En cumprimento do disposto no artigo 60 da Lei 1/2021, do 8 de xaneiro, de ordenación do territorio de Galicia, esta dirección xeral dispón que se publique no Diario Oficial de Galicia o acordo adoptado polo Consello da Xunta de Galicia na súa reunión do 4 de novembro de 2021, cuxa parte dispositiva é o seguinte texto literal:
«1ª. Aprobar definitivamente o proxecto sectorial de incidencia supramunicipal denominado parque eólico singular da Pobra do Caramiñal e liña eléctrica de evacuación dos parques eólicos de Barbanza, promovido polos concellos da Pobra do Caramiñal e de Porto do Son.
2ª. De conformidade co contido do Acordo do Consello da Xunta de Galicia, do 1 de outubro de 1997, polo que se aproba o Plan eólico de Galicia como proxecto sectorial de incidencia supramunicipal, modificado mediante o Acordo do 5 de decembro de 2002, o planeamento nos concellos da Pobra do Caramiñal, Porto do Son e Ribeira queda vinculado ás determinacións contidas no proxecto sectorial que se aproba.».
De conformidade co previsto na Lei 1/2021, do 8 de xaneiro, de ordenación do territorio de Galicia, pola Resolución da directora xeral de Ordenación do Territorio e Urbanismo, do 15 de decembro de 2021 escribiuse o referido proxecto sectorial no Rexistro de Ordenación do Territorio e Plan Urbanístico de Galicia, na sección I, libro I, tomo I, folla rexistral 8, co número ROTPG/OT/7/2021.
En virtude do previsto no artigo 60.2 da Lei 1/2021, do 8 de xaneiro, fanse públicas, como anexo a esta resolución, as disposicións normativas do devandito proxecto sectorial; así mesmo, o contido íntegro do documento poderá consultarse no seguinte enderezo da internet: https://ceei.xunta.gal/transparencia-e-goberno-aberto
Contra este acto, que pon fin á vía administrativa, poderase interpoñer recurso potestativo de reposición no prazo dun mes contado desde o día seguinte ao da súa notificación, de acordo co disposto nos artigos 123 e 124 da Lei 39/2015, de 1 de outubro, do procedemento administrativo común das administracións públicas, ou ben directamente recurso contencioso-administrativo ante a Sala do Contencioso-Administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia no prazo de dous meses contado desde o día seguinte ao da notificación desta resolución, de conformidade co establecido na Lei 29/1998, do 13 de xullo, reguladora da xurisdición contencioso-administrativa, sen prexuízo de que os interesados poidan interpoñer calquera outro recurso que consideren pertinente.
Santiago de Compostela, 28 de abril de 2022
Paula Uría Traba
Directora xeral de Planificación Enerxética e Recursos Naturais
ANEXO
Disposicións normativas do proxecto sectorial
1. Análise da relación do contido do proxecto sectorial co planeamento urbanístico vixente e prazo de adaptación.
O parque eólico e a liña eléctrica de evacuación dos parques eólicos de Barbanza executadas afectan os termos municipais da Pobra do Caramiñal, Ribeira e Porto do Son (A Coruña).
Os terreos situados no concello da Pobra do Caramiñal réxense polo Plan xeral de ordenación municipal do 1.3.2007. Segundo esta normativa, os terreos ocupados polo parque clasifícanse en:
– Solo rústico de protección de infraestruturas.
– Solo rústico de protección forestal.
– Solo rústico de protección de augas.
– Solo rústico de protección de espazos naturais.
Os terreos situados no concello de Ribeira réxense polo Plan xeral de ordenación municipal do 17.12.2002. Segundo esta normativa, os terreos ocupados polo parque clasifícanse como:
– Solo rústico de protección forestal.
– Solo de protección de vías.
– Solo rústico común.
– Núcleo rural.
– Solo urbano.
Os terreos situados no concello de Porto de Son réxense polo Plan xeral de ordenación municipal do 28.4.2016. Segundo esta normativa, os terreos ocupados polo parque clasifícanse en:
– Solo rústico forestal.
