O Consello da Xunta de Galicia, por proposta do conselleiro de Pesca e Asuntos Marítimos, na súa xuntanza do día 13 de novembro do 2003, aprobou o Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

O Primeiro Plan de Continxencias por Contaminación Mariña das Rías Galegas ve a luz en cumprimento do Decreto 438/2003, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia. Ten como obxecto servir de ferramenta eficaz e de protocolo de actuación para contribuír de forma eficiente a paliar os efectos de episodios de contaminación mariña orixinados en terra, respectando así as competencias doutras administracións nesta materia.

Está concibido como un documento con vocación aberta e sometido a permanente revisión, polo que debe ser considerado, e así aparece no seu título, como primeiro Plan de Continxencias das Rías Galegas, no cal se integrarán os plans de continxencias interiores e portuarios que serán elaborados polas industrias, portos e concellos, a medida que sexan aprobados.

A diferencia doutros plans de continxencias, que se limitan a ser unha simple recompilación normativa e bibliográfica, este é resultado dun complexo traballo levado a cabo en distintas fases. Inicialmente, procedeuse a unha revisión e recompilación minuciosa de toda a información dispoñible sobre zonas de produción natural de recursos pesqueiros, de produción acuícola, de zonas húmidas e espazos naturais tributarios de especial protección en virtude da súa flora e fauna. Posteriormente, procedeuse a un exhaustivo traballo de campo para inventariar e avaliar todas as posibilidades de actuación do operativo que se vai mobilizar, no suposto dun episodio de contaminación mariña.

Este plan constitúe, pois, un protocolo de actuación en que se identifican en cada ría todos aqueles lugares que pola localización de empresas ou industrias poidan considerarse potencialmente contaminantes para o medio mariño; detállase minuciosamente a particular configuración de todo o litoral para unha óptima intervención nun hipotético episodio de contaminación e identifícanse os lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidades para o despregamento e activación dos plans de continxencias.

Tendo en conta a importancia estratéxica de ter redactado este primeiro plan no tempo máis breve posible -posto que pode servir de guía para os concellos, as industrias e todas aquelas entidades que están obrigadas

polo Decreto 438/2003 a elaborar os seus propios plans para seren integrados neste a Consellería de Pesca optou por publicalo no Diario Oficial de Galicia coa información dispoñible ata xuño de 2004, que é unha información exhaustiva e completa no caso da ría de Muros-Noia e máis sucinta e sintética para as restantes rías. Esta circunstancia dará pé a ir completando sucesivamente os plans de continxencias das restantes rías, así como o conxunto da información contida neste Primeiro Plan de Continxencias das Rías Galegas, que será revisada cunha frecuencia semestral, polo menos nos próximos dous anos.

Especializado traballo de campo.

O Primeiro Plan de Continxencias das Rías Galegas estivo precedido dun intenso traballo de campo, realizado por técnicos da Subdirección Xeral de Loita contra a Contaminación Mariña, consistente en identificar en todas e cada unhas das rías galegas os seguintes parámetros: os accesos por estrada, as praias, as ramplas de acceso directo ao mar, os portos e peiraos, as gasolineiras, as industrias do sector náutico-pesqueiro, os recursos a protexer e as zonas de acumulación natural de residuos pola dinámica de mareas e correntes das rías.

No que se refire aos accesos por estrada, os técnicos tomaron en consideración as características da estrada principal, punto quilométrico de acceso, calidade e largura do piso, pendente, tipo de transporte que pode utilizar o dito acceso e prioridade no caso de haber máis dun acceso. Sobre as praias, identificaron todas as existentes en cada ría, as súas características de lonxitude, largura e explanación, tipo de area, orientación xeográfica, forma física e manobrabilidade. Canto ás ramplas de acceso directo ao mar, tense en conta a largura, o tipo de transporte rodado que pode transitar por elas, a pendente, orientación xeográfica e situación. Nos portos e peiraos identifícase o tipo de porto segundo o seu tráfico, capacidade de transporte rodado, presenza de explanada e dimensións dela e situación de colectores de recolla de aceites.

Os técnicos catalogaron, asemade, todas as gasolineiras existentes na área de influencia de cada ría, especificando o persoal responsable, teléfonos de contacto, proximidade da estación de servizo ao mar, sistema contraincendios, posición xeográfica por GPS diferencial, tipos de combustible subministrados, capacidade máxima de almacenamento, material dos tanques, tipos de bomba e existencia de dispositivo de contención de derramamentos.

Tamén están inventariadas as empresas e industrias do sector náutico-pesqueiro con identificación do tipo de industria, persoa responsable, teléfonos de contacto, posición xeográfica mediante GPS da entrada principal da instalación, explanación de manobra para transporte rodado, situación de tanques de recolla de residuos industriais e posición xeográfica mediante GPS das aspiracións e descargas de auga salgada ao mar. Canto aos recursos para protexer, están considerados os recursos pesqueiros-marisqueiros, os naturais, os históricos e os monumentais, especificando en cada caso a natureza do recurso e a súa situación. Por último, o traballo de campo remata coa descrición das zonas xeográficas que, como consecuencia da dinámica de mareas e correntes das rías, se comportan como zonas de depósito natural de residuos.

Os traballos foron efectuados pola Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos en colaboración coas de Medio Ambiente e Política Territorial, co asesoramento do ITOPF (International Tanker Owners Polution Federation), un organismo especializado na materia e profundo coñecedor da realidade do litoral de Galicia, a raíz da súa intervención no caso da contaminación mariña ocasionada polo Prestige e anteriormente no caso do Mar Egeo.

Configuración dun sistema de información xeográfica.

Paralelamente aos traballos de campo, a información recompilada e a nova que se vaia xerando foi sistematizada e transformada en metadatos para o desenvolvemento dunha ampla base de datos e a súa integración nun sistema de información xeográfica (SIX) baseado nas máis modernas tecnoloxías de procesamento da información. Ten por misión non soamente facer accesible a información recompilada en formato cartográfico, senón constituír unha ferramenta fundamental na toma de decisións ante un episodio de contaminación mariña ao permitir que os xestores da crise poidan determinar as mellores opcións de resposta con base nas distintas posibilidades que a capacidade de análise dos SIX poña ao seu dispor.

Este sistema de información xeográfica forma parte da Unidade de Documentación e Apoio Científico e irá integrando e sistematizando toda a información dispoñible, sendo de especial relevancia a relativa ás correntes mariñas e á oceanografía das rías, complementada coa utilización de diversos modelos de circulación costeira e oceánica que permitan elixir, en cada momento e situación, a resposta máis adecuada co fin de obter unha mobilización precisa e proporcional dos medios de loita contra a contaminación e dispor da capacidade de predicir a evolución do desprazamento da contaminación no medio mariño.

Así mesmo, a Unidade de Documentación e Apoio Científico está a fornecer a este Primeiro Plan de Continxencias outra información de carácter xeral (información e documentación relativa a outros episodios de contaminación mariña, empresas subministradoras de produtos ou servizos relacionados co tema, métodos de loita contra a contaminación axeitados ás características das nosas augas, xestión dos residuos producidos, etc.). Toda a información dispoñible será avaliada pola unidade no caso dun episodio de contaminación co fin de elaborar as recomendacións e protocolos de actuación que o presidente do CECOP lle demande en cada momento.

A cualificación dos gardacostas.

A este labor de identificación dos intereses que hai que protexer e valoración de riscos, levado a cabo no primeiro semestre de 2004, hai que engadir o labor formativo dos grupos operativos de resposta no mar e en terra e, en xeral, de todos aqueles axentes chamados a participar na execución de misións de loita contra a contaminación mariña. Para asegurar unha completa especialización e unha maior operatividade na resposta ante episodios de contaminación, a Consellería de Pesca suscribiu un convenio de colaboración co Centro de Seguridade Marítima Integral Jovellanos, polo que se está a desenvolver un programa de formación específica nesta materia a todo o persoal do Servizo de Gardacostas, que será o chamado a actuar en primeira instancia ante supostos de contaminación mariña orixinados en terra.

Trátase de proporcionar os coñecementos especializados en razón das funcións que os gardacostas van desenvolver, actualizando periodicamente os contidos formativos, en virtude das últimas investigacións e da experiencia doutros episodios de contaminación mariña no mundo.

O Decreto 438/2003 establece no seu artigo 5 a obrigatoriedade de que os distintos plans de continxencias deberán ser obxecto de publicación no Diario Oficial de Galicia.

En cumprimento do citado mandado,

DISPOÑO:

Artigo único.-Acórdase a publicación como anexo da presente orde do Primeiro Plan de Continxencias por Contaminación Mariña das Rías Galegas.

Santiago de Compostela, 26 de outubro de 2004.

Enrique César López Veiga

Conselleiro de Pesca e Asuntos Marítimos

ANEXO

Primeiro Plan de Continxencias por Contaminación

Mariña das Rías Galegas

Sección I

Xeneralidades

1. Introdución.

Ao longo da historia as costas galegas sufriron, en diversas ocasións, o impacto de verteduras de hidrocarburos que lle ocasionaron danos moi graves ao ambiente e cuantiosas perdas no aspecto económico.

Cada ano transpórtanse por mar entre 1.500 e 1.800 millóns de toneladas de cru. A esta cantidade habería que sumarlle 450 millóns de toneladas de produtos refinados, como gasolina, gasóleo, fuel, etc. Deste total, Europa recibe preto de 500 millóns de toneladas anuais de cru e 250 millóns de toneladas de produtos refinados.

As augas galegas atópanse no camiño de moitos buques petroleiros que transportan a súa carga a distintos destinos, de xeito que o montante de petróleo cru que se transporta atravesando estas augas pode chegar aos 800 millóns de toneladas, ademais das que levan os buques para o propio consumo.

Nos últimos 30 anos produciuse unha media anual duns 50 accidentes de petroleiros con verteduras de máis de 7 toneladas e outros 250 de menores dimensións, o que supón un 12% do total de hidrocarburos vertidos no medio mariño.

