóxica, adoptarase como liña de base recta a definida polos puntos incluídos na táboa 37 do anexo I, onde se corrixiron as coordenadas dalgúns deles para situalos na posición xeográfica a que fai referencia o citado real decreto (cabos, puntas ou illotes) segundo as cartas náuticas máis recentes.
Nos tramos de costa en que non se definiron liñas de base recta adoptarase como liña de base a liña de baixamar viva equinoccial. Nas táboas 38 e 39 do anexo I inclúese a relación de tramos de costa en que se dá esta circunstancia e a carta náutica que empregar para a súa delimitación, con indicación das súas escalas e datas.
O límite interior das augas costeiras coincidirá co límite exterior das augas de transición ou coa liña de preamar viva equinoccial na zona terrestre. Se non se dispón desta información, utilizarase como límite o nivel medio do mar.
A definición xeográfica de cada masa de auga costeira efectuarase mediante o seu perímetro. Para a delimitación do bordo terrestre utilizarase preferentemente cartografía náutica, salvo que a cartografía terrestre dispoñible achegue unha maior definición, e terá un detalle non inferior ao correspondente á escala 1:50.000.
No caso dos lagos, lagoas ou outras zonas húmidas que pertenzan á categoría de augas costeiras, incluídas as zonas húmidas de importancia internacional, os criterios para a súa identificación e delimitación, así como para a súa definición xeográfica, serán os especificados para as masas de auga da categoría lagos no punto 2.2.1.1.3.
O perímetro de cada masa incluirase nun mapa dixital xunto co resto das masas de auga superficial cuxa representación gráfica sexa poligonal, é dicir, lagos, augas de transición naturais, masas de auga artificiais e moi modificadas asimilables a lago ou lénticas e masas de auga artificiais e moi modificadas asimilables a augas de transición e costeiras.
Esta definición xeográfica completarase coas coordenadas do centroide do polígono correspondente. Indicarase, ademais, a superficie máxima ocupada por esta.
2.2.1.2. Tipos.
As masas de auga superficial naturais de cada categoría clasificaranse en tipos segundo se indica nas seguintes epígrafes.
2.2.1.2.1. Ríos.
As masas de auga desta categoría clasificaranse nun dos seguintes tipos presentes na demarcación hidrográfica Galicia-Costa:
Táboa 1. Tipos de ríos:
|
Número |
Denominación |
|
21 |
Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
|
25 |
Ríos de montaña húmida silícea |
|
28 |
Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
|
30 |
Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
|
31 |
Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
A clasificación de cada masa nun determinado tipo basearase nos valores que presenten para cada masa en condicións naturais as variables que definen a tipoloxía, de acordo cos limiares e rangos orientativos reflectidos na seguinte táboa.
Táboa 2. Valores e rangos orientativos das variables que definen a tipoloxía de ríos:
|
Núm. tipo |
Altitude (m.s.n.m.) |
Amplitude térmica anual (ºC) |
Área de bacía (km2) |
Orde do río de Stralher |
Pendente media da bacía (%) |
Caudal medio anual (m3 s-1) |
Caudal específico medio anual da bacía (m3 s-1 km-2) |
Temperatura media anual (ºC) |
Distancia á costa (km) |
Latitude (gg mm ss) |
Lonxitude (gg mm ss) |
Condutividade (μs cm-1) |
|
21 |
422 |
12,0 |
24 |
1 |
4,5 |
0,6 |
0,026 |
12 |
37,7 |
430044 |
-073624 |
84 |
|
25 |
934 |
15,7 |
36 |
1 |
7,9 |
0,9 |
0,025 |
10 |
99,2 |
423416 |
-061742 |
130 |
|
28 |
230 |
12,1 |
1.302 |
4 |
7,9 |
38,2 |
0,026 |
13 |
40,6 |
425209 |
-072104 |
114 |
|
30 |
63 |
10,0 |
22 |
1 |
5,4 |
0,6 |
0,024 |
13 |
4,9 |
431823 |
-075316 |
104 |
|
31 |
381 |
12,3 |
206 |
2 |
6,5 |
5,9 |
0,029 |
12 |
42,4 |
425421 |
-071945 |
100 |
2.2.1.2.2. Lagos.
As masas de auga desta categoría clasificaranse nun dos seguintes tipos:
Táboa 3. Tipos de lagos:
|
Núm. |
Denominación |
|
16 |
Interior en bacía de sedimentación, mineralización baixa, permanente |
|
17 |
Interior en bacía de sedimentación, mineralización baixa, temporal |
|
18 |
Interior en bacía de sedimentación, mineralización media, permanente |
|
24 |
Interior en bacía de sedimentación, de orixe fluvial, tipo chaira de inundación, mineralización baixa ou media |
|
28 |
Lagoas litorais sen influencia mariña |
|
29 |
Litoral en complexo dunar, permanente |
|
30 |
Litoral en complexo dunar, temporal |
A clasificación de cada masa nun determinado tipo basearase nos valores que presenten para cada masa en condicións naturais as variables que definen a tipoloxía, de acordo cos valores e rangos orientativos reflectidos na seguinte táboa.
Táboa 4. Valores e rangos orientativos das variables que definen a tipoloxía de lagos:
|
Núm. |
Índice humidade |
Altitude (m) |
Orixe |
Réxime de achega |
Hidroperíodo |
Tamaño (ha) |
Profundidade (m) |
Condutividade (μS/cm) |
Alcalinidade (meq/L) |
|
16 |
<2 |
15-1.500 |
Procesos xenéticos diversos |
Mixto |
Permanente |
Calquera |
<5 |
<500 |
Calquera |
|
17 |
<2 |
15-1.500 |
Procesos xenéticos diversos |
Mixto |
Temporal |
Calquera |
<3 |
<500 |
Calquera |
|
24 |
<2 |
5-1.500 |
Fluvial. Tipo chaira de inundación |
Mixto |
Calquera |
Calquera |
<3 |
3.000-50.000 |
≥1 |
|
28 |
<2 |
<15 |
Pantanos e lagoas litorais sen influencia mariña |
Mixto |
Permanente |
Calquera |
<3 |
<3.000 |
≥1 |
|
29 |
<2 |
<70 |
Complexo dunar |
Mixto |
Permanente |
Calquera |
<3 |
3.000-50.000 |
≥1 |
|
30 |
<2 |
<70 |
Complexo dunar |
Mixto |
Temporal |
<50 |
<10 |
500-3.000 |
≥1 |
O tipo finalmente asignado a unha masa poderá ser diferente do obtido a partir da dita táboa sempre que sexa xustificado debidamente.
2.2.1.2.3. Augas de transición.
As masas de auga desta categoría clasificaranse nun dos seguintes tipos, presentes na demarcación hidrográfica Galicia-Costa:
Táboa 5. Tipos de augas de transición:
|
Núm. |
Denominación |
|
8 |
Esteiro atlántico intermareal con dominancia do río sobre o esteiro |
|
9 |
Estuario atlántico intermareal con dominancia mariña |
|
10 |
Estuario atlántico submareal |
|
11 |
Zonas de transición atlánticas lagunares |
A clasificación de cada masa nun determinado tipo realizarase en función dos valores que presenten para cada masa en condicións naturais as variables que definen a tipoloxía, de acordo cos rangos reflectidos na seguinte táboa.
Táboa 6. Valores e rangos orientativos das variables que definen a tipoloxía de transición:
|
Núm. |
Latitude |
Lonxitude |
Amplitude da marea |
Salinidade (‰) |
Superficie emerxida/ mergullada |
Exposición |
Característica da mestura de auga |
Tipo de conexión co mar |
|
8 |
41°51’-43°49’N |
9°21’W-1°45’W |
Mesomareal |
0,5-30 |
Intermareal |
Moi abrigados |
Normalmente estratificado |
Libre |
|
9 |
41°51’-43°49’N |
9°21’W-1°45’W |
Mesomareal |
5-30 |
Intermareal ou lixeiramente submareal |
Abrigado |
Predominio da dinámica mariña |
Libre |
|
10 |
41°51’-43°49’N |
9°21’W-1°45’W |
Mesomareal |
18-30 |
Principalmente submareal |
Moderadamente exposto |
Normalmente estratificado |
Libre |
|
11 |
41°51’-43°49’N |
9°21’W-1°45’W |
4-36 |
Moi abrigado |
Restrinxida |
2.2.1.2.4. Augas costeiras.
As masas de auga desta categoría clasificaranse nun de seguintes tipos, presentes na demarcación hidrográfica Galicia-Costa:
Táboa 7. Tipos de augas costeiras:
|
Núm. |
Denominación |
|
14 |
Augas costeiras atlánticas do Cantábrico occidental expostas con afloramento baixo |
|
15 |
Augas costeiras atlánticas expostas con afloramento medio |
|
16 |
Augas costeiras atlánticas semiexpostas ou protexidas con afloramento intenso |
|
17 |
Augas costeiras atlánticas expostas con afloramento intenso |
|
18 |
Augas costeiras atlánticas semiexpostas ou protexidas con afloramento medio |
|
19 |
Augas costeiras atlánticas influenciadas por achegas fluviais |
A clasificación de cada masa nun determinado tipo realizarase en función dos valores que presenten para cada masa en condicións naturais as variables que definen a tipoloxía, de acordo cos rangos reflectidos na seguinte táboa.
Táboa 8. Valores e rangos orientativos das variables que definen a tipoloxía de costeiras:
|
Núm. |
Latitude |
Lonxitude |
Amplitude da marea |
Salinidade (‰) |
Característica da mestura de auga |
Substrato |
Exposición |
|
14 |
43°39’-43°47’N |
5°50’-7°41’W |
Mesomareal |
30,0-36,0 |
Influencia de afloramento baixa |
Mixto |
Expostas |
|
15 |
42°52’-43°47’N |
9°18’-7°41’W |
Mesomareal |
30,0-36,0 |
Influencia media de afloramento |
Mixto |
Expostas |
|
16 |
42°11’-42°52’N |
9°18’-8°37’W |
Mesomareal |
30,0-36,0 |
Influencia intensa de afloramentos |
Mixto |
Semiexposta/protexida |
|
17 |
41°51’-42°52’N |
8°48’-9°18’W |
Mesomareal |
30,0-36,0 |
Influencia intensa de afloramentos |
Mixto |
Exposta |
|
18 |
42°52’-43°47’N |
9°18’-7°41’W |
Mesomareal |
30,0-36,0 |
Influencia media de afloramento |
Mixto |
Semiexposta/protexida |
2.2.1.3. Condicións de referencia dos tipos.
As condicións de referencia reflicten o estado correspondente a niveis de presión nulos ou moi baixos, sen efectos debidos á urbanización, industrialización ou agricultura intensiva e con mínimas modificacións fisicoquímicas, hidromorfolóxicas e biolóxicas.
O Plan hidrolóxico incluirá as condicións hidromorfolóxicas e fisicoquímicas específicas de cada tipo de masa de auga superficial que representen os valores dos indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos e fisicoquímicos correspondentes ao moi bo estado ecolóxico. Así mesmo, incluirá condicións biolóxicas de referencia específicas, de modo que representen os valores dos indicadores dos elementos de calidade biolóxicos correspondentes ao moi bo estado ecolóxico.
Como condicións de referencia adoptaranse as especificadas nas táboas 40, 41, 42 e 43 do anexo II. Naqueles casos en que o anexo II non establece condicións de referencia, o plan deberá indicar o método utilizado para obtelas, que poderá consistir en medicións efectuadas nunha rede de referencia, en modelizacións, nunha combinación de ambos os dous procedementos ou no asesoramento de expertos.
En caso de utilizar medicións dunha rede de referencia sinalarase a situación de cada punto da rede, indicando as coordenadas, así como os criterios empregados na súa selección. Para cada tipo de masa de auga superficial deberanse indicar as estacións que compoñen a súa rede de referencia. Cando nunha demarcación non se dispoña dun número suficiente de estacións de referencia para un tipo de masa de auga, poderán utilizarse estacións da rede de referencia dese tipo situadas no territorio doutra demarcación.
A rede de referencia estará composta por estacións de control situadas en masas con escasa ou nula intervención humana. Para a súa selección teranse en conta os seguintes criterios:
a) As fontes de contaminación difusa de orixe agrícola, ou de calquera outro uso intensivo do solo, serán total ou practicamente inexistentes.
b) Os contaminantes sintéticos específicos procedentes de fontes de contaminación puntual aparecerán en concentracións próximas a cero ou, polo menos, por debaixo dos límites de detección das técnicas analíticas de uso xeral máis avanzadas. Os contaminantes non sintéticos específicos aparecerán en concentracións dentro das marxes que corresponden normalmente a condicións inalteradas, o que se denomina valores de base.
c) As alteracións morfolóxicas deberán permitir a adaptación e recuperación dos ecosistemas a un nivel de biodiversidade e funcionalidade ecolóxica equivalente ao das masas de auga naturais.
d) As extraccións de auga e as regulacións do fluxo representarán reducións nos niveis de fluxo moi pequenas, de forma que non supoñan máis que efectos insignificantes nos elementos de calidade.
e) A vexetación de ribeira adxacente será a apropiada ao tipo correspondente e á localización xeográfica da masa de auga.
f) A introdución de peixes, crustáceos, moluscos ou calquera outro tipo de animais ou plantas causará o menor prexuízo á biota autóctona.
g) As industrias pesqueiras e a acuicultura deberán permitir o mantemento, a estrutura, a produtividade, o funcionamento e a diversidade dos ecosistemas.
h) O uso recreativo non será intensivo.
No caso de ríos, tomaranse tamén en consideración as reservas naturais fluviais que, ao estaren sometidas a escasa ou nula intervención humana, deberán cumprir o requisito de encontrarse en moi bo estado ecolóxico.
Se se utiliza o procedemento de modelización incluirase unha descrición do modelo e dos datos empregados.
Cando non sexa posible fixar condicións de referencia fiables específicas do tipo correspondentes a un elemento de calidade nun tipo de masa de auga superficial, debido ao alto grao de variabilidade natural do devandito elemento, non só como consecuencia de variacións estacionais, o elemento poderá excluírse da avaliación do estado ecolóxico correspondente a ese tipo de augas superficiais. En tales circunstancias, declararanse as razóns desta exclusión no plan hidrolóxico.
As condicións biolóxicas de referencia e as condicións físicoquímicas e hidromorfolóxicas específicas de cada tipo de masa de auga superficial describiranse mediante os correspondentes indicadores. A valoración obtida con estes indicadores deberá incluír información sobre o seu grao de precisión e confianza.
Na determinación das condicións fisicoquímicas específicas do tipo terase en conta a estimación que das devanditas condicións se realice de acordo co número 2.4.5.
2.2.2. Masas de auga superficial moi modificadas e artificiais.
2.2.2.1. Identificación e delimitación preliminar.
2.2.2.1.1. Masas de auga moi modificadas.
As masas de auga moi modificadas defínense como masas de auga superficial que, como consecuencia de alteracións físicas producidas pola actividade humana, experimentaron un cambio substancial na súa natureza.
Para os efectos de aplicar esta definición, o cambio substancial na natureza que caracteriza estas masas interpretarase como unha modificación das súas características hidromorfolóxicas que impida que a masa de auga alcance o bo estado ecolóxico.
Como causantes de tal cambio substancial na natureza poderán considerarse as seguintes alteracións físicas producidas pola actividade humana:
a) Presas, encalcos, canalizacións, proteccións de marxes, dragaxes e extraccións de areas, no caso de ríos.
b) Flutuacións artificiais de nivel, desenvolvemento de infraestrutura hidráulica e extracción de produtos naturais, no caso de lagos.
c) Presas, encalcos, canalizacións, proteccións de marxes, diques de condución, portos e outras infraestruturas portuarias, ocupación de terreos intermareais, desenvolvemento de infraestrutura hidráulica, modificación da conexión con outras masas de auga e extracción de produtos naturais, no caso de augas de transición.
d) Portos e outras infraestruturas portuarias, obras e infraestruturas costeiras de defensa contra a erosión, diques de condución, desenvolvemento de infraestrutura hidráulica, modificación da conexión con outras masas de auga, dragaxes e extracción de areas e outros produtos naturais, no caso das augas costeiras.
e) Outras alteracións debidamente xustificadas.
A situación e os límites das masas de auga moi modificadas definiranse mediante un sistema de información xeográfica. As escalas de representación que se empregarán serán as correspondentes á categoría de augas superficiais que máis se pareza á masa de auga moi modificada de que se trate.
2.2.2.1.1.1. Identificación preliminar.
Co fin de facilitar a identificación das masas de auga candidatas a ser designadas como moi modificadas e limitar as zonas a estudar mediante datos de campo, realizarase unha identificación preliminar en función da magnitude das súas alteracións hidromorfolóxicas, segundo os criterios indicados a continuación.
No caso de que se dispoña previamente de datos de campo abondo como para levar a cabo a valoración dos indicadores biolóxicos e hidromorfolóxicos, se poderá prescindir da identificación preliminar.
2.2.2.1.1.1.1. Presas e encalcos.
As presas e os encalcos poderán ter efectos tanto augas arriba coma augas abaixo da súa situación e poderán producir, ademais, un efecto de barreira. Estas alteracións poderán afectar a ríos e augas de transición.
2.2.2.1.1.1.1.1. Efecto augas arriba.
Identificaranse de forma preliminar como masas de auga candidatas á designación como moi modificadas os seguintes tramos de río:
a) Tramos inundados por encoros cuxa lámina de auga correspondente á cota de máximo nivel normal de explotación cumpra algunha das seguintes condicións:
– A lonxitude do conxunto de tramos de río inundados polo encoro sexa igual ou superior a 5 km.
– A superficie de encoro sexa igual ou superior a 0,5 km2, agás aqueles destinados exclusivamente á laminación de avenidas.
b) Tramos afectados polo remanso dun encalco se a lonxitude do tramo afectado é igual ou superior a 5 km.
c) Tramos alterados por unha sucesión de encalcos cuxos remansos non teñan unha extensión suficiente para delimitalos como masas de auga significativas, se se cumpren as dúas condicións seguintes:
– A lonxitude total do tramo de río alterado pola sucesión de encalcos é igual ou superior a 5 km.
– A porcentaxe da lonxitude total do tramo que se encontra afectada polos remansos dos encalcos é igual ou superior a un 30 %.
No caso de que o tramo de río afectado por unha presa ou un encalco teña unha lonxitude inferior a 5 km e unha superficie inferior a 0,5 km2, e se encontre moi próximo a un encoro que se identificase previamente como candidato a moi modificado (caso, por exemplo, dun contraencoro), poderase englobar o tramo afectado pola presa ou o encalco na masa de auga candidata a moi modificada.
A lonxitude do tramo encorado ou remansado determinarase por un dos procedementos seguintes:
a) A partir de información cartográfica coa delimitación da lámina de auga.
b) Mediante o cálculo hidráulico do remanso para o caudal medio anual do río.
c) Mediante a seguinte expresión aproximada en caso de non dispoñer de información máis precisa:
Onde Lrem é a lonxitude do remanso xerado polo encalco, ya é o calado augas arriba do encalco, que pode estimarse como a altura do encalco sobre a canle máis o espesor da lámina de auga vertente sobre o encalco para o caudal medio anual, y o calado no río para o caudal medio anual e i a pendente media lonxitudinal do río no tramo considerado.
No caso de ríos estacionais, poderanse realizar os cálculos especificados nas letras b) e c) cos caudais medios estacionais, caso en que se tomará a maior das lonxitudes obtidas para os distintos caudais.
2.2.2.1.1.1.1.2. Efecto augas abaixo.
Identificaranse de forma preliminar como masas de auga candidatas á designación como moi modificadas os seguintes tramos de río ou augas de transición:
a) Tramos alterados como consecuencia da ruptura da continuidade do curso fluvial: Considerarase augas abaixo das presas unha lonxitude de río ou auga de transición alterada como consecuencia da interrupción do transporte de sedimentos, nutrientes, temperatura, etcétera.
– Nos ríos, para a determinación da devandita lonxitude teranse en conta a súa capacidade de recuperación e as características en canto a achega de sedimentos, nutrientes, etc. dos afluentes situados augas abaixo. No caso de non dispoñer de estimacións máis precisas, asumirase que o tramo alterado se estende ata a confluencia co primeiro afluente non afectado por este mesmo tipo de alteración e con características similares en canto a superficie de bacía, caudal ou orde segundo a clasificación de Strahler do río considerado.
– Nas augas de transición, para a determinación da masa de auga alterada, teranse en conta as características dentro dos tramos doce (0-0,5 gr/L) e oligohalino (0,5-5 gr/L) e compararanse coas características augas arriba da presa en tramos de ríos non alterados polo efecto de presas. En caso de non dispoñer de estimacións máis precisas, asumirase que a parte alterada se estende, polo menos, ata o final da parte oligohalina das augas de transición (salinidade 5 gr/L). Non obstante, cando existan evidencias de que as alteracións hidromorfolóxicas introducidas por este tipo de presión provocaron un cambio substancial da súa natureza augas abaixo dos tramos anteriormente especificados, poderá incrementarse a extensión da masa de auga identificada provisionalmente como moi modificada.
Este tipo de alteración non se considerará para aqueles encalcos en que se garanta a continuidade do caudal mediante os elementos de desaugadoiro.
b) Tramos de río ou de augas de transición alterados como consecuencia da regulación diaria dos caudais: para determinar a lonxitude de río ou auga de transición alterada pola regulación diaria dos caudais augas abaixo dos encoros de uso hidroeléctrico que non dispoñan de contraencoro, avaliarase a alteración provocada sobre a taxa de cambio dos caudais a nivel horario de acordo cos índices de alteración hidrolóxica. Nas masas de auga de transición esta alteración avaliarase sobre o tramo de auga doce e oligohalino do esteiro.
c) Tramo de río ou auga de transición alterado como consecuencia da regulación anual ou interanual dos caudais: para determinar a lonxitude de río ou masa de auga de transición alterada pola regulación anual ou interanual dos caudais augas abaixo dun encoro para abastecemento, rego ou uso industrial empregaranse os índices de alteración hidrolóxica. Nas masas de auga de transición esta alteración avaliarase sobre o tramo de auga doce e oligohalino do esteiro.
Naqueles casos en que se cumpra simultaneamente máis dunha destas tres condicións adoptarase o tramo de río de maior lonxitude ou a extensión de auga de transición de maior superficie.
2.2.2.1.1.1.1.3. Efecto de barreira.
Identificaranse de forma preliminar como masas de auga candidatas á designación como moi modificadas aqueles tramos de río ou augas de transición que, como consecuencia da presenza de barreiras transversais, sufrisen alteracións significativas do seu estado ecolóxico pola desaparición de especies migratorias e que teñan unhas dimensións suficientes que permitan delimitalos como masas de auga.
De entre as distintas especies migratorias identificadas seleccionarase unha especie ou grupo de especies obxectivo para as cales se avaliará se a barreira resulta ou non franqueable. A devandita valoración realizarase considerando polo menos os seguintes criterios:
a) As barreiras transversais que dispoñan dun dispositivo operativo para o paso de peixes consideraranse franqueables.
b) As presas consideraranse como barreiras infranqueables salvo que conten cun dispositivo operativo para o paso de peixes.
c) Os encalcos que non dispoñan de paso operativo para peixes serán obxecto de valoración do efecto barreira mediante a comparación da capacidade de franqueo das especies obxectivo coas características do obstáculo. Para iso determinarase, para o caudal medio do río correspondente á época do ano en que ten lugar a migración das especies seleccionadas como obxectivo, o desnivel existente entre a cota da lámina de auga augas abaixo do encalco e o limiar do vertedoiro, así como a velocidade de vertedura da auga sobre este, comparando as devanditas características hidráulicas coas características biomecánicas da especie seleccionada.
d) Valorarase tanto a capacidade de franqueo augas arriba como augas abaixo.
e) Considerarase que o obstáculo é franqueable para aquelas especies con capacidade para reptar, salvo que as condicións en que se encontra o propio obstáculo ou as beiras impidan o paso mediante reptación.
2.2.2.1.1.1.2. Canalizacións e proteccións de marxes.
Identificaranse de forma preliminar como masas de auga candidatas á designación como moi modificadas aqueles tramos de río ou de augas de transición canalizados ou con proteccións de marxes cunha lonxitude igual ou superior a 5 km que cumpran algunha das seguintes condicións:
a) Que dentro do tramo canalizado se realizasen cortas ou desvíos do río.
b) Que se revestise o leito do río con calquera tipo de material.
c) Que se revestisen as marxes con materiais ríxidos, non permeables e que impidan o crecemento da vexetación.
Noutras situacións de revestimento de marxes distintas da especificada na letra c) anterior, valorarase a conveniencia de consideralas de forma preliminar como candidatas á designación como moi modificadas.
Consideraranse de forma preliminar como masas de auga candidatas á designación como moi modificadas aqueles tramos de río ou augas de transición alterados por unha sucesión de tramos canalizados que cumpran algunha das condicións anteriores pero cuxa lonxitude non sexa suficiente para delimitalos como masas de auga significativas, se se cumpren as dúas condicións seguintes:
a) A lonxitude total do tramo de río ou augas de transición alterada é igual ou superior a 5 km.
b) A lonxitude das partes afectadas polas canalizacións ou proteccións é igual ou superior ao 30% da lonxitude total do tramo.
2.2.2.1.1.1.3. Dragaxes e extraccións de areas.
Identificaranse de forma preliminar como masas de auga candidatas á designación como moi modificadas aqueles tramos de río cunha lonxitude igual ou superior a 5 km que cumpran algunha das seguintes condicións:
a) Que se realicen neles dragaxes de forma periódica.
b) Que se realicen extraccións de areas dentro da canle ou na ribeira.
Naqueles casos en que se realice extracción de areas dentro da zona inundable pero sen afectar directamente a canle nin as ribeiras, valorarase a conveniencia de consideralos de forma preliminar como candidatos á designación como moi modificados en función do cambio provocado na relación río-acuífero e da alteración do réxime de transporte sólido.
No caso de augas costeiras e de transición, consideraranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas aquelas masas nas cales se realicen dragaxes para garantir a actividade portuaria cuxa cantidade total dragada nos últimos cinco anos supere os 500.000 m3. Tamén se identificarán de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas aquelas masas de auga que fosen obxecto dunha extracción de area para a creación e/ou rexeneración de praias superior a 3.000.000 de m3.
2.2.2.1.1.1.4. Fluctuacións artificiais de nivel.
Identificaranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas os lagos e encoros sometidos a unha flutuación artificial de nivel significativa. En xeral, será debida a usos que precisan unha regulación de caudais. Non obstante, considérase requisito necesario a oscilación de nivel, e non abondará, en principio, coa existencia dun dique cuxo único efecto sexa unha alteración permanente da lámina orixinal.
Para a identificación provisional, en caso de non dispoñer de datos sobre a oscilación de nivel, supoñerase que existe unha flutuación de nivel significativa cando se aprecie directamente en ortofotografía ou cando, non sendo isto posible, se comprobe por medio de cartografía que existe unha conexión directa mediante condución entre o lago en cuestión e unha central hidroeléctrica. Deberá terse presente neste caso que se trata dun criterio meramente cualitativo, que ademais non permite diferenciar a oscilación natural da inducida.
2.2.2.1.1.1.5. Desenvolvemento de infraestruturas na masa de auga.
Identificaranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas os lagos, augas de transición e augas costeiras que alberguen no seu interior infraestrutura hidráulica ou doutro tipo sempre que estes elementos modifiquen o fluxo natural de achega, residencia e drenaxe da masa de auga. Os diques de recrecemento asociados a usos que xeran unha flutuación de nivel significativa, recollidos na epígrafe anterior, constituirían un caso particular desta situación.
Identificaranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas aquelas lagoas situadas en zonas de difícil drenaxe, non asociadas a outras categorías de masas de auga, que foron desecadas e que actualmente se rexeneraron na mesma localización cunhas características diferentes, de xeito artificial, con achegas externas de auga que tratan de reproducir a flutuación natural.
A identificación das candidatas levarase a cabo de forma cualitativa a partir de ortofotografía, cartografía convencional ou recoñecemento in situ.
Non se considerarán como candidatas á designación como moi modificadas aquelas masas de auga que estean en proceso de recuperación debido á eliminación da infraestrutura que as alteraba aínda cando, debido ao uso a que estivesen sometidas, as súas características fisicoquímicas e biolóxicas actuais non sexan aínda as correspondentes ás condicións naturais. En todo caso, deberá confirmarse que non existe, en principio, imposibilidade de alcanzar o bo estado por razóns hidromorfolóxicas.
2.2.2.1.1.1.6. Extracción doutros produtos naturais.
Identificaranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas os lagos e masas de augas de transición e costeiras sometidos á extracción dalgún produto natural, habitualmente turba ou sal aínda cando, a explotación fose abandonada recentemente, sempre que a alteración física sexa de tal entidade (estanques, diques, canles, bombeo de auga salina) que dificilmente poidan considerarse, nunha primeira aproximación, como naturais.
A identificación neste caso será tamén cualitativa, a partir de ortofotografía ou de recoñecemento in situ.
2.2.2.1.1.1.7. Ocupación de terreos intermareais.
Identificaranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas as masas de auga de transición nas cales a ocupación para o desenvolvemento de actividades humanas (uso urbano, industrial, agrícola, navegación, recreativo, protección fronte a inundacións, etc.) supoña máis dun 30 % da superficie orixinal da masa de auga. Para o devandito cálculo consideraranse exclusivamente as superficies intermareais da masa de auga de transición (excluíndose do cálculo as superficies submareais). A estimación da superficie orixinal ou potencial do esteiro poderá estar baseada no cálculo da superficie dentro do dominio público marítimo-terrestre susceptible de volver inundarse, utilizando unha cota máxima equivalente á preamar viva equinoccial e/ou o contraste cos datos históricos dispoñibles.
2.2.2.1.1.1.8. Diques de condución.
Identificaranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas as masas de auga afectadas por diques de condución cuxa ocupación afecte unha superficie superior a 50 hectáreas no caso de augas de transición, un tramo de costa de máis de 5 km no caso de augas costeiras ou máis dun 30 % da superficie orixinal da masa de auga en calquera dos casos.
2.2.2.1.1.1.9. Portos e outras infraestruturas portuarias.
Identificaranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas as zonas I dos portos de titularidade estatal, así como aquela parte da zona II onde existan canles de acceso ou se desenvolvan tarefas de dragaxe de mantemento.
Así mesmo, identificaranse de forma preliminar polo menos aqueles portos deportivos, pesqueiros e mariñas nos cales a superficie da lámina de auga confinada sexa superior a 50 hectáreas en augas de transición ou 100 hectáreas en augas costeiras.
Para a delimitación da masa de auga moi modificada teranse en conta todas as alteracións físicas asociadas á actividade portuaria tales como diques, peiraos, canles de acceso, dragaxes e dársenas, que alteren de forma substancial a natureza da masa de auga.
2.2.2.1.1.1.10. Modificación da conexión natural con outras masas de auga.
Identificaranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas aquelas masas de auga de transición ou costeira nas cales se modificase, crease ou eliminase a súa conexión con outras masas de auga (illamento de zonas intermareais, apertura de golas, disposición de comportas de regulación incluídas as esclusas, etc.) ou que poidan verse alteradas nas súas principais características por este tipo de alteración, sempre que o seu tamaño sexa suficiente para ser consideradas como masas de auga.
2.2.2.1.1.1.11. Obras e infraestruturas costeiras de defensa contra a erosión e praias artificiais.
Identificaranse de forma preliminar como masas candidatas á designación como moi modificadas aquelas masas de auga costeira nas cales a ocupación polas infraestruturas costeiras de defensa contra a erosión ou a realización de praias artificiais produzan unha alteración hidromorfolóxica de tal entidade que exista risco de non alcanzar o bo estado no conxunto da masa.
Incluiranse neste tipo de alteración os espigóns, os diques exentos, os muros, os revestimentos, as pantallas e as praias rexeneradas nas cales se modificase substancialmente a granulometría natural da praia e as súas dimensións en planta. Teranse en conta tamén as praias artificiais.
2.2.2.1.1.1.12. Sucesión de alteracións físicas de distinto tipo.
Unha masa de auga que abranga un conxunto de tramos sometidos a distintas alteracións físicas, pero sen extensión suficiente como para delimitar cada un deles como masa de auga será considerada de forma preliminar como candidata á designación como moi modificada se a súa extensión total é suficiente para delimitala como masa de auga e existe risco de non alcanzar o bo estado no conxunto da masa debido aos cambios nas características hidromorfolóxicas dos tramos sometidos a alteración física.
2.2.2.1.1.2. Verificación da identificación preliminar.
Para as masas de auga identificadas de forma preliminar como candidatas a moi modificadas, verificarase que os valores dos indicadores dos elementos de calidade biolóxicos non alcanzan o bo estado.
No caso de alteracións hidromorfolóxicas de tal magnitude que resulte evidente a alteración substancial da natureza da masa de auga, como grandes encoros, conducións revestidas mediante obra de fábrica ou grandes portos, poderase prescindir desta verificación. Nos demais casos realizarase unha avaliación apoiada en datos de campo, de forma individualizada ou en conxunto para un determinado tipo de alteración.
2.2.2.1.2. Masas de auga artificiais.
Identificaranse como masas de auga artificiais aquelas masas de auga superficial que, despois de seren creadas pola actividade humana, cumpran as seguintes condicións:
a) Que previamente á alteración humana non existise presenza física de auga sobre o terreo ou, de existir, que non fose significativa para os efectos da súa consideración como masa de auga.
b) Que teña unhas dimensións suficientes para ser considerada como masa de auga significativa.
c) Que o uso ao que está destinada a masa de auga non sexa incompatible co mantemento dun ecosistema asociado e, polo tanto, coa definición dun potencial ecolóxico.
As masas de auga superficial creadas pola actividade humana que cumpran as dúas últimas condicións especificadas no punto anterior pero non a primeira, consideraranse como masas de auga candidatas a ser designadas como moi modificadas.
A situación e os límites das masas de auga artificiais definiranse mediante un sistema de información xeográfica.
2.2.2.2. Designación definitiva.
Unha masa de auga superficial poderase cualificar de artificial ou moi modificada cando:
a) Os cambios das características hidromorfolóxicas da devandita masa que sexan necesarios para alcanzar o seu bo estado ecolóxico teñan considerables repercusións negativas no ámbito, na navegación (incluídas as instalacións portuarias ou actividades recreativas), nas actividades para as cales se almacena a auga (como a subministración de auga potable, a produción de enerxía, a rega ou outras), na regulación da auga, na protección contra as inundacións, na defensa da integridade da costa e na drenaxe de terreos ou outras actividades de desenvolvemento humano sustentable igualmente importantes.
b) Os beneficios derivados das características artificiais ou modificadas da masa de auga non poidan alcanzarse razoablemente, debido ás posibilidades técnicas ou a custos desproporcionados, por outros medios que constitúan unha opción ambiental significativamente mellor.