Non obstante, os plans dos concellos afectados non están actualizados á Lei 2/2016 e, no caso de Ribeira, tampouco se adapta á Lei 9/2002, polo que será de aplicación o establecido na disposición transitoria primeira da Lei 2/2016, do solo de Galicia.
De acordo coa Lei 2/2016, as clasificacións anteriores son equivalentes ás que a nova lei denomina:
– Solo Rústico de protección forestal.
– Solo rústico de protección das augas.
– Solo rústico de protección de espazos naturais.
– Solo rústico de protección ordinaria.
– Solo rústico de protección de infraestruturas.
– Solo de núcleo rural.
– Solo urbano.
Os terreos onde se cruza o trazado da liña eléctrica de evacuación coas estradas clasifícanse ata a zona de afección destas como solo rústico de protección de infraestruturas, segundo a Lei 2/2016, do solo de Galicia.
1.1. Solo rústico de protección forestal.
O solo rústico de protección forestal é o constituído polos montes veciñais en man común e os terreos de alta produtividade forestal que delimite no correspondente catálogo oficial o órgano que posúe a competencia sectorial en materia forestal.
A normativa de aplicable ao solo rústico do Concello da Pobra do Caramiñal correspóndese co réxime do solo rústico establecido na Lei 2/2016, do solo de Galicia. Entre os usos permitidos atópanse o de instalacións de produción e transporte de enerxía.
Os terreos ocupados por esta clasificación corresponden ao tendido aéreo da liña de interconexión, vias, gabias, aeroxerador e a súa plataforma de montaxe. Na ordenanza reguladora destes terreos permítense tales usos.
A normativa aplicable ao solo rústico do Concello de Ribeira correspóndese co réxime de solo rústico establecido na Lei 2/2016, do solo de Galicia. Entre os usos permitidos atópanse o de instalacións de produción e transporte de enerxía.
A ocupación deste tipo de solos realízase mediante o tendido aéreo da liña de interconexión, así como dunha parte do tramo subterráneo.
A normativa aplicable ao solo rústico do Concello de Porto do Son correspóndese co réxime do solo rústico establecido na Lei 2/2016, do solo de Galicia. Entre os usos permitidos atópanse o de instalacións de produción e transporte de enerxía.
A ocupación deste tipo de terreos realízase polo edificio de control do parque e a liña aérea de interconexión.
1.2. Solo rústico de protección das augas.
O solo rústico de protección das augas é o constituído polos terreos situados fóra dos núcleos rurais e do solo urbano definidos como dominio público hidráulico na respectiva lexislación sectorial, as súas zonas de policía e as zonas de fluxo preferente.
A normativa de aplicación no solo rústico do Concello da Pobra do Caramiñal correspóndese co réxime de solo rústico establecido na Lei 2/2016, do solo de Galicia. Entre os usos permitidos atópanse o de instalacións de produción e transporte de enerxía.
Os terreos ocupados por esta clasificación correspóndense co voo da liña aérea de interconexión. Na ordenanza reguladora destes terreos non se permiten tales usos.
1.3. Solo rústico de protección de espazos naturais.
O solo rústico de protección de espazos naturais está constituído polos terreos sometidos a algún réxime de protección por aplicación da lexislación de conservación da natureza ou da normativa reguladora dos espazos naturais, da flora e da fauna.
A normativa aplicable ao solo rústico do Concello da Pobra do Caramiñal correspóndese co réxime de solo rústico establecido na Lei 2/2016, do solo de Galicia. Entre os usos permitidos atópanse o de instalacións de produción e transporte de enerxía.
Os terreos ocupados por esta clasificación correspóndense co tendido aéreo da liña de interconexión. Na ordenanza reguladora destes terreos os devanditos usos están permitidos.