Moitas destas verteduras proceden do lavado ilegal de tanques en alta mar e das operacións rutineiras de carga, descarga, bunkering, etc. Algúns grandes petroleiros poden chegar a xerar ata 800 toneladas de cru residual (slop) por carga transportada.

Ao longo da costa tamén hai instalacións terrestres que manteñen un risco permanente, dependendo da cantidade de hidrocarburos que almacenen nos seus tanques.

Os portos españois rexistran o 12% do movemento de mercadorías, por mar, de Europa, sendo 120 millóns de toneladas anuais a cantidade correspondente a petróleo cru, e 230 millóns de toneladas repartidas entre os distintos produtos refinados.

Porto	Cru	Fuel	Gasoil	Gasolina	Asfalto	Outros	Gases	Gas natural	Total

A Coruña	4.870.500	987.000	551.200	356.500	0	525.200	172.200	0	7.462.200
Ferrol	350	737.000	208.000	0	0	81.500	0	0	1.026.850
Marín	0	0	0	0	0	0	5	0	5
Vigo	0	0	0	0	0	25.900	0	50	25.950
Vilagarcía de Arousa	0	133.000	51.500	8.600	0	71.100	0	0	264.200

Portos galegos (tráfico de hidrocarburos en toneladas)

Ante estes riscos inherentes, os poderes públicos deben velar pola utilización racional de todos os recursos naturais, co fin de protexer e mellorar a calidade da vida e defender e restaurar o ambiente, con apoio na indispensable solidariedade colectiva.

Esta protección incumbe, en consecuencia, a todas as administracións públicas, aínda que a delimitación de competencias en materia de protección do medio mariño, prevención e loita contra a contaminación mariña presenta un réxime peculiar.

Dándolle cumprimento ao principio de coordinación administrativa elabórase este Plan de Continxencias das Rías Galegas, para que, ante un episodio de contaminación mariña, permita, por un lado, garantir a debida coordinación entre os órganos que poidan ter competencia sobre a materia e, por outro, establecer unha previsión de recursos e de servizos necesarios para conseguir uns obxectivos determinados segundo unha orde de prioridade establecida, permitindo elixir a solución ou solucións óptimas entre as diferentes alternativas, tendo en conta o contexto de dificultades, internas e externas, coñecidas actualmente ou previsibles no futuro.

1.1. Antecedentes legais.

* International Convention on Oil Pollution Preparedness, Response and Co-operation, 1990.

* Constitución española:

Art. 149.1º.23, onde se establece que é competencia exclusiva do Estado a lexislación básica sobre a protección do ambiente, sen prexuízo das facultades das comunidades autónomas de establecer normas adicionais de protección.

* Lei 27/1992, de portos do Estado e da mariña mercante:

Art. 6.1º, no cal se expón o carácter exclusivo da competencia do Estado en materia de protección do medio mariño e a prevención e loita contra a contaminación mariña cando esta teña a súa orixe no mar.

* Real decreto 253/2004, do 13 de febreiro, polo que se establecen medidas de prevención e loita contra a contaminación nas operacións de carga, descarga e manipulación de hidrocarburos no ámbito marítimo e portuario.

* Orde comunicada do 23-2-2001, do Ministerio de Fomento, pola que se aproba o Plan Nacional de Continxencias por Contaminación Mariña Accidental.

* Estatuto de autonomía de Galicia:

Art. 27.30º, onde se asume a competencia de establecer normas adicionais sobre protección do ambiente e da paisaxe nos termos do artigo 149.1º.23.

Art. 29.3º, no cal se asumen as competencias de execución da lexislación estatal en materia de salvamento marítimo, que a Lei 27/1992 define como servizo público e no cal se inclúe, ademais do salvamento, a prevención e loita contra a contaminación mariña.

Art. 29.4º, no cal se establece a competencia autonómica para a execución da lexislación do Estado en materia de verteduras industriais e contaminantes nas augas territoriais do Estado correspondentes ao litoral galego.

* Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

De conformidade co exposto, a Comunidade Autónoma de Galicia ten competencias executivas en todos aqueles supostos en que a contaminación ou vertedura se produce desde a costa.

1.2. Dirección e organismo responsable.

A confección do Plan de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais das rías galegas correspóndelle á Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, por ser o órgano autonómico que ten as competencias atribuídas en materia de protección dos recursos pesqueiros, prevención e loita contra a contaminación do medio mariño, segundo o Decreto 438/2003.

Correspóndelle á Administración xeral do Estado a activación dos plans territoriais e nacional.

A activación do Plan de Continxencias das Rías será avaliada e decidida polo titular da unidade ou departamento da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos que teña atribuída tal función, contando

coa colaboración do delegado territorial da mesma consellería e dos xefes de unidade operativa, así como co CCMM e da Consellería de Medio Ambiente.

1.3. Alcance territorial.

Os plans de Continxencias das Rías están deseñados e elaborados para facer fronte ás verteduras que poidan afectar as rías e deben incluír os plans interiores e portuarios.

O alcance territorial das rías está definido segundo o establecido no Derroteiro nº 1, Costa N de España, desde o río Bidasoa ata Estaca de Bares, publicado en 1999 e no Derroteiro nº 2-tomo I, Costa NW de España, desde Estaca de Bares ao río Miño, publicado en 1993.

1.4. Alcance corporativo.

Os principais organismos e servizos implicados na operatividade dos plans de continxencias das rías son:

* Xunta de Galicia:

-Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos.

-Consellería de Medio Ambiente.

-Consellería de Familia, Xuventude, Deporte e Voluntariado.

-Consellería de Xustiza, Interior e Administración Local.

-Consellería de Sanidade.

-Consellería de Industria, Innovación e Comercio.

-Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda.

-Consellería de Economía e Facenda.

-Consellería de Educación e Ordenación Universitaria.

* Servizos de Bombeiros.

* Servizos de Protección Civil.

* Corpos de orde e seguridade:

-Policía Local.

-Policía Nacional.

-Garda Civil.

-Serprona da Garda Civil.

-Servizo Marítimo da Garda Civil.

* SASEMAR.

* Capitanías marítimas.

* Demarcación de Costas de Galicia.

* Portos de Galicia.

* Confrarías de pescadores.

* Asociacións de produtores mexilloeiros.

* Clubs náuticos.

* Emerxencias 112.

* Cruz Vermella.

* Concellos.

1.5. Interacción con outros plans.

Os plans de continxencias das rías incluirán os plans interiores e portuarios.

No caso de que a afección da vertedura excedese as previsións do plan da ría e se a Administración xeral do Estado decide activar o plan territorial ou nacional, poranse ao dispor do devandito plan todos os medios previstos no plan de continxencias da ría, con base no principio de cooperación interadministrativa.

1.5.1. Plans interiores.

Son os plans deseñados e elaborados por industrias ou outro tipo de instalacións susceptibles de provocaren episodios contaminantes no mar, así como os deseñados e elaborados polos concellos. Os plans interiores integraranse dentro do plan de ría.

1.5.2. Plans portuarios.

Son os plans deseñados e elaborados por Portos de Galicia e Portos do Estado para cada un dos portos existentes nas rías, para facer fronte ás emerxencias derivadas dunha vertedura desde estas instalacións ao mar ou á ría. Os plans portuarios integraranse dentro do plan da ría correspondente.

1.5.3. Plan territorial.

É o plan deseñado e elaborado de conformidade co previsto na Lei 27/1992, do 24 de novembro, de portos do Estado e da mariña mercante e na Orde comunicada do 23-2-2001, do Ministerio de Fomento, pola que se aproba o Plan Nacional de Continxencias por Contaminación Mariña Accidental.

1.5.4. Plan nacional.

É o plan deseñado e elaborado de conformidade co previsto na Lei 27/1992, do 24 de novembro, de portos do Estado e da mariña mercante e a Orde comunicada do 23-2-2001, do Ministerio de Fomento, pola que se aproba o Plan Nacional de Continxencias por Contaminación Mariña Accidental.

2. Teoría de loita contra a contaminación.

2.1. Definicións:

-Risco:

Probabilidade de ocorrencia dun evento prexudicial.

-Actividade de risco:

Toda aquela actividade que ten como característica de seu a probabilidade de ocorrencia dun evento prexudicial.

-Punto de risco:

Lugar xeográfico en que se desenvolven actividades de risco.

-Zona para protexer:

Lugar ou lugares xeográficos que poden ser afectados, directa ou indirectamente, por puntos de risco e que deben ser obxecto de protección.

2.2. Información básica sobre hidrocarburos

2.2.1. Derramamentos.

Na actualidade, a nivel mundial, máis do 50% das verteduras de cru ao mar proceden de terra, da combustión incompleta dos automóbiles e das industrias. As verteduras procedentes de buques constitúen un 25%, no cal se inclúen os accidentes e as operacións de rutina.

O 85% das verteduras procedentes de buques son menores de 7 toneladas. A maioría destes derramamentos suceden en operacións de carga, descarga e trasfega (92%).

2.2.2. Propiedades dos hidrocarburos.

Os hidrocarburos poden clasificarse en persistentes e non persistentes.

Os persistentes teñen como característica a alta densidade, alta viscosidade e API baixo.

Os non persistentes teñen como característica a baixa densidade, baixa viscosidade e API alto.

* Gravidade específica (S.G.)(API).

A gravidade específica defínese como a densidade do dito hidrocarburo en relación á auga pura.

A maioría dos hidrocarburos son máis lixeiros cá auga e de gravidade específica por debaixo de 1.

A gravidade específica é un indicativo de flotabilidade.

De acordo coa gravidade específica, os hidrocarburos clasifícanse nos seguintes grupos:

ºAPIGravidade específica

Grupo I)45'0,8

Grupo II35-450,8-0,85

Grupo III17,5-350,8-0,95

Grupo IV'17,5)0,95

* Viscosidade.

A viscosidade defínese como a resistencia ao fluxo. Os hidrocarburos de alta viscosidade flúen con dificultade. Os hidrocarburos de baixa viscosidade flúen doadamente.

* Punto de fluidez.

Chámase punto de fluidez a temperatura por debaixo da cal un hidrocarburo deixa de fluír.