2.2.2.3. Máximo potencial ecolóxico.
Para cada masa de auga artificial ou moi modificada estableceranse os valores dos indicadores correspondentes ao máximo potencial ecolóxico.
Para establecer o máximo potencial ecolóxico aplicaranse os seguintes criterios:
a) Utilizaranse, na medida do posible, os mesmos elementos de calidade que se establezan para a categoría de augas superficiais que máis se pareza á masa de auga artificial ou moi modificada de que se trate.
b) Os valores dos indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos serán os correspondentes á situación resultante de aplicar todas as medidas mitigadoras posibles, unha vez admitidas as alteracións físicas identificadas no proceso de designación.
c) Os valores dos indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos basearanse nos do tipo que resulte máis semellante, unha vez asumidas as condicións hidromorfolóxicas anteriores.
d) Os valores dos indicadores dos elementos de calidade biolóxicos basearanse nos do tipo que resulte máis semellante, unha vez asumidas as condicións hidromorfolóxicas e físicoquímicas anteriores.
e) Os tipos nos cales se baseen os valores dos indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos e biolóxicos poderán corresponder a masas de auga naturais ou ser específicos de masas artificiais ou moi modificadas.
A clasificación en tipos das masas de auga moi modificadas e artificiais levarase a cabo de conformidade cos descritores correspondentes á categoría de augas superficiais á que máis se parezan.
2.2.2.3.1. Masas de auga moi modificadas e artificiais asimilables a lagos.
As masas de auga moi modificadas e artificiais asimilables a lagos, é dicir, ríos moi modificados pola presenza de encoros, lagos moi modificados e lagos artificiais, clasificaranse nos seguintes tipos:
Táboa 9. Tipos de masas de auga moi modificadas e artificiais asimilables a lagos ou lénticas:
|
Núm. |
Denominación |
|
1 |
Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual menor de 15º C, pertencentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
|
2 |
Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual maior de 15º C, pertencentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
|
3 |
Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, pertencentes a ríos da rede principal. |
A clasificación de cada masa nun destes tipos realizarase en función dos valores que presenten para cada masa as variables que definen a tipoloxía, de acordo cos rangos reflectidos na seguinte táboa.
Táboa 10. Valores e rangos orientativos das variables que definen a tipoloxía de masas de auga moi modificadas e artificiais asimilables a lagos ou lénticas:
|
Núm. |
Réxime de mestura |
Alcalinidade (meq/L) |
Índice de humidade |
Área da bacía (km2) |
Temperatura media anual (º C) |
Altitude (m) |
|
1 |
Monomíctico |
≤1 |
≥0,75 |
<1.000 |
<15 |
|
|
2 |
Monomíctico |
≤1 |
≥0,75 |
<1.000 |
≥15 |
|
|
3 |
Monomíctico |
≤1 |
≥0,75 |
V1.000 |
||
|
Na táboa reflíctense para cada tipo exclusivamente os valores ou limiares das variables que o definen. Para a caracterización obtense o valor da variable nun punto próximo á presa nos encoros ou na centroide da masa de auga nos lagos. |
||||||
Refírese á estratificación térmica do lago. Para a asignación de tipoloxía considéranse os seguintes valores:
Dimíctico: corresponde a un dobre período de estratificación (conxelación invernal e estratificación estival).
Monomíctico: corresponde a un só período de estratificación asociado á época estival.
A alcalinidade é unha medida do grao de mineralización da auga. O valor límite para a caracterización do encoro ou lago modificado entre calcáreo ou silíceo é de 1 meq/L.
En masas de valores de alcalinidade comprendidos entre 1 e 2 meq/L a asignación deberá ser coherente coa xeoloxía da bacía.
O índice de humidade está definido como o cociente entre a precipitación e a evapotranspiración potencial de Penman.
A área da bacía é a superficie da bacía vertente ao encoro ou lago modificado.
Valor da temperatura media anual do aire (en ºC), calculada para o período 1940-1995.
Cota máxima sobre o nivel do mar da lámina de auga.
2.2.2.3.2. Masas de auga de transición e costeiras moi modificadas pola presenza de portos
As masas de auga portuarias moi modificadas clasificaranse nos seguintes tipos:
Táboa 11. Tipos de masas de auga moi modificadas pola presenza de portos:
|
Núm. |
Denominación |
|
1 |
Augas de transición atlánticas de renovación baixa |
|
2 |
Augas de transición atlánticas de renovación alta |
|
3 |
Augas costeiras atlánticas de renovación baixa |
|
4 |
Augas costeiras atlánticas de renovación alta |
A clasificación de cada masa nun destes tipos realizarase en función dos valores que presenten para cada masa as variables que definen a tipoloxía, de acordo cos rangos reflectidos na seguinte táboa.
Táboa 12. Valores e rangos orientativos das variables que definen a tipoloxía de masas de auga moi modificadas pola presenza de portos:
|
Núm |
Latitude |
Lonxitude |
Amplitude da marea |
Salinidade (‰) |
Característica da mestura de auga |
|
1 |
36°’-43°47’N |
9°18’W-1°46’W |
Mesomareal |
5-30 |
Renovación baixa |
|
2 |
36°’-43°47’N |
9°18’W-1°46’W |
Mesomareal |
5-30 |
Renovación alta |
|
3 |
36°’-43°47’N |
9°18’W-1°46’W |
Mesomareal |
30,0-36,0 |
Renovación baixa |
Latitude e Lonxitude: coordenadas xeográficas nas cales se sitúa a masa de auga.
Amplitude da marea ou rango mareal medio.
Micromareais <1 m.
Mesomareales 1-5 m.
Salinidade: salinidade anual media (‰).
Características da mestura de augas: tempo de renovación calculado a partir do cociente entre o volume de auga e o caudal medio, ou mediante o estudo da evolución na masa dun trazador conservativo facendo uso de modelos numéricos. O seu cálculo deberá ter en conta a marea, ondada, grao de confinamento e calado.
Renovación baixa: >7 días.
Renovación alta: <7 días.
2.3. Masas de auga subterránea.
2.3.1. Identificación e delimitación.
Dadas as especiais características das augas subterráneas da demarcación Galicia-Costa, tendo en conta que non se definiu na demarcación ningunha unidade hidroxeolóxica e a existencia xeneralizada de acuíferos locais de pequena entidade, considérase que toda a demarcación queda cuberta polas masas de augas subterráneas que se delimiten para o efecto. A identificación e delimitación das masas de auga subterránea realizarase mediante a aplicación dalgúns dos seguintes criterios:
a) A situación e os límites da masa ou masas de auga subterránea.
b) As presións a que están expostas a masa ou masas de auga subterránea, co obxecto de que as masas definidas permitan unha apropiada descrición do estado das augas subterráneas; entre as cales se contan:
– Fontes de contaminación difusas.
– Fontes de contaminación puntuais.
– Extracción de auga.
– Recarga artificial de auga.
c) As características xerais dos estratos supraxacentes na zona de captación a partir da cal recibe a súa alimentación a masa de auga subterránea.
d) As masas de auga subterránea das cales dependan directamente ecosistemas de augas superficiais ou ecosistemas terrestres.
2.3.2. Caracterización.
Para cada masa de auga subterránea levarase a cabo unha caracterización inicial na cal se indicarán as características xerais dos estratos supraxacentes na zona de captación a partir da cal recibe a súa alimentación e na cal se indicarán, de ser o caso, os ecosistemas de augas superficiais ou ecosistemas terrestres directamente dependentes dela.
Para aquelas masas de auga subterránea en risco de non alcanzar os obxectivos ambientais realizarase unha caracterización adicional co obxecto de avaliar con maior exactitude a importancia do devandito risco e de determinar con maior precisión as medidas que se deban adoptar. Polo tanto, esta caracterización deberá incluír información pertinente sobre a incidencia da actividade humana e, se procede, información sobre:
a) As características xeolóxicas do acuífero, incluídas a extensión e tipo de unidades xeolóxicas.
b) As características hidroxeolóxicas da masa de auga subterránea, incluídas a permeabilidade, a porosidade e o confinamento.
c) As características dos depósitos superficiais e terras na zona de captación a partir da cal a masa de auga subterránea recibe a súa alimentación, incluídos o grosor, a porosidade, a permeabilidade e as propiedades absorbentes dos depósitos e solos.
d) As características de estratificación de auga subterránea dentro do acuífero.
e) Un inventario dos sistemas de superficie asociados, incluídos os ecosistemas terrestres e as masas de auga superficial cos cales estea conectada dinamicamente a masa de auga subterránea.
f) Os cálculos sobre direccións e taxas de intercambio de fluxos entre a masa de auga subterránea e os sistemas de superficie asociados.
g) Datos suficientes para calcular a taxa media anual de recarga global a longo prazo.
h) As características da composición química das augas subterráneas, especificando as achegas da actividade humana. Poderanse utilizar tipoloxías para a caracterización das augas subterráneas ao determinar os niveis naturais de referencia das devanditas masas de auga subterránea.
2.4. Inventario de recursos hídricos naturais.
Por inventario de recursos hídricos naturais entenderase a estimación cuantitativa, a descrición cualitativa e a distribución temporal dos devanditos recursos na demarcación hidrográfica.
2.4.1. Contido do inventario.
O inventario de recursos incluirá as augas que contribúan ás achegas dos ríos e as que alimenten almacenamentos naturais de auga, superficiais ou subterráneos.
O inventario conterá, na medida que sexa posible:
a) Datos estatísticos que mostren a evolución do réxime natural dos fluxos e almacenamentos ao longo do ano hidrolóxico.
b) Interrelacións das variables consideradas, especialmente entre as augas superficiais e subterráneas, e entre as precipitacións e as achegas dos ríos ou recarga de acuíferos.
c) A zonificación e a esquematización dos recursos hídricos naturais na demarcación hidrográfica.
d) Características básicas de calidade das augas en condicións naturais.
2.4.2. Características das series hidrolóxicas.
O inventario incluirá series hidrolóxicas de, polo menos, as seguintes variables: precipitación, evapotranspiración potencial, evapotranspiración real, recarga aos acuíferos, escorremento superficial, escorremento subterránea e escorremento ou achega total.
Os valores das variables deberán ser coherentes entre si, e obteranse mediante procesos de simulación hidrolóxica que reproduzan as interrelacións principais daquelas. Estas variables estimaranse para o maior período temporal que permitan os datos dispoñibles. Este período estenderase nas sucesivas revisións dos plans de bacía.
No caso das series de achegas nos ríos, os datos simulados polo modelo poderán ser substituídos polas series medidas ou restituídas a réxime natural se se garante a súa coherencia coas restantes variables hidrolóxicas.
O inventario incluirá tamén os caudais mensuais rexistrados nas estacións de medición de caudal e os niveis piezométricos medidos nos acuíferos, con periodicidade trimestral.
No caso das variables meteorolóxicas terase en conta a posible falta de homoxeneidade das series de datos, en especial por cambios nas condicións de medida, así como os períodos de ausencia de datos nos rexistros de cada estación. Na determinación da evapotranspiración potencial utilizaranse preferentemente formulacións baseadas en axustes de medidas directas en tanques de evaporación ou na ponderación de termos aerodinámicos e enerxéticos. Se se utilizan formulacións simplificadas baseadas exclusivamente en datos de temperatura verificarase a súa aplicabilidade ás condicións climáticas da rexión correspondente e realizaranse, se é o caso, os axustes rexionais necesarios.
As series de achegas obtidas contrastaranse coas series rexistradas en estacións de medición de caudal en períodos de escasa alteración antrópica, unha vez analizadas para filtrar e corrixir posibles erros, ou con series restituídas ao réxime natural, especialmente as correspondentes a puntos situados nos tramos medios e finais dos ríos. Os criterios utilizados para o contraste serán, polo menos, o erro medio absoluto, o erro medio relativo e o erro cuadrático medio, tanto para o conxunto de valores da serie coma para intervalos correspondentes a valores punta e de estiaxe.
Os datos de almacenamentos subterráneos obtidos mediante os modelos de simulación contrastaranse coas series rexistradas nos piezómetros representativos de cada masa de auga subterránea.
2.4.3. Zonificación e esquematización dos recursos hídricos naturais.
Para os efectos da realización do inventario, a demarcación hidrográfica poderase dividir en zonas e subzonas. A división farase en cada caso atendendo a criterios hidrográficos, administrativos, socioeconómicos, ambientais ou outros que en cada suposto se considere conveniente tomar en consideración.
Sen prexuízo doutras posibles divisións que poidan establecerse, o plan hidrolóxico incluirá a división da demarcación hidrográfica en bacías, cando sexa o caso, e nas subbacías vertentes aos puntos de incorporación das series de achegas, nos esquemas de simulación para a realización dos balances. Os devanditos puntos serán seleccionados tendo en conta a configuración da rede fluvial, a situación dos encoros, as relacións río-acuífero e a situación das principais unidades de demanda.
2.4.4. Estatísticas das series hidrolóxicas.
O plan hidrolóxico recollerá de forma sintética as principais características das series de variables hidrolóxicas nos sistemas de explotación, así como no conxunto da demarcación hidrográfica. En particular, para as series de precipitacións e achegas anuais indicaranse os valores mínimo, medio e máximo, os coeficientes de variación e de nesgo e o primeiro coeficiente de autocorrelación. Tamén poderán obterse os estatísticos correspondentes a dous ou máis anos consecutivos co obxecto de caracterizar as secas hiperanuais.
Así mesmo, e co obxecto de coñecer a distribución intraanual dos principais fluxos, indicaranse os valores medios de precipitación, evapotranspiración potencial e real, recarga aos acuíferos e escorremento total para cada mes do ano en cada sistema de explotación e no conxunto da demarcación.
Todas estas variables calcularanse tanto para a serie completa como para o período comprendido entre os anos hidrolóxicos 1980/1981 ata o dato máis actual dispoñible en cada ciclo.
Por último, presentaranse no plan hidrolóxico mapas cos valores medios interanuais das series de variables hidrolóxicas anteriores cunha resolución espacial, polo menos, de 1.000 m × 1.000 m. A información dos mapas mensuais destas variables recollerase en soporte dixital.
2.4.5. Características básicas de calidade das augas en condicións naturais.
Realizarase unha estimación das condicións fisicoquímicas correspondentes ás condicións naturais das augas incluídas no inventario de recursos.
Para determinar a calidade das augas en réxime natural deberanse ter en conta as avaliacións de recursos hídricos naturais, a información litolóxica e climática da bacía e as achegas atmosféricas. As variables que se incluíran serán, como mínimo, a condutividade eléctrica ou concentración total de sales disoltos e a concentración de ións maioritarios.
Determinaranse polo menos valores medios anuais, será preferible unha resolución temporal mensual no caso de augas superficiais, e trimestral no caso de augas subterráneas, e deberá realizarse unha avaliación do nivel de confianza das estimacións de todos os parámetros.
A determinación destas características básicas de calidade deberá servir de base e ser coherente co establecemento das condicións fisicoquímicas de referencia das masas de auga.
2.4.6. Avaliación do efecto do cambio climático.
O plan hidrolóxico avaliará o posible efecto do cambio climático sobre os recursos hídricos naturais da demarcación. Para iso estimará, mediante modelos de simulación hidrolóxica, os recursos que corresponderían aos escenarios climáticos previstos pola Consellería de Medio Ambiente, Territorio e Infraestruturas en coordinación co Ministerio de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente. Esta avaliación realizarase para o cálculo dos balances correspondentes ao horizonte temporal indicado para este fin no número 3.5.2 seguindo a zonificación que se establecese para a realización do inventario de recursos referida en 2.4.3.
3. Usos, presións e incidencias antrópicas significativas.
3.1. Usos e demandas.
Os usos da auga son as distintas clases de utilización do recurso, así como calquera outra actividade que teña repercusións significativas no estado das augas. Estes usos inclúen os de abastecemento de poboación, usos agrarios e regadíos, usos industriais para produción de enerxía eléctrica, outros usos industriais, outros usos como a acuicultura, usos recreativos (balnearios, navegación, campos de golf…).
3.1.1. Caracterización económica dos usos da auga.
A caracterización económica dos usos da auga comprenderá unha análise da importancia deste recurso para a economía, o territorio e o desenvolvemento sustentable da demarcación hidrográfica, así como das actividades socioeconómicas ás cales a auga contribúe de xeito significativo, e unha previsión sobre a posible evolución dos factores determinantes nos usos da auga.
A caracterización económica efectuarase a prezos constantes utilizando o último ano de referencia do Instituto Galego de Estatística e/ou do Instituto Nacional de Estatística.
3.1.1.1. Actividades socioeconómicas.
O plan hidrolóxico recollerá un resumo das análises efectuadas sobre as distintas actividades económicas que afectan o uso da auga, subministrando información agregada para a demarcación hidrográfica e, cando proceda, a escala rexional. Incluirá información sobre as actividades económicas actuais e a súa evolución ata a actualidade.
3.1.1.1.1. Uso doméstico.
A caracterización do uso doméstico da auga incluirá a seguinte información:
a) Evolución, distribución espacial e estrutura da poboación.
b) Distribución e tendencias do número e das características das vivendas principais e secundarias por tipoloxía de vivenda.
c) Niveis de ingreso per cápita, renda familiar e orzamentos de gasto familiar.
3.1.1.1.2. Turismo e lecer.
A caracterización deste sector comprenderá a seguinte información:
a) Evolución e distribución espacial da actividade turística.
b) Evolución de actividades singulares de lecer, como campos de golf, parques acuáticos, balnearios ou parques temáticos.
c) Importancia económica do uso da auga no turismo, expresada en termos de valor engadido bruto por m3 de auga.
3.1.1.1.3. Usos agrarios e regadíos.
A caracterización dos usos agrarios e dos regadíos incluirá a seguinte información, cando sexa posible:
a) Evolución das principais actividades agrarias expresada nalgún dos termos que se indican a continuación: valor engadido bruto, marxe neta, valor da produción, emprego, poboación dependente e/ou estrutura social.
b) Taxas de crecemento destas actividades.
c) Importancia económica do uso da auga nas principais actividades agrarias, expresada en termos de valor engadido bruto, marxe neta, valor da produción e axudas, por m3 de auga.
d) Distribución espacial das principais actividades de regadíos e usos agrarios. Evolución das superficies de rego de cada grupo de cultivos.
e) Identificación das interaccións máis relevantes da agricultura e a gandaría coa economía rexional (industria agroalimentaria, demanda de traballo, transporte, utilización de insumos, etc.).
f) Identificación de tendencias de cambio estrutural con influencia na evolución da demanda de auga (ritmo de desenvolvemento da agricultura, evolución das subvencións percibidas por distintos conceptos, carácter extensivo, presenza de invernadoiros, idade da poboación rural, tendencias no tamaño medio das explotacións e na composición do traballo asalariado e familiar, etc.).
g) Información sobre o sector gandeiro, incluíndo o número de cabezas de gando, valor engadido bruto, distribución espacial e evolución.
Adicionalmente, na caracterización económica poderanse considerar aquelas externalidades que permitan unha análise máis detallada do regadío.
3.1.1.1.4. Usos industriais para produción de enerxía eléctrica.
Os usos da auga para a produción de enerxía eléctrica comprenden a xeración de enerxía hidroeléctrica e a utilización en centrais térmicas, nucleares, termosolares e de biomasa, especialmente en refrixeración.
A caracterización económica dos usos de auga para a produción de enerxía eléctrica incluirá a seguinte información, cando sexa posible:
a) Evolución da produción de enerxía e da potencia instalada para as distintas centrais, dos prezos da enerxía e dos investimentos do sector.
b) Produtividade de uso de auga nas centrais hidroeléctricas en termos de valor da produción por m3 de auga turbinada.
c) Intensidade do uso da auga na produción de enerxía eléctrica, expresada en termos de m3 de auga utilizada por cada unidade de valor engadido bruto.
d) Distribución territorial das actividades máis relevantes de xeración de enerxía hidroeléctrica e de refrixeración de centrais térmicas.
Adicionalmente, na caracterización económica poderanse considerar aquelas externalidades que permitan unha análise máis detallada.
3.1.1.1.5. Outros usos industriais.
A caracterización económica dos restantes usos industriais da auga incluirá a seguinte información, cando sexa posible:
a) Actividades industriais máis importantes en termos de xeración de riqueza e de emprego.
b) Intensidade do uso da auga na industria, expresada en termos de m3 de auga utilizada por cada unidade de valor engadido bruto.
c) Distribución territorial das principais actividades industriais e tendencias á especialización sectorial e espacial das actividades con influencia na evolución da demanda de auga.
3.1.1.2. Evolución futura dos factores determinantes dos usos da auga.
3.1.1.2.1. Escenario tendencial.
No deseño do escenario tendencial teranse en conta as previsións de evolución dos factores determinantes dos usos da auga ata os anos 2015, 2021 e 2027. Entre os devanditos factores incluiranse sempre que sexa posible a poboación, a vivenda, a produción, o emprego, a renda ou os efectos de determinadas políticas públicas. O plan hidrolóxico incluirá distintas hipóteses de evolución destes factores.
Estas previsións obteranse, sempre que sexa posible, a partir da información oficial proporcionada polas distintas administracións competentes.
3.1.1.2.2. Previsións de evolución dos factores.
3.1.1.2.2.1. Poboación e vivenda.
Incluiranse previsións das seguintes variables, sempre que sexa posible:
a) Poboación permanente. Estimarase, a escala municipal, a partir dos datos históricos dos censos de poboación e vivendas por municipio e das proxeccións de poboación por provincias.
b) Poboación estacional. A poboación estacional transformarase en poboación equivalente á permanente. Para iso terase en conta a información dispoñible sobre a evolución do número de vivendas secundarias, prazas hoteleiras, prazas de campamento e os seus índices de ocupación. Así mesmo, consideraranse datos de pernoitas e outras variables relevantes.
c) Composición dos fogares. Estimarase, a escala municipal, o número de habitantes por vivenda principal, a partir do axuste de tendencias aos datos históricos reflectidos nos censos de poboación e vivendas.
d) Número de vivendas principais. Estimarase, a escala municipal, a partir das previsións de poboación permanente e de número de habitantes por vivenda principal.
e) Número de vivendas secundarias. Estimarase, a escala municipal, a partir dos datos históricos do censo de poboación e vivendas e das taxas de crecemento de vivendas secundarias.
f) Tipoloxía das vivendas. Estimarase, a escala municipal, o número de vivendas por tipoloxía tendo en conta a taxa de crecemento das vivendas multifamiliares, pegadas e illadas, a partir de información sobre vivendas visadas por tipoloxía.
g) Número de prazas hoteleiras e de apartamentos, prazas de acampada e datos de pernoctacións e índices de ocupación.
En caso de non dispoñer de previsións oficiais, poderán realizarse estimacións utilizando outros criterios de previsión demográfica, como os que poidan estar incluídos nos plans urbanísticos.
3.1.1.2.2.2. Produción.
Incluiranse previsións dos seguintes indicadores relacionados coa produción:
3.1.1.2.2.2.1. Agricultura e gandería.
a) Superficie agraria útil e superficie de regadíos. Estimarase a partir das tendencias históricas de evolución da superficie agraria útil en cada bisbarra recollidas nos censos agrarios obtidos a partir da mellor información dispoñible procedente das autoridades competentes na materia.
b) Superficie de cada cultivo en secaño e en regadío. Estimarase a partir do axuste de tendencias aos valores históricos a escala municipal, aos datos do anuario de estatística agroalimentaria e ás previsións de superficies dos cultivos del obtidos a partir da mellor información dispoñible procedente das autoridades competentes na materia.
c) Número de cabezas de cada tipo de gando. Estas previsións realizaranse a partir das tendencias históricas dos valores reflectidos nos censos agrarios e considerando o efecto de determinadas políticas públicas, como as axudas á gandaría derivadas da Política Agraria Común.
3.1.1.2.2.2.2. Enerxía eléctrica.
Estimarase cando sexa posible a potencia nas centrais eléctricas de xeración de enerxía, incluíndo as hidroeléctricas, as térmicas, as nucleares, as termosolares e as de biomasa, a partir das previsións recollidas na planificación enerxética vixente.
3.1.1.2.2.2.3. Outros usos industriais.
Estimarase o valor engadido bruto a prezos de mercado para cada agrupación industrial significativa, a partir das tendencias históricas a prezos constantes para cada subsector de dous díxitos da Clasificación Nacional de Actividades Económicas recollido na táboa 44 do anexo III, de acordo coa Contabilidade Rexional de España. Os datos actuais do valor engadido bruto municipal por subsector estimaranse a partir da poboación activa e da produtividade por comunidades autónomas, estimada a partir dos datos de valor engadido bruto e de emprego da Contabilidade Rexional.
3.1.1.2.2.3. Emprego e renda.
Incluiranse previsións dos seguintes indicadores relacionados co emprego e a renda, cando sexa posible:
a) Poboación activa. Estimarase, a escala municipal e para cada subsector de dous díxitos da Clasificación Nacional de Actividades Económicas recollido na táboa 44 do anexo III, a partir dos datos da enquisa de poboación activa.
b) Número de ocupados na agricultura segundo a enquisa de poboación activa do IGE e/ou INE.
c) Número de empregos no sector industrial, a escala municipal e para cada subsector de dous díxitos da Clasificación Nacional de Actividades Económicas recollido na táboa 44 do anexo III.
d) Renda per cápita. As previsións realizaranse a escala municipal e deberán ter en conta a taxa de crecemento agregada dos estudos de prospectiva macroeconómica realizados polo Banco de España e o Ministerio de Economía e Competitividade.
3.1.2. Demandas de auga.
3.1.2.1. Disposicións xerais.
O plan hidrolóxico incorporará a estimación das demandas actuais e das previsibles no escenario tendencial nos anos 2015, 2021 e 2027.
As demandas pertencentes a un mesmo uso que compartan a orixe da subministración e cuxos retornos se reincorporen basicamente na mesma zona ou subzona agruparanse en unidades territoriais máis amplas, denominadas unidades de demanda. Estas unidades integraranse como elementos diferenciados para os efectos da realización de balances e da asignación de recursos e establecemento de reservas nos sistemas de explotación definidos en cada demarcación hidrográfica.
As estimacións de demanda deberán axustarse, para as demandas correspondentes á situación actual, cos datos reais dispoñibles sobre detraccións e consumos nas unidades de demanda máis significativas da demarcación.
As demandas futuras admitiranse tendo en conta as previsións de evolución dos factores determinantes.
As demandas de auga caracterizaranse mediante os seguintes datos, cando sexa posible:
a) O volume anual e a súa distribución temporal.
b) As condicións de calidade exixibles á subministración.
c) O nivel de garantía.
d) O custo repercutible e outras variables económicas relevantes.
e) O consumo, é dicir, o volume que non retorna ao sistema.
f) O retorno, é dicir, o volume non consumido que se reincorpora ao sistema.
g) As condicións de calidade do retorno previas a calquera tratamento.
A distribución temporal dos volumes, así como dos retornos, expresarase en valores mensuais.
As series temporais dispoñibles de volumes mensuais e anuais detraídos nos puntos de captación utilizaranse para contrastar as demandas admitidas para a situación actual e para axustar os métodos de estimación de demandas ás subministracións reais. Esta información terase tamén en conta para diferenciar as demandas que na actualidade se atenden con augas superficiais, con augas subterráneas e con augas rexeneradas.
3.1.2.2. Abastecemento de poboación.
O cálculo da demanda de abastecemento a poboacións basearase, tendo en conta as previsións dos plans urbanísticos, en avaliacións demográficas, industriais e de servizos, e incluirá as industrias de pouco consumo de auga situadas nos núcleos de poboación e conectadas á rede municipal. Nestas avaliacións terase en conta tanto a poboación permanente como a estacional, así como o número de vivendas principais e secundarias por tipoloxías.
3.1.2.2.1. Unidades de demanda urbana.
As unidades de demanda urbana definiranse mediante a agrupación de aglomeracións urbanas que comparta a mesma orixe da subministración (subconca, masa de auga subterránea, estación de tratamento de auga potable ou desalgadora) e cuxas verteduras se realicen basicamente na mesma zona ou subzona.
Para cada unidade especificaranse as aglomeracións urbanas e municipios que comprende total ou parcialmente, así como a orixe dos recursos recibidos e a masa de auga da que proceden. No caso de estacións de tratamento de auga potable, ademais, as coordenadas da planta.
Caracterizarase a rede de distribución de cada unidade de demanda, describindo as súas principais infraestruturas, o seu estado e a eficiencia correspondente co detalle suficiente para identificar as medidas necesarias para mellorar esta última. Nas poboacións maiores de 20.000 habitantes o plan hidrolóxico incluirá información sobre os seguintes indicadores:
a) Control do estado das infraestruturas da rede: frecuencia de inspección da rede e frecuencia de reparacións de control activo de fugas.
b) Control da eficiencia da subministración de auga: auga subministrada e perdas aparentes e reais de auga.
c) Control do gasto dos subscritores: número de subscritores, consumo unitario por contrato e día e indicador de estacionalidade.
3.1.2.2.2. Volume anual e distribución temporal.
Recompilarase toda a información dispoñible sobre a auga captada ou detraída e sobre a auga subministrada a cada unidade de demanda e especificaranse sempre que sexa posible as perdas producidas na condución principal, así como as fraccións de auga subministrada rexistrada e non rexistrada.
Na parte de auga rexistrada diferenciaranse as fraccións correspondentes a uso doméstico, industrial e comercial e outros usos.
En caso de que a industria sexa un usuario significativo na unidade de demanda, deberá avaliarse a demanda correspondente aos distintos subsectores industriais mediante o procedemento descrito en 3.1.2.5.1 distinguindo polo menos os correspondentes a dous díxitos da Clasificación Nacional de Actividades Económicas recollidos na táboa 44 do anexo III.
Na parte de auga non rexistrada realizarase unha estimación das perdas reais, debidas a fugas na rede de distribución e nas acometidas e a fugas e verteduras nos depósitos.
O volume de auga subministrada e a fracción de uso doméstico referiranse á poboación abastecida para obter as dotacións correspondentes. As dotacións de auga subministrada e de consumo doméstico así obtidas serán comparadas cos recollidos nas Instrucións técnicas de obras hidráulicas de Galicia co obxecto de caracterizar a situación actual do abastecemento e realizar, se é o caso, os axustes necesarios nas estimacións.
Unha vez caracterizada a situación actual, para a cuantificación da demanda futura en cada unidade utilizaranse as previsións de poboación permanente e estacional realizadas conforme o indicado no punto 3.1.1.2.2.1 e aplicaranse as dotacións de auga subministrada e de consumo doméstico obtidas, tendo en conta a súa evolución futura. A falta de datos contrastados poderán adoptarse as dotacións de referencia que figuran nas instrucións técnicas de obras hidráulicas de Galicia e que poderán corrixirse para a parte de poboación estacional transformada a poboación permanente equivalente. Para a poboación permanente os valores empregados deberán acharse dentro do rango admisible indicado nas devanditas táboas.
3.1.2.2.3. Condicións de calidade.
O plan hidrolóxico recollerá as condicións de calidade requiridas pola lexislación para o abastecemento urbano, incluíndo as especificidades que puidese ter calquera das unidades de demanda.
3.1.2.2.4. Nivel de garantía.
Para os efectos da asignación e reserva de recursos considerarase satisfeita a demanda urbana cando:
a) O déficit nun mes non sexa superior ao 10 % da correspondente demanda mensual.
b) En dez anos consecutivos, a suma de déficit non sexa superior ao 8 % da demanda anual.
3.1.2.2.5. Elasticidade.
Cando sexa posible deberán estimarse as funcións de demanda que caracterizan as unidades de demanda mediante análise de correlación entre os consumos per cápita de auga e os factores determinantes, que incluirán o prezo da auga e a estrutura tarifaria, o poder adquisitivo das familias e outros factores como o clima ou o tamaño e o tipo de vivenda.
O método de estimación das elasticidades deberá seguir os criterios estatísticos e econométricos axeitados que permitan concluír que a función estimada se axusta debidamente aos datos observados. En caso de que a información dispoñible ou os métodos de estimación non boten un resultado que cumpra con estes criterios, poderanse utilizar funcións de demanda dispoñibles noutros estudos. Os resultados desta análise servirán para analizar os efectos das variacións dos prezos dos servizos de auga e axustar os resultados das estimacións da demanda.
3.1.2.2.6. Retornos.
Os retornos dos sistemas de abastecemento incluirán as augas residuais urbanas máis as perdas, que comprenden tanto as perdas na condución principal coma as perdas reais de auga subministrada.
Caracterizaranse as redes de saneamento de cada unidade de demanda, indicando as principais infraestruturas de saneamento e o seu estado, así coma se dispoñen de redes unitarias ou separativas.
Identificaranse as estacións de depuración de augas residuais urbanas e para cada unha indicaranse as súas coordenadas, así como a aglomeración urbana e a unidade de demanda urbana á que serve.
Indicaranse a capacidade de deseño e a carga conectada á estación, expresadas ambas as dúas en habitantes-equivalentes, así como o caudal de deseño e a poboación, tanto permanente coma estacional, conectada á estación. Especificaranse os tipos de tratamento de que dispoña a estación de depuración de augas residuais segundo a relación da táboa 49 do anexo IV e engadirase unha descrición dos procesos da liña de auga e da liña de lamas.
A información sobre a vertedura do efluente deberá coincidir coa incluída no inventario de presións no capítulo correspondente a contaminación orixinada por fontes puntuais.
A falta de datos reais, considerarase un volume de retorno do 80 por 100 da auga captada ou detraída.
3.1.2.3. Usos agrarios e regadíos.
A estimación da demanda agraria comprenderá a demanda agrícola, forestal e/ou gandeira, que deberá estimarse de acordo coas previsións de cada sector e as políticas territoriais e de desenvolvemento rural.
A estimación da demanda agrícola terá en conta as previsións probables de evolución da superficie de regadíos e dos tipos de cultivos, os sistemas e eficiencias de rega.
Estas previsións deberán incorporar as restricións existentes tales como as derivadas dos plans de ordenación de extraccións.
3.1.2.3.1. Unidades de demanda agraria.
A caracterización das unidades de demanda agraria incluirá sempre que sexa posible a definición da unidade de demanda, a súa situación xeográfica, a identificación e delimitación das comunidades de regadores ou entidades de rega que a compoñen, incluíndo información sobre os dereitos de uso da auga, a evolución histórica e a situación actual dos cultivos de regadío e da gandaría, as súas características básicas en canto a infraestruturas, tecnoloxías de rega, edafoloxía, salinidade do solo e elementos de medición e control, incluíndo a descrición das principais infraestruturas hidráulicas, o seu estado e eficiencia co detalle suficiente para identificar as medidas necesarias para mellorar esta última, así como as perspectivas de sustentamento futuro da unidade de demanda, atendendo á súa situación de subministración hídrica.