1.4. Solo rústico de protección ordinaria.
O solo rústico de protección ordinaria:
a) Os que non sexan susceptibles de transformación urbanística por perigo para a seguridade das persoas e dos bens, motivados pola existencia de riscos de calquera índole.
b) Aqueles que o planeamento considere innecesarios ou inapropiados para a súa transformación urbanística.
A normativa aplicable ao solo rústico do Concello de Ribeira correspóndese co réxime do solo rústico establecido na Lei 2/2016, do solo de Galicia. Entre os usos permitidos atópanse o de instalacións de produción e transporte de enerxía.
A ocupación deste tipo de solos realízase polo tendido aéreo da liña de interconexión.
1.5. Solo de protección de infraestruturas.
O solo rústico de protección de infraestruturas é o constituído polos terreos rústicos destinados á localización de infraestruturas e as súas zonas de afección, tales como as comunicacións e telecomunicacións, as instalacións para o abastecemento, saneamento e depuración da auga, as de xestión de residuos sólidos, as derivadas da política enerxética ou calquera outra que xustifique a necesidade de afectar unha parte do territorio, de acordo co establecido nos instrumentos do planeamento urbanístico e de ordenación do territorio.
A normativa aplicable ao solo rústico do Concello da Pobra do Caramiñal correspóndese co réxime de solo rústico establecido na Lei 2/2016, do solo de Galicia. Entre os usos permitidos atópanse o de instalacións de produción e transporte de enerxía.
Os terreos ocupados por esta clasificación correspóndense co tendido aéreo da liña de interconexión. Na ordenanza reguladora destes terreos, permítense os devanditos usos.
A normativa aplicable ao solo rústico do Concello de Ribeira correspóndese co réxime de solo rústico establecido na Lei 2/2016, do solo de Galicia. Entre os usos permitidos atópanse o de instalacións de produción e transporte de enerxía.
A ocupación deste tipo de solos realízase polo tendido aéreo da liña de interconexión.
1.6. Solo de núcleo rural.
O solo de núcleo rural está constituído polas áreas do territorio que serven de soporte a un asentamento de poboación singularizado, identificable e diferenciado administrativamente nos censos e padróns oficiais que o planeamento defina e delimite tendo en conta o número de edificacións, a densidade das vivendas, o seu grao de consolidación pola edificación e, se é o caso, a tipoloxía tradicional do seu entramado e das edificacións existentes del.
A normativa aplicable ao solo do núcleo rural do Concello de Ribeira correspóndese co réxime de solo de núcleo rural establecido no planeamento municipal, de conformidade co establecido na disposición transitoria primeira, punto 2.c), da Lei 2/2016, do solo de Galicia.
Nos artigos 132 ao 135 das normas reguladoras do Concello de Ribeira establécense os usos permitidos neste tipo de solo. Entre eles non se atopa o uso para as instalacións de produción e transporte de enerxía.
A ocupación deste tipo de solos realízase polo tendido subterráneo da liña de interconexión.
1.7. Solo urbano.
Consideranse solo urbano os terreos que están integrados na cuadrícula urbana existente, sempre que cumpran algún dos seguintes requisitos:
a) Que dispoñan de acceso rodado público e dos servizos de abastecemento de auga, evacuación de augas residuais e abastecemento de enerxía eléctrica, proporcionados mediante as correspondentes redes públicas ou pertencentes ás comunidades de usuarios reguladas pola lexislación sectorial de augas, e coas características adecuadas para dar servizo á edificación existente e á permitida polo plan.
b) Que, aínda carecendo dalgúns dos servizos citados na alínea anterior, estean comprendidos en áreas ocupadas pola edificación, polo menos nas dúas terceiras partes dos espazos aptos para ela, segundo a ordenación que o planeamento xeral ou o planeamento básico establezan.
Como se viu anteriormente, a normativa aplicable ao solo urbano do Concello de Ribeira correspóndese co réxime do solo urbano establecido na Lei 2/2016, do solo de Galicia.
A ocupación deste tipo de solos realízase polo tendido subterráneo da liña de interconexión.