2.2.3. Cambios nun hidrocarburo despois dunha vertedura.

-Espallamento. En hidrocarburos de alta densidade o espallamento é baixo ou nulo. Canto maior

sexa a cantidade de hidrocarburo derramado, maior é o espallamento. En hidrocarburos de baixa densidade o espallamento é máximo.

-Evaporación. En hidrocarburos de alta densidade a evaporación é baixa ou nula. Poden perder un 40% en 24 horas. En hidrocarburos de baixa densidade a evaporación é alta.

Canto maior é a superficie do derramamento, maior é a evaporación.

-Dispersión. A dispersión prodúcese por mor do mar/ondas. Isto provoca a formación de gotas de hidrocarburo.

Formación de pequenas gotas en suspensión na columna de auga que finalmente se degradan ou sedimentan nos fondos.

Formación de gotas grandes que acadan flotabilidade e constitúen un regueiro de pequenas manchas situado atrás da traxectoria da mancha homoxénea.

-Emulsificación. A maior parte dos hidrocarburos teñen tendencia a absorber auga para formar emulsións que incrementan o volume contaminante ata o 400%.

As emulsións soen ser viscosas e dificultan o proceso de disipación.

En condicións de mar picado os hidrocarburos forman emulsións (familiarmente chamado mousse de chocolate). A emulsión cambia a cor do hidrocarburo desde negro a marrón, laranxa ou amarelo.

-Disolución. Soamente as fraccións lixeiras dos hidrocarburos se disolven (benceno, tolueno..).

-Oxidación. A oxidación non produce efecto de disipación. En hidrocarburos de alta densidade inflúe en maior persistencia pero non en degradación. A oxidación forma unha capa externa ou codia.

-Sedimentación. Algúns hidrocarburos de gravidade específica maior ca 1 afundiranse en augas doces ou salobres. O afundimento, polo xeral, prodúcese por adhesión de residuos orgánicos ou por partículas do sedimento contido no hidrocarburo.

-Biodegradación. Por mor de bacterias, fungos e lévedos contidos nas augas, que aproveitan o hidrocarburo como fonte de enerxía.

Os factores que aumentan a taxa de biodegradación son: temperatura, oxíxeno, nutrientes (compostos de nitróxeno e fósforo). Soamente se produce biodegradación na interface hidrocarburo-auga.

2.3. Consideracións sobre dinámica de verteduras.

As verteduras de hidrocarburo son afectadas por tres compoñentes: vento, corrente e corrente super

ficial por vento, influíndo en proporción variable dependendo do tipo de hidrocarburo, forza do vento e predominancia do vento na formación de corrente superficial.

-Predicción do movemento da vertedura.

Pódese acadar unha predicción do movemento da vertedura en función do coñecemento das variables vento, marea e correntes da zona onde aconteceu o episodio.

Empiricamente considérase que a influencia do vento sobre a mancha é do 3% da velocidade do vento e o 100% da velocidade da corrente.

Practicamente, observouse que a constancia en tempo na dirección en que sopra un determinado vento, crea unha corrente superficial que aumenta considerablemente o tanto por cento de influencia da variable vento.

-Consecuencias directas contaminantes dunha vertedura e a recuperación das zonas.

Os hidrocarburos lixeiros son os máis tóxicos, pero tamén os máis rapidamente degradables, polo tanto a súa persistencia contaminadora é baixa ou nula. A contaminación que producen, no momento da vertedura, é máxima debido á súa toxicidade. No entanto, os hidrocarburos pesados producen unha contaminación baixa no momento da vertedura, acadando valores máximos co paso do tempo por mor da capacidade de asentamento-sedimentación e persistencia.

No caso de hidrocarburos pesados, unha alta carga destes pode favorecer a formación de pavimento asfáltico persistente, o cal provoca anoxia e impide a recolonización da zona afectada por parte dos organismos vivos.

Cómpre distinguir entre zonas de alta e baixa enerxía. Denomínanse zonas de baixa enerxía aquelas onde o mar está en calma ou ten pouca actividade (praias recollidas ou interiores, radas, enseadas, marismas e zonas de baixío). Pola contra, son zonas de alta enerxía aquelas en que o mar rompe con forza (zonas acantiladas e expostas, praias oceánicas...). Así, nas zonas de menor enerxía a persistencia é máxima e polo contrario, nas zonas de máis alta enerxía a persistencia soe ser menor.

Os efectos da vertedura sobre o substrato onde se deposita dependerá da calidade del: asentamentos sobre rochas/cantís non teñen persistencia por seren doadamente removidos, ben polo mar ou por medios mecánico-manuais. Asentamentos sobre substratos areosos teñen a dificultade da fácil e rápida sedimentación (os hidrocarburos asentados na area forman sándwich en cada ciclo de marea, é dicir, cada 12 horas). Nas zonas con cobertura vexetal (zonas

de marismas e zonas dunares) a persistencia dos hidrocarburos é alta.

2.4. Coñecementos básicos sobre equipamentos de loita contra a contaminación.

2.4.1. Barreiras.

Chámanse barreiras os dispositivos utilizados na contención-deflexión de derramamentos, fabricados en material impermeable, con capacidade de flotabilidade, lonxitude variable dependendo da magnitude e particular característica do suceso contaminante.

Pódense distinguir 3 tipos de barreiras: barreira de cortina, barreira de valo e barreira seladora.

* Barreira de cortina.

Esta barreira está composta por unha boia cilíndrica, que pode ser inchable ou de material flotante, dispondo dun faldrón somerxido (cortina) e nalgúns casos pode dispoñer dun francobordo adicional para evitar salpicaduras.

Dispón dun lastre (cadea, cable de aceiro ou pesas de chumbo) situado na zona inferior do dispositivo co obxecto de manter o artefacto en posición vertical.

* Barreira de valo.

Esta barreira está formada por unha banda de material impermeable cun sistema de flotabilidade ríxido.

Dispón dun lastre (cadea, cable de aceiro ou pesas de chumbo) situado na zona inferior do dispositivo co obxecto de manter o artefacto en posición vertical.

* Barreira seladora.

Esta barreira está composta por 3 cámaras cilíndricas: a superior é a reserva de flotabilidade e as dúas inferiores constitúen a zona de lastre, recheas de auga.

Este tipo de barreira é empregada en zonas de praia, marismas ou lugares onde cómpre facer selaxe na interface marítimo-terrestre.

Todas as barreiras dispoñen de elementos de conexión entre seccións, así como fixacións nos extremos para remolque e ancoraxe.

Manexo de barreiras de contención con embarcación.

Configuración en J.

Empréganse 2 embarcacións, actuando a máis adiantada delas como elemento de suxeición e orientación e a outra como elemento de suxeición e recolleita do produto contaminante por medio de skimmer. Ao mesmo tempo esta embarcación manterá a apertura idónea para acadar a máxima recolla de produto.

Configuración en U.

Empréganse 2 embarcacións traballando en paralelo, mantendo unha apertura de barreira axeitada para acadar a máxima operatividade. É necesaria unha terceira embarcación situada no vértice da barreira para a recolla do produto por medio de skimmer.

Unha variante da configuración en U é o sistema tipo Current Búster que inclúe un separador flexible e unha unidade de almacenamento temporal, na cal se pode dispoñer un skimmer ou bomba para a recuperación do hidrocarburo.

Configuración para unha embarcación.

Emprégase unha embarcación provista de botaló que permite fixar un extremo da barreira para formar unha bolsa entre o penol do botaló e o costado da embarcación. Así mesmo, a embarcación disporá de skimmer para a recolla do produto no vértice da barreira.

Emprego de barreiras para desviación/deflexión.

Este sistema emprégase naquelas zonas que por configuración xeográfica fan difícil a recolla do hidrocarburo por contención. Soen ser zonas onde os fluxos de corrente superan, en intensidade, os límites operativos das barreiras, co correspondente risco de roturas.

Nestes casos a opción válida é colocar as barreiras de xeito que conformen ángulos de incidencia axeitados á dirección da corrente.

O propósito deste modus operandi é a recolla do produto contaminante nunha zona de sacrificio.

Rendemento e limitacións das barreiras.

O rendemento dunha barreira ven determinado polo seu comportamento en relación co movemento da auga. A barreira pode actuar en contención ou en deflexión.

A barreira debe reunir as condicións de flexibilidade e rixidez ao mesmo tempo, é dicir, flexibilidade suficiente para a súa operatividade e rixidez suficiente para a contención da máxima cantidade de hidrocarburo.

Ningunha barreira pode conter hidrocarburo en condicións de correntes superiores a 1 nó, colocada transversalmente á dirección da corrente.

Forza da corrente (nós)	Ángulo máximo (graos)

0,7	90
1,0	45
1,5	28
2,0	20
2,5	16
3,0	13

Ángulos máximos de despregamento de barreiras con relación á intensidade de fluxo de correntes.

Na orientación de barreiras para contención procurarase que as conexións entre tramos non coincidan co vértice de maior acumulación de produto contaminante, para evitar perdas nestas zonas.

Teranse en conta tamén factores como : amplitude da zona para protexer, lonxitude total do dispositivo de barreira, cantidade de tramos de barreira para empregar, facilidade de despregamento, almacenamento e transporte.

2.4.2. Dispositivos de succión. Skimmers.

Chámanse skimmers aqueles dispositivos que teñen a finalidade de recoller substancias oleaxinosas da superficie do mar.

Existen diversos tipos de skimmers, que se poden resumir nos seguintes, dependendo do seu sistema funcional.

-Skimmers tipo vertedoiro. O hidrocarburo flúe pola parte superior do dispositivo,conformado por un vertedoiro autonivelante, enchendo unha cavidade de recolla onde é aspirado e bombeado ata un depósito.

A súa utilización está restrinxida polo estado do mar (marusía, mar picado), restos de lixo a flote, acumulación de algas, alta viscosidade do hidrocarburo.