3.1.2.3.2. Volume anual e distribución temporal.
O volume anual e a distribución temporal da unidade de demanda agraria obteranse a partir dos valores correspondentes ao regadío e á gandaría.
3.1.2.3.2.1. Regadío.
Recompilarase toda a información dispoñible sobre series temporais de volumes mensuais e anuais correspondentes á auga captada, distribuída, aplicada en parcela e consumida, pola unidade de demanda.
Os volumes de auga captados referiranse á superficie de regadío atendida para así obter as dotacións brutas correspondentes aos grupos de cultivos definidos na táboa 45 do anexo III.
As dotacións netas obteranse como produto das dotacións brutas e a eficiencia media recollida na táboa 46 do anexo III.
Unha vez caracterizada a situación actual, para a cuantificación da demanda futura en cada unidade utilizaranse as previsións de superficie de regadío e dos cultivos realizadas conforme o indicado no punto 3.1.1.2.2.2.1 e aplicaranse as dotacións de auga obtidas.
A falta de datos contrastados poderán adoptarse unhas dotacións netas por cada grupo de cultivo cuxos valores se achen dentro do rango admisible indicado na táboa 45 do anexo III. As dotacións brutas obteranse como cociente entre as dotacións netas e a eficiencia global, tendo en conta a evolución futura desta. Os volumes de demanda estimaranse a partir das previsións da superficie de regadío e das dotacións brutas anteriores.
3.1.2.3.2.2. Gandería.
O volume anual e a distribución temporal que demanda a gandaría estimarase a partir de previsións baseadas na evolución observada nas explotacións gandeiras da demarcación hidrográfica, tendo en conta, entre outras variables, o tipo de gando, o número de cabezas e as necesidades per cápita.
As dotacións obteranse como o cociente entre a demanda e o número de cabezas actuais dos diferentes tipos de gando e compararanse cos valores indicados nas instrucións técnicas de obras hidráulicas de Galicia co obxecto de caracterizar a situación actual da gandaría e realizar, se é o caso, os axustes necesarios nas estimacións.
3.1.2.3.3. Condicións de calidade.
O plan hidrolóxico recollerá as condicións de calidade requiridas pola lexislación e polas normativas que se consideren axeitadas para o uso agrario, incluíndo as especificidades que puidese ter calquera das unidades de demanda.
3.1.2.3.4. Nivel de garantía.
Para os efectos da asignación e reserva de recursos, considerarase satisfeita a demanda agraria cando:
a) O déficit nun ano non sexa superior ao 50 % da correspondente demanda.
b) En dous anos consecutivos, a suma de déficit non sexa superior ao 75 % da demanda anual.
c) En dez anos consecutivos, a suma de déficit non sexa superior ao 100 % da demanda anual.
No caso de que o uso gandeiro represente unha parte significativa do volume total da unidade de demanda agraria, adaptaranse os valores anteriores tendo en conta os niveis de garantía que se consideren axeitados para o uso gandeiro.
3.1.2.3.5. Elasticidade.
Cando sexa posible deberán estimarse as funcións de demanda características das unidades de demanda que relacionan o volume de auga demandado e os factores determinantes, que incluirán o prezo da auga e a estrutura tarifaria, o poder adquisitivo dos regadores e outros factores como o tamaño e o tipo de explotación.
O método de estimación das elasticidades deberá seguir os criterios estatísticos e econométricos axeitados que permitan concluír que a función estimada se axusta debidamente aos datos observados. En caso de que a información dispoñible ou os métodos de estimación non boten un resultado que cumpra con estes criterios, poderanse utilizar funcións de demanda dispoñibles noutros estudos. Os resultados desta análise servirán para analizar os efectos das variacións dos prezos dos servizos de auga e axustar os resultados das estimacións da demanda.
3.1.2.3.6. Retornos.
Os retornos de rega obteranse como diferenza entre as demandas brutas e netas en cada unidade de demanda. O coeficiente de retorno deberá coincidir, de forma aproximada, co valor complementario do coeficiente de eficiencia global.
A falta doutros datos, consideraranse os seguintes retornos:
a) Dotacións brutas anuais de rega inferiores a 6.000 metros cúbicos por hectárea: 0-5 por 100 da demanda bruta.
b) Dotacións brutas anuais de rega entre 6.000 e 7.000 metros cúbicos por hectárea: 5-10 por 100 da demanda bruta.
c) Dotacións brutas anuais de rega entre 7.000 e 8.000 metros cúbicos por hectárea: 10-20 por 100 da demanda bruta.
d) Dotacións brutas anuais de rega superiores a 8.000 metros cúbicos por hectárea: 20 por 100 da demanda bruta.
Determinarase, cando sexa posible, o medio receptor dos volumes de retorno, se este é concentrado ou difuso e especificarase a súa calidade, en particular, en casos de exceso de fertilizantes ou de fitosanitarios.
3.1.2.4. Usos industriais para produción de enerxía eléctrica.
Estes usos consisten, esencialmente, na utilización da auga en centrais térmicas e hidroeléctricas.
3.1.2.4.1. Centrais térmicas, nucleares, termosolares e de biomasa.
Cada central con captación independente será considerada como unha unidade de demanda. Frecuentemente o destino maioritario da auga derivada é a refrixeración das instalacións.
Para cada central indicaranse as súas coordenadas.
Reflectirase o caudal máximo concedido, a potencia instalada e o tipo de combustible empregado, segundo a relación da táboa 52 do anexo IV.
Identificaranse os puntos de extracción e de vertedura do efluente asociados á central, que deberán figurar no inventario de presións nos capítulos correspondentes á extracción de auga e contaminación orixinada por fontes puntuais, respectivamente.
3.1.2.4.1.1. Volume anual e distribución temporal.
Os volumes de demanda avaliaranse atendendo ás características técnicas dos equipos instalados nas centrais existentes. Se non se dispón doutra información, estes volumes estimaranse supoñendo que a instalación emprega o caudal concedido durante o funcionamento tipo, que será unha característica de cada tipoloxía de instalación. A falta doutras referencias, considerásense 6.000 horas anuais para as centrais térmicas convencionais e 8.000 horas anuais en centrais nucleares, segundo o establecido no anexo IV, letra D do Regulamento do dominio público hidráulico.
Para cada central recompilarase toda a información dispoñible sobre series temporais de volumes mensuais e anuais derivados. Os valores recompilados utilizaranse como contraste dos valores estimados para a situación actual.
En ausencia doutros datos, os volumes estimaranse a partir das dotacións da táboa 47 do anexo III.
3.1.2.4.1.2. Nivel de garantía.
A garantía da demanda industrial para produción de enerxía en centrais térmicas non será superior á considerada para a demanda urbana no punto 3.1.2.2.4.
No caso das centrais nucleares deberase ter en conta especificamente as cuestións de seguridade da instalación.
3.1.2.4.1.3. Retornos.
Para a demanda de centrais térmicas fixaranse os volumes de retorno a partir de datos reais, especificando a súa calidade.
A falta dos devanditos datos, considerarase como retorno o 80 % da demanda bruta correspondente, salvo no uso de refrixeración con sistema en circuíto aberto, que se considerará un retorno do 95 %.
3.1.2.4.2. Centrais hidroeléctricas.
Cada central hidroeléctrica será considerada como unha unidade de demanda. En caso de que varias centrais compartan a orixe da auga e o punto de retorno agruparanse na mesma unidade de demanda. Para cada central identificaranse a captación ou captacións e o punto de incorporación á masa de auga receptora do volume turbinar. As captacións deberán figurar no inventario de presións caracterizadas como extraccións de auga, mentres que a incorporación deberá aparecer entre as presións por transvasamento e desvío de auga.
Para cada central indicaranse as súas coordenadas.
Indicarase a capacidade máxima de turbinación, o caudal máximo concedido para a central, a potencia instalada e, en caso de que a central estea asociada a unha obra de regulación, o tempo medio de turbinación diario. Especificarase, se é o caso, se se trata dunha central reversible.
Recompilarase toda a información dispoñible sobre series temporais de volumes diarios, mensuais e anuais derivados desde cada unha das captacións da central.
Igualmente, para cada central, recompilarase toda a información dispoñible sobre series temporais de volumes diarios, mensuais e anuais turbinados, que deberá coincidir coa correspondente información do inventario de presións relativa a transvasamento e desvío de auga.
A falta de datos reais considerarase que o retorno é igual á suma de volumes derivados de cada unha das captacións da central. Se só se dispón de series de produción de enerxía, estimarase o volume turbinado a partir delas e das características da central.
3.1.2.5. Outros usos industriais.
3.1.2.5.1. Unidades de demanda industrial.
As unidades de demanda industrial definiranse mediante a agrupación de industrias non conectadas ás redes urbanas e polígonos industriais, tendo en consideración os volumes demandados e as características de calidade dos retornos.
Para cada unidade especificaranse as industrias que comprende, así como a orixe dos recursos recibidos e a masa de auga da que proceden. Indicaranse, ademais, as coordenadas.
3.1.2.5.2. Volume anual e distribución temporal.
No caso de industrias non conectadas ás redes urbanas e polígonos industriais, deberá avaliarse cando sexa posible a demanda correspondente aos distintos subsectores industriais, distinguindo, polo menos, os correspondentes a dous díxitos da Clasificación Nacional de Actividades Económicas recollidos na táboa 44 do anexo III.
Para estimar os volumes de demanda e a súa distribución temporal utilizarase, para cada un destes subsectores, información sobre as dotacións en relación co número de empregos industriais e o valor engadido bruto a prezos constantes. Estas dotacións estimaranse a partir dos coeficientes media obtidos mediante enquisas, para cada subsector, polo Instituto Galego de Estatística e/ou Instituto Nacional de Estatística. Os valores así estimados poderán ser substituídos por outros máis precisos cando se dispoña de estudos específicos, adaptados ao tipo de industria existente en cada territorio.
En ausencia doutros datos, os volumes estimaranse a partir das dotacións das instrucións técnicas de obras hidráulicas de Galicia.
3.1.2.5.3. Condicións de calidade.
O plan hidrolóxico recollerá as condicións de calidade requiridas pola lexislación e polas normativas que se consideren axeitadas para os distintos usos industriais, incluíndo as especificidades que puidese ter calquera das unidades de demanda.
3.1.2.5.4. Nivel de garantía.
A garantía da demanda industrial non conectada á rede urbana non será superior á considerada para a demanda urbana no apartado 3.1.2.2.4.
3.1.2.5.5. Retornos.
Para a demanda industrial fixaranse os volumes de retomo a partir de datos reais.
A falta de datos reais, considerarase como retorno o 80 % da demanda correspondente.
3.1.2.6. Acuicultura.
Incluiranse neste uso as demandas de auga para piscicultura, entendida como acuicultura continental en auga doce ou salobre.
Para cada instalación indicaranse as súas coordenadas. Identificaranse os puntos de extracción e de vertedura do efluente, que deberán figurar no inventario de presións nos capítulos correspondentes a extracción de auga e contaminación orixinada por fontes puntuais, respectivamente, e indicarase o caudal máximo concedido para a piscifactoría.
Recompilarase, cando sexa posible, toda a información dispoñible sobre series temporais de volumes mensuais e anuais derivados e verteduras, que deberá coincidir coa correspondente información do inventario de presións relativa á extracción de auga e contaminación orixinada por fontes puntuais, respectivamente.
3.1.2.7. Usos recreativos.
Baixo esta denominación diferenciaranse, en primeiro lugar, os usos recreativos que implican derivar auga do medio natural.
Para cada un destes usos indicaranse as masas de auga afectadas e as coordenadas da derivación. Recompilarase, así mesmo, toda a información dispoñible sobre series temporais de volumes mensuais e anuais derivados e verteduras, que deberá coincidir coa correspondente información do inventario de presións relativa á extracción de auga e contaminación orixinada por fontes puntuais, respectivamente.
En segundo lugar, identificaranse aquelas actividades de ocio que usan a auga en encoros, ríos e lugares naturais dun modo non consuntivo, como os deportes acuáticos en augas tranquilas (vela, windsurf, remo, barcos de motor, esquí acuático, etc.) ou bravas (piragüismo, ráfting, etc.), o baño e a pesca deportiva.
Para cada un destes usos indicaranse as masas de auga afectadas e especificaranse, se é o caso, as necesidades de mantemento de niveis de auga nos encoros e caudais nos ríos.
Por último indicaranse aquelas actividades de ocio que estean relacionadas coa auga dun modo indirecto, utilizándoa como centro de atracción ou punto de referencia para actividades afíns, como as acampadas, as excursións, a ornitoloxía, a caza, o sendeirismo e todas aquelas actividades turísticas ou recreativas que se efectúan preto de superficies e cursos de auga.
Para cada un destes usos indicaranse as masas de auga afectadas e especificaranse, se é o caso, as exixencias de mantemento de niveis de auga nos encoros e caudais nos ríos.
3.2. Presións.
3.2.1. Disposicións xerais.
Recompilarase e manterase o inventario sobre o tipo e a magnitude das presións antropoxénicas significativas ás que están expostas as masas de auga da demarcación.
O devandito inventario permitirá que no plan hidrolóxico se determine o estado das masas de auga no momento da súa elaboración e conterá polo menos a información que se relaciona nos puntos seguintes. O plan incorporará, ademais, un resumo deste inventario, coas principais presións existentes.
As presións correspondentes ao escenario tendencial, así como as correspondentes á situación resultante da aplicación dos programas de medidas, estimaranse tendo en conta as previsións dos factores determinantes dos usos da auga.
3.2.2. Presións sobre as masas de auga superficial.
As presións sobre as masas de auga superficial (ríos, lagos, augas de transición e augas costeiras) incluirán, en especial, a contaminación orixinada por fontes puntuais e difusas, a extracción de auga, a regulación do fluxo, as alteracións morfolóxicas, os usos do solo e outras afeccións significativas da actividade humana.
3.2.2.1. Contaminación orixinada por fontes puntuais.
Estimarase e identificarase a contaminación significativa orixinada por fontes puntuais, producida especialmente polas substancias enumeradas no anexo II do Regulamento do dominio público hidráulico, procedentes de instalacións e actividades urbanas, industriais, agrarias e outro tipo de actividades económicas.
Para iso partirase dos censos de verteduras autorizados en cada demarcación hidrográfica e da información sobre verteduras efectuadas desde terra ao mar que figure no censo nacional de verteduras, segundo os datos proporcionados polas comunidades autónomas, de acordo co establecido no artigo 254 do Regulamento do dominio público hidráulico.
Considerarase a contaminación procedente das seguintes fontes puntuais:
a) Verteduras urbanas de magnitude superior a 250 habitantes equivalentes.
b) Verteduras de augas de tormenta significativas procedentes de poboacións, zonas industriais, estradas ou outro tipo de actividade humana, a través de vertedoiros e outras canalizacións ou conducións.
c) Verteduras industriais que conteñen substancias prioritarias e/ou preferentes.
d) Verteduras industriais que non conteñen substancias prioritarias e/ou preferentes.
e) Zonas industriais abandonadas e zonas contaminadas por actividade industrial pasada, por verteduras ilegais de verteduras industriais ou por contaminación accidental; polo menos os de superficie maior a 1 ha e que se encontren situados a unha distancia inferior a un quilómetro da masa de auga superficial máis próxima.
f) Vertedoiros e instalacións para a eliminación de residuos, polo menos os de superficie maior a 1 ha e que se encontren situados a unha distancia inferior a un quilómetro da masa de auga superficial máis próxima indicando se se trata de residuos perigosos, non perigosos ou inertes, de acordo coa clasificación do artigo 4 do Real decreto 1481/2001, do 27 de decembro, polo que se regula a eliminación de residuos mediante depósito en vertedoiro.
g) Verteduras de augas de achique de minas con volume superior a 100 000 m3/ano e rebordos significativos das augas de pozo de mina abandonados que vertan ás canles.
h) Verteduras térmicas procedentes das augas de refrixeración cun volume superior a 100.000 m3/ano. Deberá distinguirse se se trata de augas procedentes de centrais de xeración de electricidade ou doutro tipo de industrias.
i) Verteduras de piscifactorías cun volume superior a 100 000 m3/ano.
j) Verteduras de plantas de tratamento de lamas.
k) Outras fontes puntuais significativas non incluídas nas anteriores categorías.
Nas verteduras anteriores identifícanse aquelas que dispoñan de autorización ambiental integrada.
A situación do punto onde se realiza a vertedura ou do extremo do emisario submarino, se é o caso, localízase indicando as coordenadas. Os vertedoiros represéntanse mediante un polígono ou liña, engadindo as coordenadas xeográficas de tantos vértices como son necesarios para a súa axeitada delimitación.
No caso das verteduras deben indicarse unha estimación dos caudais realmente vertidos e os caudais anuais autorizados, os valores dos parámetros característicos da actividade, así como as substancias prioritarias e preferentes emitidas.
Para os efectos desta instrución especifícase o destino das verteduras, identificándose como superficiais ou subterráneos e como directos ou indirectos. Ademais, clasifícanse segundo a natureza da vertedura e as súas características conforme a táboa 48 do anexo IV. A natureza do medio receptor, con especial referencia a zonas protexidas, clasifícanse como de categoría I, II ou III conforme o indicado no anexo IV do Regulamento do dominio público hidráulico, ao igual que se indica o grao de conformidade da vertedura indicando se ten tratamento axeitado.
Sinálanse, ademais, aquelas instalacións nas que se desenvolvan actividades industriais para as que resulte de aplicación a Lei 16/2002, de prevención e control integrados da contaminación.
No caso das instalacións para tratamento de residuos indícase o tipo, de acordo coa táboa 50 do anexo IV.
3.2.2.2. Contaminación orixinada por fontes difusas.
Estimarase e identificarase a contaminación significativa orixinada por fontes difusas producida especialmente polas substancias enumeradas no anexo II do Regulamento do dominio público hidráulico, procedentes de instalacións e actividades urbanas, industriais, agrícolas e gandeiras, e outro tipo de actividades, tales como zonas mineiras, solos contaminados ou vías de transporte.
Considerarase, polo menos, a contaminación procedente das seguintes fontes difusas:
a) Actividades agrícolas, diferenciando zonas de secaño e regadío, así como cultivos leñosos e herbáceos.
b) Gandaría, distinguindo se é posible a non estabulada e o tipo de gando (bovino, ovino, caprino, equino ou porcino).
c) Verteduras accidentais cuxos efectos poidan prolongarse durante un período significativo de tempo.
d) Zonas contaminadas do litoral debido a actividades humanas en activo ou abandonadas (industriais, mineiras, etc.) que supoñen unha presión continua ao medio mariño.
e) Entulleiras e vertedoiros de material de dragaxe en augas costeiras cun volume superior a 250.000 m3.
f) Transportes e infraestruturas asociadas sen conexión a redes de saneamento, incluíndo as zonas de intenso tráfico marítimo (rutas de navegación próximas á costa e rutas de achegamento aos grandes portos comerciais).
g) Zonas dedicadas a acuicultura e cultivos mariños (gaiolas, bateas, etc.), cunha superficie maior de 5.000 m2.
h) Outras fontes difusas.
Para cada unha destas fontes indicarase a área afectada e representarase a súa localización mediante un polígono, engadindo as coordenadas de tantos vértices como sexan necesarios para a súa axeitada delimitación.
Indicaranse, se é o caso, os principais contaminantes emitidos, unha estimación das doses de fertilización orgánica e inorgánica, incluíndo o cálculo de excedentes, e os fitosanitarios utilizados con maior frecuencia nas actividades agrícolas, así como o número de cabezas de gando.
3.2.2.3. Extracción de auga.
Considerarase e determinarase a extracción significativa de auga superficial para usos urbanos, industriais, agrarios e doutro tipo, incluídas as variacións estacionais e a demanda anual total, así como a perda de auga nos sistemas de distribución.
En particular, identificaranse as extraccións de auga para os seguintes destinos:
a) Agricultura, silvicultura e acuicultura, incluíndo o regadío. A extracción mínima que debe inventariarse fíxase en 20.000 m3/ano.
b) Abastecemento de poboación, incluíndo a perda de auga nos sistemas de distribución. Deberán inventariarse as extraccións que subministren unha media diaria superior a 10 m3 ou que sirvan a máis de 50 persoas.
c) Usos industriais para produción de enerxía eléctrica, incluíndo refrixeración de centrais térmicas e centrais hidroeléctricas. A extracción mínima que debe inventariarse fíxase en 20.000 m3/ano.
d) Outros usos industriais. A extracción mínima que debe inventariarse fíxase en 20.000 m3/ano.
e) Canteiras e explotacións mineiras. Recompilarase todo uso de auga superior a 20.000 m3/ano.
f) Navegación. Recompilarase todo uso de auga superior a 20.000 m3/ano.
g) Bombeos de auga salina para actividades como a extracción de sal ou a acuicultura. Recompilarase todo uso de auga superior a 20.000 m3/ano.
h) Outras extraccións significativas, maiores de 20.000 m3/ano.
Para cada extracción sinalarase a súa situación indicando as coordenadas.
Indicarase, ademais, a capacidade máxima de derivación correspondente á infraestrutura de toma e, se é o caso, o caudal máximo e o volume máximo anual autorizados pola concesión. Naqueles casos en que coincidan varias concesións nunha mesma toma o caudal máximo e o volume máximo anual que deben considerarse como característicos da presión serán os máximos que se poden derivar.
Especificarase, se é o caso, o tipo de alteración morfolóxica á que se asocia a extracción, así como os usos aos cales se destina o volume derivado, de acordo coa táboa 51 do anexo IV, e as unidades de demanda atendidas.
Finalmente recompilarase toda a información dispoñible sobre series temporais de volumes mensuais e anuais derivados pola toma.
3.2.2.4. Regulación do fluxo e alteracións morfolóxicas.
Estimarase e determinarase a incidencia da regulación significativa do fluxo de auga, incluídos o transvasamento e desvío da auga, nas características globais do fluxo e nos equilibrios hídricos. Así mesmo, identificaranse as alteracións morfolóxicas significativas das masas de auga, incluíndo as alteracións transversais e lonxitudinais.
En particular, identificaranse as actuacións de recarga artificial, presas, tanto hidroeléctricas, coma de abastecemento e protección contra avenidas, transvasamentos ou desvíos e encalcos.
No caso de ríos, consideraranse, ademais, as alteracións debidas a modificacións lonxitudinais, como canalizacións, proteccións de marxes e coberturas de canles. Tamén se considerarán as alteracións producidas polo desenvolvemento de actividades humanas sobre o leito, como dragados, extracción de areas, explotación forestal, infraestruturas terrestres e outras actividades que supoñan a alteración ou perda da zona de ribeira.
No caso de lagos, consideraranse os recrecementos e as modificacións da conexión natural con outras masas de auga.
No caso de augas de transición, consideraranse as alteracións debidas a canalizacións, proteccións de marxes, diques de condución, espigóns, bombeos de auga salina, ocupacións de zonas intermareais e modificación da conexión con outras masas de auga incluíndo esclusas e illamentos de zonas intermareais. Tamén se considerarán as alteracións morfolóxicas asociadas aos portos tales como diques de abrigo, dársenas portuarias, dragaxes, peiraos portuarios e canles de acceso.
En augas costeiras consideraranse as alteracións debidas a estruturas de defensa de costa tales como espigóns, diques exentos e estruturas lonxitudinais tales como revestimentos, muros e pantallas. Consideraranse tamén as praias artificiais e rexeneradas, as zonas de extracción de areas, diques de condución, modificacións da conexión natural con outras masas de auga e bombeo de auga salina. Dentro das alteracións morfolóxicas asociadas á actividade portuaria consideraranse os diques de abrigo, dársenas portuarias, dragaxes, peiraos portuarios e canles de acceso.
3.2.2.4.1. Presas.
Para os efectos do inventario de presións, entenderase por presas as estruturas transversais ao leito cunha altura superior a 10 metros.
Incluiranse no inventario todas as presas definidas de acordo con este limiar.
Para cada presa indicaranse as súas coordenadas.
Especificarase a tipoloxía construtiva da presa, segundo a relación da táboa 57 do anexo IV a cota do máximo nivel normal, a altura sobre o leito e sobre alicerces ata o máximo nivel normal e o volume e a superficie de encoro para o máximo nivel normal.
Sinalarase a existencia de escala de peixes e, se é o caso, o seu tipo segundo a relación da táboa 54 do anexo IV.
Indicarase o estado de servizo da presa de acordo coa relación da táboa 55 do anexo IV e os usos aos que se destina segundo a relación da táboa 56 do anexo IV.
Finalmente especificarase o número de tomas existentes, a existencia de desaugadoiros intermedios distintos das tomas e a súa profundidade respecto ao máximo nivel normal, así como o leito mínimo que, se é o caso, debe manterse desde o encoro.
3.2.2.4.2. Transvasamentos e desvíos de auga.
Os transvasamentos e desvíos de auga implican unha presión por extracción sobre a masa de auga de orixe e outra por incorporación dun volume alleo na masa de auga de destino. Posto que as presións por extracción se caracterizan conforme o establecido na epígrafe correspondente, as presións identificadas como transvasamento e desvío da auga son as asociadas á incorporación á masa de auga receptora do volume transvasado, que procede doutra masa diferente ou mesmo doutro punto dela mesma.
A incorporación pode ser consecuencia dun transvasamento sen aproveitamento intermedio, é dicir, unha condución que conecta directamente distintas masas de auga, ou dun transvasamento asociado a unha unidade de demanda correspondente a usos non consuntivos (centrais hidroeléctricas, xeralmente) que se abastece dunha ou varias extraccións e desauga nunha soa masa.
O transvasamento mínimo que debe inventariarse é a incorporación á masa receptora dun caudal de 20.000 m3/ano.
Para cada transvasamento indicaranse as coordenadas do punto de incorporación do volume transvasado á masa de auga receptora.
Identificarase a unidade de demanda non consuntiva (habitualmente unha central hidroeléctrica) á que vai asociada a incorporación. Se non existe a devandita unidade, identificarase a extracción que constitúe a orixe do transvasamento.
Indicarase, ademais, a capacidade máxima da infraestrutura de incorporación, así como o caudal máximo e o volume máximo anual que pode incorporarse á masa receptora de acordo coa concesión do transvasamento. Se o transvasamento vai asociado a unha central hidroeléctrica, estas magnitudes coincidirán coas indicadas na caracterización da central como unidade de demanda.
Se existe, identificarase a alteración morfolóxica asociada á incorporación do transvasamento, sempre que verifique os criterios establecidos no punto correspondente para o tipo de alteracións morfolóxicas ao que pertenza, no que deberá figurar coas características específicas alí indicadas.
Finalmente recompilarase toda a información posible sobre os volumes mensuais e anuais incorporados á masa de auga receptora. Se o transvasamento vai asociado a unha central hidroeléctrica, as series de volumes incorporados deberán coincidir coas de volumes turbinados que forman parte da caracterización da central como unidade de demanda industrial para a produción de enerxía.
3.2.2.4.3. Encalcos.
Para os efectos do inventario de presións entenderase por encalcos as estruturas transversais á canle cunha altura inferior a 10 metros.
Deberán incluírse tamén neste grupo as comportas instaladas transversalmente ao leito para o control do caudal ou da altura da lámina de auga no río, así como os obstáculos transversais provocados por aquelas pontes que dispoñan dunha soleira elevada sobre o leito que poida crear un efecto de barreira ou remanso similar ao dun encalco.
Incluiranse no inventario todos aqueles encalcos cuxa altura sexa superior a 2 metros.
Para cada encalco indicaranse as súas coordenadas.
Especificarase o material co que está construído o encalco, segundo a relación da táboa 53 do anexo IV, a altura sobre o leito ata o labio de vertedura, excluídas as comportas, a lonxitude do labio de vertedura ou, no caso de existencia de comportas, a anchura para pasaxe da auga a través da obra e o noiro do paramento augas abaixo.
Sinalarase a existencia de escala de peixes no encalco e, se é o caso, o seu tipo segundo a relación da táboa 54 do anexo IV.
Indicarase o estado de servizo do encalco, ou dos obstáculos transversais que se inclúan dentro da categoría encalco, de acordo coa relación da táboa 55 do anexo IV, os usos aos que se destina segundo a relación da táboa 56 do anexo IV e o número de tomas. No caso de obstáculos transversais provocados por pontes indicarase a alteración morfolóxica que produce, se existe, a altura do chanzo e a pendente media do río no tramo considerado.
Finalmente, especificarase, se é o caso, o número de comportas, a súa tipoloxía segundo a relación da táboa 56 do anexo IV e as súas dimensións.
3.2.2.4.4. Canalizacións.
Para os efectos do inventario de presións, considerarase como presión por canalización a condución dun tramo de río ou dunha zona de transición cunhas dimensións de sección transversal e revestimento uniformes ao longo de todo o tramo. Se ao longo dun tramo continuo canalizado cambiase a forma ou dimensións da sección transversal ou o tipo de revestimento, considerarase unha presión diferente por cada tramo con características de sección e revestimento uniformes. O punto final dun tramo coincidirá co punto inicial do seguinte.
Incluiranse no inventario todas as canalizacións con lonxitude superior a 500 metros.
Para cada canalización indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final, así como a súa lonxitude e a lonxitude do tramo de río ou zona de transición afectados.
Indicaranse o ancho do fondo, os taludes e a altura da sección do leito de enchentes e en caso de que non se manteña a canle de augas baixas natural, indicaranse o ancho do fondo, os noiros e a altura da nova sección de augas baixas.
Especificarase o tipo de material de revestimento do leito e das marxes do leito de enchentes e, se é o caso, do leito de augas baixas, segundo a relación da táboa 58 do anexo IV.
Identificaranse todas aquelas curtas existentes na canalización que supoñan a perda dun tramo de río natural de lonxitude superior a 500 metros. De cada unha destas curtas, indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final, así como a lonxitude do meandro e o seu uso segundo a relación da táboa 59 do anexo IV.
Identificaranse, así mesmo, todos aqueles desvíos existentes na canalización que supoñan a perda dun tramo de río ou de auga de transición natural de lonxitude superior a 500 metros. De cada un destes desvíos indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final, a lonxitude e o uso do tramo de río afectado polo desvío segundo a relación da táboa 59 do anexo IV, así como o período de retorno a partir do cal empeza a funcionar o desvío no caso de que o leito natural siga drenando os caudais baixos.
Indicarase, por último, a finalidade da canalización segundo a relación da táboa 60 do anexo IV, o uso do solo establecido no antigo leito ou na zona protexida ou defendida segundo a relación da táboa 61 do anexo IV e o período de retorno de deseño no caso de protección fronte a enchentes.
3.2.2.4.5. Proteccións de marxes.
Para os efectos do inventario de presións, entenderase por protección de marxes a disposición de diferentes elementos para protexer fronte á erosión as marxes do río ou da zona de transición sen que supoñan unha modificación do seu trazado nin un cambio substancial da súa sección natural. Incluirá tamén a disposición de recheos nalgunha das marxes coa finalidade de recuperar terreos erosionados. Considerarase de forma independente cada unha das marxes do río ou da zona de transición, de tal forma que se se encontran protexidas ambas as dúas marxes se considerará unha presión distinta por cada marxe.
Incluiranse no inventario todas as proteccións de marxes con lonxitude superior a 500 metros.
Para cada protección indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final, así como a lonxitude do tramo protexido e a marxe afectada pola protección.
Especificarase o tipo de material de revestimento segundo a relación da táboa 58 do anexo IV e indicarase se se mantén a vexetación de ribeira.
Indicarase, por último, a finalidade da protección segundo a relación da táboa 60 do anexo IV e o uso do solo establecido na zona protexida segundo a relación da táboa 61 do anexo IV.
3.2.2.4.6. Coberturas de leitos.
Incluiranse no inventario todas as coberturas de leitos con lonxitude superior a 200 metros.
Para cada cobertura indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final, así como a lonxitude do tramo de río afectado pola cobertura.
Especificarase o tipo de material da cobertura segundo a relación da táboa 58 do anexo IV.
Indicarase o tipo de sección transversal segundo a relación da táboa 62 do anexo IV, a anchura e a altura da sección ou o diámetro en caso de sección circular. En caso de sección abovedada, indicarase a altura ata o comezo do arco e a altura da clave do arco.
Indicarase, por último, o uso do solo establecido na zona cuberta segundo a relación da táboa 61 do anexo IV.
3.2.2.4.7. Dragaxes de ríos.
Para os efectos do inventario de presións incluiranse nas dragaxes aquelas actividades que se realizan de forma periódica nas canles co obxecto de mantelas cunhas características adecuadas a certas finalidades mediante o aumento da súa capacidade de desaugadoiro ou do seu calado. Estas actividades poderán supoñer desde unha simple limpeza da canle ata un cambio da morfoloxía da súa sección.
Incluiranse no inventario todas as dragaxes de canles que afecten tramos de máis de 100 metros de lonxitude.
Para cada dragaxe indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final, así como a lonxitude do tramo de río afectado.
Indicarase se se produce a escavación da sección ou se só se trata dunha limpeza da canle e se se conserva ou se eliminou a vexetación de ribeira.
Se se produce unha modificación da sección especificaranse o ancho do fondo, a altura e os noiros da sección despois da dragaxe.
Indicarase, por último, a finalidade con que se realiza a dragaxe segundo a relación da táboa 60 do anexo IV e o período de tempo que adoita transcorrer entre dragaxes sucesivas.
3.2.2.4.8. Dragaxes portuarios.
Incluiranse no inventario as operacións de dragaxe portuaria de máis de 10.000 m3. Para cada unha delas indicaranse as coordenadas xeográficas do punto central da zona dragada. Especificarase o nome do porto en que se realizou, a duración da operación e o volume total dragado. Así mesmo, indicarase o obxecto da dragaxe, de acordo coa relación da táboa 66 do anexo IV, así como o período de tempo que adoita transcorrer entre dragaxes sucesivas.
3.2.2.4.9. Extracción de areas.
3.2.2.4.9.1. Zonas fluviais.
Incluiranse no inventario todas as explotacións de areas en zonas fluviais cun volume de extracción total superior a 20.000 m3.
Para cada explotación indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final, así como a lonxitude do tramo de río en que se extraen areas ou xunto ao cal se realiza a extracción.
Indicarase a situación respecto á canle do lugar onde se realiza a extracción segundo a relación da táboa 63 do anexo IV e, en caso de que non estea situada dentro da canle, a marxe en que se sitúa.
Especificarase o volume total de extracción autorizado e o prazo da autorización ou concesión, en caso de que a extracción se encontre en explotación.