1.8. Conclusión.
Á vista das cualificacións-clasificacións de solo existentes, obsérvase que a clasificación actual onde se sitúan os elementos do aproveitamento eólico, e a liña de evacuación no seu tramo aéreo e subterráneo son adecuados para a súa futura implantación.
Adicionalmente, débese ter en conta que os terreos ocupados están incluídos como área de desenvolvemento eólico recollido no Plan sectorial eólico de Galicia, prevalecendo este sobre as ordenacións municipais.
Deste xeito e de acordo co tipo de cualificación do solo previsto na Lei 2/2016, e co tipo de infraestrutura que se pretende executar, ao abeiro do Plan sectorial eólico, débese recualificar o solo a solo rústico de protección especial de infraestruturas, sendo o seu uso permitido o de parque eólico. Este solo defínese no artigo 34, punto 2.e) da Lei 2/2016, do 10 de febreiro, do solo de Galicia:
«c. Solo rústico de protección de infraestruturas, constituído polos terreos rústicos destinados á localización de infraestruturas e as súas zonas de afección, tales como as comunicacións e telecomunicacións, as instalacións para o abastecemento, saneamento e depuración da auga, as de xestión de residuos sólidos, as derivadas da política enerxética ou calquera outra que xustifique a necesidade de afectar unha parte do territorio, conforme a previsión dos instrumentos de plan urbanístico e de ordenación do territorio».
Tal e como se establece na Lei 2/2016, do solo de Galicia, cando un terreo, polas súas características, poida corresponder a varias categorías de solo rústico, aplicaranse os distintos réximes de forma complementaria.
2. Regulación detallada do uso pormenorizado.
As obras contidas no presente proxecto desenvolvéronse ao abeiro do Plan sectorial eólico, e aproveitan unha área de desenvolvemento eólico de especial valor enerxético. De acordo con isto, é necesaria a articulación dunha nova categoría de ordenamento do solo dentro da normativa urbanística dos concellos onde se desenvolve a infraestrutura.
Así, e atendendo ao que estipula a Lei 2/2016, do 10 de febreiro, do solo de Galicia, no artigo 34, a nova cualificación do solo afecto á instalación deberá ser:
Solo rústico de protección de infraestruturas (solo rústico especialmente protexido), sendo o uso permitido o de parque eólico, e as infraestruturas asociadas a el.
2.1. Ámbito de aplicación.
A nova cualificación de solo proposta aplicarase ás zonas grafadas no plano de ordenación urbanística proposta deste proxecto, da seguinte maneira para os distintos elementos do parque eólico:
|
Parte de obra |
Superficie cualificada |
|
Aeroxeradores |
200 m, distancia a partir da cal o ruído producido por un aeroxerador se confunde co vento |
|
Liñas eléctricas |
As resultantes da aplicación da fórmula A=1,5 + V(kV)/100, cun mínimo de 2 m |
|
Edificio de control e subestación |
10 m |
|
Edificacións secundarias |
5 m |
|
Redes de condución |
3 m a cada lado do eixo da rede, podendo eliminarse nas marxes que discorren paralelas a camiños de servizo |
2.2. Condicións de uso e licenzas.
Nesta categoría de solo permítese a instalación das infraestruturas necesarias, así como as zonas de afección destinadas ao aproveitamento do vento como fonte de produción de enerxía, así como a liña de interconexión.
As condicións de uso para o solo afectado pola nova clasificación e cualificación serán compatibles coas recollidas na Lei 2/2016, de 10 de febreiro, do solo de Galicia.
Nos terreos cualificados como solo rústico de protección especial de infraestruturas, permitirase o uso agrícola e gandeiro sempre que non exista afección ou desviación do funcionamento das infraestruturas enerxéticas. En todo caso, incluiranse as seguintes condicións:
– Non se permitirá a existencia de plantacións a menos de 200 m de calquera aeroxerador.