-Skimmers tipo vórtice. Provistos dun rotor que xera un remuíño, levando o hidrocarburo ata o centro do vórtice por efecto da forza centrífuga. O produto é aspirado e bombeado desde a parte superior e a auga sae pola parte inferior do dispositivo. A súa utilización vén condicionada e limitada polos residuos que poidan estar mesturados co hidrocarburo.

-Skimmers de succión de aire. Consiste nun sistema de recolección por baleiro. O sistema componse duna bomba de baleiro, mangueira e diversos tipos de bocas conectoras. O seu límite operacional vén dado pola alta viscosidade do hidrocarburo e polo estado do mar.

-Skimmers de discos. Compostos por discos rotativos nos cales queda adherido o hidrocarburo, para despois ser separado por medio de raspadores ata unha zona de recolección central, de onde é bombeado a un depósito. A súa limitación de uso é por mor do estado do mar, hidrocarburos emulsionados e lixo mesturado co produto.

Todos os skimmers dispoñen dun ou varios elementos de flotabilidade que deben ser axustados para lograr a máxima recolla de hidrocarburo e a mínima recolla de auga.

2.4.3. Dispositivos de recolla por adhesión.

Existen dispositivos de recolección por adhesión. Basicamente compostos dunha banda de material oleofílico na cal o hidrocarburo queda adherido e por medio dun sistema de cinta sen fin vai sendo recollido do mar, impregnado do material contaminante, posteriormente escorrido en tanque de recolla e finalmente devolto ao mar, repetindo esta operación sucesivamente. Este sistema vai instalado a bordo de buques especificamente deseñados para tarefas de loita contra a contaminación. A súa operatividade máxima é con hidrocarburos de densidade media. A recolla de produtos de baixa densidade vén dificultada pola baixa taxa de adherencia destes produtos. A recolla de hidrocarburos moi pesados está condicionada pola dificultade de separación do produto das fibras oleofílicas.

2.4.4. Limitacións dos sistemas de recolla de hidrocarburos, en condicións adversas.

Todos os sistemas de recolla de hidrocarburos, tanto por contención, succión, como por adhesión teñen a súa limitación nas condicións do mar reinantes na zona e os materiais sólidos que poden estar mesturados co hidrocarburo.

No caso das barreiras de contención/deflexión, despregadas en zonas de mar picada, a consecuencia será de reverteduras de hidrocarburo pola zona de francobordo da dita barreira, así como unha excesiva tensión por mor da forza do mar, que pode chegar a facer garrar a barreira ou rompela no peor dos casos. É moi importante unha disposición de barreira axeitada á forza da corrente e vento, axustando o ángulo de incidencia da barreira cos fluxos de auga. O efecto de tensión nunha barreira vese incrementado pola mestura de lixo, restos sólidos, algas, etc. na masa de hidrocarburo.

No caso de sistemas de recolla por succión (skimmers), as limitacións veñen condicionadas polo estado do mar (picado, marusía), que desestabiliza o dispositivo facendo que este embarque auga e reduza,en consecuencia, a capacidade de recolla de hidrocarburo. Os restos sólidos que poden estar mesturados coa masa de hidrocarburo producirán un efecto taponador que impedirá a succión.

Por último, nos sistemas de recolla por adhesión, a limitación vén dada polas condicións de mar nas cales traballa. En condicións de mar picado ou marusía, parte das tiras oleofílicas deixarán de estar en contacto co hidrocarburo, reducindo a capacidade de recolla deste.

Así mesmo, se o produto vén mesturado con residuos sólidos, provocará problemas na zona de escorredura, impedindo o normal funcionamento da cinta sen fin.

2.4.5. Consideracións xerais para o emprego de dispersantes.

A aplicación de dispersantes aumenta a desintegración natural do hidrocarburo.

Existen dous tipos de dispersantes: os de base de hidrocarburo e os concentrados. Os concentrados poden ser aplicados puros ou diluídos en proporción de 1 a 10, aínda que son máis efectivos sen diluír.As doses de aplicación van desde 1 a 5 ata 1 a 30 de dispersante puro a hidrocarburo.

Os dispersantes de base de hidrocarburo non deben ser diluídos con auga e as súas doses de aplicación van desde 1 a 1 ata 1 a 3 de dispersante a hidrocarburo.

As limitacións do uso dos dispersantes son a súa incapacidade para tratar hidrocarburos viscosos e emulsións de auga en hidrocarburo.

Os hidrocarburos no mar fanse axiña resistentes aos dispersantes, polo que é aconsellable unha rápida actuación.

En áreas pequenas poden ser aplicados desde embarcación, pero cando se trate de amplas zonas deben ser aplicados desde aeronaves. O espallado por medio de aeronaves facilita unha rápida reacción,vixilancia no proceso de espallamento,óptima utilización do dispersante e boa avaliación dos resultados obtidos.

A utilización de dispersantes nas praias farase despois de retirar o groso do produto derramado.

Para elaborar unha política axeitada para o uso de dispersantes,terase en conta o risco do dano ambiental como resultado do seu uso,en comparación cos danos probables que o hidrocarburo non tratado pode ocasionar.

Cómpren actuacións específicas para cada área,despois dunha análise pormenorizada que avalíe as consecuencias posteriores á súa utilización.

3.2. Centros oficiais integrados nos plans de continxencias de rías.

3.2.1. Centro de Control do Medio Mariño da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos.

Este centro elabora as liñas de investigación, tanto tecnolóxicas como teóricas e prácticas na loita contra a contaminación que poidan afectar o medio mariño, en colaboración co Centro de Desenvolvemento Sostible da Consellería de Medio Ambiente. Ademais tamén conta coa colaboración das consellerías de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda; Sanidade; Innovación, Industria e Comercio; Xustiza, Interior e Administración Local (D. X. Interior e Protección Civil) e, por suposto, da Subdirección Xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos.

Tamén consulta con outros centros de investigación autonómicos, estatais ou internacionais e deseña o desenvolvemento da tecnoloxía adecuada para ser utilizada no plan, dedicando especial atención á obtención e utilización de modelos de circulación das masas de auga costeira e no interior das rías.

O CCMM coopera activamente coa Subdirección Xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación.

3.2.2. Centro de Desenvolvemento Sostible.

Este centro, dependente da Consellería de Medio Ambiente, colaborará co Centro de Control do Medio Mariño para elaborar as liñas de investigación, tanto tecnolóxicas como teóricas e prácticas na loita contra os distintos tipos de contaminación que poidan afectar o medio mariño.

3.2.3. Centro de Coordinación Operativa (CECOP).

É o órgano de actuación en que se constitúe o mando da operación, que recibe toda a información sobre a episodio de contaminación mariña, que determina, dirixe e coordina as accións que se van desenvolver na loita contra o episodio da contaminación mariña, que rexistra todas as comunicacións recibidas e emitidas, así como as ordes e decisións adoptadas, e que informa as autoridades e os órganos superiores sobre o desenvolvemento dos acontecementos.

O CECOP constituirase baixo a supervisión do seu presidente, que é o subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación.

O CECOP estará formado polos representantes sinalados na parte operacional deste plan.

3.3. Grupos operativos de acción.

Estes grupos, creados baixo a supervisión e dirección do CECOP correspondente, son os encargados de realizar as operacións necesarias para combater a emerxencia. O responsable do grupo será o profesional de máis alto grao adscrito ao grupo.

3.3.1. Grupo de resposta no mar.

Encargado das operacións no mar, inclúe o tendido de barreiras, contención e recolla da vertedura, e vixilancia sobre a extensión e a deriva do derramamento, baixo a dirección do subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a contaminación, coa participación de representantes das consellerías de Medio Ambiente, de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda e Xustiza, Interior e Administración Local (D. X. Interior e Protección Civil).

3.3.2. Grupo de resposta na costa.

Encargado das operacións de limpeza no litoral e do almacenamento do produto contaminante.

Constituirase baixo a dirección da Consellería de Medio Ambiente e coa participación de representantes das consellerías de Pesca e Asuntos Marítimos, Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda e Xustiza, Interior e Administración Local (D. X. de Interior e Protección Civil).

3.3.3. Grupo de resposta loxístico.

Encargado de fornecer a loxística necesaria para operacións de limpeza, baixo a dirección da Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda, coa participación de representantes das consellerías de Pesca e Asuntos Marítimos, Medio Ambiente e Xustiza, Interior e Administración Local (D. X. de Interior e Protección Civil).

3.3.4. Grupo de resposta de protección civil e voluntariado.

Este grupo é o encargado de mobilizar o persoal de Protección Civil e de coordinar as actuacións para levar a cabo, se o accidente o require, baixo a dirección das consellerías de Xustiza, Interior e Administración Local e Familia, Xuventude, Deporte e Voluntariado e coa participación de representantes das consellerías de Pesca e Asuntos Marítimos, Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda, Sanidade e Medio Ambiente.

3.4. Unidades de apoio.

3.4.1. Unidade de Documentación e Apoio Científico.

A Unidade de Documentación e Apoio Científico terá carácter permanente e estará situada no Centro de Control do Medio Mariño. Esta unidade contará coa colaboración do Centro de Desenvolvemento Sostible.

Recompila información e documentación técnica, científica e operacional.

Elabora e mantén bases de datos de empresas subministradoras de servizos e materiais relacionados coa loita contra a contaminación (transporte de residuos, aluguer de maquinaria de obra pública e de colectores, almacéns e subministradores de material para os traballos de loita contra a contaminación).

Avalía e selecciona os produtos químicos, dispersantes, absorbentes e biodegradantes dos distintos fabricantes aptos para o seu uso nas costas galegas.

Elabora e mantén unha base de datos dos posibles xestores finais dos residuos resultantes da limpeza da contaminación. Nesta listaxe aparecerían, entre outros, os datos dos xestores adecuados segundo o tipo de residuo colleito e a súa localización xeográfica.

Elabora e mantén un sistema de información xeográfica coa caracterización do litoral galego e coa indicación da súa sensibilidade ambiental, as zonas de especial protección destinadas á produción, os establecementos con obriga de dispoñer de plans de continxencias, modelos de circulación oceánica e costeira, mareas, zonas de estancamento e todas aquelas informacións que se consideren necesarias para o sistema de información xeográfica.