Indicarase se se conserva ou se eliminou a vexetación de ribeira e se se produce a vertedura ao río da auga procedente do lavado das areas.
3.2.2.4.9.2. Zonas costeiras.
Incluiranse todas as extraccións de area en zonas costeiras que superen 500.000 m3.
Para a localización das zonas de extracción indicaranse as coordenadas dos seus vértices.
Especificarase a superficie explotable da zona de extracción, a profundidade (en baixamar viva equinoccial) a que se encontra e o seu espesor.
Indicarase a finalidade da extracción da area segundo a relación da táboa 67 do anexo IV.
Indicarase o período entre extraccións (anos), o volume medio de cada operación de extracción, o diámetro medio (D50) e a porcentaxe media de finos (<63 microns) na zona de extracción.
3.2.2.4.10. Explotación forestal.
Incluiranse no inventario todas as explotacións situadas en zona de policía cunha superficie maior de cinco hectáreas.
Para cada explotación indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final, así como a lonxitude do tramo de río afectado pola explotación e a marxe en que se sitúa.
Especificarase a especie explotada, a superficie destinada para a explotación, o prazo da autorización e o tipo de árbores.
3.2.2.4.11. Recrecementos de lagos.
Para os efectos do inventario de presións consideraranse incluídas neste concepto as elevacións do nivel de almacenamento dos lagos con obxecto, xeralmente, de mellorar o seu aproveitamento hidroeléctrico.
Incluiranse no inventario todos os recrecementos identificados.
Para cada recrecemento indicaranse as coordenadas do peche principal.
Especificarase a tipoloxía construtiva do peche principal, segundo a relación da táboa 57 do anexo IV, a cota do máximo nivel normal, a altura máxima do recrecemento ata o máximo nivel normal e o volume e a superficie do lago para o máximo nivel normal.
Indicaranse os usos a que se destina o lago segundo a relación da táboa 56 do anexo IV e o número de tomas existentes.
Por último, indicarase o percorrido medio de oscilación da lámina de auga e o seu período medio de oscilación. Naqueles casos en que non exista un recrecemento pero se dispuxesen comportas ou outro elemento para control do desaugamento do lago indicarase o tipo de xestión realizada dos devanditos elementos de control.
3.2.2.4.12. Modificación da conexión natural con outras masas de auga.
Para os efectos do inventario de presións consideraranse incluídas neste concepto as alteracións da conexión natural de lagos, masas de augas de transición e costeiras, en xeral mediante a disposición de elementos de control e a creación, modificación ou eliminación de novas conexións.
Considerarase unha presión diferente por cada conexión con outra masa de auga que se alterase ou por cada nova conexión que se construíse. Incluiranse no inventario todas as conexións alteradas ou novas que se identifiquen.
Para cada unha destas conexións indicaranse as coordenadas.
Identificaranse as masas de auga conectadas, así como o tipo de modificación da conexión segundo a relación da táboa 64 do anexo IV. En caso de conexións en lámina libre especificarase a anchura da conexión e en caso de que a conexión se realice en carga indicarase a sección do conduto con que se conectan as masas de auga. Se a saída está controlada por comportas ou algún outro elemento de control indicarase a xestión que se realiza.
Indicarase a finalidade da alteración e se se encontra en servizo.
3.2.2.4.1.3. Diques de condución.
Para os efectos do inventario de presións consideraranse incluídas neste concepto as estruturas lonxitudinais próximas á desembocadura de ríos, augas de transición, corgos, golas, etc. que teñen como obxectivo diminuír os aterramentos mediante a interrupción do transporte litoral, así como diminuír a axitación favorecendo a navegación.
Incluiranse no inventario todos os diques de condución con lonxitude superior a 50 metros.
Para cada dique indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final, así como a súa lonxitude, a súa anchura, a profundidade máxima (en baixamar viva equinoccial) alcanzada no morro e na marxe en que se sitúa.
Caracterizarase o dique de condución de acordo coas táboas 68 e 69 do anexo IV.
3.2.2.4.14. Diques exentos.
Para os efectos do inventario de presións consideraranse incluídas neste concepto as estruturas paralelas á liña de costa que teñen como obxecto protexer unha fronte costeira da erosión ao tempo que modifican a liña de costa favorecendo a acumulación de sedimentos e creando formacións típicas como tómbolos ou hemitómbolos. Poden ir acompañadas de achega de areas co obxecto de aumentar a súa efectividade.
Incluiranse no inventario todos os diques exentos con lonxitude superior a 50 metros.
Para cada dique exento indicaranse as coordenadas do vértice inicial e final, así como a lonxitude, a anchura e a profundidade (en baixamar viva equinoccial) a pé de dique.
Especificarase o tipo de forma costeira creada polo dique e a distancia do dique á costa. Así mesmo, indicarase se a estrutura opera de forma individual ou con outras estruturas conxuntamente.
3.2.2.4.15. Dársenas portuarias.
Incluiranse no inventario todas as dársenas portuarias en augas de transición e en augas costeiras que superen as 25 ha.
Para cada dársena, indicaranse as coordenadas do punto central da súa lámina de auga. Especificaranse o porto a que pertence, a superficie de flotación e o número de peiraos existentes na dársena. Finalmente, indicarase o uso a que se destina a dársena de acordo cos tipos recollidos na táboa 70 do anexo IV.
3.2.2.4.16. Canles de acceso a instalacións portuarias.
Incluiranse no inventario todas as canles de acceso ás instalacións portuarias en augas de transición e augas costeiras.
Indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final e o nome do porto a que pertencen. Especificaranse as anchuras e os calados máximos e mínimos (en baixamar viva equinoccial) e a lonxitude. Finalmente, especificarase a natureza do fondo segundo a relación da táboa 71 do anexo IV.
3.2.2.4.17. Peiraos portuarios.
Incluiranse no inventario todos os peiraos portuarios en augas de transición e en augas costeiras que superen os 100 metros de lonxitude.
Para cada peirao, indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final. Especificaranse o porto e a dársena a que pertence, o tipo de peirao segundo a relación da táboa 72 do anexo IV, a lonxitude, o calado e a anchura. Finalmente, indicarase se o peirao se encontra actualmente en servizo e o uso a que se destina, de acordo cos tipos recollidos na táboa 73 do anexo IV.
3.2.2.4.18. Diques de abrigo.
Incluiranse no inventario os diques de abrigo en augas de transición e en augas costeiras que superen os 100 metros de lonxitude.
Para cada dique de abrigo indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final. Especificarase o porto a que pertence, o tipo de sección segundo a relación da táboa 74 do anexo IV, a lonxitude, a anchura na base e na coroación e o calado do dique. Por último, indicarase a función do dique, segundo a relación de usos da táboa 75 do anexo IV.
3.2.2.4.19. Espigóns.
Para os efectos do inventario de presións consideraranse incluídas neste concepto as estruturas transversais á liña de costa que teñen por obxecto protexela contra a erosión ou favorecer a sedimentación.
Incluiranse no inventario os espigóns que teñan unha lonxitude superior a 50 metros e que non fosen incluídos entre as alteracións portuarias.
Indicaranse as coordenadas do punto inicial e final, así como a súa anchura, a profundidade máxima alcanzada polo morro e a súa lonxitude.
Especificarase se está a actuar de forma individual ou conxunta con outras estruturas. Igualmente, sinalarase o tipo de espigón, de acordo coa relación da táboa 76 do anexo IV e o uso segundo a relación da táboa 77 do anexo IV.
3.2.2.4.20. Estruturas lonxitudinais de defensa.
Para os efectos do inventario de presións consideraranse incluídos neste concepto os revestimentos, muros e pantallas.
Incluiranse no inventario todas as estruturas de defensa lonxitudinais con máis de 500 metros de lonxitude.
Indicaranse as coordenadas xeográficas do punto inicial e final, así como a lonxitude e anchura da estrutura lonxitudinal.
Especificarase o tipo de estrutura lonxitudinal de que se trata de acordo coa relación da táboa 78 do anexo IV e a súa finalidade de acordo coa relación recollida na táboa 79 do anexo IV.
3.2.2.4.21. Praias rexeneradas e praias artificiais.
Incluiranse no inventario as praias artificiais e rexeneradas.
Indicaranse as coordenadas do punto inicial e do punto final da praia.
Especificarase a procedencia do material achegado de acordo coa relación da táboa 80 do anexo IV, o volume de area proporcionado á praia na primeira achega, a anchura da praia seca antes e despois da achega, o diámetro medio do material da praia antes da achega e o do material achegado e a frecuencia con que se rexenera a praia. Finalmente, indicarase se se empregan estruturas ríxidas para evitar a perda de material.
3.2.2.4.22. Esclusas.
Incluiranse no inventario todas as esclusas en augas de transición.
Indicaranse as coordenadas centrais das comportas, así como a lonxitude entre as comportas da esclusa.
Especificarase o número de veces que opera ao día, a súa tipoloxía construtiva e o uso a que se destina de acordo coa relación recollida na táboa 56 do anexo IV.
3.2.2.4.23. Ocupación e illamento de zonas intermareais.
Incluiranse no inventario os terreos intermareais ocupados ou que resultasen illados como consecuencia de modificacións no uso do solo e cuxa superficie represente máis dun 30 % da superficie intermareal orixinal.
Incluiranse as coordenadas do punto central do recinto ocupado ou illado. No caso de que existan varias zonas ocupadas ou illadas incluiranse os datos daquelas que supoñan maior superficie.
Especificarase a superficie da zona ocupada ou illada, así como o uso a que se destinou de acordo coa relación da táboa 61 do anexo IV.
3.2.2.5. Outras incidencias antropoxénicas.
Identificaranse outros tipos de incidencia antropoxénica significativa no estado das augas superficiais. Baixo esta denominación incluiranse no inventario outras presións resultantes da actividade humana de difícil tipificación e que non poidan englobarse en ningún dos grupos anteriormente definidos, como a introdución de especies alóctonas, os sedimentos contaminados ou a drenaxe de terreos.
Aquelas presións que poidan localizarse nun tramo de río situaranse mediante as coordenadas do punto inicial e do punto final, así como a lonxitude do tramo de río afectado.
Indicarase o tipo de presión segundo a relación da táboa 65 do anexo IV.
3.2.2.6. Usos do solo.
Identificaranse as presións significativas debidas aos usos de solo que poidan afectar o estado das augas superficiais.
En particular, identificaranse os solos contaminados en zona de policía mediante un polígono, indicándose a súa superficie, clasificación (urbano, industrial, rústico, outros) e se se trata dun solo contaminado declarado. Especificarase se existe afección ao medio acuático e as substancias contaminantes identificadas.
3.2.3. Presións sobre as masas de auga subterránea.
En cada demarcación hidrográfica indicaranse as presións antropoxénicas significativas a que están expostas as masas de auga subterránea, entre as que se contan as fontes de contaminación difusa, as fontes de contaminación puntual, a extracción da auga e a recarga artificial.
3.2.3.1. Fontes de contaminación difusa.
Considerarase, polo menos, a contaminación procedente das seguintes fontes difusas:
a) Actividades agrícolas (uso de fertilizantes e pesticidas), diferenciando zonas de secaño e regadío, así como cultivos leñosos e herbáceos.
b) Gandaría, distinguindo, se é posible, a non estabulada e o tipo de gando (bovino, ovino, caprino, equino ou porcino).
c) Verteduras de núcleos urbanos sen rede de saneamento.
d) Usos de solo urbano ou recreativo especificando o uso do solo en zonas de recarga natural que poida supoñer alteracións da devandita recarga como, por exemplo, a desviación das augas pluviais e do escorremento mediante impermeabilización do solo, alimentación artificial, embalsado ou drenaxe, así como zonas recreativas que poidan ter incidencia no medio acuático, como os campos de golf.
e) Outras fontes difusas significativas.
Para cada unha destas fontes indicarase a área afectada e representarase a súa localización aproximada mediante un polígono, engadindo as coordenadas de tantos vértices como sexan necesarios para a súa axeitada delimitación.
Indicaranse, se é o caso, os principais contaminantes emitidos, en particular nitratos en forma de NO3, amonio en forma de NH4, substancias prioritarias e outros contaminantes identificados na Directiva 2013/39/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 12 de agosto de 2013, pola que se modifican as directivas 2000/60/CE e 2008/105/CE en canto ás substancias prioritarias no ámbito da política de augas, así como as substancias activas dos pesticidas. Incluirase, así mesmo, a estimación da carga anual de cada contaminante, que se realizará, polo menos, para cada unha das masas de auga en risco de non alcanzar os obxectivos ambientais e para cada un dos tipos de fonte de contaminación.
Especificaranse, por último, as doses de fertilización orgánica e inorgánica, incluíndo o cálculo de excedentes, e os fitosanitarios utilizados con maior frecuencia nas actividades agrícolas e nas pradarías fertilizadas para uso gandeiro, así como o número de cabezas de gando.
3.2.3.2. Fontes de contaminación puntual.
Considerarase a contaminación procedente das seguintes fontes puntuais:
a) Filtracións de chans ou localizacións contaminadas.
b) Filtracións de vertedoiros e instalacións para a eliminación de residuos polo menos os de superficie maior de 1 ha e que se encontren situados a unha distancia inferior dun quilómetro da masa de auga superficial máis próxima, indicando se se trata de residuos perigosos, non perigosos ou inertes, de acordo coa clasificación do artigo 4 do Real decreto 1481/2001, do 27 de decembro, polo que se regula a eliminación de residuos mediante depósito en vertedoiro.
c) Filtracións asociadas con almacenamento de derivados do petróleo.
d) Vertedura de augas de achique de minas cun volume superior a 100.000 m3/ano e de pozos de mina abandonados.
e) Verteduras sobre o terreo.
f) Outras fontes puntuais significativas.
A situación de cada fonte sinalarase indicando as coordenadas. Os vertedoiros representaranse mediante un polígono ou liña, engadindo as coordenadas xeográficas de tantos vértices como sexan necesarios para a súa axeitada delimitación.
Se é o caso, deberán indicarse os caudais vertidos e os caudais anuais autorizados, así como os principais contaminantes emitidos, en particular nitratos en forma de NO3, amonio en forma de NH4, substancias prioritarias e outros contaminantes identificados na Directiva 2013/39/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 12 de agosto de 2013, pola que se modifican as Directivas 2000/60/CE e 2008/105/CE en canto ás substancias prioritarias no ámbito da política de augas e outros contaminantes, como carga orgánica expresada en forma de COT, DBO5 e DQO. Incluirase, así mesmo, a estimación da carga anual de cada contaminante, que se realizará, polo menos, para cada unha das masas de auga en risco de non alcanzar os obxectivos ambientais e para cada un dos tipos de fonte de contaminación.
Sinalaranse, ademais, aquelas instalacións en que se desenvolvan actividades industriais para as que resulte de aplicación a Lei 16/2002, de prevención e control integrados da contaminación.
No caso de vertedoiros indicarase o tipo de instalación existente, de acordo coa táboa 50 do anexo IV.
3.2.3.3. Extracción de auga.
Identificaranse as extraccións de auga subterránea seguintes:
a) Usos agrarios. A extracción mínima que debe inventariarse fíxase en 20.000 m3/ano.
b) Abastecemento de poboación. Deberán inventariarse as captacións que subministren unha media diaria superior a 10 m3 ou que sirvan a máis de 50 persoas.
c) Usos industriais cunha extracción superior a 20.000 m3/ano, diferenciándose as instalacións en que se desenvolvan actividades industriais para as que resulte de aplicación a Lei 16/2002, de prevención e control integrados da contaminación.
d) Canteiras e minas a ceo aberto.
e) Outras extraccións significativas, con caudal superior a 20.000 m3/ano.
Para cada extracción sinalarase a súa situación indicando as coordenadas e a profundidade da sondaxe.
Para cada extracción identificada en masas de auga subterránea que non cumpra os obxectivos ambientais indicarase, cando proceda, a capacidade máxima de extracción en cada toma, o caudal máximo e volume máximo anual concedidos, os volumes mensuais e anuais extraídos, a composición química da auga extraída, así como os usos a que se destina, de acordo coa táboa 51 do anexo IV, e as unidades de demanda atendidas.
Finalmente, indicarase o número de captacións e a evolución temporal das extraccións en cada masa de auga subterránea, con periodicidade, polo menos, anual.
3.2.3.4. Recarga artificial.
Identificaranse as seguintes recargas artificiais:
a) Verteduras ás augas subterráneas para recarga artificial dos acuíferos.
b) Retornos de auga subterránea á masa de auga da cal foi extraida (por exemplo, para lavado de areas).
c) Recarga con augas de achique de minas.
d) Outras recargas significativas.
Para cada recarga sinalarase a súa situación indicando as coordenadas.
Para cada recarga identificada indicaranse, cando sexa posible, os recursos de auga dispoñibles para a recarga artificial, indicando a súa orixe, o seu réxime temporal de caudais e a súa calidade físicoquímica e bacteriolóxica, as taxas de recarga nos devanditos puntos e a composición química das augas introducidas, os indicadores do comportamento hidroxeolóxico do acuífero que se vaia recargar, co obxecto de avaliar a aptitude e resposta do acuífero fronte ás operacións de recarga, os procedementos e dispositivos necesarios para efectuar a recarga, xa sexan superficiais (balsas, gabias e actuacións en canles) ou subterráneos (pozos de inxección, galerías, drens) e a vida útil das instalacións de recarga.
Finalmente, determinarase o número de puntos de recarga artificial e a evolución temporal dos volumes de recarga para cada masa de auga subterránea.
3.2.3.5. Outras presións.
Identificaranse outras presións significativas sobre as masas de auga subterránea, en particular a intrusión salina ou outro tipo de intrusións.
Para cada intrusión sinalarase de forma aproximada a zona afectada. Ademais indicarase, cando sexa posible, a delimitación da superficie afectada, os niveis piezométricos, as direccións de fluxo e os valores de cloruros e condutividade. Sinalaranse tamén as causas principais da intrusión.
3.3. Prioridade e compatibilidade de usos.
O plan hidrolóxico conterá os criterios de prioridade e de compatibilidade de usos que deben aplicarse nos distintos territorios da demarcación hidrográfica. En relación con tales criterios, e para toda a demarcación hidrográfica, estableceranse por sistemas de explotación as ordes de preferencia entre os distintos usos e aproveitamentos.
Os criterios para o establecemento das prioridades terán en conta as características da concesión ou da disposición legal que autoriza o aproveitamento.
Os caudais ecolóxicos ou demandas ambientais non terán o carácter de uso, debendo considerarse como unha restrición que se impón con carácter xeral aos sistemas de explotación. En todo caso, aplicarase tamén aos caudais ambientais a regra sobre supremacía do uso para abastecemento de poboacións recollida no TRLA.
3.4. Caudais ecolóxicos.
O establecemento do réxime de caudais ecolóxicos realizarase mediante un proceso que se desenvolverá en tres fases:
a) Unha primeira fase de desenvolvemento dos estudos técnicos destinados a determinar os elementos do réxime de caudais ecolóxicos en todas as masas de auga. Os estudos que se desenvolveran deberán identificar e caracterizar aquelas masas moi alteradas hidrológicamente, sexan masas de auga moi modificadas ou non, onde poidan existir conflitos significativos cos usos da auga. Durante esta fase definirase un réxime de caudais mínimos menos exixente para secas prolongadas.
b) Unha segunda fase consistente nun proceso de concertación, definido por varios niveis de acción (información, consulta pública e participación activa), naqueles casos que condicionen significativamente as asignacións e reservas do plan hidrolóxico, de cara a conseguir o logro dos obxectivos ambientais.
c) Unha terceira fase consistente no proceso de implantación concertado de todos os compoñentes do réxime de caudais ecolóxicos e o seu seguimento adaptativo.
O plan hidrolóxico recollerá unha síntese dos estudos específicos efectuados polo organismo de bacía para o establecemento do réxime de caudais ecolóxicos.
3.4.1. Réxime de caudais ecolóxicos.
3.4.1.1. Obxectivos.
O réxime de caudais ecolóxicos establecerase de modo que permita manter de forma sustentable a funcionalidade e estrutura dos ecosistemas acuáticos e dos ecosistemas terrestres asociados, contribuíndo a alcanzar o bo estado ou potencial ecolóxico en ríos.
Para alcanzar estes obxectivos, o réxime de caudais ecolóxicos deberá cumprir os requisitos seguintes:
a) Proporcionar condicións de hábitat axeitadas para satisfacer as necesidades das diferentes comunidades biolóxicas propias dos ecosistemas acuáticos e dos ecosistemas terrestres asociados, mediante o mantemento dos procesos ecolóxicos e xeomorfolóxicos necesarios para completar os seus ciclos biolóxicos.
b) Ofrecer un patrón temporal dos caudais que permita a existencia, como máximo, de cambios leves na estrutura e composición dos ecosistemas acuáticos e hábitat asociados e que permita manter a integridade biolóxica do ecosistema.
Na consecución destes obxectivos terán prioridade os referidos a zonas protexidas, a continuación os referidos a masas de auga naturais e, finalmente, os referidos a masas de auga moi modificadas.
A determinación e implantación do réxime de caudais nas zonas protexidas non se referirá exclusivamente á propia extensión da zona protexida, senón tamén aos elementos do sistema hidrográfico que, malia estaren fóra dela, poidan ter un impacto apreciable sobre a devandita zona.
3.4.1.2. Ámbito espacial.
O ámbito espacial para a caracterización do réxime de caudais ecolóxicos estenderase a todas as masas de auga superficial clasificadas na categoría de ríos ou augas de transición.
A determinación do réxime de caudais ecolóxicos dunha masa de auga deberá realizarse tendo en conta os requirimentos ambientais das masas de auga asociadas a ela, co fin de definir un réxime consecuente cos obxectivos definidos no apartado 3.4.1.1.
O plan hidrolóxico recollerá unha síntese dos estudos específicos efectuados polo organismo de bacía para o establecemento do réxime de caudais ecolóxicos e establecerá o devandito réxime de acordo cos criterios e métodos que se indican a continuación.
3.4.1.3. Compoñentes do réxime de caudais ecolóxicos.
3.4.1.3.1. Ríos.
Para alcanzar os obxectivos anteriores, o réxime de caudais ecolóxicos deberá incluír, polo menos, os seguintes compoñentes:
a) Caudais mínimos que deben ser superados e a súa distribución temporal, co obxecto de manter a diversidade espacial do hábitat e a súa conectividade, asegurando os mecanismos de control do hábitat sobre as comunidades biolóxicas, de forma que se favoreza o mantemento das comunidades autóctonas. Aplicarase unha metodoloxía de cálculo baseada en métodos hidrolóxicos e os seus resultados deberán ser axustados mediante a modelaxe da idoneidade do hábitat en tramos fluviais representativos de cada tipo de río, considerando como mínimo en canto á distribución temporal polo menos dous períodos distintos dentro do ano.
A selección de tramos que se modelen será suficiente para cubrir, polo menos, os tramos máis representativos da demarcación hidrográfica.
b) Caudais máximos que non deben ser superados na xestión ordinaria das infraestruturas e a súa distribución temporal, co fin de limitar os caudais circulantes e protexer así as especies autóctonas máis vulnerables a estes caudais, especialmente en tramos fortemente regulados. Definiranse, polo menos, en dous períodos hidrolóxicos homoxéneos e representativos, correspondentes ao período húmido e seco do ano.
Este réxime máximo de caudais máximos deberá ser verificado mediante o uso dos modelos hidráulicos asociados aos modelos de hábitat, de forma que se garanta tanto unha axeitada existencia de refuxio para os estadios ou especies máis sensibles como o mantemento da conectividade do tramo.
c) Caudais de enchente, co obxecto de controlar a presenza e abundancia das diferentes especies, manter as condicións físicoquímicas da auga e do sedimento, mellorar as condicións e dispoñibilidade do hábitat a través da dinámica xeomorfolóxica e favorecer os procesos hidrolóxicos que controlan a conexión das augas de transición co río, o mar e os acuíferos asociados.
d) Taxa de cambio, co obxecto de evitar os efectos negativos dunha variación brusca dos caudais, como poden ser o arrastre de organismos acuáticos durante a curva de ascenso e o seu illamento na fase de descenso dos caudais. Así mesmo, debe contribuír a manter unhas condicións favorables á rexeneración de especies vexetais acuáticas e ribeirás. As taxas de cambio de aplicación serán as estipuladas no Regulamento da Lei de pesca fluvial de Galicia, Decreto 130/1997.
3.4.2. Repercusión do réxime de caudais ecolóxicos sobre os usos da auga.
O plan hidrolóxico incluirá unha análise da repercusión do establecemento do réxime de caudais ecolóxicos nos usos da auga existentes. Esta análise incluirá, en particular, a seguinte información de cara a conseguir o logro dos obxectivos ambientais:
a) Marco legal dos usos existentes, incluíndo as características técnico-administrativas destes e unha análise xurídica dos efectos da aplicación do réxime de caudais ecolóxicos nas concesións vixentes.
b) Repercusión, tanto positiva coma negativa, nos niveis de garantía das unidades de demanda afectadas e análise da dispoñibilidade de caudais e da compatibilidade coas concesións existentes.
c) Repercusión económica e social, tanto positiva como negativa, da implantación do réxime de caudais ecolóxicos.
3.4.3. Proceso de concertación do réxime de caudais.
A implantación do réxime de caudais ecolóxicos desenvolverase conforme un proceso de concertación que terá en conta o cumprimento dos obxectivos ambientais, os usos e demandas actualmente existentes e o seu réxime concesional, así como as boas prácticas. O obxectivo da concertación é compatibilizar os dereitos ao uso da auga co réxime de caudais ecolóxicos para facer posible a súa implantación.
O proceso de concertación do réxime de caudais ecolóxicos terá os seguintes obxectivos:
a) Valorar a súa integridade hidrolóxica e ambiental.
b) Analizar a viabilidade técnica, económica e social da súa implantación efectiva.
c) Propoñer un plan de implantación e xestión adaptativa.
Este proceso de concertación e implantación afectará os usos preexistentes pero non modificará as condicións que se impoñerán aos usos futuros incluídos no plan hidrolóxico.
Naqueles casos en que o réxime de caudais ecolóxicos condicione as asignacións e reservas do plan hidrolóxico, o proceso de concertación abranguerá todos os niveis de participación: información, consulta pública e participación activa.
3.4.4. Seguimento do réxime de caudais.
Realizarase un seguimento do réxime de caudais ecolóxicos e da súa relación cos ecosistemas, co obxecto de coñecer o grao de cumprimento dos obxectivos previstos e introducir eventuais modificacións do réxime definido.
O seguimento do réxime de caudais incorporará os seguintes elementos ao proceso:
a) Mellora do coñecemento sobre o funcionamento dos ecosistemas acuáticos e das especies obxectivo identificadas.
b) Mellora do coñecemento da relación dos caudais ecolóxicos co mantemento e estrutura dos ecosistemas terrestres asociados.
c) Previsións do efecto do cambio climático sobre os ecosistemas acuáticos.
Serán obxecto de seguimento específico a eficacia e grao de cumprimento dos caudais ecolóxicos implantados.
3.5. Asignación e reserva de recursos.
A asignación e reserva de recursos establecerase no plan hidrolóxico mediante o emprego de balances entre recursos e demandas en cada un dos sistemas de explotación definidos, tendo en conta os dereitos e prioridades existentes.
3.5.1. Sistemas de explotación
Cada sistema de explotación de recursos está constituído por masas ou grupos de masas de auga superficial e subterránea, obras e instalacións de infraestrutura hidráulica, normas de utilización da auga derivadas das características das demandas e regras de explotación que, aproveitando os recursos hídricos naturais, e de acordo coa súa calidade, permiten establecer as subministracións de auga que configuran a oferta de recursos dispoñibles do sistema de explotación, cumprindo os obxectivos ambientais.
3.5.1.1. Contido do estudo dos sistemas.
O estudo de cada sistema de explotación de recursos conterá cando sexa posible:
a) A definición e características dos recursos hídricos dispoñibles, tendo en conta a súa calidade de acordo coas normas de utilización da auga consideradas. Os devanditos recursos incluirán os procedentes da captación e regulación de augas superficiais, a extracción de augas subterráneas, a reutilización, a desalgación de augas salobres e mariñas e as transferencias doutros sistemas. Así mesmo especificaranse os esquemas de uso conxunto de augas superficiais e subterráneas e a recarga artificial de acuíferos.
b) A determinación dos elementos da infraestrutura precisa e as directrices fundamentais para a súa explotación.
c) Os recursos hídricos naturais non utilizados no sistema e, se é o caso, os procedentes de ámbitos territoriais externos ao plan.
3.5.1.2. Simulación dos sistemas.
Para a simulación dos sistemas de explotación de recursos elaborarase un modelo que comprenderá cando sexa posible os seguintes elementos:
a) Recursos hídricos superficiais, indicando os puntos da rede fluvial onde se incorporan as series de achegas en réxime natural obtidas ao elaborar o inventario de recursos hídricos. Estes puntos seleccionaranse tendo en conta a configuración da rede fluvial, a situación dos encoros e a situación dos principais nós de consumo e permitirán reproducir con suficiente aproximación a distribución territorial dos recursos hídricos na demarcación. Así mesmo, incluiranse no modelo as achegas procedentes doutros sistemas e da desalgación de auga de mar cando exista. As posibilidades de reutilización incorporaranse como elementos de retorno naqueles nós de onde derivan as demandas que empregan estes recursos.
b) Recursos hídricos subterráneos, especificando as masas ou grupos de masas de auga subterránea.
c) Unidades de demanda, para cada unha das cales se indicará o nó de toma, o volume anual e os coeficientes mensuais de repartición. Admítese que estes valores sexan fixos para o período de simulación, correspondendo ao horizonte temporal do escenario simulado en cada un dos balances. Así mesmo, especificaranse os déficits admisibles de acordo coas garantías establecidas, así como os coeficientes de retorno e o nó en que o retorno se reincorpora á rede fluvial.
d) Caudais ecolóxicos dos ríos.
e) Encoros de regulación, indicando a relación entre a superficie inundada e o volume almacenado para diferentes cotas de auga embalsada, as taxas de evaporación mensuais, o volume mínimo para acumulación de sedimentos, realización de actividades recreativas ou produción de enerxía, e o volume máximo mensual tendo en conta o resgardo para o control de enchentes. En caso de que non se definise este resgardo, considerarase un volume mínimo do 5 % da capacidade do encoro.
f) Conducións de transporte principais, especificando o máximo volume mensual que pode circular.
3.5.1.3. Prioridades e regras de xestión dos sistemas.
Na simulación dos sistemas de explotación de recursos terase en conta a orde de preferencia de cada unidade de demanda establecida no plan hidrolóxico, así como a orde de preferencia para a realización de desencoros desde os diferentes encoros de regulación incluídos no modelo.
Poderanse definir limiares nas reservas dos sistemas a partir dos cales se activen certas restricións na subministración ou se mobilicen recursos extraordinarios. As restricións introduciranse mediante chanzos de redución da subministración que deberán gardar relación cos déficits admisibles de acordo coas garantías establecidas para a demanda correspondente e serán contabilizadas como déficit para os efectos de determinar o nivel de garantía. Estas restricións deberán ser coherentes co establecido no Plan de seca da demarcación hidrográfica Galicia-Costa.
3.5.2. Balances.
Realizaranse balances entre recursos e demandas para cada un dos sistemas de explotación definidos no plan hidrolóxico. En caso de que un sistema de explotación resulte da agregación de bacías hidrográficas detallaranse os resultados do balance para cada unha das devanditas bacías.
Nos devanditos balances os caudais ecolóxicos consideraranse como unha restrición que se impón con carácter xeral aos sistemas, respectando a supremacía do uso para abastecemento de poboacións. A satisfacción das demandas realizarase seguindo os criterios de prioridade establecidos no plan hidrolóxico, desde unha perspectiva de sustentabilidade no uso da auga.
O plan hidrolóxico establecerá para a situación existente ao elaborar o plan o balance entre os recursos e as demandas consolidadas, considerando como tales as representativas dunhas condicións normais de subministración nos últimos anos, sen que en ningún caso poidan consolidarse demandas cuxo volume exceda o valor das asignacións vixentes.
Así mesmo, establecerá o balance entre os recursos dispoñibles e as demandas previsibles ao horizonte temporal do ano 2015.
Neste horizonte verificarase o cumprimento dos criterios de garantía en cada unha das unidades de demanda do sistema.
Se é o caso, poderá considerarse a mobilización de recursos extraordinarios (pozos de seca, cesión de dereitos, activación de conexións a outros elementos ou sistemas) para o cumprimento estrito dos criterios de garantía. En tal caso, no plan deberá acreditarse a capacidade de mobilización dos devanditos recursos, que deberá ser coherente co indicado no Plan de seca da demarcación.
Os balances realizaranse coas series de recursos hídricos correspondentes á serie longa e curta do inventario de recursos, debendo recollerse no plan as principais diferenzas entre os resultados correspondentes a cada período.
Co obxecto de avaliar as tendencias a longo prazo, para o horizonte temporal do ano 2027 o plan hidrolóxico estimará o balance ou balances entre os recursos previsiblemente dispoñibles e as demandas previsibles correspondentes aos diferentes usos. Para a realización deste balance terase en conta o posible efecto do cambio climático sobre os recursos hídricos naturais da demarcación de acordo co establecido no epígrafe 2.4.6. O citado horizonte temporal incrementarase en seis anos nas sucesivas actualizacións do plan.
4. Zonas protexidas.
O plan hidrolóxico comprenderá un resumo do rexistro de zonas protexidas que incluirá mapas indicativos da situación de cada zona, información ambiental e estado de conservación, se é o caso, e unha descrición da lexislación comunitaria, nacional ou local conforme a cal fose designada.
4.1. Zonas de captación de auga para abastecemento.
Serán zonas protexidas aquelas zonas en que se realiza unha captación de auga destinada a consumo humano, sempre que proporcione un volume medio de polo menos 10 metros cúbicos diarios ou abasteza máis de cincuenta persoas, así como, se é o caso, os perímetros de protección delimitados.
Na delimitación destas zonas protexidas teranse en conta os seguintes criterios:
a) No caso de captacións en ríos, a zona protexida estará constituída pola captación ou agrupación de captacións e pola masa de auga situada inmediatamente augas arriba, podendo estenderse a outras masas de auga en caso de que se considere necesario para unha axeitada protección.
b) No caso de captacións en lagos ou encoros, a zona protexida estará constituída polo propio lago ou encoro.
c) No caso de captación directa de augas costeiras, a zona protexida estará constituída pola captación e o seu ámbito próximo, tendo en conta as correntes litorais da zona costeira en que se encontre. No caso de captación mediante pozo, a zona protexida estará constituída pola captación e unha zona de salvagarda ata a liña de costa.
d) No caso de captacións de augas subterráneas, a zona protexida estará constituída polo perímetro de protección, cando sexa definido, ou pola captación e a súa zona de salvagarda. Se existen varias captacións próximas poderanse agrupar nunha mesma zona protexida, que pode abranguer a totalidade da masa de auga subterránea.