– Non se poderá realizar ningunha edificación nun raio de 200 m de calquera aeroxerador, excepto o edificio de control necesario para o funcionamento do parque eólico.
– Non se permitirá a plantación de árbores, nin construcións de edificios e instalacións industriais a 10 m de cada lado do eixo do trazado da liña aérea.
– Non se permitirá a plantación de árbores, nin construcións de edificios e instalacións industriais na franxa definida pola gabia onde van aloxados os condutores, incrementada a cada lado cunha distancia de seguridade de 0,2 m, no tramo de liña subterránea.
2.3. Condicións de edificación estéticas e de servizos.
Recóllense a continuación as condicións que deberán cumprir as infraestruturas que se instalen neste tipo de solo, en referencia á edificación, á estética e aos servizos.
Así mesmo, o cumprimento das devanditas condicións está xustificado polas instalacións que se executen no parque eólico singular da Pobra.
a. Garantir o acceso rodado de uso público adecuado á implantación, o abastecemento de auga, a evacuación e tratamento de augas residuais, a subministración de enerxía eléctrica, a recollida, tratamento, eliminación e depuración de toda clase de residuos e, de ser o caso, a previsión de aparcadoiros suficientes, así como corrixir as repercusións que produza a implantación na capacidade e funcionalidade das redes de servizos e infraestruturas existentes. Estas solucións deberán ser asumidas como custo por conta exclusiva do promotor da actividade, que deberá formular expresamente o correspondente compromiso en tal sentido e achegar as garantías exixidas para o efecto pola Administración na forma que regulamentariamente se determine.
O acceso rodado está garantido polos camiños de acceso proxectados e existentes e cuxa rodadura e condicións de trazado se melloran no presente proxecto, mantendo basicamente o trazado e implantación existente. O largo do camiño é de 6,0 m.
O abastecemento de auga realizarase mediante a subministración de botellóns de auga, dado o escaso volume de ocupación da edificación, está previsto un máximo dunha persoa en condicións normais.
As augas residuais xeradas trátanse nunha fosa séptica estanca, sen vertedura ao medio, disposta para o efecto.
A subministración de enerxía eléctrica resólvese mediante a producida no propio parque e mediante a interconexión coa rede que se vai realizar.
Prevese a localización dun contedor para os residuos xerados polo persoal de mantemento, que recollerá o mesmo persoal.
O parque eólico singular da Pobra e a liña eléctrica para evacuación dos parques eólicos de Barbanza estará automatizado de modo que só puntualmente haberá un reducido número de persoas nas instalacións (1-2 persoas), polo que os servizos urbanísticos e as prazas de aparcadoiro previstas serán suficientes nas condicións de funcionamento habitual do parque.
Non se prevé ningunha afección á rede de servizos existente, salvo a mellora das vías existentes.
b. Prever as medidas correctoras necesarias para minimizar a incidencia da actividade solicitada sobre o territorio, así como todas aquelas medidas, condicións ou limitacións tendentes a conseguir a menor ocupación territorial e a mellor protección da paisaxe, os recursos produtivos e o medio natural, así como a preservación do patrimonio cultural e a singularidade e tipoloxía arquitectónica da zona.
Con relación á ocupación territorial é de sinalar a escasa incidencia que supón a actuación. A edificación implántase na parcela propiedade do promotor. A nova actuación permitirá realizar unha ordenación e restauración xeral da parcela e acondicionamento dos accesos, polo que neste sentido terá unha repercusión positiva.
A singularidade e tipoloxía arquitectónica da zona respectáronse definindo edificios de aspecto e acabamento semellantes ás edificacións rústicas da zona (cuberta de tella, acabamentos de fachada en pedra e volumes únicos).
No que respecta ao patrimonio cultural, non existe afección directa, xa que as obras transcorren fóra da zona de cautela dos elementos catalogados próximos.
c. Cumprir as seguintes condicións de edificación:
– As características tipolóxicas, estéticas e construtivas e os materiais, cores e acabamentos serán acordes coa paisaxe rural e as construcións da contorna, sen prexuízo doutras propostas que se xustifiquen pola súa calidade arquitectónica.