3.4.2. Unidade de Observación Próxima.

A Unidade de Observación Próxima e unha unidade ad hoc que se constitúe no Centro de Control do Medio Mariño, na cal se integran representantes da consellería

do Medio Ambiente, oceanógrafos, meteorólogos, expertos en modelados e informáticos; contan co apoio loxístico dos medios aéreos e marítimos da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos e os que poidan fornecer outras consellerías.

Nesta unidade intégranse tamén representantes do Centro de Desenvolvemento Sostible, como centro responsable do sistema meteorolóxico de Galicia.

Esta unidade deberá realizar un seguimento puntual do comportamento e evolución das verteduras, cartografar a súa situación e informar os sectores produtivos afectados da situación; estará baixo a responsabilidade e dirección do director do Centro de Control do Medio Mariño. Traballará en estreita colaboración coa Subdirección Xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación.

3.4.3. Unidade de Apoio Técnico.

En caso de activación do plan territorial ou nacional, esta unidade poderase crear por orde da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos. Integrarase no operativo loxístico do CECOP correspondente. A súa composición e modo de constitución determinarase cando a ocasión o requira.

3.5. Coordinación interna dos grupos actuantes.

O xefe de operacións será a persoa encargada da coordinación de todos os grupos actuantes. Terá ao seu dispor polo menos un auxiliar administrativo e un operador de comunicacións.

4. Recursos financeiros, persoal e equipamento.

4.1. Identificación dos recursos financeiros e administración deles.

4.2. Organigrama de resposta de persoal operativo no mar.

4.3. Persoal dispoñible.

Xefatura territorial	Unidade operativa	Nº traballadores

Celeiro	Celeiro Ferrol	18 8
A Coruña	A Coruña Muxía	25 12
Pontevedra	Ribeira Vilagarcía de Arousa Pontevedra Vigo	18 20 12 20

4.4. Persoal adicional dispoñible.

Disporase do persoal das empresas que manteñan coa Administración galega un contrato de prestación de servizos para os traballos de loita contra a contaminación.

Contarase, adicionalmente, con profesionais do sector pertencentes a confrarías de pescadores, agrupacións de mariscadores, asociacións de produtores de mexillón ou outras asociacións vinculadas co sector marítimo.

Sección II

Procedemento operativo

5. Introdución ao procedemento operativo nas rías.

5.1. Planificación das zonas xeográficas de traballo.

As zonas xeográficas de traballo son as que corresponden á particular morfoloxía de cada ría, entendendo como límites xeográficos da dita ría os seguintes:

Límite interior: considérase a zona máis afastada da boca, normalmente nas proximidades da foz do río que a conforma.

Límite exterior: considérase a propia boca da ría.

Establécese unha configuración xeográfica radial no ámbito da Comunidade Autónoma galega, que recolle a localización da central de operacións, CECOP, en Santiago de Compostela, nas dependencias da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos ou outro lugar determinado polo presidente daquel.

Crearase unha base loxística de loita contra a contaminación, situada nun lugar estratéxico, preferentemente en zona portuaria, de xeito que o material almacenado estea en disposición de ser transportado por estrada ao lugar máis próximo á zona en que se producise o incidente.

A partir desta base loxística establécense itinerarios radiais ata as rías, distinguindo nelas zonas N-S ou E-W, dependendo da orientación xeográfica da ría en cuestión.

Os itinerarios designados teñen como propósito dar unha referencia clara de dirección nos desprazamentos de persoal e equipamentos ata a zona onde sucedeu o episodio contaminante.

As fichas de campo indicarán, nos accesos a lugares, a dirección ou sentido do itinerario.

5.2 Sistema de Información Xeográfica (SIX).

Tomando como referencia o modelo de datos da NOAA, deseñouse toda a estrutura interna do sistema

de información baseado nunha análise previa do litoral e da franxa costeira. Este deseño atópase orientado cara a unha representación visual e xeográfica de cada un dos elementos que conforman o Sistema de Información Xeográfica. Nas súas bases de datos almacénase información vencellada cos hábitats costeiros, recursos biolóxicos sensibles e co uso humano dos recursos. Esta estrutura nace da necesidade de representar espacialmente uns datos que ata o de agora só tiñamos en táboas, permitíndonos unha resposta máis rápida e efectiva.

Toda a información, polo tanto, é almacenada en bases de datos e xestionada a través dun sistema de información xeográfica. O formato dos datos varía segundo o tipo de información almacenada. Os tres tipos principais son a clasificación dos hábitats costeiros, os recursos biolóxicos e o uso humano dos recursos. No SIX, cada capa de información dispón dun documento asociado (metadata) con detalles sobre a súa orixe e natureza. Esta disposición en capas permítenos visualizar do mesmo xeito cartografía dixital e cartas dixitalizadas da zona, así como fotografías xeorreferenciadas e de satélite. Tamén se poderán introducir fotografías realizadas durante o proceso de toma de datos.

O índice de sensibilidade ambiental (Environmental Sensitivity Index, ESI) foi desenvolvido por expertos da National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) dos Estados Unidos en 1979 como unha parte fundamental nos plans de continxencia elaborados para facer fronte ás verteduras accidentais de hidrocarburos no mar. A partir de 1989, a NOAA utilizou sistemas de Información Xeográfica (SIX) para manexar as bases de datos con información ESI. Esta nova tecnoloxía abriu novas posibilidades no deseño e uso dos mapas de sensibilidade ambiental.

Para a elaboración dos mapas ESI é necesario recompilar e xuntar datos biolóxicos e de usos humanos dunha grande variedade de fontes. Esa información pode proceder de traballos publicados ou directamente dos expertos en cada materia. Unha vez que toda a información obtida é transferida ao SIX, é necesario limitar o número de especies que deben ser representadas nos mapas ás raras, protexidas ou cun elevado valor económico ou recreativo ou cultural. Dentro do grupo de especies con elevado valor económico inclúense todas as especies de interese pesqueiro ou marisqueiro.

6. Aviso inicial.

6.1. Reporte do incidente.

Recibida a primeira noticia a través da sala de operacións, será realizada a oportuna comprobación polos funcionarios do servizo terrestre ou marítimo da correspondente base do Servizo de Protección de Recursos.

Comprobados os feitos, cubrirase o impreso de aviso inicial, no cal figurará:

A. Data e hora da vertedura.

B. Situación.

C. Tipo e volume da vertedura.

D. Xustificante de recepción.

Abrirase unha carpeta report onde figurarán os datos dos feitos acontecidos en cada momento.

6.2. Avaliación preliminar da emerxencia.

O subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación avaliará a situación, decidirá que tipo de plan se activa e será o encargado de constituír o CECOP correspondente.

6.3. Mobilización de persoal.

O subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación decidirá a suspensión dos servizos ordinarios programados ao persoal dependente da súa unidade, que se porá á disposición da loita contra a contaminación mariña.

6.4. Establecemento da Unidade de Observación Próxima.

O subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación, conxuntamente co director do Centro de Control do Medio Mariño, decidirán se procede o establecemento da Unidade de Observación Próxima.

6.5. Activación das fases de resposta.

O subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación, en coordinación co director do Centro de Control do Medio Mariño activarán as fases de resposta advertindo previamente a Consellería de Medio Ambiente.

6.6. Cooperación interadministrativa.

Se a loita contra a vertedura precisa da cooperación da Administración xeral do Estado, o subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación, en virtude do principio de cooperación interadministrativa, poderá solicitar a colaboración da Administración xeral do Estado, debendo esta poñer á disposición da Comunidade Autónoma os medios de que dispoña na comunidade autónoma segundo o convenio asinado para o efecto.

7. Activación do plan.

7.1. Plan interior.

Avaliación: presidente do CECOP e o subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos.

Decisión: presidente do CECOP.

7.2. Plan de porto.

Avaliación: presidente do CECOP e o subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos.

Decisión: presidente do CECOP.

7.3. Plan de ría.

Avaliación: subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación.

Decisión: subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a contaminación.

Colaboración:

Delegado territorial da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, no ámbito da vertedura.

Xefe de base do Servizo de Protección de Recursos no ámbito da vertedura.

Representante do organismo competente para autorizar e sancionar as verteduras desde terra ao litoral galego (Consellería de Medio Ambiente).

7.4. Plan territorial.

Avaliación: representante da Administración xeral do Estado.

Decisión: representante da Administración xeral do Estado.

Colaboración: poranse ao dispor de todos os medios previstos nos plans autonómicos de loita contra a contaminación mariña con base no principio de cooperación interadministrativa.

7.5. Plan nacional.

Avaliación: representante da Administración xeral do Estado.

Decisión: representante da Administración xeral do Estado.

Colaboración: poranse ao dispor todos os medios previstos nos plans autonómicos de loita contra a contaminación mariña con base no principio de cooperación interadministrativa.

8.2. Funcións do CECOP.

I. Recibir toda a información sobre o episodio de contaminación.

II. Decisión da estratexia a seguir.

III. Mobilización de recursos humanos e equipamentos.

IV. Coordinar as accións para desenvolver.

V. Transmitir todas as ordes e decisións adoptadas.

VI. Canalizar todas as comunicacións recibidas-emitidas.

VII. Informar puntualmente os representantes dos organismos da Administración.

8.3. Funcións do presidente do CECOP.

I. Avaliar a situación do episodio.

II. Decidir a activación dos plans.

III. Dirixir e controlar estratexias e operacións de resposta.

IV. Elaborar informes técnicos e económicos.

V. Decidir a desactivación do plan.

8.4. Funcións do Departamento de Información Externa e Relacións Públicas do CECOP.

I. Avaliar a situación co presidente e o grupo directivo do CECOP.

II. Propoñerlle ao xefe de operacións a primeira nota de prensa.

III. Deseñar o plan de informacións posteriores.

IV. Manter contactos regulares cos medios de comunicación de acordo co plan.

V. Efectuar visitas á zona afectada con representantes dos medios de comunicación.

VI. Redactar unha nota de prensa comunicando a finalización das operacións.

VII. Clasificar toda a información e entregarlla ao xefe de operacións.

8.5. Funcións do xefe de operacións.

Iniciais.