Para cada zona protexida indicaranse as masas de auga que forman parte dela, total ou parcialmente, e as captacións incluídas.
Para cada captación especificarase a súa vinculación co inventario de presións indicando a extracción de auga a que corresponde.
4.2. Zonas de futura captación de auga para abastecemento.
Serán zonas protexidas aquelas zonas que se vaian destinar nun futuro á captación de augas para consumo humano e que fosen identificadas como tales no plan hidrolóxico.
Na súa delimitación aplicaranse os mesmos criterios que para as zonas de captación actuais.
Para cada captación especificarase a súa vinculación co inventario de presións indicando a extracción de auga a que corresponde. Así mesmo, especificarase a súa vinculación co Sistema de información nacional de augas de consumo (SINAC) do Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade.
4.3. Zonas de protección de especies acuáticas economicamente significativas.
Serán zonas protexidas aquelas zonas que fosen declaradas de protección de especies acuáticas significativas dende o punto de vista económico en aplicación da lexislación vixente.
4.4. Masas de auga de uso recreativo.
Serán zonas protexidas as masas de auga declaradas de uso recreativo, incluídas as zonas declaradas augas de baño.
No caso das augas de baño consideraranse as zonas incluídas no censo de zonas de augas de baño segundo o disposto no artigo 4 do Real decreto 1341/2007, do 11 de outubro, sobre a xestión da calidade das augas de baño.
a) Nos ríos delimitarase para cada zona de baño o tramo de río correspondente onde se realiza o baño.
b) En lagos e encoros a zona de baño delimitarase como unha franxa de auga contigua á ribeira, cunha anchura de 50 metros.
c) En zonas de baño costeiras consideraranse as zonas balizadas, e nos tramos de costa que non estean balizados delimitarase unha franxa de mar contiguo á costa de 200 metros de anchura nas praias e de 50 metros no resto da costa, de acordo con artigo 69 do Real decreto 1471/1989, do 1 de decembro, polo que se aproba o Regulamento xeral para o desenvolvemento e execución da Lei 22/1988, do 28 de xullo, de costas.
Para cada zona de augas de baño especificarase a súa vinculación co Sistema de información nacional de augas de baño (Nayade) do Ministerio de Sanidade, Servizos Sociais e Igualdade.
4.5. Zonas vulnerables.
Serán zonas protexidas aquelas zonas que fosen declaradas vulnerables en aplicación das normas sobre protección das augas contra a contaminación producida por nitratos procedentes de fontes agrarias.
Estas zonas son designadas pola Comunidade Autónoma de Galicia, de acordo co Real decreto 261/1996, do 16 de febreiro, sobre protección das augas contra a contaminación producida polos nitratos procedentes de fontes agrarias.
Para cada zona protexida indicaranse as masas de auga afectadas e as unidades de demanda agraria implicadas.
4.6. Zonas sensibles.
Serán zonas protexidas aquelas zonas que fosen declaradas sensibles en aplicación das normas sobre tratamento das augas residuais urbanas.
No ámbito de aplicación desta instrución, tanto nas augas continentais pertencentes ás bacías hidrográficas intracomunitarias coma as augas de transición e costeiras, da Comunidade Autónoma de Galicia, estas son as declaradas de forma oficial pola Xunta de Galicia.
Para cada zona protexida indicarase a masa de auga que constitúe a zona sensible, o criterio aplicado para a súa determinación, as aglomeracións urbanas afectadas pola declaración de zona sensible. Así mesmo, delimitarase a subbacía vertente á zona sensible en que se encontran as aglomeracións urbanas afectadas.
4.7. Zonas de protección de hábitat ou especies.
Serán zonas protexidas aquelas zonas declaradas de protección de hábitat ou especies nas cales o mantemento ou mellora do estado da auga constitúa un factor importante da súa protección, incluídos os lugares de importancia comunitaria, zonas de especial protección para as aves e zonas especiais de conservación integrados na Rede Natura 2000 designados no marco da Directiva 92/43/CEE, do 21 de maio de 1992, e da Directiva 2009/147/CE, do 30 de novembro de 2009.
Delimitarase a área da zona protexida en que se localiza o hábitat ou as especies relacionadas co medio acuático.
Indicaranse as masas de auga, tanto superficial coma subterránea, vinculadas coa zona protexida. Así mesmo, recolleranse os hábitats e especies a partir das cales se realizou a norma de protección, así como os requirimentos hídricos estimados de acordo co número 3.4.
4.8. Perímetros de protección de augas minerais e termais.
Serán zonas protexidas aquelas comprendidas nos perímetros de protección de augas minerais e termais aprobados de acordo coa súa lexislación específica.
En particular, incluiranse os perímetros de protección determinados conforme a lexislación vixente.
4.9. Reservas naturais fluviais.
Serán zonas protexidas aquelas masas de auga superficial identificadas como reservas naturais fluviais de acordo co plan hidrolóxico.
4.10. Protección especial.
Serán zonas protexidas as bacías ou tramos de bacías, acuíferos ou masas de auga declarados de protección especial e recollidos no plan hidrolóxico.
4.11. Zonas húmidas.
Serán zonas protexidas as zonas húmidas de importancia internacional incluídas na Lista do Convenio de Ramsar, do 2 de febreiro de 1971, así como as zonas húmidas protexidas que sexan declaradas así pola Xunta de Galicia.
Indicaranse as masas de auga, tanto superficial coma subterránea, vinculadas coa zona protexida.
5. Estado das augas.
5.1. Augas superficiais.
5.1.1. Programas de control.
O plan hidrolóxico recollerá información sobre os programas de control establecidos na demarcación hidrográfica para vixilancia, control operativo e, se é o caso, investigación do estado das augas superficiais. Tamén incluirá información sobre os programas de control que se desenvolvan para as zonas protexidas. Estes programas serán revisados posteriormente cada seis anos coincidindo coa revisión do plan hidrolóxico
Para cada un dos puntos que compoñen os programas e subprogramas de control indicaranse as súas coordenadas, a masa de auga en que se encontran e os elementos de calidade e indicadores avaliados.
No caso dos programas de vixilancia especificarase, ademais, o criterio utilizado para a selección dos puntos.
No caso dos programas de investigación indicaranse, ademais, os motivos para o seu establecemento, os parámetros sobre os que se fixo a mostraxe e a análise e as medidas adoptadas, especialmente as relativas á protección da saúde.
Finalmente, o plan hidrolóxico deberá ofrecer unha apreciación do nivel de confianza e precisión dos resultados obtidos mediante os programas de control.
5.1.1.1. Control de vixilancia.
O control de vixilancia ten como obxectivo principal obter unha visión xeral e completa do estado das masas de auga.
O seu desenvolvemento debe permitir completar e aprobar o procedemento de avaliación da susceptibilidade do estado das masas de auga superficial respecto ás presións a que se poden ver expostas, concibir eficazmente programas de control futuros e avaliar os cambios a largo prazo no estado das masas de auga debidos a cambios nas condicións materiais ou ao resultado dunha actividadee antropoxénica moi estendida, así como dispor de información que sirva para complementar e validar o estudo das repercusións da actividadee humana no estado das augas superficiais previsto no artigo 41.5 do texto refundido da Lei de augas.
O programa de vixilancia establecerase sobre un número de masas de auga suficiente para proporcionar unha avaliación global do estado das augas na demarcación hidrográfica e efectuarase sobre indicadores representativos de todos os elementos de calidade biolóxicos, hidromorfolóxicos e fisicoquímicos, así como dos contaminantes da lista de substancias prioritarias e doutros contaminantes vertidos en cantidades significativas.
5.1.1.2. Control operativo.
O control operativo ten por obxectivos determinar o estado das masas en risco de non cumprir os obxectivos ambientais e avaliar os cambios que se produzan no estado das ditas masas como resultado dos programas de medidas.
Ademais, o control operativo efectuarase sobre aquelas masas de auga nas cales se vertan substancias incluídas na lista de substancias prioritarias.
No caso de que se considere necesario de acordo coa información obtida no control de vixilancia, o control operativo poderá modificarse durante o período de vixencia do plan hidrolóxico.
Para avaliar a magnitude das presións a que están sometidas as masas de auga superficial controlaranse, segundo proceda, os parámetros correspondentes ao indicador ou indicadores de calidade biolóxicos máis sensibles ás ditas presións, todas as substancias prioritarias vertidas e os demais contaminantes vertidos en cantidades importantes, e os parámetros correspondentes ao indicador de calidade hidromorfolóxico máis sensible á presión detectada.
5.1.1.3. Control de investigación.
O control de investigación establecerase nos seguintes casos:
a) Cando se descoñeza a orixe do incumprimento dos obxectivos ambientais.
b) Cando o control de vixilancia indique a improbabilidade de que se alcancen os obxectivos ambientais e non se puxese en marcha aínda un control operativo, co fin de determinar as causas polas cales non se puideron alcanzar.
c) Para determinar a magnitude e os impactos dunha contaminación accidental.
O control de investigación poderá establecerse para o control de masas de auga concretas ou de partes de masas de auga que requiran ser investigadas.
5.1.1.4. Control de zonas protexidas.
Os controis anteriores completaranse co control das seguintes zonas e terán en conta os seguintes requisitos adicionais:
a) Zonas de captación de auga para abastecemento de máis de 100 m3/día.
b) Zonas destinadas á protección de especies acuáticas economicamente representativas en aplicación da lexislación vixente.
c) Zonas destinadas a usos recreativos (incluíndo a calidade das augas de baño de acordo co Real decreto 1341/2007, do 11 de outubro).
d) Zonas declaradas vulnerables en aplicación da Directiva 91/676/CEE do Consello, do 12 de decembro de 1991, relativa á protección das augas contra a contaminación producida por nitratos utilizados na agricultura.
e) Zonas declaradas sensibles en aplicación da Directiva 91/271/CEE do Consello, do 21 de maio de 1991, sobre o tratamento das augas residuais urbanas.
f) Zonas de protección de hábitat e especies (sitios Natura 2000).
g) Zonas húmidas de importancia internacional do Convenio de Ramsar e reservas naturais fluviais definidas no Plan hidrolóxico de bacía.
Os tratamentos para a potabilización das augas das zonas protexidas a que fan referencia os números 4.1 e 4.2 deberán asegurar que a auga obtida cumpra os requirimientos do Real decreto 140/2003, do 7 de febreiro, polo que se establecen os criterios sanitarios da calidade da auga de consumo humano.
5.1.1.5. Control de fontes difusas.
No caso das fontes difusas que poidan xerar contaminación das masas de auga superficial adoptaranse medidas para evitar ou controlar a entrada de contaminantes, identificarase a orixe da contaminación e coordinarase, a través do Comité de Autoridades Competentes, a adopción, polas administracións competentes, de medidas, incluídas as mellores prácticas ambientais, sobre as fontes de contaminación, que serán adecuadas á consecución dos obxectivos de calidade establecidos para as ditas masas de auga. As ditas medidas poderán consistir nun requisito de regulamentación previa, como a prohibición da entrada de contaminantes na auga, o requisito de autorización previa das actividades que xeren a contaminación difusa ou o de rexistro baseado en normas xerais de carácter vinculante, cando este requisito non estea establecido doutra forma na lexislación. Os devanditos controis revisaranse periodicamente e, cando proceda, actualizaranse.
5.1.2. Clasificación do estado.
5.1.2.1. Estado ou potencial ecolóxico.
O estado ecolóxico das augas superficiais clasificarase como moi bo, bo, moderado, deficiente ou malo. No caso das masas de auga moi modificadas ou artificiais determinarase o potencial ecolóxico, que se clasificará como máximo, bo, moderado, deficiente ou malo.
Para clasificar o estado ou potencial ecolóxico das masas de auga superficial utilizaranse os elementos de calidade biolóxicos, hidromorfolóxicos e fisicoquímicos establecidos no anexo V do Regulamento da planificación hidrolóxica. A clasificación do estado ou potencial ecolóxico dunha masa de auga determinarase polo peor valor que se obtivese para cada un dos elementos de calidade por separado. Incluirá unha valoración da incerteza na súa determinación.
Para valorar cada elemento de calidade utilizaranse indicadores representativos que se basearán nas definicións normativas recollidas nol anexo V do Regulamento da planificación hidrolóxica. Cando un elemento de calidade dispoña de varios indicadores representativos que correspondan claramente a presións diferentes, adoptarase o valor mais restritivo. Nos demais casos, os indicadores combinaranse para obter un único valor.
Os indicadores dos elementos de calidade biolóxicos representarán a relación entre os valores observados na masa de auga e os correspondentes ás condicións de referencia do tipo a que pertence a dita masa e expresaranse mediante un valor numérico comprendido entre 0 e 1 (ratio de calidade ecolóxica, RCE). Asignaranse valores a cada límite de cambio de clase de estado. O límite entre bo e moderado virá determinado polo rango de valores que garanta o funcionamento do ecosistema.
Para os indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos estableceranse valores de cambio de clase para os límites entre moderado, bo e moi bo.
Para os indicadores dos elementos hidromorfolóxicos establecerase o valor de cambio de clase para o límite entre bo e moi bo. Nas demais clases de estado as condicións destes indicadores terán que ser coherentes coa avaliación dos elementos de calidade biolóxicos.
Os elementos de calidade e os indicadores aplicables ás masas de auga artificiais e moi modificadas serán os que resulten de aplicación á categoría de augas superficiais naturais que máis se pareza á masa de auga artificial ou moi modificada de que se trate. Os ditos indicadores e os seus valores de cambio de clase determinaranse cando se establezan as condicións de referencia para o máximo potencial.
Nos seguintes puntos establecense os indicadores que, de forma xeral, deben ser utilizados no plan hidrolóxico. A utilización de indicadores ou valores diferentes destes deberá xustificarse no plan hidrolóxico, e deberán garantirse, en todo caso, uns niveis de calidade e comparabilidade adecuados.
Para aqueles casos en que non se establecen indicadores, o plan de bacía especificará os indicadores empregados para a clasificación do estado, así como a xustificación da selección destes e dos limiares de cambio de clase considerados para cada tipo. Os indicadores e valores seleccionados deberán ser comúns dentro de cada tipo, mesmo nos tipos compartidos por varias demarcacións ou comunidades autónomas. Ademais, deben ser coherentes coa intercalibración europea.
5.1.2.1.1. Ríos.
5.1.2.1.1.1. Indicadores dos elementos de calidade biolóxicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos dos ríos son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 13. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos dos ríos:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Flora acuática: organismos fitobentónicos |
Multimétrico de diatomeas (MDIAT) |
|
Fauna bentónica de invertebrados |
Multimétrico específico do tipo |
|
Fauna ictiolóxica |
Proporción de individuos de especies autóctonas |
Para avaliar estes elementos utilizaranse, sempre que sexa posible, os valores das condicións medias anuais, de referencia e de límites de cambio de clase, que se mostran na táboa 40 do anexo II. En función dos protocolos de mostraxe seguidos poderanse xustificar diferenzas respecto aos valores da táboa 40 do anexo II.
5.1.2.1.1.2. Indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidade hidromorfolóxicos dos ríos son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 14. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade hidromorfolóxicos dos ríos:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Réxime hidrolóxico |
Caudal ecolóxico |
|
Conexión coas augas subterráneas |
|
|
Continuidade do río |
Lonxitude media libre de barreiras artificiais |
|
Tipoloxía das barreiras |
|
|
Condicións morfolóxicas |
Índice de vexetación de ribeira (QBR) |
|
Índice de hábitat fluvial (IHF) |
Considerarase que unha masa de auga non alcanza moi bo estado polo seu réxime hidrolóxico nos seguintes casos:
a) Non se cumpre o réxime de caudais ecolóxicos.
b) A conexión coas augas subterráneas é un aspecto significativo no réxime hidrolóxico da masa de auga e os fluxos de auga correspondentes ao réxime natural vense alterados en máis dun 20 %.
Unha masa de auga non se poderá considerar en moi bo estado se a lonxitude media libre entre barreiras artificiais é menor de 2 km ou se algunha das barreiras artificiais existentes non é franqueable para os peixes presentes no tipo de masa de auga.
5.1.2.1.1.3. Indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidade fisicoquímicos dos ríos son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 15. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade fisicoquímicos dos ríos:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Condicións xerais: condicións térmicas |
Temperatura media da auga |
|
Condicións xerais: |
Oxíxeno disolto |
|
Taxa de saturación do oxíxeno |
|
|
Condicións de oxixenación |
DBO5 |
|
Condicións xerais: Salinidade |
Condutividade eléctrica a 20ºC media |
|
Opcional: dureza total, cloruros e sulfatos |
|
|
Condicións xerais: estado de acidificación |
pH |
|
Opcional: alcalinidade |
|
|
Condicións xerais: nutrientes |
Amonio total |
|
Nitratos |
|
|
Fosfatos |
|
|
Opcional: nitróxeno total e fósforo total |
|
|
Contaminantes específicos non sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes non sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
|
Contaminantes específicos sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
No caso das condicións fisicoquímicas xerais, os valores de cambio de clase dos diferentes indicadores establécense na táboa 40 do anexo II.
5.1.2.1.2. Lagos.
5.1.2.1.2.1. Indicadores dos elementos de calidade biolóxicos.
Os indicadores que de forma orientativa poden ser empregados para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos dos lagos son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 16. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos dos lagos:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Fitoplancto |
Clorofila a |
|
Biovolume |
|
|
Porcentaxe de cianobacterias |
|
|
Flora acuática: macrófitos |
Presenza de macrófitos introducidos |
|
Porcentaxe de cobertura de vexetación típica |
|
|
Fauna bentónica de invertebrados |
IBCAEL |
|
Fauna ictiolóxica |
Proporción de individuos de especies autóctonas |
No caso do elemento fitoplancto, os valores dos diferentes indicadores transformaranse a unha escala numérica equivalente en clases de estado. Dos resultados desta transformación para clorofila e biovolume farase a media e co resultado desta media volverase facer a media, pola súa vez, co valor do índice equivalente da porcentaxe de cianobacterias.
5.1.2.1.2.2. Indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidadee hidromorfolóxicos dos lagos son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 17. Indicadores para a avaliación dos elementos de hidromorfolóxicos dos lagos:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Réxime hidrolóxico |
Requirimento hídrico ambiental |
|
Flutuación do nivel |
|
|
Condicións morfolóxicas |
Variación media da profundidade |
|
Indicador de vexetación ribeirá |
5.1.2.1.2.3. Indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidade fisicoquímicos dos lagos son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 18. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade fisicoquímicos dos lagos:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Condicións xerais: transparencia |
Profundidade de visión do disco de Secchi |
|
Condicións xerais:c ondicións térmicas |
Temperatura da auga |
|
Condicións xerais: condicións de oxixenación |
Oxíxeno disolto |
|
Taxa de saturación do oxíxeno |
|
|
Condicións xerais: salinidade |
Condutividade eléctrica a 20ºC |
|
Condicións xerais: estado de acidificación |
pH |
|
Alcalinidade |
|
|
Condicións xerais: nutrientes |
Amonio total |
|
Nitratos |
|
|
Fosfatos |
|
|
Opcional: nitróxeno total e fósforo total |
|
|
Contaminantes específicos non sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes non sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
|
Contaminantes específicos sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
No caso das condicións fisicoquímicas xerais, os valores de cambio de clase dos diferentes indicadores estableceranse a partir de estudos que caractericen as condicións naturais e relacionen, en cada tipo, as variacións nas condicións fisicoquímicas cos valores de cambio de clase dos indicadores biolóxicos. En ausencia dos devanditos estudos, poderá considerarse como límite moi bo/bo o valor correspondente a unha desviación do 15 % respecto ás condicións de referencia e como límite bo/moderado o correspondente a unha desviación do 25 %.
5.1.2.1.3. Augas de transición.
5.1.2.1.3.1. Indicadores dos elementos de calidade biolóxicos.
A táboa seguinte inclúe unha relación orientativa de diferentes indicadores que poden empregarse para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos das augas de transición.
Táboa 19. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos das augas de transición:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Fitoplancto |
Clorofila a |
|
Flora acuática: macroalgas |
Recubrimento |
|
Flora acuática: anxiospermas |
Recubrimento |
|
Fauna bentónica de invertebrados |
Composición e abundancia |
|
Fauna ictiolóxica |
Composición e abundancia |
Para avaliar estes elementos utilizaranse, sempre que sexa posible, os valores das condicións de referencia e de límites de cambio de clase que se mostran na táboa 41 do anexo II.
5.1.2.1.3.2. Indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos.
A táboa seguinte mostra unha relación orientativa dos indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos que poden empregarse nas augas de transición.
Táboa 20. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade hidromorfolóxicos das augas de transición:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Condicións morfolóxicas |
Variación da profundidade |
|
Porcentaxe da superficie con substrato brando |
|
|
Superficie da zona intermareal |
|
|
Réxime de mareas |
Tempo de residencia |
|
Exposición á ondada |
|
|
Velocidade media |
En ausencia de estudos específicos para os diferentes tipos, considerarase que unha masa de auga non alcanza moi bo estado cando os indicadores mostren unha desviación maior dun 20 % con respecto aos límites do seu rango de variación natural.
5.1.2.1.3.3. Indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos.
A táboa seguinte mostra unha relación orientativa dos indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos nas augas de transición.
Táboa 21. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade fisicoquímicos das augas de transición:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Condicións xerais: transparencia |
Sólidos en suspensión, turbidez, profundidade disco de Secchi |
|
Condicións xerais: condicións térmicas |
Temperatura da auga |
|
Condicións xerais: condicións de oxixenación |
Oxíxeno disolto |
|
Taxa de saturación do osixeno |
|
|
Condicións xerais: salinidade |
Salinidade UPS, condutividade eléctrica |
|
Condicións xerais: nutrientes |
Amonio |
|
Nitróxeno total |
|
|
Nitratos + nitritos |
|
|
Fósforo total |
|
|
Fósforo reactivo soluble |
|
|
Contaminantes específicos non sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes non sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
|
Contaminantes específicos sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
Para avaliar estes elementos utilizaranse, sempre que sexa posible, os valores das condicións de referencia e de límites de cambio de clase que se mostran na táboa 41 do anexo II.
5.1.2.1.4. Augas costeiras.
5.1.2.1.4.1. Indicadores dos elementos de calidade biolóxicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos das augas costeiras son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 22. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos das augas costeiras:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Fitoplancto |
Percentil 90 de clorofila a |
|
Frecuencia de blooms |
|
|
Flora acuática: macroalgas |
Calidade dos fondos rochosos (CFR) |
|
Flora acuática: anxiospermas |
|
|
Composición e abundancia |
|
|
Fauna bentónica de invertebrados |
Multivariate-AZTI’s Marine Biotic Index |
|
(M-AMBI) para fondos brandos |
|
Para avaliar estes elementos utilizaranse, sempre que sexa posible, os valores das condicións de referencia e de límites de cambio de clase que se mostran na táboa 42 do anexo II.
A avaliación da flora acuática virá dada polo peor valor dos obtidos de forma independente na avaliación de macroalgas e anxiospermas.
5.1.2.1.4.2. Indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos.
A táboa seguinte mostra unha relación orientativa dos indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos que poden empregarse nas augas costeiras.
Táboa 23. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade hidromorfolóxicos das augas costeiras:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Condicións morfolóxicas: |
Profundidade máxima e mínima (BMVE) |
|
Pendente media, características granulométricas (D50) |
|
|
Anchura da zona intermareal entre a PMVE e BMVE |
|
|
Réxime de mareas: |
Grao de exposición á ondada |
|
Velocidade e dirección das correntes dominantes |
En ausencia de estudos específicos para os diferentes tipos, considerarase que unha masa de auga non alcanza moi bo estado ecolóxico cando os indicadores mostren unha desviación maior dun 20 % con respecto aos límites do seu rango de variación natural.
5.1.2.1.4.3. Indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos.
A táboa seguinte mostra unha relación orientativa dos indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos nas augas costeiras.
Táboa 24. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade fisicoquímicos das augas costeiras:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Condicións xerais: transparencia |
Sólidos en suspensión, turbidez, profundidade disco de Secchi |
|
Condicións xerais: condicións térmicas |
Temperatura da auga |
|
Condicións xerais: condicións de oxixenación |
Oxíxeno disolto e taxa de saturación do oxíxeno |
|
Condicións xerais: salinidade |
Salinidade en UPS |
|
Condicións xerais: nutrientes |
Amonio |
|
Nitróxeno total |
|
|
Nitratos + nitritos |
|
|
Fósforo total |
|
|
Fósforo reactivo soluble |
|
|
Contaminantes específicos non sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes non sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
|
Contaminantes específicos sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
Para avaliar estes elementos utilizaranse, sempre que sexa posible, os valores das condicións de referencia e de límites de cambio de clase que se mostran na táboa 42 do anexo II.
5.1.2.1.5. Masas de auga artificiais e moi modificadas asimilables a ríos.
A selección de elementos e indicadores, así como a avaliación dos ditos indicadores realizarase de acordo coas condicións establecidas na designación da masa como artificial ou moi modificada e na determinación do seu máximo potencial. As condicións de referencia que definen o máximo potencial estableceranse de acordo co número 2.2.2.3.
5.1.2.1.5.1. Indicadores dos elementos de calidadee biolóxicos.
Tomaranse en consideración os elementos de calidade e indicadores establecidos para os ríos, así como os valores das condicións de referencia e os valores de cambio de clase que se reflicten no plan hidrolóxico.
5.1.2.1.5.2. Indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos.
Tomaranse en consideración os elementos de calidade e indicadores establecidos para os ríos. As condicións hidromorfolóxicas no máximo potencial deben corresponder ás condicións establecidas no proceso de designación e especificadas de acordo co número 2.2.2.3.
Considerase que unha masa de auga non alcanza o máximo potencial polo seu réxime hidrolóxico cando se incumpre o réxime de caudais ecolóxicos establecido de acordo co número 3.4.
Unha masa de auga non se poderá considerar en máximo potencial se existen outras barreiras, ademais das admitidas no proceso de designación da masa de auga como artificial ou moi modificada, que incumpren as condicións establecidas para ríos naturais.
5.1.2.1.5.3. Indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos.
Tomaranse en consideración os mesmos elementos e indicadores que en ríos.
Respecto aos elementos das condicións fisicoquímicas xerais que poidan verse alterados polas modificacións hidromorfolóxicas, o máximo potencial debe ser establecido de acordo co número 2.2.2.3. Para os demais elementos, consideraranse como límites de máximo potencial os mesmos valores que para o moi bo estado na tipoloxía de río máis similar.
Os indicadores dos contaminantes específicos clasificaranse da mesma forma que para os ríos da tipoloxía máis similar.
5.1.2.1.6. Masas de auga artificiais e moi modificadas asimilables a lagos. Encoros.
5.1.2.1.6.1. Indicadores dos elementos de calidade biolóxicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos dos encoros son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 25. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos dos encoros:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Fitoplancto |
Clorofila a |
|
Biovolume |
|
|
Índice de grupos algais (IGA, índice de Catalán) |
|
|
Porcentaxe cianobacterias |
Para avaliar estes elementos utilizaranse, sempre que sexa posible, os valores das condicións de referencia e de límites de cambio de clase dos indicadores que se mostran na táboa 43 do anexo II. Se, como consecuencia das especiais características dun encoro, os valores de referencia dos indicadores, establecidos de acordo cos criterios do número 2.2.2.3. afástanse dos recollidos nesta táboa, as ditas diferenzas serán postas de manifesto no plan de bacía, ao emitir o informe sobre o máximo potencial do dito encoro.
Os valores de cambio de clase da clorofila-a e o biovolume calcularanse de forma inversa ao procedemento xeral, é dicir, como a relación entre as condicións de referencia e o valor do indicador. Previamente á obtención dos valores da táboa, o valor do IGA transformarase mediante a expresión «400-IGA» e o valor da porcentaxe de cianobacterias mediante «100-%cianobacterias».
Para a avaliación do estado do elemento fitoplancto, os valores dos indicadores de clorofila e de biovolume transformaranse a unha escala numérica equivalente en clases de estado e seguidamente farase a media. Ao resultado deste valor farase a media co resultado do índice de porcentaxe de cianobacterias e do índice de grupos algais, tamén transformado nunha escala equivalente.
5.1.2.1.6.2. Indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidade hidromorfolóxicos dos encoros son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 26. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade hidromorfolóxicos dos encoros:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Réxime hidrolóxico |
Achega de caudal medio |
|
Saídas dos encoros |
|
|
Variación de volume interanual |
|
|
Nivel de auga medio |
|
|
Tempo de permanencia |
|
|
Condicións morfolóxicas |
Variación media da profundidade |
Para clasificar unha masa de auga na clase de máximo potencial os valores dos indicadores deben manterse nos rangos que se estableceron para cada masa de auga no seu máximo potencial, de acordo cos criterios do número 2.2.2.3.
5.1.2.1.6.3. Indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidade fisicoquímicos dos encoros son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 27. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade fisicoquímicos dos encoros:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Condicións xerais: transparencia |
Profundidade de visión do disco de Secchi |
|
Condicións xerais: condicións térmicas |
Temperatura da auga |
|
Condicións xerais: condicións de oxixenación |
Oxíxeno disolto |
|
Taxa de saturación do oxíxeno |
|
|
Condicións xerais: salinidade |
Condutividade eléctrica a 20ºC |
|
Condicións xerais: estado de acidificación |
pH |
|
Alcalinidade |
|
|
Condicións xerais: nutrientes |
Amonio total |
|
Nitratos |
|
|
Fosfatos |
|
|
Opcional: nitróxeno total, nitróxeno Kjeldahl e fósforo total |
|
|
Contaminantes específicos non sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes non sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
|
Contaminantes específicos sintéticos vertidos en cantidades significativas |
Contaminantes sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
Para avaliar estes elementos utilizaranse, sempre que sexa posible, os valores das condicións de referencia e de límites de cambio de clase que se mostran na táboa 42 do anexo II.
5.1.2.1.7. Augas costeiras e de transición moi modificadas pola presenza de portos.
5.1.2.1.7.1. Indicadores dos elementos de calidade biolóxicos.
Os indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos dos portos de augas costeiras e transición son os incluídos na táboa seguinte.
Táboa 28. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade biolóxicos dos portos de augas de transición e costeiras:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Fitoplancto |
Clorofila a |
|
Frecuencia de blooms |
|
|
Macroalgas, fanerógamas e invertebrados bentónicos en caso de existir zonas con figura de protección que as inclúan |
Os valores de cambio de clase da clorofila-a calcularanse como a relación entre as condicións de referencia e o valor do indicador.
Para avaliar estes elementos utilizaranse, sempre que sexa posible, os valores das condicións de referencia e de límites de cambio de clase que se mostran na táboa 43 do anexo II.
5.1.2.1.7.2. Indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos.
Na táboa seguinte exponse a relación dos indicadores dos elementos de calidade hidromorfolóxicos nas augas costeiras e de transición moi modificadas pola presenza de portos.
Táboa 29. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade hidromorfolóxicos dos portos de augas de transición e costeiras:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Réxime hidrolóxico |
Caudal ecolóxico en augas de transición |
|
Tempo de renovación medio |
5.1.2.1.7.3. Indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos.
Na táboa seguinte móstrase a relación de indicadores dos elementos de calidade fisicoquímicos nas augas costeiras e de transición moi modificadas pola presenza de portos.
Táboa 30. Indicadores para a avaliación dos elementos de calidade fisicoquímicos dos portos de augas de transición e costeiras:
|
Elemento de calidade |
Indicador |
|
Condicións xerais: transparencia |
Turbidez (NTU) |
|
Condicións xerais: condicións de oxixenación |
Taxa de saturación do oxíxeno (%) |
|
Condicións xerais: nutrientes |
En auga: nitratos e fosfatos |
|
En sedimento: nitróxeno Kjeldahl, fósforo total e carbono orgánico total |
|
|
Contaminantes específicos non sintéticos vertidos en cantidades significativas |
En auga: contaminantes non sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
|
En sedimento: mercurio, cadmio, cromo, chumbo, cobre, cinc, arsénico e níquel |
|
|
En superficie da auga: hidrocarburos totais |
|
|
Contaminantes específicos sintéticos vertidos en cantidades significativas |
En auga: contaminantes sintéticos do anexo II do Real decreto 60/2011 |
|
En sedimento: PCB e PAH |
Para avaliar estes elementos utilizaranse, sempre que sexa posible, os valores das condicións de referencia e de límites de cambio de clase que se mostran na táboa 43 do anexo II.
Ademais entenderase que non se alcanza o bo estado cando se detecte que as concentracións das que se fixo a media de Hg, Cd, Cr, Pb, Cu, Zn, As, Ni, PCB e PAHs, na superficie do sedimento, aumentan co tempo.
Para determinar os límites de cambio de clase para os restantes indicadores, avaliarase a relación entre as condicións fisicoquímicas e o estado dos indicadores biolóxicos.
5.1.2.2. Estado químico.
O estado químico das augas superficiais clasificarase como bo ou como que non alcanza o bo.
A clasificación do estado químico das masas de auga superficial vén determinado polo cumprimento das normas de calidade ambiental respecto das substancias recollidas na Directiva 2013/39/UE pola que se modifican as directivas 2000/60/CE e 2008/105/CE en canto ás substancias prioritarias no ámbito da política de augas e as substancias preferentes do Real decreto 60/2011, do 21 de xaneiro, sobre as normas de calidade ambiental no ámbito da política de augas, así como o resto das normas de calidade ambiental establecidas a nivel europeo.
5.1.3. Avaliación do estado.
O estado dunha masa de auga superficial quedará determinado polo peor valor do seu estado ecolóxico ou do seu estado químico. Cando o estado ecolóxico sexa bo ou moi bo e o estado químico sexa bo, o estado da masa de auga superficial avaliarase como «bo ou mellor». En calquera outra combinación de estados ecolóxico e químico o estado da masa de auga superficial avaliarase como «peor que bo».
A consecución do bo estado nas masas de auga superficial require, polo tanto, alcanzar un bo estado ecolóxico e un bo estado químico.
5.1.4. Evolución temporal do estado.
Considerarase que se produciu unha deterioración cando a clasificación do estado ecolóxico ou do estado químico da masa de auga pase dunha clase a outra clase en peor situación. Incluso se considerará que se produciu unha deterioración cando algún dos elementos de calidade diminúa de clase aínda que este non sexa o determinante do estado da masa.