Segundo se cita, respectáronse as tipoloxías tradicionais:
Volumetría: disponse un corpo único de planta sensiblemente rectangular, de acordo coa edificación residencial e agraria da zona.
A cuberta resólvese a dúas augas, como a gran maioría das construcións da zona, con tella do país.
As fachadas resólvense con morteiro monocapa e un acabamento de pedra, dando un acabamento similar a edificios tradicionais da zona.
– O volume máximo da edificación será similar ao das edificacións tradicionais existentes, salvo cando resulte imprescindible superalo por exixencias do uso ou actividade. En todo caso, deberán de adoptarse as medidas correctoras necesarias para garantir o mínimo impacto visual sobre a paisaxe e a mínima alteración do relevo natural dos terreos.
O volume da edificación materialízase mediante un corpo único de 11,40 × 7,40 m en planta e 3,50 m de altura útil. Mantén unha composición de planta rectangular, similar á das edificacións tradicionais da zona, casas rurais, sen superar sensiblemente os valores habituais.
Os materiais de acabado son similares aos utilizados na zona, pedra na fachada e tella en cuberta.
A edificación atópase realizada nunha única planta, o que resta impacto visual ao non sobresaír do relevo circundante. A alteración no terreo é a mínima para materializar a implantación nun plano horizontal a nivel do punto máis baixo da parte de parcela ocupada pola edificación.
– Os peches de fábrica non poderán exceder os 1,5 metros de altura e deben adaptarse ao medio en que se sitúen.
Previuse un peche de malla metálica de simple torsión de 2,75 m de altura, que non será opaco, e permitirá unha mellor integración das infraestruturas na contorna.
– A altura máxima das edificacións non poderá exceder das dúas plantas nin de 7 metros medidos no centro de todas as fachadas, desde a rasante natural do terreo ao arranque inferior da vertente de cuberta.
A altura máxima do edificio é de 5,92 m, medida sobre a fachada principal, ata a coroación da cuberta inferior, en todo caso, a 7,00 m e cumprindo o establecido no punto anterior. Faise necesario alcanzar esta altura con base nas dimensións dos aparellos, para situalos no interior e para unha altura de traballo confortable para os traballadores.
– A distancia ao teito desde o chan non debe ser inferior a 3,00 m, segundo o exposto no Real decreto 485/1997.
Establécese unha altura de 3,50 m desde o chan ata o teito. A inclinación da cuberta fai que a altura máxima sexa de 5,92 m, medida sobre a fachada principal.
O edificio do centro de control presenta unha altura máxima de 3,10 m.
d. Cumprir as seguintes condicións de posición e implantación:
– Deberá xustificarse suficientemente a idoneidade do lugar elixido e a imposibilidade ou inconveniencia de situalos en solo urbano ou urbanizable con cualificación adecuada. Non será necesaria a dita xustificación no caso das construcións sinaladas no artigo 35.1, letras g), h),i), l) e m). A letra m) do citado artigo refírese ás instalacións de produción e transporte de enerxía. Neste caso, non é necesaria ningunha xustificación, xa que o edificio se atopa vinculado ao parque eólico, albergando o seu centro de control.
– A superficie mínima da parcela en que se situará a edificación será de 2.000 metros cadrados, salvo para os usos regulados no artigo 35.1.m) e para a ampliación de cemiterios. Para estes efectos, non será admisible a adscrición doutras parcelas. A parcela ocupada ten unha superficie de 1.991.968 m2. Ademais, o edificio proxectado está vinculado ao parque eólico, por ser o seu centro de control, e non está restrinxido por tratarse dun uso correspondente ao artigo 35.1.m), de produción de enerxía.