I. Asegurarse de que foron asignadas todas as funcións.

II. Coordinar e informar os membros do CECOP.

III. Avaliar a situación co persoal directivo do CECOP.

IV. Iniciar todas as notificacións necesarias.

V. Preparar os plans de acción para o presidente do CECOP.

Durante as operacións.

VI. Activar o plan aprobado polo CECOP.

VII. Preparar e transmitirlle as ordes aos xefes das unidades operativas.

VIII. Preparar a reunión co presidente e grupo directivo do CECOP.

IX. Informar o presidente do CECOP.

X. Controlar a situación.

XI. Activar todas as decisións tomadas polo presidente do CECOP.

Remate das operacións.

XII. Avaliar a situación e informar o presidente do CECOP.

XIII. Dar as ordes de desmobilización.

XIV. Reunir toda a información e realizar un informe.

9. Constitución do CECOP.

Coñecida e valorada a situación, o subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos encargarase de constituír o CECOP correspondente.

9.1. CECOP Plan interior.

Lugar: empresa ou concello.

Presidente: director ou xerente da empresa ou representante do concello.

Asistentes:

Representante da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos.

Representante da Consellería de Medio Ambiente.

Representante da Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda.

Representante da Consellería de Sanidade.

Representante da Consellería de Innovación, Industria e Comercio.

Representante da Consellería Xustiza, Interior e Administración Local.

Representante da Consellería de Familia, Xuventude, Deporte e Voluntariado.

Outros representantes que se designen.

9.2. CECOP Plan de porto.

Lugar: instalación portuaria ou outra determinada.

Presidente:

Representante de Portos de Galicia (portos de titularidade autonómica).

Representante da Administración xeral do Estado (portos de interese xeral).

Asistentes:

Representante da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos.

Representante da Consellería de Medio Ambiente.

Representante da Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda.

Representante da Consellería de Sanidade.

Representante da Consellería de Innovación, Industria e Comercio.

Representante da Consellería Xustiza, Interior e Administración Local.

Representante da Consellería de Familia, Xuventude, Deporte e Voluntariado.

Outros representantes que se designen.

9.3. CECOP Plan de ría.

Lugar: sala de operacións ou noutra localización que se determinará.

Presidente: subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación.

Asistentes:

Representante da Consellería de Medio Ambiente.

Representante da Consellería Xustiza, Interior e Administración Local.

Representante da Consellería de Sanidade.

Representante da Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda.

Representante da Consellería de Innovación, Industria e Comercio.

Representante da Consellería de Familia, Xuventude, Deporte e Voluntariado.

Delegado/a territorial da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos.

Outros representantes que se designen.

10. Funcións dos grupos operativos de acción.

Dirección: CECOP correspondente.

10.1. Grupo de intervención en terra.

Dirección: Consellería de Medio Ambiente.

Participan: consellerías competentes en materia de pesca, política territorial e de protección civil.

10.1.1. Identificación da procedencia e detalles da vertedura.

I. Coñecer a orixe e as características. Toma de mostras.

II. Identificar os responsables do derramamento.

III. Vixiar os acontecementos.

IV. Transmitirlles información aos organismos da administración.

V. Coutar zona de seguridade arredor do lugar da vertedura.

10.1.2. Contención do derramamento.

I. Conter a vertedura o máis preto posible da fonte.

II. Intentar taponar a fuga.

III. Trasfega a outros espazos ou contedores.

IV. Construír unha berma ou dique arredor da fonte.

V. Facer unha fosa ou suco pendente abaixo da fonte.

10.1.3. Vixilancia e observación.

I. Determinar a situación, tamaño e volume do derramamento.

II. Determinar o desprazamento.

III. Observar as modificacións do aspecto co paso do tempo.

IV. Prever zonas costeiras, marítimas e recursos ameazados.

10.1.4. Avaliación do perigo.

I. Magnitude do derramamento e posibilidade de novas verteduras.

II. Tipo de substancia; características físicas e químicas.

III. Condicións meteorolóxicas, vento, mar, temperatura, mareas, correntes...

IV. Posición do derramamento respecto aos recursos mariños.

V. Desprazamento probable.

VI. Zonas e recursos ameazados: pesca, marisqueo, acuicultura, fauna, zonas de interese ambiental, praias, servizos recreativos.

10.1.5. Limpeza do litoral.

I. Realizar operacións de limpeza no litoral.

II. Almacenar en contedores os produtos recollidos.

10.2. Grupo de intervención no mar.

Dirección: subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación.

Participan: consellerías competentes en materia de ambiente, política territorial e obras públicas.

10.2.1. Vixilancia, observación e avaliación.

I. Observar variacións na magnitude, forma e comportamento da vertedura.

II. Seguimento das variables meteorolóxicas.

III. Zonas marítimas e recursos ameazados

10.2.2. Opcións de resposta.

I. Determinar inicialmente a zona de intervención.

II. Establecer a prioridade de protección dos recursos ameazados.

III. Contención e recuperación da vertedura. Propoñer estratexias.

IV. Soamente vixilancia, cando a mancha vai cara a fóra, se dispersa de modo natural, non están ameazados recursos, ou que existan circunstancias adversas que impidan adoptar medidas eficaces.

V. Combinación de distintas opcións.

10.2.3. Valoración de consecuencias.

I. Avaliar e preparar a estratexia de seguimento do episodio.

II. Seguimento das recomendacións de protección sanitaria.

III. Promover restricións da actividade extractiva nas zonas afectadas.

10.2.4. Desactivación do plan.

I. Establecer as fases de desactivación.

II. Facer as verificacións oportunas previas á desactivación do plan.

10.3. Grupo de resposta loxístico.

Dirección: Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda.

Participan: Consellerías competentes en materia de pesca, ambiente e protección civil.

10.3.1. Abastecemento do material necesario.

I. Darlle soporte á constitución do CECOP.

II. Garantir as comunicacións entre os grupos operativos e establecer sistemas complementarios alternativos se fose necesario.

III. Prover de material os grupos de intervención.

IV. Acondicionar locais para equipamento do persoal.

V. Darlle soporte ao abastecemento de alimentos para o persoal e combustible a embarcacións, vehículos e máquinas.

VI. Subministrar contedores ou outros dispositivos de almacenaxe.

VII. Facilitar medios de transporte para os residuos ata os puntos de almacenaxe autorizados.

VIII. Traslado dos residuos desde as áreas de almacenaxe temporal ata as instalacións de tratamento.

IX. Asegurar a provisión de todos aqueles recursos complementarios que lle sexan requiridos polo presidente do CECOP ou polos grupos de acción.

X. Prover os medios necesarios para o restablecemento da normalidade unha vez rematada a emerxencia.

10.4. Grupo de resposta de protección civil e voluntariado.

Dirección: Consellerías de Xustiza, Interior e Administración Local.

Participan: consellerías competentes en materias de pesca, ambiente, sanidade e política territorial.

10.4.1. Mobilización de persoal.

I. Mobilizar persoal de protección civil e voluntariado.

II. Coordinar actuacións do persoal de protección civil e o voluntariado.

10.4.2. Misións de orde.

I. Garantir que todos os grupos poidan realizar o traballo sen incidencias.

II. Garantir o control de accesos e vixiar zonas afectadas onde se estean realizando traballos de loita contra a contaminación.

III. Ordenar o tránsito se é necesario.

IV. Colaborar nas tarefas de aviso se é necesario.

10.4.3. Funcións sanitarias.

I. Establecer un punto ou área sanitaria.

II. Dar asistencia sanitaria de urxencia.

III. Proceder á clasificación e evacuación de feridos.

11. Funcións das unidades de apoio.

11.1. Unidade de Documentación e Apoio Científico.

Dirección: director do Centro de Control do Medio Mariño (CCMM).

Participan: técnicos do CCMM e do Centro de Desenvolvemento Sostible.

I. Recompilar documentación técnica, científica e operacional.

II. Seleccionar método mecánicos, químicos e biolóxicos para levar a cabo as tarefas de loita contra a contaminación.

III. Elaborar e manter bases de datos de subministradores de servizos e materiais (transporte dos residuos, aluguer de maquinaria e colectores, almacéns de venda de material).

IV. Elaborar e manter bases de datos dos xestores finais dos residuos (datos dos xestores segundo o tipo de residuo recollido e a súa localización xeográfica).

V. Elaborar e manter un sistema de información xeográfica (SIX). Que debe conter: a caracterización do litoral galego, sensibilidades ambientais, zonas especialmente protexidas, instalacións e portos con plans propios, modelos de circulación oceánica e costeira, información de mareas e zonas de estancamento.

11.2. Unidade de Observación Próxima.

Dirección: director do Centro de Control do Medio Mariño (CCMM) en estreita colaboración co subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación.

Participan: técnicos do CCMM e do Centro de Desenvolvemento Sostible, representantes da Consellería de Medio Ambiente, servizos aéreos e marítimos da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, oceanógrafos, meteorólogos, expertos en modelado, informáticos.

I. Seguimento puntual da evolución das verteduras.

II. Cartografar a situación.

III. Identificar os sectores afectados.

12. Equipamento, subministracións e servizos.

12.1. Equipamento dispoñible para o control do derramamento.

O material ou equipamento de loita contra a contaminación almacenarase na base loxística de loita contra a contaminación.

Á espera de finalizar a construción da nova base loxística, o material e equipamento permanece almacenado nos almacéns de Vigo (Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos) e Tragove (Consellería de Política Territorial, Obras Públicas e Vivenda).

Dotación mínima de material para a loita contra a contaminación:

a) Mil metros de barreiras de porto e praia.

b) Catro bombas de succión para diferentes tipos de derramamento.

c) Dous sistemas de aspiración de baleiro.

d) Dez tanques de almacenamento de dez metros cúbicos.

e) Seis tanques flotantes de almacenamento de 20 metros cúbicos.

f) Material absorbente de distintos tipos e tamaños.

g) Trescentos equipamentos individuais para recolla de hidrocarburos, cen pas e cen esportas.