Ademais, considerarase que existiu unha deterioración da masa de auga inicialmente clasificada como que non alcanza o bo estado químico, se se produce o incumprimento de normas de calidade ambiental diferentes ás que motivaron a clasificación inicial.
5.1.5. Presentación de resultados.
5.1.5.1. Estado e potencial ecolóxicos.
A clasificación do estado ecolóxico das masas de auga superficial naturais reflictirase nun mapa confeccionado de acordo cos códigos indicados na táboa seguinte:
Táboa 31. Presentación de resultados do estado ecolóxico das masas de augas superficial naturais:
|
Clasificación do estado ecolóxico |
Código de cores |
|
Moi bo |
Azul |
|
Bo |
Verde |
|
Moderado |
Amarelo |
|
Deficiente |
Laranxa |
|
Malo |
Vermello |
A clasificación do potencial ecolóxico das masas de auga artificiais reflictirase nun mapa confeccionado de acordo aos códigos indicados na táboa seguinte.
Táboa 32. Presentación de resultados do potencial ecolóxico das masas de augas artificiais:
|
Clasificación do potencial ecolóxico |
Código de cores |
|
Bo e máximo |
Franxas verdes e gris claro iguais |
|
Moderado |
Franxas amarelas e gris claro iguais |
|
Deficiente |
Franxas laranxas e gris claro iguais |
|
Malo |
Franxas vermellas e gris claro iguais |
A clasificación do potencial ecolóxico das masas de auga moi modificadas reflictirase nun mapa confeccionado de acordo cos códigos indicados na táboa seguinte:
Táboa 33. Presentación de resultados do potencial ecolóxico das masas de augas moi modificadas:
|
Clasificación do potencial ecolóxico |
Código de cores |
|
Bo e máximo |
Franxas verdes e gris escuro iguais |
|
Moderado |
Franxas amarelas e gris escuro iguais |
|
Deficiente |
Franxas laranxas e gris escuro iguais |
|
Malo |
Franxas vermellas e gris escuro iguais |
As masas de auga nas cales non sexa posible alcanzar o bo estado ecolóxico ou bo potencial ecolóxico polo incumprimento das normas de calidade ambiental en relación con contaminantes específicos indicaranse mediante un punto negro no mapa.
O plan hidrolóxico recollerá a seguinte información cartográfica.
a) Un mapa coa clasificación do estado ecolóxico das masas de auga, onde se indiquen os elementos de calidade biolóxica considerados. Para facilitar a comprensión deste mapa poderán elaborarse mapas complementarios cos datos desagregados para cada un dos elementos de calidade e, se se considera necesario, para os distintos indicadores empregados.
b) Un mapa coa clasificación do potencial ecolóxico das masas moi modificadas e artificiais, onde se indiquen os elementos de calidade biolóxica considerados. Para facilitar a comprensión deste mapa poderán elaborarse mapas complementarios cos datos desagregados para cada un dos elementos de calidade e, se se considera necesario, para os distintos indicadores empregados.
c) Un mapa co estado das zonas protexidas. Se é o caso, especificaranse as razóns polas que se incumpren os obxectivos ambientais para estas zonas.
d) Mapas en que se indique o cumprimento ou incumprimento das normas de calidade ambiental para metais pesados, praguicidas, contaminantes industriais e outros contaminantes, non incluídos na lista de substancias prioritarias.
5.1.5.2. Estado químico.
A clasificación do estado químico das masas de auga superficial reflictirase nun mapa confeccionado dacordo aos códigos indicados na táboa seguinte:
Táboa 34. Presentación de resultados do estado químico das masas de auga superficial:
|
Clasificación do estado químico |
Código de cores |
|
Bo |
Azul |
|
Non alcanza o bo |
Vermello |
5.1.5.3. Evolución temporal do estado.
A evolución temporal do estado ecolóxico e químico representarase mediante mapas onde se indiquen en cor vermella as masas de auga que pasaron dunha clase a outra clase en peor situación en calquera dos dous estados, o ecolóxico, o químico ou en ambos.
5.2. Augas subterráneas.
5.2.1. Programas de control e seguimento.
O plan hidrolóxico recollerá información sobre os programas de control e seguimento do estado das augas subterráneas. Esta información presentarase en forma de mapas nos cales se mostre a situación dos puntos que compoñen cada programa e subprograma de control así como mediante listaxes en que figure, polo menos, o código e as coordenadas dos puntos de control, o código e a denominación da masa de auga subterránea en que están situados e os elementos de calidade e parámetros sobre os que se realizou a mostraxe. O plan hidrolóxico deberá ofrecer unha apreciación do nivel de confianza e precisión dos resultados obtidos mediante os programas de control.
Nos casos en que se puxesen en marcha programas de investigación, o plan hidrolóxico deberá incluir adicionalmente os motivos, as masas de auga afectadas, os métodos de mostraxe e análise non recollidos nesta instrución, e os programas de medidas, especialmente os de alerta e protección para a saúde humana.
5.2.1.1. Seguimento e control do estado cuantitativo.
O obxectivo do subprograma de seguimento e control do estado cuantitativo é obter unha apreciación fiable do estado cuantitativo das masas de auga subterránea, incluída a avaliación dos recursos subterráneos dispoñibles. A densidade de puntos de control representativos na rede de vixilancia establecida para tal efecto, e a frecuencia das medidas piezométricas, deberán ser suficientes para establecer o nivel das augas subterráneas e avaliar o estado cuantitativo de cada masa, tendo en conta as variaciones de alimentación a curto e a longo prazo.
5.2.1.2. Seguimento e control do estado químico.
Os obxectivos son obter unha apreciación coherente e ampla do estado químico das augas subterráneas en cada masa e detectar a presenza de tendencias significativas ao aumento prolongado de contaminantes inducidas antropoxénicamente.
Establecerase un programa de control de vixilancia, cuxos resultados se utilizarán para establecer un programa de control operativo.
O programa de control de vixilancia terá un dobre obxectivo:
a) Complementar e validar o procedemento de avaliación do impacto.
b) Facilitar información para a súa utilización na avaliación das tendencias prolongadas como consecuencia de modificacións das condicións naturais e das repercusións da actividade humana.
Seleccionarase un número suficiente de puntos de control para cada unha das masas designadas en risco de non cumprir os obxectivos ambientais, nas cales se controlarán os parámetros seguintes: contido de oxíxeno, valor do pH, condutividade, nitrato e amonio. Para as masas respecto das cales se establecese un risco significativo de que non alcancen un bo estado efectuarase un control adicional en relación con outros parámetros indicadores de contaminación.
O programa de control de vixilancia establecerase para o período de vixencia do plan hidrolóxico. Os resultados do devandito programa utilizaranse para establecer un programa de control operativo, que se aplicará durante o período restante do plan.
Durante os períodos comprendidos entre os programas de control de vixilancia, realizaranse controis operativos co obxecto de:
a) Determinar o estado químico de todas as masas ou grupos de masas de auga subterránea respecto das cales se establecese risco.
b) Determinar a presenza de calquera tendencia prolongada ao aumento da concentración de calquera contaminante derivada da actividade humana.
O control operativo efectuarase para todas as masas ou grupos de masas de auga subterránea respecto das cales, conforme a avaliación do impacto e o control de vixilancia, se establecese un risco de que non alcancen os obxectivos ambientais. A selección dos puntos de control obedecerá, así mesmo, a unha avaliación de ata que punto a información obtida é representativa da calidade da masa ou masas de auga subterránea.
O control operativo levarase a cabo nos períodos comprendidos entre programas de control de vixilancia, coa frecuencia suficiente para detectar as repercusións dos factores de presión pertinentes, pero polo menos unha vez ao ano.
5.2.2. Clasificación do estado.
O estado das masas de auga subterránea quedará determinado polo peor valor do seu estado cuantitativo e do seu estado químico.
5.2.2.1. Estado cuantitativo.
Para clasificar o estado cuantitativo das masas de auga subterránea utilizarase como indicador o nivel piezométrico, medido nos puntos de control da rede de seguimento. O devandito estado poderá clasificarse como bo ou malo.
5.2.2.2. Estado químico.
Para clasificar o estado químico das masas de auga subterránea utilizarase o establecido nol Real decreto 1514/2009, do 2 de outubro, polo que se regula a protección das augas subterráneas contra a contaminación e a deterioración. O dito estado poderá clasificarse como bo ou malo.
5.2.3. Avaliación do estado.
5.2.3.1. Estado cuantitativo.
A avaliación do estado cuantitativo dunha masa ou grupo de masas de auga subterránea realizarase de forma global para toda a masa mediante o uso de indicadores de explotación dos acuíferos e dos valores dos niveis piezométricos.
Para cada masa ou grupo de masas de auga subterránea realizarase un balance entre a extracción e o recurso dispoñible, que sirva para identificar se se alcanza un equilibrio que permita alcanzar o bo estado. Como indicador deste balance utilizarase o índice de explotación da masa de auga subterránea, que se obtén como o cociente entre as extraccións e o recurso dispoñible. Este indicador obterase co valor medio do recurso correspondente á serie curta do inventario de recursos e os datos de extraccións representativos dunhas condicións normais de subministración nos últimos anos.
O recurso dispoñible nas masas de auga subterráneas definese como o valor medio interanual da taxa de recarga total da masa de auga subterránea, menos o fluxo interanual medio requirido para conseguir os obxectivos de calidade ecolóxica para a auga superficial asociada para evitar calquera diminución significativa no estado ecolóxico de tales augas, e calquera dano significativo aos ecosistemas terrestres asociados.
O recurso dispoñible obterase como diferenza entre os recursos renovables (recarga pola infiltración da choiva, recarga por retorno de regadío, perdas no leito e transferencias desde outras masas de auga subterránea) e os fluxos ambientais requiridos para cumprir co réxime de caudais ecolóxicos e para previr os efectos negativos causados pola intrusión mariña.
Para determinar o estado cuantitativo utilizaranse tamén como indicadores os niveis piezométricos, que deberán medirse en puntos de control significativos das masas de auga subterránea. Nos casos en que existan diferenzas espaciais apreciables nos niveis piezométricos realizaranse análises zonais.
Considerarase que unha masa ou grupo de masas se encontra en mal estado cando o índice de explotación sexa maior de 0,8 e ademais exista unha tendencia clara de diminución dos niveis piezométricos nunha zona relevante da masa de auga subterránea.
Así mesmo, considerarase que unha masa ou grupo de masas se encontra en mal estado, cando estea suxeita a alteracións antropoxénicas que impidan alcanzar os obxectivos ambientais para as augas superficiais asociadas que pode ocasionar prexuízos aos ecosistemas existentes asociados ou que pode causar unha alteración do fluxo que xere salinización ou outras intrusións.
5.2.3.2. Estado químico.
A avaliación do estado químico dunha masa ou grupo de masas de auga subterránea realizarase de forma global para toda a masa cos indicadores calculados segundo o establecido no Real decreto 1514/2009, do 2 de outubro, polo que se regula a protección das augas subterráneas contra a contaminación e a deterioración.
No plan hidrolóxico incluirase un resumo da avaliación do estado químico das augas subterráneas que comprenderá, así mesmo, unha explicación referente á forma en que se tiveron en conta na avaliación final os valores que excedan as normas de calidade das augas subterráneas ou os valores limiar rexistrados nos puntos de control.
5.2.4. Tendencias significativas e sostidas ao aumento de contaminación.
Para cada masa ou grupo de masas de auga subterránea determinarase toda tendencia significativa e sostida ao aumento das concentracións dos contaminantes, grupos de contaminantes ou indicadores de contaminación detectados e definiranse os puntos de partida das inversións de tendencia segundo se establece no Real decreto 1514/2009, do 2 de outubro, polo que se regula a protección das augas subterráneas contra a contaminación e a deterioración.
5.2.5. Presentación de resultados.
No plan hidrolóxico deberán incluirse estimacións dos niveis de fiabilidade e precisión obtidos cos programas de seguimento do estado das masas de auga subterránea.
5.2.5.1. Estado cuantitativo.
A avaliación do estado cuantitativo das masas de auga subterránea reflictirase nun mapa confeccionado de acordo cos códigos indicados na táboa seguinte.
Táboa 35. Presentación de resultados do estado cuantitativo das masas de auga subterránea:
|
Avaliación do estado cuantitativo |
Código de cores |
|
Bo estado |
Verde |
|
Mal estado |
Vermello |
5.2.5.2. Estado químico.
O estado químico das masas de auga subterránea reflictirase nun mapa confeccionado de acordo cos códigos indicados na táboa seguinte:
Táboa 36. Presentación de resultados do estado químico das masas de auga subterránea:
|
Avaliación do estado químico |
Código de cores |
|
Bo estado |
Verde |
|
Mal estado |
Vermello |
No devandito mapa indicaranse, mediante puntos negros, as masas de auga subterránea cunha tendencia significativa e continuada ao aumento das concentracións de calquera contaminante. A inversión dunha tendencia indicarase mediante un punto azul no mapa.
Ademais dos mapas con resultados globais, incluiranse os seguintes mapas de específicos:
a) Un mapa en que se indique o cumprimento ou incumprimento do bo estado químico segundo a concentración de nitratos, segundo o indicado no anexo I do Real decreto 1514/2009, do 2 de outubro, polo que se regula a protección das augas subterráneas contra a contaminación e a deterioración.
b) Un mapa en que se indique o cumprimento ou incumprimento do bo estado químico segundo a concentración de praguicidas. Para isto combinaranse os valores totais e individuais recollidos no anexo I do Real decreto 1514/2009, do 2 de outubro, polo que se regula a protección das augas subterráneas contra a contaminación e a deterioración.
c) Un mapa en que se indique o cumprimento ou incumprimento do bo estado químico baseado nos limiares nacionais para outros contaminantes, seleccionando un número mínimo de substancias entre as que se listan no anexo II do Real decreto 1514/2009, do 2 de outubro, polo que se regula a protección das augas subterráneas contra a contaminación e a deterioración.
6. Obxectivos ambientais.
O plan hidrolóxico conterá a lista de obxectivos ambientais para as augas superficiais, as augas subterráneas e as zonas protexidas, incluindo os prazos previstos para a súa consecución, a identificación de condicións para excepcións e prórrogas e as informacións complementarias que se consideren adecuadas.
Estes obxectivos deben estar en consonancia coa aplicación doutras normas comunitarias en materia de ambiente.
6.1. Obxectivos de carácter xeral.
Para conseguir unha adecuada protección das augas, deberanse alcanzar os obxectivos ambientais de carácter xeral que se relacionan a seguir.
6.1.1. Augas superficiais.
Os obxectivos ambientais para as augas superficiais son:
a) Previr a deterioración do estado das masas de auga superficial.
b) Protexer, mellorar e rexenerar todas as masas de auga superficial co obxecto de alcanzar un bo estado destas.
c) Reducir progresivamente a contaminación procedente de substancias prioritarias e eliminar ou suprimir gradualmente as verteduras, as emisións e as perdas de substancias perigosas prioritarias.
No caso particular das masas de auga artificiais e moi modificadas os obxectivos medioambientais consistirán en protexer e mellorar o seu estado para lograr un bo potencial ecolóxico e un bo estado químico das augas superficiais.
6.1.2. Augas subterráneas.
Os obxectivos ambientais para as augas subterráneas son:
a) Evitar ou limitar a entrada de contaminantes nas augas subterráneas e evitar a deterioración do estado de todas as masas de auga subterránea.
b) Protexer, mellorar e rexenerar as masas de auga subterránea e garantir o equilibrio entre a extracción e a recarga co fin de conseguir o bo estado das augas subterráneas.
c) Inverter as tendencias significativas e sostidas no aumento da concentración de calquera contaminante derivada da actividade humana co fin de reducir progresivamente a contaminación das augas subterráneas.
6.1.3. Zonas protexidas.
Os obxectivos ambientais para as zonas protexidas consisten en cumprir as exixencias das normas de protección que resulten aplicables nunha zona e alcanzar os obxectivos ambientais particulares que nelas se determinen.
O plan hidrolóxico identificará cada unha das zonas protexidas, os seus obxectivos específicos e o seu grao de cumprimento. Os obxectivos correspondentes á lexislación específica das zonas protexidas non deben ser obxecto de prórrogas ou obxectivos menos rigorosos.
6.2. Prazos para alcanzar os obxectivos.
Os obxectivos deberán alcanzarse antes do 31 de decembro de 2015, con excepción do obxectivo de prevención da deterioración do estado das masas de auga superficial, que é exixible desde o 1 de xaneiro de 2004.
O prazo para a consecución dos obxectivos poderá prorrogarse respecto dunha determinada masa de auga se, ademais de non producirse unha nova deterioración do seu estado, se dá algunha das seguintes circunstancias:
a) Cando as melloras necesarias para obter o obxectivo só poidan lograrse, debido ás posibilidades técnicas, nun prazo que exceda o establecido.
b) Cando o cumprimento do prazo establecido der lugar a un custo desproporcionadamente alto.
c) Cando as condicións naturais non permitan unha mellora do estado no prazo sinalado.
As prórrogas do prazo establecido, a súa xustificación e as medidas necesarias para a consecución dos obxectivos ambientais relativos ás masas de auga incluiranse no plan hidrolóxico de bacía, sen que poidan exceder a data de 31 de decembro de 2027. Exceptuarase deste prazo o suposto en que as condicións naturais impidan lograr os obxectivos.
6.3. Obxectivos menos rigorosos.
Cando existan masas de auga moi afectadas pola actividade humana ou as súas condicións naturais fagan inviable a consecución dos obxectivos sinalados ou exixan un custo desproporcionado, sinalaranse obxectivos ambientais menos rigorosos nas condicións que se establezan en cada caso no plan hidrolóxico.
Entre as ditas condicións deberán incluirse, polo menos, todas as seguintes:
a) Que as necesidades socioeconómicas e ecolóxicas ás que atende a devandita actividade humana non poidan lograrse por outros medios que constituan unha alternativa ecolóxica significativamente mellor e que non supoña un custo desproporcionado.
b) Que se garantan o mellor estado ecolóxico e estado químico posibles para as augas superficiais e os mínimos cambios posibles do bo estado das augas subterráneas, tendo en conta, en ambos os dous casos, as repercusións que non poidan evitarse razoablemente debido á natureza da actividade humana ou da contaminación.
c) Que non se produza deterioración ulterior do estado da masa de auga afectada.
6.4. Deterioración temporal do estado das masas de auga.
Poderase admitir a deterioración temporal do estado das masas de auga se se debe a causas naturais ou de forza maior que sexan excepcionais ou non puidesen preverse razoablemente, en particular graves inundacións e secas prolongadas, ou ao resultado de circunstancias derivadas de accidentes que tampouco puidesen preverse razoablemente.
Para admitir a devandita deterioración deberán cumprirse todas as condicións seguintes:
a) Que se adopten todas as medidas factibles para impedir que siga deteriorándose o estado e para non poñer en perigo o logro dos obxectivos ambientais noutras masas de auga non afectadas por esas circunstancias.
b) Que no plan hidrolóxico se especifiquen as condicións en virtude das cales poden declararse as devanditas circunstancias como racionalmente imprevistas ou excepcionais, incluíndo a adopción dos indicadores axeitados. No caso de situacións hidrolóxicas extremas terase en consideración o recollido no Plan de seca da demarcación hidrográfica Galicia-Costa.
c) Que as medidas que deban adoptarse nas devanditas circunstancias excepcionais se inclúan no programa de medidas e non poñan en perigo a recuperación da calidade da masa de auga unha vez que cesen as circunstancias.
d) Que os efectos das circunstancias que sexan excepcionais ou que non puidesen preverse razoablemente se revisen anualmente e se adopten, tan pronto como sexan razoablemente posible, todas as medidas factibles para devolver a masa de auga ao seu estado anterior aos efectos das devanditas circunstancias, sen prexuízo do establecido na disposición adicional décimo primeira 1.b) do TRLA.
e) Que na seguinte actualización do plan hidrolóxico se inclúa un resumo dos efectos producidos por esas circunstancias e das medidas que se adoptasen ou se vaian adoptar.
O plan hidrolóxico incluirá un resumo das cartografías de risco existentes e dos protocolos de actuación. Así mesmo, identificará os posibles tipos de accidentes, entre os cales se considerarán as verteduras accidentais ocasionais, os fallos en sistemas de almacenamento de residuos, os incendios en industrias e os accidentes no transporte. Así mesmo, consideraranse as circunstancias derivadas de incendios forestais.
Naquelas masas en que se prevexa que pode producirse unha deterioración temporal, o plan hidrolóxico recollerá as posibles causas e os criterios para definir o inicio e final das devanditas situacións.
6.5. Condicións para as novas modificacións ou alteracións
Baixo as condicións establecidas a seguir, poderanse admitir novas modificacións das características físicas dunha masa de auga superficial ou alteracións do nivel das masas de auga subterránea aínda que impidan lograr un bo estado ecolóxico, un bo estado das augas subterráneas ou un bo potencial ecolóxico, se for o caso, ou supoñan a deterioración do estado dunha masa de auga superficial ou subterránea.
Así mesmo, e baixo idénticas condicións, poderanse realizar novas actividades humanas de desenvolvemento sustentable aínda que supoñan a deterioración desde o moi bo estado ao bo estado dunha masa de auga superficial.
Para admitir as devanditas modificacións ou alteracións deberán cumprirse todas as condicións seguintes:
a) Que se adopten todas as medidas factibles para paliar os efectos adversos no estado da masa de auga.
b) Que os motivos das modificacións ou alteracións se consignen e expliquen especificamente no plan hidrolóxico e se revisen en plans sucesivos.
c) Que os motivos das modificacións ou alteracións sexan de interese público superior e/ou que os beneficios para o ambiente e a sociedade que supón o logro dos obxectivos ambientais se vexan compensados polos beneficios das novas modificacións ou alteracións para a saúde humana, o mantemento da seguridade humana ou o desenvolvemento sustentable.
d) Que os beneficios obtidos coas devanditas modificacións ou alteracións da masa de auga non poidan conseguirse, por motivos de viabilidade técnica ou de custos desproporcionados, por outros medios que constitúan unha opción ambiental significativamente mellor.
A aplicación dos números 6.2, 6.3, 6.4 e 6.5 efectuarase de modo que non se exclúa de forma duradeira ou se poña en perigo o logro dos obxectivos ambientais noutras masas da mesma demarcación hidrográfica e estea en consonancia coa aplicación doutras normas en materia de ambiente.
6.6. Análise de custos desproporcionados.
A análise de custos desproporcionados poderá ser necesaria cando:
a) Se designen as masas de auga moi modificadas.
b) Non sexa posible alcanzar os obxectivos ambientais no ano 2015 e haxa que formular prórrogas.
c) Haxa que establecer obxectivos menos rigorosos.
d) Se propoñan novas modificacións ou alteracións.
O conxunto das condicións que se cumprirán nestes casos especifícase nos números 6.2, 6.3, 6.4 e 6.5.
A análise de custos desproporcionados da aplicación dos programas de medidas ou dos medios alternativos levarase a cabo analizando se:
a) Os custos son desproporcionados respecto á capacidade de pagamento dos usuarios. Neste caso deberase comprobar que non existe a posibilidade de utilizar mecanismos de financiamento alternativos (redistribución de custos entre usuarios, orzamentos públicos, fondos europeos, etc.) á escala axeitada. Cando non existan instrumentos para repercutir os custos nos usuarios, comprobarase se os gastos superan a capacidade orzamentaria dos entes públicos responsables. No plan hidrolóxico de bacía informarase sobre as accións consideradas: instrumentos legais, financeiros, etc.
b) Os custos son desproporcionados respecto aos beneficios derivados de alcanzar os obxectivos ambientais nas masas de auga. Na avaliación destes beneficiosos consideraranse aspectos tales como a saúde humana, a seguridade ou o desenvolvemento sustentable.
Poderá realizarse unha avaliación preliminar da análise de custos desproporcionados baseada na aplicación de técnicas de filtración e priorización. As técnicas de filtración consistirán en realizar unha primeira clasificación das masas de auga, utilizando os conceptos anteriores, nas cales exista un risco evidente de que os custos sexan desproporcionados e identificando aqueles casos en que se deba realizar unha análise detallada. As técnicas de priorización terán en conta criterios tales como sinerxías con outras directivas, custo-eficacia, incerteza dos efectos, prazo de implantación, urxencia do problema para ser resolto, aceptación do público...
A recompilación de información sobre custos e beneficios poderá levarse a cabo agregando masas de auga, aínda que a xustificación das excepcións se realizará á escala de masa de auga. Nestas análises consideraranse por separado, sempre que sexa posible, os custos e beneficios derivados da aplicación das medidas básicas para aplicar a lexislación sobre protección da auga, das restantes medidas básicas e das medidas complementarias. Na análise de custos desproporcionados non se terán en conta os custos das medidas básicas para aplicar a lexislación sobre protección da auga.
A análise da capacidade de pagamento dos usuarios e da capacidade orzamentaria dos entes públicos terá en conta o seguinte:
a) Para as medidas cuxo custo se poida repercutir nos usuarios, calcularase o incremento de prezos dos servizos da auga no suposto de recuperación de custos, individualizado por tipo de servizo e por tipo de uso, en relación coa renda dispoñible dos fogares ou as marxes de beneficios das actividades económicas. Analizaranse especificamente as consecuencias adversas da distribución dos custos das medidas nos grupos de usuarios máis vulnerables.
b) Para as medidas cuxo custo sexa soportado polos entes públicos, a viabilidade orzamentaria poderá expresarse como a porcentaxe do custo das medidas con respecto á dispoñibilidade de orzamento público ou en relación co produto interior bruto (PIB).
A análise dos custos das medidas incluirá as partidas referidas en 8.2.4.
A análise dos beneficios derivados da mellora ambiental poderá basearse en valoracións cualitativas, cuantitativas ou monetarias e considerará todos os beneficios desde o punto de vista da sociedade no seu conxunto, incluíndo:
a) Mellora da saúde humana.
b) Redución de custos de provisión dos servizos da auga asociados ao mellor estado das augas.
c) Aumento da garantía e redución de riscos de secas e inundacións, etc.
d) Novos activos ambientais ou melloras nos existentes: ribeiras, deltas, marismas, lagoas, bosques de cabeceira, torrentes, etc.
e) Novas actividades económicas ou mellora das existentes: turismo, pesca, caza, etc. e novas oportunidades de desenvolvemento rural sustentable.
f) Mellora nas oportunidades de recreo incluíndo as correspondentes á paisaxe, á oferta de augas de baño, a espazos para a práctica de deportes e actividades de lecer, etc.
6.7. Procedemento para o establecemento de obxectivos
O procedemento que se seguirá no establecemento de obxectivos dará prioridade ás prórrogas nos prazos fronte á determinación de obxectivos menos rigorosos. O devandito procedemento axustarase ao esquema seguinte:
a) Farase unha proposta inicial de obxectivos ambientais en todas as masas, de acordo co sistema de clasificación do estado ou potencial e co principio de non deterioración.
b) Estimarase o grao en que cada masa se afasta de cumprir eses obxectivos no ano 2015 de acordo co escenario tendencial e analizaranse as medidas adicionais básicas e complementarias necesarias identificadas nos números 8.2.1.1.2 e 8.2.1.2.
c) Se as condicións naturais permiten a consecución dos obxectivos en prazo, realizarase unha avaliación de se estas medidas son factibles e proporcionadas en canto a prazo e custo para alcanzar os obxectivos.
d) Se non se poden alcanzar os obxectivos en prazo pero se poden implantar as medidas e alcanzar as melloras necesarias antes do ano 2021 ou, na súa falta, no ano 2027, fixaranse estes anos como prazo.
e) Se non é tampouco posible alcanzar os obxectivos nos devanditos anos por razóns de factibilidade ou polo custo desproporcionado das medidas, analizarase se existe unha opción ambientalmente mellor para obter os beneficios socioeconómicos ou ambientais que atende a actividade que xera o incumprimento de obxectivos. Se existe valorarase se esta opción ten custos desproporcionados e se non os tiver, formularase para alcanzar os obxectivos.
f) Se non é posible alcanzar os obxectivos en prazo e non existe outra opción ambientalmente mellor, estableceranse obxectivos menos exixentes para o ano 2015.
7. Recuperación do custo dos servizos da auga.
7.1. Disposicións xerais.
O plan hidrolóxico incluirá un resumo da análise dos custos, os ingresos e o nivel de recuperación do custo dos servizos da auga, incluíndo cando sexa posible a seguinte información:
a) Os servizos da auga, describindo os axentes que os prestan, tanto públicos como privados, os usuarios que os reciben e as tarifas aplicadas.
b) Os custos dos diferentes servizos da auga, incluíndo os custos dos investimentos, os custos de capital, os custos contables e as subvencións, así como os custos administrativos, de operación e mantemento.
c) Os custos ambientais.
d) Os custos dos recursos, en caso de ser posible a súa estimación.
e) Os descontos existentes, como por exemplo os debidos á laminación de enchentes ou a futuros usuarios.
f) Os ingresos polos servizos da auga.
g) O nivel actual de recuperación de custos, especificando a contribución efectuada polos diversos usos da auga, desagregados, polo menos, en abastecemento e industria.
O plan hidrolóxico tamén recollerá as previsións dos investimentos previstos polos diferentes axentes para cada un dos servizos da auga.
As contías económicas valoraranse a prezos constantes indicando o ano de referencia utilizado.
7.2. Ámbito de aplicación.
A análise de recuperación de custos realizarase para o conxunto da demarcación e, cando sexa posible, para cada sistema de explotación, baseándose fundamentalmente en información obtida dos axentes que prestan os servizos da auga.
7.3. Custos dos servizos da auga.
O plan hidrolóxico recompilará a información dispoñible sobre os custos totais de prestación dos servizos da auga considerando tanto os servicios imputables como os non imputables aos usuarios. Os custos expresaranse como custos anuais equivalentes.
7.4. Custos ambientais e do recurso.
Os custos ambientais valoraranse como o custo das medidas establecidas para alcanzar os obxectivos ambientais, incluíndo as adoptadas tanto polas administracións competentes como polos usuarios.
En canto ao custo do recurso, estimarase en caso de que sexa posible.
7.5. Ingresos polos servizos da auga.
Consideraranse os ingresos totais anuais polos servizos da auga derivados de tarifas, taxas, prezos públicos, impostos ambientais e derramas aplicados a cada un dos servizos relacionados coa auga, analizando esta información por tipo de servizo e incluíndo, polo menos, os usos urbanos e industriais.
En relación cos impostos ambientais, o plan describirá o réxime de fiscalidade ambiental recollido na normativa estatal e autonómica, así como nas ordenanzas municipais.
Para os servizos prestados por Augas de Galicia recollerase información sobre os ingresos anuais totais que reciben por cada un dos canons e tarifas, para o conxunto da demarcación e, cando sexa posible, para cada sistema de explotación.
Recompilarase a información máis relevante sobre as estruturas tarifarias vixentes.
O plan hidrolóxico tamén incluirá a información que dispoña sobre os ingresos de facturación dos servizos de abastecemento e saneamento urbano, polo menos dos de máis de 20.000 habitantes.
7.6. Nivel actual de recuperación de custos.
O índice de recuperación de custos obterase calculando o cociente entre o ingreso anual e o custo anualizado polos servizos da auga.
O plan hidrolóxico especificará a recuperación de custos polos diversos usos da auga, desagregados, polo menos, en abastecemento urbano e industria. Así mesmo, especificará en que medida o cálculo do nivel de recuperación ten en conta o efecto das subvencións e dos descontos.
Realizarase, sempre que sexa posible coa información dispoñible, unha valoración do grao de aplicación do principio do que contamina paga en cada un dos servizos da auga e da recuperación dos custos ambientais.
Así mesmo, unha vez realizado o nivel de recuperación de custos, farase unha análise da política tarifaria vixente e do seu grao de adecuación para o logro dos obxectivos buscados.
8. Programas de medidas.
8.1. Procedemento de análise e definición do programa.
De acordo co establecido no artigo 41.2 do TRLA, no plan hidrolóxico coordinaranse e integraranse os programas de medidas básicas e complementarias elaborados previamente por cada unha das administracións competentes na protección das augas. Así mesmo, segundo o artigo 42.g do TRLA, o plan hidrolóxico comprenderá obrigatoriamente un resumo dos programas de medidas adoptados para alcanzar os obxectivos previstos.
O proceso de integración e coordinación dos programas elaborados polas diferentes administracións competentes será realizado polo organismo de bacía, como responsable da elaboración e proposta das revisións dos plans hidrolóxicos de bacía, tal e como establece o artigo 41.1 do TRLA. Será misión do comité de autoridades competentes facilitar a execución deste proceso, en particular no relativo á achega de información por parte das distintas autoridades e á cooperación entre estas na elaboración dos programas de medidas e a súa incorporación ao plan (disposición adicional sexta; Comité de Autoridades Competentes da Demarcación Hidrográfica Galicia-Costa, do Decreto 32/2012, do 12 de xaneiro, polo que se aproba o Estatuto da entidade pública empresarial Augas de Galicia). O programa de medidas cuxo resumo debe figurar no plan hidrolóxico será o resultado dun proceso participativo de análise das alternativas para alcanzar os obxectivos previstos na planificación, que deberá integrar, ademais, os resultados do proceso de avaliación ambiental estratéxica. O organismo de bacía recibirá, a través do Comité de Autoridades Competentes, os programas de medidas elaborados por cada Administración competente e, a partir deles, procederá á súa coordinación e integración no ámbito territorial da demarcación hidrográfica. En particular, consideraranse as medidas contidas nos plans e programas de actuación desenvolvidos polas administracións competentes para cumprir coa lexislación sobre protección da auga cuxo ámbito de aplicación coincida total ou parcialmente co territorio da demarcación. Así mesmo, deberán coordinarse, para a súa integración no plan hidrolóxico, os programas relativos ás augas costeiras e de transición elaborados pola Xunta de Galicia e a Administración Xeral do Estado que participen no Comité de Autoridades Competentes da demarcación.
Coa información recibida, o organismo de bacía deberá comprobar os efectos que o conxunto de todas as medidas produce sobre as masas de auga, co fin de garantir a compatibilidade entre elas e encontrar a combinación máis axeitada. Na comprobación dos devanditos efectos deberá verificarse se as medidas previstas para alcanzar os obxectivos en certas masas permiten, por si mesmas, alcanzar os obxectivos noutras masas situadas augas abaixo. Iso podería supoñer que as medidas específicas previstas sobre estas últimas deixasen de ser necesarias ou procede a súa modificación.