– A superficie máxima ocupada pola edificación en planta non superará o 20 % da superficie do predio. No caso de invernadoiros de exclusivo uso agrícola que se instalen con materiais lixeiros e facilmente desmontables, explotacións gandeiras, establecementos de acuicultura e infraestruturas de tratamento ou depuración de augas, poderán ocupar o 60 % da superficie da parcela e a ampliación de cemiterios a totalidade desta. Excepcionalmente, os instrumentos establecidos pola lexislación de ordenación do territorio poderán permitir unha ocupación superior a estas actividades, sempre que se manteña o estado natural, polo menos nun terzo da superficie da parcela.
A superficie da parcela completa en que se sitúa o centro de control do parque é de 1.991.968 m2, superior aos 2.000 m2 exixidos.
A superficie ocupada pola edificación do edificio de control é:
• Nova edificación centro control: 84,36 m2.
• Parcela centro control: 1.991.968 m2.
– Os edificios situaranse dentro da parcela, adaptándose na medida do posible ao terreo e ao lugar máis axeitado para conseguir a maior redución do impacto visual e a menor alteración da topografía do terreo. O edificio atópase dentro da parcela. Realízase nunha planta para lograr unha maior integración paisaxística e un menor impacto visual.
– Os recuamentos das construcións aos linderos da parcela deberán garantir a condición de illamento e en ningún caso poderán ser inferiores a 5 metros. Cúmprese a distancia mínima de 5 m a bordos ou límites con outras parcelas ou vías, sendo a distancia mínima de aproximadamente 7 m.
– As condicións de socalcamento obrigatorio e de acabamento dos socalcos resultantes debense definir e xustificar no proxecto, de modo que se garanta o mínimo impacto visual sobre a paisaxe e a mínima alteración da topografía natural dos terreos. Previuse a implantación minimizando o impacto visual. As plataformas horizontais restantes revexétanse engadindo terra vexetal e plantación de céspede. Emprégase a pedra nos elementos vistos para conseguir unha mellor integración. Limítanse os movementos de terra aos estritamente necesarios.
– Manterase o estado natural dos terreos ou, se é caso, o aproveitamento agrícola destes ou con plantación de árbores ou especies vexetais en, polo menos, a metade da superficie da parcela, ou nun terzo dela cando se trate de infraestruturas de tratamento ou depuración de augas. A superficie inalterada da parcela do centro de control do parque é de 1.991.884 m2, o que representa unha porcentaxe do 100,00 % da superficie final da parcela.
e. Consignarase no Rexistro da Propiedade a vinculación da superficie exixible á construción e uso autorizados, expresando a indivisibilidade e as limitacións específicas de uso e edificabilidade impostas polo título habilitante de natureza urbanística ou autorización autonómica.
f. As edificacións destinadas a uso residencial complementario da explotación agrícola ou gandeira deberán estar estreitamente vinculadas a elas. Para tal fin, deberá acreditarse que o solicitante é titular dalgunha das mencionadas explotacións e que cumpre os requisitos que regulamentariamente se determinen.
g. As novas explotacións gandeiras sen base territorial non poderán situarse a unha distancia inferior a 500 metros dos núcleos rurais ou urbanos e a 100 metros da vivenda máis próxima, salvo que o planeamento municipal motive, tendo en conta as circunstancias propias do territorio, outras distancias diferentes, sempre salvagardando a calidade ambiental da contorna. No caso de novas explotacións con base territorial, a distancia mínima aos asentamentos de poboación e á vivenda máis próxima será de 100 metros. A distancia á vivenda non será tida en conta se esta e a explotación son do mesmo titular. Para os efectos desta lei, considérase explotación gandeira a unidade técnico-económica caracterizada pola existencia dunhas instalacións e un conxunto de animais, así como outros bens que, organizados polo seu titular, se destinan a cría, produción e reprodución de animais e á obtención de produtos gandeiros ou prestación de servizos complementarios.
A localización elixida é idónea para a actividade que se vai desenvolver con base nos seguintes criterios:
O aeroxerador está situado nunha zona cun gran potencial eólico, suficiente para proporcionar, segundo as previsións, 3.065 horas equivalentes de produción. As plataformas dos aeroxeradores sitúanse maioritariamente preto de vías existentes, o que permite unha menor afección ao terreo.