Disposición actual de material:

a) Dez depósitos contedores.

-4 de 10 tm.

-1 de 1,5 tm.

-5 de 1 tm.

b) Seis bombas de succión.

c) Sete hidrolimpadoras:

-Catro de auga quente.

-Unha de auga fría.

d) Seis mil cento cincuenta metros de barreiras cos seus carreteis e liñas de potencia.

e) 90 metros e 20 centímetros de absorbentes.

f) Cinco mil duascentas indumentarias de protección.

g) Cinco mil setecentos setenta e un pares de botas.

h) Cinco mil pares de luvas.

i) Catro mil cento oitenta e seis máscaras.

j) Doce mil seiscentas oitenta ferramentas manuais (esportas, augazos, pas).

Estes equipamentos serán adicionais aos que deben existir en cada porto e en cada enclave de manipulación de hidrocarburos.

Os portos deberán contar, ademais do anterior, con barreiras de fácil manexo, cunha dimensión semellante ao 250% da eslora do barco de maior porte susceptible de entrar nese porto.

O material deberá estar en palés ou en contedores, as embarcacións e os seus equipamentos de loita contra contaminación sobre remolques e en perfecto estado.

Este material, de ser necesario, porase á disposición da Administración xeral do Estado en Galicia.

12.2. Inspección, mantemento e proba.

O subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación deberá facer unha revisión dos equipamentos cada seis meses, dando conta, mediante informe e análise, do material e a súa adecuación tecnolóxica.

O Centro de Control do Medio Mariño asesorará sobre adquisicións, as inclusións e retiradas de material, segundo o progreso no coñecemento do tratamento das incidencias deste tipo.

O subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación revisará trimestralmente o material e decidirá a retirada de material obsoleto e recomendará a adquisición de novo material, após informe razoado do Centro de Control do Medio Mariño e consulta coas consellerías con competencias na materia.

12.3. Equipamento de apoio, abastecemento e servizos.

En caso de necesidade, recorrerase á base de datos de empresas subministradoras de servizos e materiais relacionados coa loita contra a contaminación elaborada pola Unidade de Documentación e Apoio Científico. Na dita base de datos recóllense empresas relacionadas co transporte de residuos, aluguer de maquinaria de obra pública e colectores e almacén e venda de material relacionado coas actividades de loita contra a contaminación.

12.4. Almacenamento e depósito de residuos de hidrocarburos.

Esta información está sendo elaborada pola Consellería de Medio Ambiente e será incluída proximamente.

12.5. Resumo operacional.

I. Aviso do suceso (recibido na sala de operacións).

II. Comprobación dos feitos por funcionarios do Servizo de Gardacostas de Galicia (SGG).

III. Comunicado de aviso inicial (a través da sala de operacións).

IV. Avaliación da situación polo titular da unidade de loita contra a Contaminación.

V. Comunicación co presidente do CECOP correspondente.

VI. Análise da conveniencia de activar o plan e constituír o CECOP.

VII. Mobilización dos grupos operativos:

a) Grupo operativo dependente da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos.

b) Grupos operativos dependentes doutras institucións.

VIII. Intervención dos grupos operativos.

IX. Activación doutros plans cando exceda o activado inicialmente.

13. Adestramento e exercicios de emerxencia.

Os membros da Subdirección Xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación levarán a cabo exercicios completos de loita contra a contaminación.

Estes exercicios terán como obxectivo a eficacia da resposta ante unha emerxencia, tanto para o adestramento do persoal coma para a validación periódica dos medios e materiais que se van empregar.

Estes exercicios serán obrigatorios e deberán servir, así mesmo, para obter coñecemento sobre o comportamento dos diversos materiais segundo as zonas e as condicións meteorolóxicas, para poder determinar o material que se vai almacenar na base loxística.

Os exercicios e as prácticas serían deseñados conxuntamente polo subdirector xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación e o Centro de Control do Medio Mariño, que deberán, paralelamente ao adestramento do persoal, procurar a busca de novos medios e protocolos de actuación contra as verteduras de todo tipo. Os exercicios terán unha periodicidade trimestral e serán obrigatorios para o persoal da Subdirección Xeral de Control, Salvamento Marítimo e Loita contra a Contaminación.

14. Revisión do plan.

Unha vez aprobado o plan, este terá unha validez de dous anos. No período de tres meses anterior ao vencemento do plan, deberase presentar un novo plan nas condicións establecidas no artigo anterior.

Os plans poderán sufrir modificacións, por proposta da consellería competente en materia de loita contra a contaminación e/ou da consellería competente en materia de ambiente, como consecuencia dos avances tecnolóxicos que se produzan na loita contra a contaminación.

As modificacións dos plans portuarios poderán ter lugar tamén cando se modifiquen os plans de utilización e/ou os plans de ordenación portuaria e, en todo caso, cando se instalen neles industrias ou actividades que deban dispoñer de plan propio.

15. Plans preventivos de loita contra a contaminación.

A Xunta de Galicia promoverá a formación do persoal propio e alleo en materia de prevención da contaminación co fin de reducir ao mínimo os episodios contaminantes e os seus efectos.

Así mesmo, levaranse a cabo campañas divulgativas de concienciación cidadá e condutas ambientais responsables.

Sección III

Ría de Muros-Noia

16. Descrición física da ría de Muros-Noia.

16.1. Configuración xeográfica da ría de Muros-Noia.

O Plan de Continxencias da Ría de Muros-Noia abrangue a zona comprendida entre o monte Louro, na ribeira norte, a Pta. do Castro, na ribeira sur, e o núcleo urbano de Noia.

A ría de Muros pertence ao grupo coñecido como Rías Baixas. Esta ría, con forma de funil, atópase transversalmente localizada na costa oeste de Galicia, en dirección SW-NE. Trátase dunha ría de tipo tectónico, na cal a evolución foi moi similar á de Vigo e Pontevedra. Ten unha lonxitude de 18 quilómetros e unha única boca que a comunica co océano Atlántico, duns 8 quilómetros de largo, onde a profundidade pode alcanzar os 50 metros. A pesar de que a liña de costa que a delimita non amosa moitas irregularidades, a canle é sinuosa, diminuíndo progresivamente a súa profundidade ata a altura da illa da Creba. A área superficial que abrangue é duns 125 quilómetros cadrados e contén un volume de auga de aproximadamente 2,74 x 10 metros cúbicos.

Ría	Muros

Lonxitude (km)	18
Largura (km)	8,2
Profundidade máxima (m)	50
Superficie (km)	125
Volume (km)	2.739
Río	Tambre
Caudal medio anual (m/s)	54

As achegas de auga doce proveñen mormente do río Tambre, o cal ten un caudal medio duns 54 metros cúbicos por segundo.

A ría de Muros-Noia é a que posúe maior influencia oceánica das catro que forman as Rías Baixas, quizá debido a que a súa comunicación coas augas atlánticas non se ve obstaculizada por illas, como é o caso das outras tres Rías Baixas.

16.2. Morfoloxía da liña costeira.

16.2.1. Costa norte.

Desde Noia a costa discorre conformando o esteiro do Tambre, cunha ribeira caracterizada por zonas húmidas, marismas, baixíos, incluída na Rede Natura 2000, rematando esta zona en Pta. Albán.

Desde Pta. Albán a zona costeira caracterízase por ser rochosa, alternando os acantilados con pequenas praias e furnas de difícil acceso, ata chegar á praia de Broña, na enseada do Freixo.

A enseada do Freixo amosa unha costa sen acantilados, que inclúe o porto do Freixo e estaleiros.

Desde o porto do Freixo a costa volve ser acantilada na zona que bordea o monte da Cabalada, ata chegar á enseada de Esteiro, caracterizada pola existencia de praias.

Desde a enseada de Esteiro ata o porto de Muros, a liña costeira alterna acantilados baixos con praias. Nesta zona atópase a enseada de Bornalle, lugar de acumulación natural de lixo, especialmente nas praias de Aldosán, Bornalle e Ventín.

16.2.2. Costa sur.

Partindo desde Noia, a costa conforma unha zona de baixíos e zonas húmidas debido á desembocadura dos ríos Traba e S. Francisco ata chegar á punta do Testal.

Desde O Testal ata punta Cabalo Baixo, a liña costeira está formada por sucesivas praias de grano fino, con forma de cuncha aberta. Cómpre destacar nesta zona a lingua de area que conforma o banco marisqueiro da Misela pola súa grande importancia extractiva.

Desde punta Cabalo Baixo ata o porto de Portosín, a costa alterna zonas rochosas e praias de similares características ás anteriores.

Na zona que abrangue desde Portosín ata Porto do Son cómpre destacar as praias de Coira, A Aguieira e Cabeiro pola súa importancia turística.

Desde Porto do Son ata Pta. do Castro a conformación costeira alterna zonas rochosas con pequenas calas e praias de diferente tamaño de grano.

16.3. Dinámica da ría de Muros-Noia.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes.

Nesta ría, en época de verán e situacións anticiclónicas, os ventos son regularmente NE, aínda que tamén poden ser N. No inverno, en época de baixas presións, os ventos son de compoñente W, fortes e máis persistentes cando son do SW e menos persistentes cando rolan ao W e NW.

Hai que ter en conta, tamén, as ondas do mar de vento e o mar de fondo do SW ou W con ondas de dous metros cando hai temporal.

As correntes de marea son de considerable importancia, especialmente desde o interior da ría ata a altura da illa da Creba. A intensidade varía segundo

as características das mareas (mortas, vivas) e polo caudal dos ríos, causa esta última que contrarresta ou aumenta a intensidade e que ten moita importancia en época de enchentes. A dirección normalmente é paralela á costa e o rumbo cambia segundo a marea (entrante, devalante), sendo de maior intensidade pola canle de navegación situada á beira da costa norte na parte interior da ría (illa da Creba-O Testal).