A posta en práctica das medidas non poderá orixinar un aumento da contaminación das augas superficiais, salvo que a aplicación deste principio implique unha maior contaminación do ambiente no seu conxunto. Por iso, deberá verificarse que as medidas que permiten alcanzar os obxectivos en determinadas masas non comprometen a consecución dos obxectivos nin empeoran o estado doutras masas situadas augas abaixo. En particular, efectuarase esta comprobación no caso das augas costeiras e de transición, garantindo que a execución das medidas non ocasiona un aumento da contaminación das augas mariñas.
Se da análise dos efectos das medidas propostas polas administracións competentes se desprende que non se alcanzan os obxectivos previstos, a través do Comité de Autoridades Competentes efectuaranse as propostas de novas medidas para alcanzalos. Haberá que identificar, se for o caso, aquelas masas de augas de transición ou costeiras en que non se alcanzan os obxectivos establecidos debido a impactos orixinados por presións situadas fóra do ámbito territorial da demarcación Galicia-Costa; neste caso, deberá garantirse unha xestión coordinada entre as demarcacións afectadas.
A estimación dos efectos das medidas sobre o estado das masas de auga da demarcación hidrográfica realizarase utilizando modelos de acumulación de presións e simulación de impactos baseados en sistemas de información xeográfica. Os devanditos modelos requiren unha caracterización previa das medidas que inclúa tanto a súa situación xeográfica, identificando as presións sobre as cales actúan, como a súa eficacia e os seus custos, segundo se describe na epígrafe seguinte.
Unha vez que se dispoña da caracterización, en termos de custo e eficacia, das diferentes medidas que permiten alcanzar os obxectivos ambientais en todas as masas de auga da demarcación hidrográfica, a selección da combinación máis axeitada apoiarase nunha análise custo-eficacia. A devandita análise levarase a cabo tendo en conta o indicado na parte de análise custo-eficacia das medidas.
A xeito de resumo do procedemento seguido, o plan deberá recoller de forma sintética, para cada unha das masas en risco de non alcanzar o bo estado, os valores dos indicadores de calidade e a clasificación do estado correspondentes ao escenario tendencial e os correspondentes tras a aplicación do programa de medidas. Igualmente, deberá incluírse o conxunto de medidas do programa que permiten conseguir a mellora do estado, con indicación do seu custo e do prazo estimado para a consecución do obxectivo ambiental establecido para a masa.
8.2. Caracterización das medidas.
8.2.1. Clasificación.
As medidas que compoñen o programa de medidas clasifícanse, atendendo ao seu carácter, en básicas e complementarias.
As medidas básicas corresponden aos requisitos mínimos que deben cumprirse e enuméranse con carácter xeral no artigo 44 do Regulamento da planificación hidrolóxica e desenvólvense con maior detalle nos artigos 45 a 54.
As medidas complementarias son aquelas que en cada caso deben aplicarse con carácter adicional, unha vez aplicadas as medidas básicas, para a consecución dos obxectivos ambientais ou para alcanzar unha protección adicional das augas. Trátanse nos artigo 55 a 60 do regulamento antes citado.
8.2.1.1. Medidas básicas.
8.2.1.1.1. Medidas para aplicar a lexislación sobre protección da agua.
Son as medidas necesarias para garantir o cumprimento dos obxectivos establecidos na normativa comunitaria sobre protección da auga que se recollen no anexo III do Regulamento da planificación hidrolóxica, conforme a incorporación desta realizada polo dereito español.
Así mesmo, o plan hidrolóxico incluirá os plans e programas que as administracións competentes desenvolvesen para cumprir coa lexislación sobre protección da auga, incluíndo, en particular, os relativos a saneamento e depuración de aglomeracións urbanas e os programas de actuación nas zonas vulnerables á contaminación por nitratos.
As actuacións exixidas por esta normativa formarán parte do programa de medidas, de maneira que a súa integración neste non resulta da análise custo-eficacia. Estas medidas deben considerarse incluídas no escenario tendencial.
O plan hidrolóxico recollerá todas estas medidas, incluíndo de forma separada as relacionadas coa auga potable, e indicará, se é o caso, as adoptadas en cumprimento de cada unha das seguintes directivas:
a) Directiva 2006/7/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 15 de febreiro de 2006, relativa á xestión da calidade das augas de baño e pola que se derroga a Directiva 76/160/CEE.
b) Directiva 2006/11/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 15 de febreiro de 2006, relativa á contaminación causada por determinadas substancias perigosas vertidas ao medio acuático da Comunidade.
c) Directiva 2013/39/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 12 de agosto de 2013, pola que se modifican as directivas 2000/60/CE e 2008/105/CE canto ás substancias prioritarias no ámbito da política de augas.
d) Directiva 2009/147/CE do Parlamento Europeo e do Consello, do 30 de novembro de 2009, relativa á conservación das aves silvestres.
e) Directiva 98/83/CE do Consello, do 3 de novembro de 1998, relativa á calidade das augas destinadas ao consumo humano.
f) Directiva 96/82/CE do Consello, do 9 de decembro de 1996, relativa ao control dos riscos inherentes aos accidentes graves en que interveñan substancias perigosas.
g) Directiva 2011/92/UE, do 13 de decembro, relativa á avaliación das repercusións de determinados proxectos públicos e privados sobre o ambiente.
h) Directiva 86/278/CEE do Consello, do 12 de xuño de 1986, relativa á protección do ambiente e, en particular, dos solos, na utilización das lamas de depuradora en agricultura.
i) Directiva 91/271/CEE do Consello, do 21 de maio de 1991, sobre o tratamento das augas residuais urbanas.
j) Regulamento (CE) núm. 1107/2009 do Parlamento Europeo e do Consello, do 21 de outubro de 2009, relativo á comercialización de produtos fitosanitarios e polo que se derrogan as directivas 79/117/CEE e 91/414/CEE do Consello.
k) Directiva 2009/128/CE do Parlamento Europeo e do Consello do 21 de outubro de 2009 pola que se establece o marco da actuación comunitaria para conseguir un uso sustentable dos praguicidas.
l) Directiva 91/676/CEE do Consello, do 12 de decembro de 1991, relativa á protección das augas contra a contaminación producida por nitratos utilizados na agricultura.
m) Directiva 92/43/CEE do Consello, do 21 de maio de 1992, relativa á conservación dos hábitats naturais e da fauna e flora silvestres.
n) Directiva 2010/75/UE do Parlamento Europeo e do Consello, do 24 de novembro de 2010, sobre as emisións industriais (prevención e control integrados da contaminación).
8.2.1.1.2. Outras medidas básicas.
O resto de medidas consideradas básicas son todas as recollidas no artigo 44 que non derivan das normativas comunitarias contidas no anexo III do Regulamento da planificación hidrolóxica e se desenvolven con detalle nos seus artigos 46 a 54. Deberán integrase no programa de medidas unha vez seleccionadas as distintas posibilidades ou alternativas para o cumprimento de cada unha delas mediante unha análise custo-eficacia. O plan hidrolóxico incluirá un cadro resumo clasificándoas nos grupos que se sinalan a continuación:
a) Medidas para aplicar o principio de recuperación dos custos do uso da auga.
a.1. No plan hidrolóxico incluirase información sobre as medidas que teñen a intención de adoptar as administracións competentes para ter en conta o principio de recuperación dos custos dos servizos relacionados coa xestión das augas, incluíndo os custos ambientais e do recurso.
a.2. Estas medidas poderán incluír propostas de revisión e actualización das estruturas tarifarias, especialmente en relación coa incorporación dos custos ambientais e do recurso, incluíndo fórmulas de valoración de danos ao ambiente.
b) Medidas para fomentar un uso eficiente e sustentable da auga.
b.1. No plan hidrolóxico incluirase información sobre as medidas que se adoptarán, en particular, relacionadas coa política de prezos da auga, que proporcionen incentivos axeitados para que os usuarios utilicen de forma eficiente os recursos hídricos e, por tanto, contribúan ao cumprimento dos obxectivos ambientais perseguidos.
b.2. En caso de que non se puidesen aplicar políticas de prezos da auga que proporcionen incentivos axeitados para o cumprimento dos obxectivos ambientais, o plan hidrolóxico deberá incluír un informe que xustifique os motivos.
b.3. O plan hidrolóxico incorporará tamén información sobre outros instrumentos económicos de mercado, incentivos e medidas de carácter voluntario que sirvan para fomentar o uso eficiente e sustentable da auga.
b.4. O plan hidrolóxico conterá unha relación de medidas en materia de abastecemento urbano conducentes a unha xestión racional e sustentable da auga, incluíndo as campañas de concienciación na sociedade, a utilización de dispositivos de aforro domésticos, a eliminación de fugas nas redes de abastecementos de auga, a reutilización de augas depuradas no rega de parques e xardíns e outras que se encadren dentro dos principios básicos de conservación da auga e de xestión da demanda.
b.5. No plan hidrolóxico estableceranse os criterios que deberán aplicarse para a avaliación dos aproveitamentos industriais e enerxéticos, que considerarán fundamentalmente os aspectos económicos, sociais, de demanda e de oportunidade de forma que se asegure a protección das augas e a consecución do bo estado.
b.6. Para fomentar un uso máis eficiente e sustentable da auga, o plan hidrolóxico establecerá os criterios para a revisión concesional ao abeiro do artigo 65.c) e da disposición transitoria sexta do texto refundido da Lei de augas.
b.7. No plan hidrolóxico incluiranse indicadores de eficiencia e sustentabilidade para realizar o seguimento das medidas ao longo do desenvolvemento do plan.
c) Medidas relativas á protección da auga destinada á produción de auga de consumo humano, en particular as destinadas a reducir o tratamento necesario para a produción de auga de consumo humano.
Medidas necesarias para aplicar a lexislación sobre protección da auga, incluíndo as relativas á protección da auga destinada á produción de auga de consumo humano previstas na disposición derradeira cuarta do texto refundido da Lei de augas e, en particular, as destinadas a reducir o tratamento necesario para a produción de auga de consumo humano.
d) Medidas de control sobre extracción e almacenamento da auga.
d.1. As medidas de control sobre extracción e almacenamento da auga inclúen a actualización do Rexistro de Augas definido no artigo 80 do texto refundido da Lei de augas e demais medidas establecidas no título II do Regulamento do dominio público hidráulico.
d.2. O plan hidrolóxico incluirá as medidas que se adoptarán para controlar os volumes detraídos e os consumos reais na demarcación hidrográfica, incluíndo os criterios para a instalación de contadores e outros instrumentos de medida.
Así mesmo, o plan hidrolóxico determinará os criterios básicos para a protección de augas subterráneas fronte ás distintas causas de deterioración:
d.3. O plan hidrolóxico incluirá a relación das masas de augas subterránea en risco de non alcanzar o bo estado que fosen designadas como tales polo organismo de bacía, así como as medidas adoptadas para evitar o devandito risco.
d.4. As medidas indicadas no parágrafo anterior incluirán un programa de actuación para a recuperación do bo estado da masa de auga. O programa de actuación ordenará o réxime de extraccións e as normas no uso da auga para lograr unha explotación racional dos recursos ata alcanzar o bo estado das masas de auga subterránea.
d.5. O plan hidrolóxico establecerá para cada masa de auga subterránea, na medida que se requira, normas para o outorgamento de concesións, referidas ao caudal máximo instantáneo por captación, distancias entre aproveitamentos, profundidades de perforación e de instalación de bombas, selaxe de pozos abandonados ou en desuso, así como as condicións que deben reunir as concesións para que sexan consideradas de escasa importancia.
e) Medidas de control sobre verteduras puntuais.
As medidas consisten, entre outras, no requisito de autorización das verteduras de augas residuais.
f) Medidas de control sobre fontes difusas que poidan xerar contaminación.
Adoptaranse medidas para evitar ou controlar a entrada de contaminantes. As devanditas medidas poderán consistir nun requisito de regulamentación previa, como a prohibición da entrada de contaminantes na auga, o requisito de autorización previa das actividades que xeren a contaminación difusa ou o de rexistro baseado en normas xerais de carácter vinculante, cando este requisito non estea establecido doutra forma na lexislación. Os devanditos controis revisaranse periodicamente e, cando proceda, actualizaranse.
g) Medidas de control sobre outras actividades con incidencia no estado das augas e, en particular, as causantes de impactos hidromorfolóxicos.
g.1. Para calquera outro efecto adverso significativo sobre o estado da auga, incluiranse as medidas para garantir en particular que as condicións hidromorfolóxicas das masas de auga estean en consonancia co logro do estado ecolóxico necesario ou do bo potencial ecolóxico das masas de auga designadas como artificiais ou moi modificadas. Os controis realizados con este fin poderán consistir no requisito de autorización previa ou de rexistro baseado en normas xerais de carácter vinculante, cando este requisito non estea establecido doutra forma na lexislación. Os devanditos controis revisaranse periodicamente e, cando proceda, actualizaranse.
g.2. Ademais consideraranse as medidas establecidas no título III do Regulamento do dominio público hidráulico da protección do dominio público hidráulico e da calidade das augas continentais.
h) Prohibición de verteduras directas a augas subterráneas.
h.1. Sen prexuízo da prohibición de verteduras regulada no artigo 100.1 do texto refundido da Lei de augas, no plan hidrolóxico identificaranse, se existen, aqueles casos en que se autoricen verteduras directas a masas de auga subterránea, así como as condicións da devandita autorización.
h.2. Aplicaranse as medidas establecidas no título III, capítulo II do Regulamento do dominio público hidráulico e, en particular, as previstas na sección IV relativas a verteduras ás augas subterráneas.
i) Medidas respecto a substancias perigosas en augas superficiais.
j) Medidas para previr ou reducir as repercusións dos episodios de contaminación accidental.
j.1. Adoptaranse as medidas para previr ou reducir os efectos das contaminacións accidentais, causadas pola industria, por instalacións gandeiras, polos tanques de augas pluviais das depuradoras urbanas e outras. Estas medidas incluirán o uso de sistemas automáticos para detectar eses fenómenos ou alertar sobre eles.
j.2. As contaminacións accidentais procedentes de inundacións incluirán, entre outras medidas, o uso de sistemas automáticos para detectar eses fenómenos ou alertar sobre eles.
j.3. Incluiranse todas as medidas apropiadas que deban adoptarse para reducir o risco de danos ao ecosistema acuático en caso de accidentes que non puidesen preverse razoablemente.
Entre as medidas para fomentar un uso eficiente e sustentable da auga, o plan hidrolóxico analizará como a política de prezos e a estrutura tarifaria pode constituír un incentivo para alcanzar un uso máis eficiente dos recursos e contribuír deste xeito á consecución dos obxectivos ambientais. Estudarase o efecto que as políticas de prezos teñen sobre as demandas de auga para abastecemento urbano, agrario e industrial, así como sobre os balances. Estas demandas avaliaranse asumindo o incremento nos prezos necesario para conseguir unha recuperación axeitada dos custos dos servizos de auga, a partir das curvas de elasticidades.
8.2.1.2. Medidas complementarias.
O plan hidrolóxico recollerá todas as medidas complementarias que formen parte do programa.
No caso particular das situacións hidrolóxicas extremas, o plan recompilará as medidas máis relevantes de prevención e mitigación de inundacións e enchentes xa previstas polas autoridades competentes. Así mesmo, incluirá información sobre a cartografía de risco de inundacións dispoñible e sobre os plans de xestión de inundacións. Respecto ás secas, o plan recompilará as medidas máis relevantes previstas para paliar as situacións de seca da demarcación. Todas elas formarán parte do programa de medidas, que incorporará, ademais, a información dispoñible sobre a súa eficacia e o seu custo.
Na descrición de cada unha das medidas complementarias indicarase a que grupo pertence de entre todos os detallados a seguir:
a) Instrumentos lexislativos.
b) Instrumentos administrativos.
c) Instrumentos económicos ou fiscais.
d) Acordos negociados en materia de ambiente.
e) Códigos de boas prácticas.
f) Creación e restauración de zonas húmidas.
g) Medidas de xestión da demanda.
h) Reutilización.
i) Proxectos de construción.
j) Proxectos de rehabilitación.
k) Proxectos educativos.
l) Proxectos de investigación, desenvolvemento e demostración.
m) Establecemento de normas de calidade ambiental máis estrita.
n) Revisión de autorizacións.
o) Outras medidas pertinentes.
8.2.2. Ámbito de aplicación.
As medidas, con independencia do seu carácter básico ou complementario, poden agruparse, atendendo ao seu ámbito de aplicación, en actuacións específicas e instrumentos xerais.
As primeiras refírense a actuacións concretas que poden levarse a cabo de xeito repetido na demarcación hidrográfica e cuxa repercusión é esencialmente local. Cada unha delas poderá estar composta por elementos de diferente natureza.
Os instrumentos xerais habitualmente son de natureza administrativa, legal ou económica e o seu efecto pode ser a máis longo prazo que o derivado da execución de actuacións específicas. Poden mesmo ser adoptadas a nivel nacional, autonómico ou municipal.
8.2.3. Información requirida.
Co obxecto de posibilitar a aplicación dos modelos de acumulación de presións e simulación de impactos, así como a realización da análise custo-eficacia, para cada unha das medidas consideradas no proceso de definición do programa deberá dispoñerse, polo menos, e sempre que sexa compatible coa súa natureza, da información que se detalla a seguir. No resumo que se inclúa no plan hidrolóxico do programa de medidas finalmente adoptado reflectirase esta información para cada unha das medidas que o compoñan.
a) Breve descrición en que se indiquen as características que definen a medida (parámetros básicos de deseño, se for o caso) sinalando en que consiste e a finalidade que persegue a grandes trazos. Detallaranse tamén, se é o caso, as medidas cuxa execución previa sexa necesaria.
Igualmente, indicarase o carácter básico ou complementario, así como as especificacións adicionais pertinentes, de acordo co indicado nas epígrafes anteriores correspondentes á clasificación das medidas.
b) Presións identificadas no inventario que son mitigadas ou eliminadas mediante a aplicación da medida.
c) Custo anual equivalente da medida, que integrará varios compoñentes segundo se sinala na epígrafe seguinte. Este será o valor de custo considerado para obter o indicador custo-eficacia da medida.
d) Eficacia da medida.
e) Organismo ou entidade responsable da posta en práctica da medida.
f) Prazo previsto para a posta en práctica da medida.
g) Vida útil ou duración da aplicación da medida, se for o caso.
h) Ámbito territorial. Debe indicarse o territorio en que se aplica a medida, especificando se é de alcance nacional ou autonómico, se afecta a toda demarcación, unha parte dela ou se é de aplicación sobre unha determinada masa de auga. Detallarase, se procede, a localización física da medida, que poderá estar puntualmente localizada, como o caso da construción dunha estación depuradora de augas residuais ou a execución dunha escada de peixes ou afectar certa extensión, como o caso dunha redución na aplicación de fertilizantes nunha zona de rega. Igualmente, identificaranse as masas de auga en que, como consecuencia da súa aplicación, resultan modificados algúns dos indicadores dos elementos de calidade que determinan o estado da masa. Se é o caso, tamén se sinalarán as unidades de demanda afectadas pola medida, como as aglomeracións urbanas afectadas pola mellora dun tratamento nunha estación depuradora de augas residuais.
i) Fontes de información utilizadas.
8.2.4. Custo das medidas.
O procedemento para a estimación do custo das medidas que se inclúan no programa variará segundo a súa natureza e ámbito de aplicación.
Para aquelas medidas en que sexa factible a cuantificación do custo, a súa valoración deberá ser común en toda a demarcación hidrográfica co fin de non introducir nesgos e deberá permitir efectuar a análise custo-eficacia na cal se apoiará a selección da combinación de medidas máis axeitada, cuxo resumo se incluirá no plan hidrolóxico. Non obstante, se se dispón de estimacións detalladas de custo e eficacia para determinadas medidas por estaren incluídas nun plan ou programa xa elaborado por algunha das autoridades competentes, poderán utilizarse as devanditas estimacións.
As medidas que constitúen actuacións específicas poden requirir para a súa implantación a execución de elementos de moi diferente natureza, cuxo custo é susceptible de ser avaliado independentemente. Desta forma, o custo da medida é a suma do de todos os elementos que a integran, mentres que a eficacia é un valor indivisible asociado á medida no seu conxunto.
O procedemento para determinar o custo de cada un destes elementos que poden formar parte de diferentes actuacións específicas debe ser único na demarcación. Este requisito garante a homoxeneidade na estimación do custo dunha mesma actuación específica que se aplique reiteradamente na demarcación en que interveñan estes elementos. Igualmente asegura a homoxeneidade na estimación do custo de diferentes actuacións específicas nas cales interveña un mesmo elemento.
O custo das medidas expresarase como custo anual equivalente, excluídos os impostos, incluíndo os seguintes compoñentes:
a) Custo de investimento.
b) Custos de explotación e mantemento.
Tamén se considerarán os custos económicos, sociais e ambientais e os custos indirectos, integrándoos no custo anual equivalente cando sexa posible a súa cuantificación en termos monetarios.
No cálculo da anualidade deberá terse en conta, se é o caso, a vida útil de todos e cada un dos elementos necesarios para a execución da medida, o horizonte temporal para o cal se realiza a análise e o prazo de execución da medida ata a súa posta en marcha. O custo das medidas valorarase a prezos constantes indicando o ano de referencia utilizado.
Se se trata dunha actuación específica integrada por diferentes elementos, deberá detallarse, sempre que sexa posible, a parte de cada un dos compoñentes do custo total que corresponde a cada elemento.
8.2.5. Eficacia das medidas.
Para avaliar a eficacia das medidas partirase da avaliación do estado das masas de auga correspondente ao escenario tendencial e a súa diferenza respecto aos obxectivos ambientais. A avaliación dos estados correspondentes á aplicación das distintas medidas e a diferenza respecto aos obxectivos ambientais permitirá analizar a eficacia de cada unha destas medidas.
Polo tanto, a eficacia dunha medida defínese como a achega que esta fai á consecución dos obxectivos de estado nunha ou varias masas de auga. Pode avaliarse de dúas formas:
a) Mediante a redución das presións significativas que sofren as masas de auga, é dicir, redución da magnitude das presións reflectidas no inventario de presións.
b) Mediante a redución dos impactos medidos nas masas de auga, é dicir, melloras nos indicadores de estado das masas de auga que propicia a medida. Este método de avaliación require coñecer previamente a eficacia da medida na redución de presións e a susceptibilidade das masas de auga ante estas presións.
A eficacia avaliarase preferentemente da segunda forma, sendo a primeira unha alternativa válida ante limitacións de información sobre a susceptibilidade das masas de auga. Co obxecto de incorporar a incerteza na estimación da eficacia, esta expresarase mediante un rango de valores.
8.3. Análisis custo-eficacia das medidas.
A análise custo-eficacia será un instrumento a ter en conta para a selección das medidas máis adecuadas para alcanzar os obxectivos ambientais das masas de auga, así como para analizar as medidas alternativas na análise de custos desproporcionados.
Para cada medida que poida ser incluída no programa, estimarase o seu custo e a súa eficacia en termos de mellora do indicador do correspondente elemento de calidade. Para cada medida calcularase o índice custo-eficacia, como cociente entre o custo anual equivalente da medida e a mellora conseguida coa devandita medida. Para cada indicador ordenaranse as medidas que o afecten de menor a maior índice custo-eficacia, seleccionándose as medidas de menor índice que resulten suficientes para alcanzar un valor do dito indicador acorde cos obxectivos ambientais fixados. En caso de que non se dispoña de información sobre a mellora dos indicadores dos elementos de calidade, poderá empregarse no seu lugar o grao de redución das presións.
Deberá realizarse unha análise de sensibilidade do resultado da análise custo-eficacia para verificar a robustez da selección de medidas efectuada. En xeral, realizaranse as análises de sensibilidade que se consideren necesarias respecto de calquera variable ou parámetro relevantes cuxo valor resulte significativamente incerto e poida influír sobre a selección de medidas efectuada.
Para levalo a cabo, naquelas medidas seleccionadas que sexan susceptibles diso comprobarase o resultado en canto á consecución dos obxectivos ambientais supoñendo o valor de eficacia máis baixo do rango establecido na caracterización.
9. Outros contidos.
9.1. Rexistro dos programas e plans máis detallados.
O Plan hidrolóxico da demarcación hidrográfica Galicia-Costa terá en conta na súa elaboración o Plan de seca da demarcación hidrográfica Galicia-Costa, aprobado mediante Resolución do 5 de setembro de 2013 pola que se ordena a publicación do Acordo do Consello da Xunta de Galicia, do 1 de agosto de 2013, polo que se aproba o Plan de seca da demarcación hidrográfica de Galicia-Costa, e, de ser o caso, os plans de emerxencia ante situacións de seca previstos no artigo 27 da Lei 10/2001, do 5 de xullo, do Plan hidrolóxico nacional, dos cales incorporarán un resumo, incluíndo o sistema de indicadores e limiares de funcionamento utilizados e as principais medidas de prevención e mitigación propostas.
Tamén considerará o Plan de xestión de risco de inundación da demarcación hidrográfica Galicia-Costa, do cal incorporarán un resumo, que incluirá a avaliación de riscos e as medidas adoptadas.
O Plan hidrolóxico terá en conta na súa elaboración aqueles plans e programas máis detallados sobre as augas realizados polas administracións competentes no ámbito da demarcación hidrográfica, dos cales incorporará os resumos correspondentes.
9.2. Medidas de información pública e de consulta.
O Plan hidrolóxico conterá un resumo das medidas de información pública, de consulta e/ou participación activa que se aplicasen durante a súa tramitación, os seus resultados e os cambios conseguintes efectuados no plan.
9.3. Lista de autoridades competentes designadas.
O Plan hidrolóxico incluirá a seguinte información sobre as autoridades competentes da demarcación hidrográfica:
a) Nome e enderezo oficial das autoridades competentes designadas.
b) Descrición do estatuto ou documento xurídico equivalente das autoridades competentes.
c) Descrición das responsabilidades legais e administrativas de cada autoridade competente e a súa función no seo da demarcación hidrográfica.
d) Resumo das relacións institucionais establecidas para garantir a coordinación, no caso de demarcacións hidrográficas que inclúan bacías hidrográficas compartidas con outros países.
9.4. Puntos de contacto e procedementos para a obtención de documentación e información
O Plan hidrolóxico incluirá os puntos de contacto e os procedementos establecidos para obter a documentación base e a información requirida polas consultas públicas.
ANEXO I
Liñas de base para a delimitación de augas costeiras
Táboa 37. Coordenadas dos puntos das liñas de base rectas:
|
Punto |
Nome |
LONX ED50 |
LAT ED50 |
XUTM ED50 |
YUTM ED50 |
FUSO |
XUTMA |
YUTMA |
|
18 |
I. O Pé |
7, 26.12W |
43, 43.22 |
626040 |
4842089 |
29 |
626084 |
4842111 |
|
19 |
I. O Estaquín |
7, 41.35W |
43, 47.59 |
605465 |
4849824 |
29 |
605427 |
4849907 |
|
20 |
I. Cabalo Xoán |
7, 51.95W |
43, 46.9 |
591268 |
4848337 |
29 |
591255 |
4848383 |
|
21 |
P. do Limo |
7, 54.18W |
43, 46.17 |
588295 |
4846945 |
29 |
588341 |
4846993 |
|
22 |
P. Candieira |
8, 2.75W |
43, 42.92 |
576868 |
4840787 |
29 |
576870 |
4840849 |
|
23 |
C. Prior |
8, 18.82W |
43, 34.19 |
555423 |
4824413 |
29 |
555402 |
4824430 |
|
24 |
I. Sisarga |
8, 50.83W |
43, 21.82 |
512384 |
4801299 |
29 |
512365 |
4801231 |
|
25 |
P. do Boi |
9, 10.32W |
43, 11.42 |
486023 |
4782052 |
29 |
486013 |
4781989 |
|
26 |
C. Vilán |
9, 12.78W |
43, 9.92 |
482685 |
4779283 |
29 |
482673 |
4779294 |
|
27 |
C. Toriñán |
9, 17.85W |
43, 3.46 |
475773 |
4767347 |
29 |
475734 |
4767338 |
|
28 |
P. Insua |
9, 18.06W |
43, 2.90 |
475484 |
4766312 |
29 |
475583 |
4766458 |
|
29 |
Berrón da Nave |
9, 17.95W |
42, 55.25 |
475583 |
4752152 |
29 |
475723 |
4752411 |
|
30 |
Centolo de Fisterra |
9, 17.36W |
42, 53.38 |
476374 |
4748688 |
29 |
476457 |
4748779 |
|
31 |
C. Corrubedo |
9, 5.50W |
42, 34.48 |
492477 |
4713672 |
29 |
492620 |
4713809 |
|
32 |
I. do Faro |
8, 55.1W |
42, 12.80 |
506713 |
4673549 |
29 |
507029 |
4673686 |
|
33 |
C. Silleiro I. Carral |
8, 54.03W |
42, 6.91 |
508226 |
4662651 |
29 |
508367 |
4662752 |
LONX ED50/LAT ED50: coordenadas xeográficas incluídas no Real decreto 2510/1977.
XUTM ED50/YUTM ED50: coordenadas UTM (ED50) no seu fuso correspondente equivalentes ás coordenadas xeográficas do real decreto sen desprazar.
XUTMA/YUTMA: coordenadas UTM (ED50) no seu fuso correspondente, desprazadas e axustadas. Son as coordenadas que se empregarán para o trazado das liñas de base rectas para os efectos desta instrución.
Táboa 38. Tramos de costa en que non se definiron liñas de base rectas:
|
Tramo |
Número de carta |
|
Cabo Silleiro-fronteira con Portugal |
417 |
Táboa 39. Cartas náuticas que se empregarán para os tramos de costa en que non se definiron liñas de base rectas:
|
Número |
Título |
Escala |
Ano |
|
417 |
Das illas Cíes ao río Miño |
60.000 |
1997 |
ANEXO II
Condicións de referencia e límites de cambio de clase de estado ecolóxico
• Ríos.
A táboa seguinte reflicte as condicións de referencia dos indicadores dos elementos de calidade de ríos obtidos ata a data, así como os límites de cambio de clase.
Táboa 40. Valores de condicións de referencia e límites de cambio de clase de estado ecolóxico dos indicadores dos elementos de calidade de ríos:
|
Tipo |
Elemento |
Indicador |
Condición de referencia |
Límite moi bo/ bo |
Límite bo/ moderado |
Límite moderado/ deficiente |
Límite deficiente/ malo |
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Organismos fitobentónicos |
MDIAT |
8,01 |
0,93 |
0,70 |
0,50 |
0,25 |
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Fauna bentónica de invertebrados |
Multimétrico de tipo específico |
6,03 |
0,93 |
0,70 |
0,50 |
0,25 |
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións de oxixenación |
Oxíxeno (mg/L) |
9,00 |
7,60 |
6,70 |
||
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
|
68,00 |
60,00 |
||
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións de oxixenación |
DBO5 (mg/L O2) |
|
4,60 |
5,00 |
||
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Salinidade |
Condutividade (μS/cm) |
40,00 |
10-100 |
<300 |
||
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Estado de acidificación |
pH |
7,00 |
6,3-7,7 |
6-8,4 |
||
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións térmicas |
Temperatura (ºC) |
|
22,08 |
24,00 |
||
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Nitratos (mg/l NO3) |
|
18,40 |
20,00 |
||
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Amonio (mg/L NH4) |
|
0,46 |
0,50 |
||
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Fósforo total (mg/L P) |
|
0,37 |
0,40 |
||
|
21. Ríos cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Fosfatos (mg/L PO4) |
|
0,64 |
0,70 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Organismos fitobentónicos |
MDIAT |
8,01 |
0,93 |
0,70 |
0,50 |
0,25 |
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Fauna bentónica de invertebrados |
Multimétrico de tipo específico |
6,03 |
0,93 |
0,70 |
0,50 |
0,25 |
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Condicións de oxixenación |
Oxíxeno (mg/L) |
9,20 |
7,80 |
6,90 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
|
68,00 |
60,00 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Condicións de oxixenación |
DBO5 (mg/L O2) |
|
4,60 |
5,00 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Salinidade |
Condutividade (μS/cm) |
30,00 |
<150 |
<350 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Estado de acidificación |
pH |
6,50 |
6-7,2 |
6-9 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Condicións térmicas |
Temperatura (ºC) |
|
22,08 |
24,00 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Nutrientes |
Nitratos (mg/l NO3) |
|
18,40 |
20,00 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Nutrientes |
Amonio (mg/L NH4) |
|
0,46 |
0,50 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Nutrientes |
Fósforo total (mg/L P) |
|
0,37 |
0,40 |
||
|
25. Ríos de montaña húmida silícea |
Nutrientes |
Fosfatos (mg/L PO4) |
|
0,64 |
0,70 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Fauna bentónica de invertebrados |
Multimétrico de tipo específico |
6,18 |
0,93 |
0,70 |
0,50 |
0,25 |
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións de oxixenación |
Oxíxeno (mg/L) |
10,10 |
8,50 |
7,50 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
|
68,00 |
60,00 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións de oxixenación |
DBO5 (mg/L O2) |
|
4,60 |
5,00 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Salinidade |
Condutividade (μS/cm) |
130,00 |
<200 |
<300 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Estado de acidificación |
pH |
7,90 |
7,1-8,7 |
6,3-9 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións térmicas |
Temperatura (ºC) |
|
22,08 |
24,00 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Nitratos (mg/l NO3) |
|
18,40 |
20,00 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Amonio (mg/L NH4) |
|
0,46 |
0,50 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Fósforo total (mg/L P) |
|
0,37 |
0,40 |
||
|
28. Eixes fluviais principais cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Fosfatos (mg/L PO4) |
|
0,64 |
0,70 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Organismos fitobentónicos |
MDIAT |
8,01 |
0,93 |
0,70 |
0,50 |
0,25 |
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Fauna bentónica de invertebrados |
Multimétrico de tipo específico |
7,98 |
0,93 |
0,70 |
0,50 |
0,25 |
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Condicións de oxixenación |
Oxíxeno (mg/L) |
9,30 |
7,90 |
6,90 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
|
68,00 |
60,00 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Condicións de oxixenación |
DBO5 (mg/L O2) |
|
4,60 |
5,00 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Salinidade |
Condutividade (μS/cm) |
80,00 |
40-120 |
20-400 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Estado de acidificación |
pH |
7,00 |
6,3-7,7 |
6-8,4 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Condicións térmicas |
Temperatura (ºC) |
|
22,08 |
24,00 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Nutrientes |
Nitratos (mg/l NO3) |
|
18,40 |
20,00 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Nutrientes |
Amonio (mg/L NH4) |
|
0,46 |
0,50 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Nutrientes |
Fósforo total (mg/L P) |
|
0,37 |
0,40 |
||
|
30. Ríos costeiros cántabro-atlánticos |
Nutrientes |
Fosfatos (mg/L PO4) |
|
0,64 |
0,70 |
||
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Organismos fitobentónicos |
MDIAT |
8,01 |
0,93 |
0,70 |
0,50 |
0,25 |
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Fauna bentónica de invertebrados |
Multimétrico de tipo específico |
5,98 |
0,93 |
0,70 |
0,50 |
0,25 |
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións de oxixenación |
Oxíxeno (mg/L) |
8,40 |
7,10 |
6,30 |
||
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
|
68,00 |
60,00 |
||
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións de oxixenación |
DBO5 (mg/L O2) |
|
4,60 |
5,00 |
||
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Salinidade |
Condutividade (μS/cm) |
100,00 |
50-200 |
<300 |
||
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Estado de acidificación |
pH |
7,30 |
6,6-8 |
6-8,8 |
||
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Condicións térmicas |
Temperatura (ºC) |
|
22,08 |
24,00 |
||
|
31. Pequenos Eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Nitratos (mg/l NO3) |
|
18,40 |
20,00 |
||
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Amonio (mg/L NH4) |
|
0,46 |
0,50 |
||
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Fósforo total (mg/L P) |
|
0,37 |
0,40 |
||
|
31. Pequenos eixes cántabro-atlánticos silíceos |
Nutrientes |
Fosfatos (mg/L PO4) |
|
0,64 |
0,70 |
||
|
Os valores de cambio de clase dos indicadores dos elementos de calidade biolóxica están expresados como RCE. |
|||||||
• Augas de transición.