As afeccións visuais causadas polo aeroxerador son escasas, xa que se minimiza a súa visibilidade debido á existencia de pendentes e vexetación no terreo, que forman unha pantalla visual.
As vías do parque son en parte vías existentes que terán que acondicionar, polo que se miniza en gran medida a afección. A lonxitude total de vías é de 5.837 m dos cales 931 m corresponden a vías existentes.
As canalizacións sitúanse paralelas, na medida do posible, ás vías evitando cruzamentos innecesarios.
O centro de control do parque, sitúase nunha zona de fácil acceso, á que se accede a través dunha vía interna do parque, para minimizar a necesidade de executar unha vía adicional.
O edificio do centro de control sitúase próximo ao parque para instalar no seu interior todos os sistemas de control necesarios para o correcto funcionamento do parque.
A liña de interconexión realízase evitando zonas de afección arqueolóxica e procurando realizar a menor afección ao territorio, así como a execución dun tramo subterráneo, na chegada á subestación e no transcurso por zonas de núcleos de poboación.
Os apoios existentes nos terreos previstos no parque empresarial Barbanza minimizan a afección a estes, xa que se situaron nos lindeiros das parcelas previstas.
Con todo isto, considérase que o lugar é o idóneo para o parque eólico, e a liña de interconexión.
A necesidade de situar a instalación no punto de dispoñibilidade do recurso imposibilita, por outra banda, a súa implantación en solo urbano.
3. Eficacia.
As determinacións contidas no presente proxecto sectorial de incidencia supramunicipal terán forza vinculante para as administracións públicas e para os particulares e prevalecerán sobre as determinacións do plan urbanístico vixente (artigo 11 do Decreto 80/2000, do 23 de marzo).
Así, na primeira modificación, revisión ou redacción do seu planeamento, os concellos deberán recoller nas determinacións recollidas ao longo do presente proxecto sectorial, conforme calquera dos seguintes fitos:
– A primeira revisión de carácter puntual que por calquera causa acorde o Concello, que obviamente pode ser expresamente para a adaptación que aquí se propón.
– A revisión do planeamento urbanístico municipal vixente.
– A redacción ou adaptación do planeamento urbanístico municipal vixente á Lei 2/2016, do 10 de febreiro, do solo de Galicia.
4. Cualificación das obras e instalacións de marcado carácter territorial.
O presente proxecto sectorial redactouse ao abeiro do Plan sectorial eólico de Galicia.
No artigo 11.1 do Decreto 80/2000, polo que se regulan os plans e proxectos sectoriais, establécese que:
«As determinacións contidas nos proxectos sectoriais de incidencia supramunicipal terán forza vinculante para as administracións públicas e para os particulares e prevalecerán sobre as determinacións do plan urbanístico vixente».
Así mesmo, segundo o establecido no artigo 11.4 do mesmo decreto «as construcións e instalacións de marcado carácter territorial previstas de modo concreto e detallado nun proxecto sectorial non necesitarán da autorización urbanística autonómica a que fai referencia o artigo 77.3 da Lei 1/1997, do 24 de marzo, do solo de Galicia».
Ante o marco legal que expón a Lei 2/2016, do 10 de febreiro, do solo de Galicia, será de aplicación o disposto no artigo 36.2 da devandita lei, de forma que «No solo rústico de especial protección será necesario obter a autorización ou informe favorable do órgano que teña a competencia sectorial correspondente con carácter previo á obtención do título habilitante municipal ou autorización autonómica nos casos en que esta fose preceptiva, segundo o disposto no número seguinte».
E no seu punto 36.5, a Lei 2/2016 indica:
«Poderán implantarse en solo rústico aqueles usos previstos nos instrumentos de ordenación do territorio, logo de obtención do título municipal habilitante e sen necesidade de autorización urbanística autonómica.».