Táboa 41. Valores de condicións de referencia e límites de cambio de clase de estado ecolóxico dos indicadores dos elementos de calidade de augas de transición:
|
Tipo |
Elemento |
Indicador |
Condición de referencia |
Límite moi bo/ bo |
Límite bo/ moderado |
Límite moderado/ deficiente |
Límite deficiente/ malo |
|
8. Esteiro atlántico intermareal con dominancia do río sobre o esteiro |
Fitoplancto |
Clorofila a (µg/L) |
5,33 |
0,67 |
0,44 |
0,33 |
0,17 |
|
8. Esteiro atlántico intermareal con dominancia do río sobre o esteiro |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81,00 |
67,23 |
54,27 |
||
|
8. Esteiro atlántico intermareal con dominancia do río sobre o esteiro |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
12,00 |
15,00 |
18,50 |
||
|
8. Esteiro atlántico intermareal con dominancia do río sobre o esteiro |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
8,00 |
10,00 |
12,30 |
||
|
8. Esteiro atlántico intermareal con dominancia do río sobre o esteiro |
Nutrientes |
Nitratos (µmol/L) |
45-1,1429 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
8. Esteiro atlántico intermareal con dominancia do río sobre o esteiro |
Nutrientes |
Amonio (µmol/L) |
4,5-0,0771 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
8. Esteiro atlántico intermareal con dominancia do río sobre o esteiro |
Nutrientes |
Fosfatos (µmol/L) |
0,7-0,0086 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
9. Esteiro atlántico intermareal con dominancia mariña |
Fitoplancto |
Clorofila a (µg/L) |
5,33 |
0,67 |
0,44 |
0,33 |
0,17 |
|
9. Esteiro atlántico intermareal con dominancia mariña |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81,00 |
67,23 |
54,27 |
||
|
9. Esteiro atlántico intermareal con dominancia mariña |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
12,00 |
15,00 |
18,50 |
||
|
9. Esteiro atlántico intermareal con dominancia mariña |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
8,00 |
10,00 |
12,30 |
||
|
9. Esteiro atlántico intermareal con dominancia mariña |
Nutrientes |
Nitratos (µmol/L) |
45-1,1429 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
9. Esteiro atlántico intermareal con dominancia mariña |
Nutrientes |
Amonio (µmol/L) |
4,5-0,0771 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
9. Esteiro atlántico intermareal con dominancia mariña |
Nutrientes |
Fosfatos (µmol/L) |
0,7-0,0086 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
10. Esteiro atlántico submareal |
Fitoplancto |
Clorofila a (µg/L) |
5,33 |
0,67 |
0,44 |
0,33 |
0,17 |
|
10. Esteiro atlántico submareal |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81,00 |
67,23 |
54,27 |
||
|
10. Esteiro atlántico submareal |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
12,00 |
15,00 |
18,50 |
||
|
10. Esteiro atlántico submareal |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
8,00 |
10,00 |
12,30 |
||
|
10. Esteiro atlántico submareal |
Nutrientes |
Nitratos (µmol/L) |
45-1,1429 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
10. Esteiro atlántico submareal |
Nutrientes |
Amonio (µmol/L) |
4,5-0,0771 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
10. Esteiro atlántico submareal |
Nutrientes |
Fosfatos (µmol/L) |
0,7-0,0086 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
11.Zonas de transición atlánticas lagunares |
Fitoplancto |
Clorofila a (µg/L) |
5,33 |
0,67 |
0,44 |
0,33 |
0,17 |
|
11.Zonas de transición atlánticas lagunares |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81,00 |
67,23 |
54,27 |
||
|
11.Zonas de transición atlánticas lagunares |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
12,00 |
15,00 |
18,50 |
||
|
11.Zonas de transición atlánticas lagunares |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
8,00 |
10,00 |
12,30 |
||
|
11.Zonas de transición atlánticas lagunares |
Nutrientes |
Nitratos (µmol/L) |
45-1,1429 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
11.Zonas de transición atlánticas lagunares |
Nutrientes |
Amonio (µmol/L) |
4,5-0,0771 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
11.Zonas de transición atlánticas lagunares |
Nutrientes |
Fosfatos (µmol/L) |
0,7-0,0086 x Sal |
0,83 |
0,67 |
||
|
Os valores de cambio de clase dos indicadores dos elementos de calidade biolóxica e de nutrientes están expresados como RCE. |
|||||||
• Augas costeiras.
A táboa seguinte reflicte as condicións de referencia dos indicadores dos elementos de calidade obtidos para augas costeiras, así como os límites de cambio de clase.
Táboa 42. Valores de condicións de referencia e límites de cambio de clase de estado ecolóxico dos indicadores dos elementos de calidade de augas costeiras:
|
Tipo |
Elemento |
Indicador |
Condición de referencia |
Límite moi bo/ bo |
Límite bo/ moderado |
Límite moderado/ deficiente |
Límite deficiente/ malo |
|
14. Cantábrico occidental |
Fitoplancto |
Percentil 90 de Chl a (μg/L) |
|
3 RCE= 0,67 |
6 RCE=0,33 |
||
|
14. Cantábrico occidental |
Otra flora acuática (macroalgas) |
CFR |
100 |
RCE=0,81 |
RCE=0,57 |
RCE=0,33 |
RCE=0,09 |
|
14. Cantábrico occidental |
Fauna bentónica de invertebrados |
M-AMBI (núm. de taxons/Diversidade Shannon/AMBI) |
S=42/H’=4/A MBI=1 |
RCE=0,77 |
RCE=0,53 |
RCE=0,38 |
RCE=0,20 |
|
14. Cantábrico occidental |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81 |
67,23 |
54,27 |
||
|
14. Cantábrico occidental |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
6 |
7,5 |
9,2 |
||
|
14. Cantábrico occidental |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
2 |
2,5 |
3,1 |
||
|
14. Cantábrico occidental |
Nutrientes |
Nitratos (µmol/L) |
5 |
6,02 |
7,46 |
||
|
14. Cantábrico occidental |
Nutrientes |
Amonio (µmol/L) |
1,8 |
2,17 |
2,69 |
||
|
14. Cantábrico occidental |
Nutrientes |
Nitritos (µmol/L) |
0,55 |
0,66 |
0,82 |
||
|
14. Cantábrico occidental |
Nutrientes |
Fosfatos (µmol/L) |
0,4 |
0,48 |
0,6 |
||
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Fitoplancto |
Percentil 90 de Chl a (μg/L) |
|
6-8 RCE= 0,67 |
9-12 RCE=0,44 |
||
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Otra flora acuática (macroalgas) |
CFR |
100 |
RCE=0,81 |
RCE=0,57 |
RCE=0,33 |
RCE=0,20 |
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Fauna bentónica de invertebrados |
M-AMBI (núm. de taxons/Diversidade Shannon/AMBI) |
S=42/H’=4/A MBI=1 |
RCE=0,77 |
RCE=0,53 |
RCE=0,38 |
RCE=0,20 |
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81 |
67,23 |
54,27 |
||
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
6 |
7,5 |
9,2 |
||
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
2 |
2,5 |
3,1 |
||
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Nutrientes |
Nitratos (µmol/L) |
9,16 |
11,04 |
13,67 |
||
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Nutrientes |
Amonio (µmol/L) |
2,36 |
2,84 |
3,52 |
||
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Nutrientes |
Nitritos (µmol/L) |
0,62 |
0,75 |
0,93 |
||
|
15. Atlánticas afloramento medio expostas |
Nutrientes |
Fosfatos (µmol/L) |
0,65 |
0,78 |
0,97 |
||
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexidas |
Fitoplancto |
Percentil 90 de Chl a (μg/L) |
|
6-8 RCE= 0,67 |
9-12 RCE=0,44 |
||
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexidas |
Outra flora acuática (macroalgas) |
CFR |
100 |
RCE=0,81 |
RCE=0,57 |
RCE=0,33 |
RCE=0,09 |
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexidas |
Fauna bentónica de invertebrados |
M-AMBI (núm. de taxons/Diversidade Shannon/AMBI) |
S=45/H’=4,5/AMBI=1 |
RCE=0,77 |
RCE=0,53 |
RCE=0,38 |
RCE=0,20 |
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexidas |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81 |
67,23 |
54,27 |
||
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexidas |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
6 |
7,5 |
9,2 |
||
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexidas |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
2 |
2,5 |
3,1 |
||
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexidas |
Nutrientes |
Nitratos (µmol/L) |
9,75 |
11,75 |
14,55 |
||
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexida |
Nutrientes |
Amonio (µmol/L) |
3,8 |
4,58 |
5,67 |
||
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexida |
Nutrientes |
Nitritos (µmol/L) |
0,81 |
0,98 |
1,21 |
||
|
16. Atlánticas afloramento intenso semi exposta ou protexida |
Nutrientes |
Fosfatos (µmol/L) |
0,88 |
1,06 |
1,31 |
||
|
17. Atlánticas afloramento intenso expostas |
Fitoplancto |
Percentil 90 de Chl a (μg/L) |
|
6-8 RCE=0,67 |
9-12 RCE=0,44 |
||
|
17. Atlánticas afloramento intenso expostas |
Outra flora acuática (macroalgas) |
CFR |
100 |
RCE=0,81 |
RCE=0,57 |
RCE=0,33 |
RCE=0,09 |
|
17. Atlánticas afloramento intenso |
Fauna bentónica de invertebrados |
M-AMBI (núm. de taxons/Diversidade Shannon/AMBI) |
S=80/H’=5/A MBI=1 |
RCE=0,77 |
RCE=0,53 |
RCE=0,38 |
RCE=0,20 |
|
17. Atlánticas afloramento intenso |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81 |
67,23 |
54,27 |
||
|
17. Atlánticas afloramento intenso |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
6 |
7,5 |
9,2 |
||
|
17. Atlánticas afloramento intenso |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
2 |
2,5 |
3,1 |
||
|
17. Atlánticas afloramento intenso |
Nutrientes |
Nitratos (µmol/L) |
9,75 |
11,75 |
14,55 |
||
|
17. Atlánticas afloramiento intenso |
Nutrientes |
Amonio (µmol/L) |
3,8 |
4,58 |
5,67 |
||
|
17. Atlánticas afloramento intenso |
Nutrientes |
Nitritos (µmol/L) |
0,81 |
0,98 |
1,21 |
||
|
17. Atlánticas afloramento intenso |
Nutrientes |
Fosfatos (µmol/L) |
0,88 |
1,06 |
1,31 |
||
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Fitoplancto |
Percentil 90 de Chl a (μg/L) |
|
6-8 RCE=0,67 |
9-12 RCE=0,44 |
||
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Outra flora acuática (macroalgas) |
CFR |
100 |
RCE=0,81 |
RCE=0,57 |
RCE=0,33 |
RCE=0,09 |
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Fauna bentónica de invertebrados |
M-AMBI (núm. de taxons/Diversidade Shannon/AMBI) |
S=55/H’=4/A MBI=1 |
RCE=0,77 |
RCE=0,53 |
RCE=0,38 |
RCE=0,20 |
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81 |
67,23 |
54,27 |
||
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
6 |
7,5 |
9,2 |
||
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
2 |
2,5 |
3,1 |
||
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Nutrientes |
Nitratos (µmol/L) |
9,16 |
11,04 |
13,67 |
||
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Nutrientes |
Amonio (µmol/L) |
2,36 |
2,84 |
3,52 |
||
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Nutrientes |
Nitritos (µmol/L) |
0,62 |
0,75 |
0,93 |
||
|
18. Atlánticas afloramento medio semi expostas ou protexidas |
Nutrientes |
Fosfatos (µmol/L) |
0,65 |
0,78 |
0,97 |
||
|
Os valores de cambio de clase dos indicadores dos elementos de calidade biolóxica están expresados como RCE. |
|||||||
Masas de auga moi modificadas e artificiais asimilables a lagos.
A táboa seguinte reflicte os valores dos indicadores dos elementos de calidade que se deberán ter en conta para definir o máximo potencial dos encoros, así como os límites de cambio de clase.
Táboa 43. Valores de condicións de referencia e límites de cambio de clase de estado ecolóxico dos indicadores dos elementos de calidade de encoros:
|
Tipo |
Elemento |
Indicador |
Condición de referencia |
Límite moi bo/ bo |
Límite bo/ moderado |
Límite moderado/ deficiente |
Límite deficiente/ malo |
|
1. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual menor de 15° C, pertencentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Fitoplancto |
Clorofila a mg/m3 |
2 |
9,5 RCE=0,21 |
|||
|
1. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual menor de 15º C, pertencentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Fitoplancto |
Biovolume mm3/L |
0,36 |
1,9 RCE=0,19 |
|||
|
1. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual menor de 15º C, pertencentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Fitoplancto |
Índice de Catalán (IGA) |
0,1 |
10,6 RCE=0,97 |
|||
|
1. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual menor de 15º C, pertencentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Fitoplancto |
Porcentaxe cianobacterias |
0 |
9,2 RCE=0,91 |
|||
|
1. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual menor de 15º C, pertencentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Transparencia |
Disco de Secchi (m) |
|
12 |
6 |
||
|
1. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual menor de 15º C, pertencentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Condicións de oxixenación |
Oxíxeno hipolimnético (%) |
|
80 |
60 |
||
|
1. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual menor de 15º C, pertencentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Nutrientes |
Fósforo total (µg/L) |
|
4 |
10 |
||
|
2. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual maior de 15º C, pertenecentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Fitoplancto |
Clorofila a mg/m3 |
2 |
9,5 RCE=0,21 |
|||
|
2. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual maior de 15º C, pertenecentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Fitoplancto |
Biovolume mm3/L |
0,36 |
1,9 RCE=0,19 |
|||
|
2. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual maior de 15º C, pertenecentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Fitoplancto |
Índice de Catalán (IGA) |
0,1 |
10,6 RCE=0,97 |
|||
|
2. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual maior de 15º C, pertenecentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Fitoplancto |
Porcentaxe cianobacterias |
0 |
9,2 RCE=0,91 |
|||
|
2. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual maior de 15º C, pertenecentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Transparencia |
Disco de Secchi (m) |
|
12 |
6 |
||
|
2. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual maior de 15º C, pertenecentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Condicións de oxixenación |
Oxíxeno hipolimnético (%) |
|
80 |
60 |
||
|
2. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, con temperatura media anual maior de 15º C, pertenecentes a ríos de cabeceira e tramos altos. |
Nutrientes |
Fósforo total (µg/L) |
|
4 |
10 |
||
|
3. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, pertencentes a ríos da rede principal. |
Fitoplancto |
Clorofila a mg/m3 |
2 |
9,5 RCE=0,21 |
|||
|
3. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, pertencentes a ríos da rede principal. |
Fitoplancto |
Biovolumen mm3/L |
0,36 |
1,9 RCE=0,19 |
|||
|
3. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, pertencentes a ríos da rede principal. |
Fitoplancto |
Índice de Catalán (IGA) |
0,1 |
10,6 RCE=0,97 |
|||
|
3. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, pertencentes a ríos da rede principal. |
Fitoplancto |
Porcentaxe cianobacterias |
0 |
9,2 RCE=0,91 |
|||
|
3. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, pertencentes a ríos da rede principal. |
Transparencia |
Disco de Secchi (m) |
|
12 |
6 |
||
|
3. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, pertencentes a ríos da rede principal. |
Condicións de oxixenación |
Oxíxeno hipolimnético (%) |
|
80 |
60 |
||
|
3. Monomíctico, silíceo de zonas húmidas, pertencentes a ríos da rede principal. |
Nutrientes |
Fósforo total (µg/L) |
|
4 |
10 |
||
|
Os valores de cambio de clase dos indicadores dos elementos de calidade biolóxica están expresados como RCE. |
|||||||
Masas de auga de transición e costeiras moi modificadas pola presenza de portos.
A táboa seguinte reflicte as condicións de referencia dos indicadores dos elementos de calidade obtidos ata a data para os portos de augas costeiras e de transición, así como os límites de cambio de clase.
Táboa 43. Valores de condicións de referencia e límites de cambio de clase de estado ecolóxico dos indicadores dos elementos de calidade de portos:
|
Tipo |
Elemento |
Indicador |
Condición de referencia |
Límite moi bo/bo |
Límite bo/moderado |
Límite moderado/deficiente |
Límite deficiente/malo |
|
3. Augas costeiras atlánticas de renovación baixa |
Fitoplancto |
Percentil 90 de Chl a (μg/L) |
5,33 |
8 |
12 |
16 |
32 |
|
3. Augas costeiras atlánticas de renovación baixa |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81 |
67,23 |
54,27 |
|
|
|
3. Augas costeiras atlánticas de renovación baixa |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
6 |
7,5 |
9,2 |
|
|
|
3. Augas costeiras atlánticas de renovación baixa |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
2 |
2,5 |
3,1 |
|
|
|
4. Augas costeiras atlánticas de renovación alta |
Fitoplancto |
Percentil 90 de Chl a (μg/L) |
5,33 |
8 |
12 |
16 |
32 |
|
4. Augas costeiras atlánticas de renovación alta |
Condicións de oxixenación |
Saturación de oxíxeno (%) |
81 |
67,23 |
54,27 |
|
|
|
4. Augas costeiras atlánticas de renovación alta |
Transparencia |
Sólidos en suspensión (mg/L) |
6 |
7,5 |
9,2 |
|
|
|
4. Augas costeiras atlánticas de renovación alta |
Transparencia |
Turbidez (NTU) |
2 |
2,5 |
3,1 |
|
|
ANEXO III
Dotacións
Táboa 44. Subsectores industriai segundo a Clasificación Nacional de Actividades Económicas (división de dous díxitos):
|
INE |
CNAE-93 |
CNAE-2009 |
Subsector |
|
CA |
10, 11, 12 |
5, 6 |
Extracción de produtos enerxéticos |
|
CB |
13, 14 |
7, 8, 9 |
Extracción doutros minerais agás produtos enerxéticos |
|
DA |
15, 16 |
10, 11, 12 |
Alimentación, bebidas e tabaco |
|
DB+DC |
17, 18, 19 |
13, 14, 15 |
Téxtil, confección, coiro e calzado |
|
DD |
20 |
16 |
Madeira e cortiza |
|
DE |
21, 22 |
17, 18 |
Papel, edición e artes gráficas |
|
DF |
23 |
19 |
Coquerías, refinación de petróleo e tratamento de combustibles nucleares |
|
DG |
24 |
20, 21 |
Industria química e farmacéutica |
|
DH |
25 |
22 |
Caucho e plástico |
|
DI |
26 |
23 |
Outros produtos minerais non metálicos |
|
DJ |
27, 28 |
24, 25 |
Metalurxia e produtos metálicos |
|
DK |
29 |
28 |
Maquinaria e equipamento mecánico |
|
DL |
30, 31, 32, 33 |
26, 27 |
Equipamento eléctrico, electrónico e óptico |
|
DM |
34, 35 |
29, 30 |
Fabricación de material de transporte |
|
DN |
36, 37 |
31, 32, 33 |
Industrias manufactureiras diversas |
|
FF |
45 |
41, 42, 43 |
Construción |
Táboa 45. Dotacións de auga para regadío:
|
Dotacións netas para regadío |
||||||
|
Comarca agraria |
Cereais gran |
Leguminosas gran |
Pataca |
Cultivos industriais |
Cultivos forraxeiros |
Hortalizas |
|
Septentrional |
2.651 |
486 |
2.651 |
1.869 |
2.141 |
2.196 |
|
Occidental |
2.672 |
2.046 |
2.651 |
1.869 |
2.094 |
2.067 |
|
Montaña |
2.468 |
705 |
2.105 |
2.288 |
1.969 |
1.493 |
Estimación de necesidades netas por cultivo (datos estimados coa aplicación de necesidades hídricas do MAGRAMA - modelo TOSALGORT, baseado no método Penman Monteith).
As dotacións en alta dependerá do modelo de rego aplicado en parcela e das características das redes de distribución, dende a toma ata a parcela.
|
Dotacións netas para regadío (m3/ha-año) |
|||||
|
Comarca agraria |
Flores e plantas ornamentais |
Semente e plántulas |
Outros cultivos herbáceos |
Hortos familiares |
Cítricos |
|
Septentrional |
1.839 |
1.446 |
1.969 |
2.408 |
1.746,06 |
|
Occidental |
1.841 |
1.446 |
1.969 |
2.417 |
1.746,06 |
|
Montaña |
2.413 |
950 |
1.386 |
2.271 |
1174,16 |
|
Dotaciones netas para regadío (m3/ha-ano) |
|||||
|
Comarca agraria |
Froiteiras clima templado |
Froiteiras clima subtropical |
Froiteiras froito seco |
Oliveiral |
Viñedo |
|
Septentrional |
2.029 |
1.372 |
646 |
530 |
1.013 |
|
Occidental |
2.034 |
1.372 |
646 |
530 |
998 |
|
Montaña |
1.970 |
2.201 |
276 |
204 |
1.336 |
|
Dotacións netas para regadío (m3/ha-año) |
|||||
|
Comarca agraria |
Viveiros |
Outros cultivos permanentes |
Cultivos leñosos invernadoiro |
Invernadoiro |
Pastos (*) |
|
Septentrional |
1.446 |
601 |
1.446 |
2.408 |
2.000 |
|
Occidental |
1.446 |
601 |
1.446 |
2.417 |
|
|
Montaña |
950 |
601 |
950 |
2.271 |
|
Táboa 46. Eficiencias medias consideradas:
– Rega por gravidade: E=0.60.
– Rega por aspersión: E=0,80.
– Rega por goteo ou microaspersión: E=0.90.
Táboa 47. Dotacións de demanda para centrais de produción eléctrica (hectómetros cúbicos por ano e por cada 100 MW potencia eléctrica instalada):
|
Tipo de central |
Rango de dotación anual en hm3 por cada 100 MW potencia eléctrica instalada |
|
|
Circuito de refrixeración cerrado |
Circuito de refrixeración |
|
|
Nuclear |
3,2-3,8 |
165-190 |
|
Ciclo combinado |
1,2-1,5 |
60-100 |
|
Carbón ou fuel |
2,3-2,8 |
90-125 |
|
Termosolares |
1,6-2,0 |
- |
ANEXO IV
Táboas auxiliares para a descrición xeral dos usos e presións
Táboa 48. Natureza e características das verteduras:
– Natureza e características da vertedura.
Urbano menor de 2.000 habitantes equivalentes.
Urbano maior de 2.000 h.e. e menor de 10.000 h.e.
Urbano maior de 10.000 h.e.
Industrial de clase I.
Industrial de clase II.
Industrial de clase III.
Industrial de clase I con substancias perigosas.
Industrial de clase II con substancias perigosas.
Industrial de clase III con substancias perigosas.
Achique de minas.
Piscifactoría.
Refrixeración.
Táboa 49. Relación de tipos de tratamento nas estacións depuradoras de augas residuais:
– Tipo de tratamento.
Sen tratamento.
Pretratamento-Sen definir.
Pretratamento-Tanque de regulación.
Pretratamento-Desbaste.
Pretratamento-Desareado.
Pretratamento-Desengraxado.
Tratamento primario-Sen definir.
Tratamento primario-Decantación primaria.
Tratamento primario-Fisicoquímico.
Tratamento secundario-Sen definir.
Tratamento secundario-Lamas activadas.
Tratamento secundario-Leitos bacterianos ou biofiltros.
Tratamento secundario-Lagunaxe.
Tratamento secundario-Outros.
Tratamento máis rigoroso-Sen definir.
Tratamento máis rigoroso-Desinfección (cloración).
Tratamento máis rigoroso-Nitrificación-desnitrificación.
Tratamento máis rigoroso-Eliminación de fósforo.
Tratamento máis rigoroso-Ozonización.
Tratamento máis rigoroso-Ultravioleta.
Tratamento máis rigoroso-Ultrafiltración/Ósmose inversa.
Outros.
Táboa 50. Relación de tipos de instalacións de tratamento de residuos sólidos:
– Tipo de instalación de tratamento de residuos sólidos.
Sen definir.
Depósito controlado.
Aplicación agrícola.
Compostaxe.
Centro de recollida e transferencia.
Almacenamento.
Tratamento físicoquímico.
Xestión.
Incineración.
Tratamento.
Valorización.
Ferralla.
Dixestión anaerobia.
Selección de envases lixeiros.
Selección.
Outros.
Táboa 51. Relación de usos da agua:
– Uso da auga.
Sen definir.
Abastecemento á poboación e industrias conectadas á rede municipal.
Regadío e uso agrario.
Produción de enerxía eléctrica.
Outros usos industriais.
Acuicultura.
Recreativos.
Navegación e transporte.
Outros.
Táboa 52. Relación de combustibles empregados en centrais térmicas:
– Combustible.
Nuclear.
Carbón.
Fuel.
Gas.
Outro.
Táboa 53. Relación de materiais dos encoros:
– Material.
Sen definir.
Formigón.
Cachotaría.
Dique.
Terra.
Outro.
Táboa 54. Relación de tipos de escala de peixes:
– Tipo de escala de peixes.
Sen definir.
Estanques sucesivos.
Escotes verticais.
Ralentizadores.
Esclusas para peixes.
Ascensores para peixes.
Ríos artificiais.
Outra.
Táboa 55. Relación de estados de servizo de encoros e presas:
– Estado de servizo.
Sen definir.
Abandonado.
En construción.
En explotación.
Fóra de servizo.
Posta en carga.
Outro.
Táboa 56. Relación de usos de encoros, presas, recrecementos de lagos e esclusas:
– Uso.
Sen definir.
Control de avenidas.
Derivación.
Enerxía.
Regas.
Regulación.
Acuicultura.
Recreo.
Abastecemento.
Usos industriais.
Gandeiro.
Ambiental.
Recarga de acuíferos.
Retención de sólidos.
Corrección de pendentes.
Aforamento de caudais.
Paso de vías de comunicación.
Navegación
Outro.
Táboa 57. Relación de tipoloxías construtivas de presas e recrecementos de lagos:
– Tipoloxía construtiva.
Sen definir.
Dique con pantalla asfáltica.
Bóveda cúpula.
Bóveda cúpula-Bóvedas múltiples.
Contrafortes.
Contrafortes-Dique pantalla asfáltica.
Contrafortes-Bóveda cúpula.
Contrafortes-Dique con núcleo.
Contrafortes-Bóveda grosa.
Contrafortes-Dique pantalla formigón.
Contrafortes-Dique pantalla lámina.
Contrafortes-Bóveda tella.
Contrafortes-Terra.
Depósito.
Dique con núcleo.
Dique con cachotaría.
Dique-Terra.
Gravidade.
Gravidade-Dique pantalla asfáltica.
Gravidade-Bóveda cúpula.
Gravidade-Contrafortes.
Gravidade-Dique con núcleo.
Gravidade-Dique pantalla formigón.
Gravidade-Dique pantalla lámina.
Gravidade-Terra.
Gravidade-Bóvedas múltiples.
Dique con pantalla de formigón.
Formigón compactado.
Dique con pantalla de lámina.
Comportas móbiles.
Bóveda grosa.
Gravidade-Bóveda grosa.
Bóveda tella.
Dique con vertedura por enriba.
Terra.
Terra con pantalla de lámina.
Presa vertedoiro.
Bóvedas múltiples.
Outra.
Táboa 58. Relación de tipos de material de canalizacións, proteccións de marxes e coberturas:
– Tipo de material.
Sen definir.
Sen revestir.
Formigón.
Dique.
Gabións.
Cachotaría.
Espigóns.
Outro.
Táboa 59. Relación de usos da antiga canle en cortas e desvíos:
– Usos da antiga canle en cortas e desvíos.
Sen definir.
Segue sendo canle para caudais baixos.
Implantación de uso urbano.
Implantación de uso agrícola.
Implantación de uso industrial.
Implantación de infraestrutura.
Abandonado.
Outro.
Táboa 60. Relación de finalidades das canalizacións, proteccións de marxes e dragaxes en ríos:
– Finalidade:
Sen definir.
Incremento da capacidade da canle. Protección fronte a enchentes.
Establecemento de usos do solo.
Defensa fronte á erosión.
Navegación.
Outra.
Táboa 61. Relación de usos do solo establecidos en zonas defendidas por canalizacións e proteccións de marxes, en zonas cubertas e en terreos intermareais ocupados ou illados:
– Uso do solo:
Sen definir.
Urbano.
Agrícola.
Industrial.
Recreativo.
Portuario.
Vertedoiro.
Control de enchentes.
Outras infraestruturas.
Outro.
Táboa 62. Relación de tipos de sección para as coberturas de canles:
– Tipo de sección.
Sen definir.
Rectangular.
Circular.
Abovedada.
Outra.
Táboa 63. Relación de situacións da extracción de áridos respecto á canle:
– Situación:
Sen definir.
Dentro da canle.
Xunto ao canle-Na ribeira do río.
Na chaira de inundación.
Outra.
Táboa 64. Relación de tipos de modificación da conexión con outra masa de auga:
– Tipo de modificación.
Sen definir.
Modificación dunha saída natural.
Eliminación dunha saída natural.
Construción dunha nova saída artificial.
Outra.
Táboa 65. Relación de tipos doutras presións antropoxénicas:
– Tipo de presión.
Presenza de especies alóctonas.
Couto de pesca.
Deportes acuáticos de motor.
Sedimentos contaminados.
Drenaxe de terreos.
Outra.
Táboa 66. Relación de finalidades coa cal se realiza a dragaxe portuaria:
– Finalidade.
Sen definir.
Mantemento de calados.
Mellora de calados.
De primeiro establecemento.
Ambiental.
Outra.
Táboa 67. Relación de finalidades da extracción de area:
– Finalidade.
Sen definir.
Rexenerar unha praia erosionada.
Rexenerar e incrementar unha praia erosionada.
Crear unha praia.
Outra.
Táboa 68. Relación de tipoloxías construtivas de diques de condución:
– Tipoloxía.
Sen definir.
Perpendicular á costa.
Curvo.
Inclinado.
En forma de T.
En forma de L.
De dúas aliñacións en ángulo diferente a 90º ( L ).
De tres ou máis aliñacións.
Outros.
Táboa 69. Relación do tipo de elemento relacionado co dique de condución:
– Tipos de elemento.
Sen definir.
Río.
Corga, corgo, barranco, regato, etcétera.
Gola.
Canles, verteduras depuradas, outras verteduras artificiais, etcétera.
Outros.
Táboa 70. Relación de usos de dársenas portuarias:
– Uso de dársenas.
Sen definir.
Comercial.
Pesqueira.
Embarcacións de recreo.
Remolcadores.
Talleres.
Botes.
Militar.
Anteporto.
Outro.
Táboa 71. Relación de naturezas do fondo da canle dragada en portos:
– Natureza.
Sen definir.
Areas.
Lamas.
Areas e lamas.
Seixos e gravas.
Rocha.
Outros.
Táboa 72. Relación de tipos de peiraos portuarios:
– Tipo de peirao.
Sen definir.
Paramento vertical.
Pilotado.
Pantalán.
Duque de Alba.
Outro.
Táboa 73. Relación de usos de peiraos portuarios:
– Uso do peirao.
Sen definir.
Colectores e mercadoría xeral.
Mercadoría xeral.
Atracadas Ro_Ro.
Graneis sólidos e líquidos.
Graneis sólidos industriais.
Graneis vexetais.
Graneles líquidos.
Gas licuado de petróleo.
Refinacións e gas butano e propano.
Petróleo cru.
Terminal de pasaxeiros.
Cruceiros.
Remolcadores e embarcacións auxiliares.
Atracadas de buques de pesca.
Varadoiro.
Embarcacións deportivas e de recreo.
Botes (Embarcacións menores).
Militar.
Outro.
Táboa 74. Relación de tipos de sección de diques de abrigo en portos:
– Tipo de sección.
Sen definir.
En noiro de dique e bloques, con espaldón.
Vertical de caixóns con espaldón.
Mixta.
Outra.
Táboa 75. Relación de usos de diques de abrigo de portos:
–Usos do dique.
Sen definir.
Abrigo.
Contradique interior.
Contradique exterior.
Outro.
Táboa 76. Relación de tipos de espigóns:
– Tipo de espigón.
Sen definir.
Perpendicular á costa.
Curvo.
Inclinado.
En forma de T .
En forma de L .
De dúas aliñacións en ángulo diferente a 90º ( L ).
De tres ou máis aliñacións.
Outro.
Táboa 77. Relación de usos de espigóns:
– Uso do espigón.
Sen definir.
Protección frente á erosión.
Protexer fronte á erosión e creación dunha praia.
Fondeo.
Outro.
Táboa 78. Relación de tipos de estruturas lonxitudinais de defensa:
– Tipo de estructura lonxitudinal.
Sen definir.
Dique.
Muro.
Bloques prefabricados.
Pantalla de tablestacas.
Outro.
Táboa 79. Relación de finalidades de estruturas lonxitudinais de defensa:
– Finalidade:
Sen definir.
Protección fronte á erosión.
Elevar a cota para construír un paseo marítimo.
Protección fronte á erosión e elevación da cota para construír un paseo marítimo.
Outro.
Táboa 80. Relación de procedencias do material de achega usado en praias rexeneradas e artificiais:
– Procedencia do material de achega.
Sen definir.
Zona de extracción de areas (depósito submarino).
Material dragado dunha canle de acceso.
Material dragado nun peirao ou dársena portuaria.
Canteira (machaqueo).
Outro.