16.3.1. Condición de marea entrante.

Nesta condición, os fluxos de auga discorren desde a boca da ría en dirección NE, con intensidade crecente canto máis cara ao centro da canle.

Cómpre unha análise específica nas zonas próximas aos portos de Muros, Portosín, Porto do Son e a enseada de Bornalle por mor das deflexións producidas ao carón de quebraondas, diques e baixos, e por ser a enseada de Bornalle lugar natural de acumulación de residuos.

Desde a illa da Creba, cara ao norte a corrente discorre aumentando a súa intensidade, debido á canalización entre a ribeira N da ría e o banco marisqueiro da Misela. Nesta zona, a corrente pode alcanzar valores superiores a 3 nós.

Desde o banco da Misela, cara ao N da ría, a marea enchente atópase coa devalante das achegas fluviais dos ríos, contrarrestando a súa intensidade, sendo tan evidente que na zona S do banco da Misela se pode ver unha barreira de auga formada polas dúas correntes contrapostas.

Na zona N do banco da Misela a canle toma dirección NE e posteriormente E, en nunha área que conforma o esteiro do río Tambre, continuando posteriormente cara ao E ata chegar ao esteiro dos ríos Traba e San Francisco.

16.3.2. Condición de marea devalante.

Nesta condición os fluxos de auga discorren desde os esteiros dos tres ríos, Tambre, Traba e San Francisco, enfiando a canle N do banco da Misela. Neste punto a corrente tende a dirixirse polo centro da canle pero pódese dar o caso de que fluxos laterais da corrente principal se desvíen cara ao banco da Misela, circunstancia que deberá ser confirmada cun estudo específico desta zona.

Desde este punto a corrente comeza a amosar valores por encima de 2 nós, revirando posteriormente cara ao SW en dirección á illa da Creba, sendo nesta zona onde a corrente acada os seus máximos valores por enriba dos 3 nós.

Cómpre unha análise detallada da zona da enseada de Bornalle por ser zona natural de acumulación de residuos.

Desde a illa da Creba cara ao SW (entrada da ría) a corrente flúe diminuíndo a súa intensidade desde o centro da canle cara ás beiras da ría.

16.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

* Gas-oil consumo dos barcos.

* Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

* Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

* Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

17. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

Os barcos que navegan pola ría de Muros non transportan hidrocarburos como carga, a excepción da que levan nos tanques para consumo propio. Aínda que a maioría son pesqueiros, deportivos e auxiliares de acuicultura, tamén en épocas de temporais fondean ao abeiro, dentro da ría, algúns mercantes en tránsito pola costa galega, que van en lastre ou transportando cargamentos diversos.

En toda a ría non hai portos nin factorías receptoras con capacidade suficiente para almacenaxe e posterior distribución de hidrocarburos.

En terra, na beiramar, as factorías existentes (Calvo, Conservas Marinas), teñen almacenado en tanques fuel-oil e gas-oil. Os subministradores de consumo para barcos tamén dispoñen de tanques de gas-oil e gasolina nos peiraos de Muros, Portosín e Porto do Son.

O risco de pequenos derramamentos pode existir cando se realizan operacións de trasfega. Nas accións de toma de consumo ou recheo dos tanques pódense producir rebordamentos que caen directamente ao mar polos imbornais da cuberta do barco. Este tipo de operacións tamén existen en terra, nas liñas de sumidoiros das factorías que teñen a desembocadura directa ao mar.

Os ríos (Tambre, Tines, S. Francisco, Maior, Traba,...) tamén poden servir como canle de contaminación, polos accidentes ocorridos nas súas bacías. Na beira destes ríos existen núcleos de poboación significativos e industrias asentadas, ademais do volume de tráfico que transcorre polas pontes que os atravesan.

Os núcleos urbanos poden ser a orixe da contaminación accidental na ría. A rede de sumidoiros de augas pluviais desemboca directamente no mar e parte da rede de sumidoiros de augas fecais aínda está canalizada tamén ao mar.

Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

Zona norte
Gasolineira Combustibles Barcia	Malecón de Gasset s/n. Noia	Hidrocarburos

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

Estaleiros do Freixo	O Freixo. Outes	Hidrocarburos. Aceites
Porto do Freixo	O Freixo. Outes	Disolventes. Pintura
Serradoiro Pta. Rinles	Pta. Rinles. Outes	Hidrocarburos
Conservas Calvo	Lg. de Somorto s/n. Esteiro	Serraduras. Cortiza. Compostos químicos
Porto de Muros	Muros	Hidrocarburos
Conserveira Conservas Mariñas	Muros	Graxas. Química de limpeza
Zona sur
Porto do Testal	Carramán-Obre. Noia	Hidrocarburos
Porto de Portosín	Portosín. Porto do Son	Hidrocarburos. Aceites. Disolventes. Pintura
Náutico de Portosín	Portosín. Porto do Son	Hidrocarburos. Aceites. Disolventes. Pintura
Porto do Son	O Son	Hidrocarburos. Aceites. Disolventes. Pintura

17.1. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

Zona norte
Esteiro do Tambre	Noia-Outes	Espacio Rede Natura 2000
Banco de S. Cosme	A Barquiña de S. Cosme. Outes	Bancos de marisqueo
Depuradora Ramais	Porto Rinles. O Freixo. Outes	Depuradora de moluscos
Porto de Rinles	O Freixo. Outes	Bancos de marisqueo
Polígono Noia A	O Freixo. Outes	20 bateas
Polígono Muros A	Esteiro. Muros	12 bateas
Conservas Calvo	Lg. de Somorto s/n. Esteiro. Muros	Fábrica de conservas
Parque de cultivo Manuel Lestón	Lg. de Somorto s/n. Esteiro. Muros	Bancos de marisqueo
Marcultura, S.A.	Lg. de Somorto s/n. Esteiro. Muros	Bateas
Polígono Muros B	Enseada de Muros-Bornalle	95 bateas
Muíño de mareas	Boavista. Muros	Interese histórico-monumental
19 praias	Zona norte ría de Muros	Turístico
Zona sur
Banco da Misela	Praias do Testal e Mexilloeira. Noia	Bancos de marisqueo
Cetaria Arnela	Arnela. Porto do Son	Cetaria
Castro de Baroña	Pta. do Castro. Porto do Son	Interese histórico-monumental
21 praias	Zona sur ría de Muros	Turístico

17.2. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

Atendendo ao número de persoas que viven do marisqueo podemos considerar como recurso máis importante para protexer nesta ría o marisqueo, desde embarcación e a pé, na zona do Testal, nos bancos naturais da Misela, San Cosme e Broña.

Tamén podemos considerar prioritaria a protección dos polígonos de bateas de Muros B (95 bateas de mexillón), Noia A (18 bateas de mexillón e 2 de ostra) e Muros A (20 bateas de mexillón e as gaiolas para peixe).

Noutra orde de prioridades abranguería:

As autorizacións da Confraría de Pescadores de Muros na praia da Virxe e Abelleira, onde se extrae berberecho e ameixa; Costa da Sagrada e Baroña, onde se extrae percebe; e no Neixón, Monte Louro, Pta. Borxa, Sta. Cataliña, Cabanas, Pta. Borneira, A Creba e Pta. Cabeiro, onde se extrae mexilla.

Os parques de cultivo do Freixo, porto de Rinles e Esteiro.

As tomas de auga de mar das depuradoras e cetarias de Esteiro, O Freixo e Arnela.

As aspiracións da industria Conservas Calvo en Esteiro.

Os espazos de interese ambiental na enseada de Bornalle, cun sistema de praia-barreira-lagoa e o espazo interior da ría, no esteiro formado polas foces dos ríos Tambre e Tines, que é de especial protección xa que forma parte do conxunto de espazos protexidos pola Rede Natura.

A enseada de Venancio co muíño de mareas, como recurso turístico-cultural e o Castro de Baroña como lugar de interese histórico-monumental.

As praias de S. Francisco, Esteiro, Bornalle, Broña, O Testal, Boa, Cabeiro, A Aguieira e Arnela como recurso turístico de protección necesaria.

Finalmente as zonas habituais de pesca:

Nos baixos e beiradas onde se faena con nasas para polbo, camarón ou nécora. Nas postas do boliche.

Ata o anexo III (Pta. Rebordiño-illa de Sta. Cataliña, illa da Creba-Pta. Regís de Con) onde se faena con artes de racú, betas e trasmallos.

E ata o anexo II (Pta. Rebordiño-Pta. Cabeiro) onde se faena con artes de cerco e miños.

17.3. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base de un SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde están integradas as bases de datos dos puntos de risco, zonas que hai que protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

Os mapas de sensibilidade detallan información máis ampla de todo o relacionado no punto 2.5, así como información operativa.

18. Operatividade na ría de Muros-Noia.

18.1. Filosofía/política e obxectivos.

Foi realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por localización de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información está incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Muros-Noia, tendo en conta aqueles lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

18.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Muros-Noia.

As casuísticas aquí detalladas foron elaboradas con base nas seguintes variables meteorolóxicas:

Condicións de marea: supostos de enchente, devalante e repuntes de marea.

Condicións de marea con valores medios en intensidade horaria.

Non se recollen supostos de mareas vivas.

A dirección das correntes de marea son un indicativo referencial e pode suceder que en zonas específicas, próximas a cabos, puntas, quebraondas e peiraos, as ditas direccións sexan substancialmente diferentes ao fluxo xeral indicado na carta.

Cómpre unha análise hidrodinámica detallada das devanditas zonas.

Condicións de vento: non se prevé a interacción de corrente de marea-vento.

Consideramos valores de intensidade e dirección de vento cero.

Non se recolle a interacción de correntes superficiais por mor do vento.

Zona de risco. Noia.

Punto de risco: gasolineira do Malecón de Gasset.

O risco de contaminación nesta zona é debido principalmente a hidrocarburos de tipo lixeiro.

* Actuación en condición de marea enchente.

-Zona marítima coutada: zona comprendida entre a ponte de Noia extremo norte, ponte de Noia extremo sur, punta Guindaste e peirao do Marqués.

-Emprego de barreira absorbente, natural (de palla) ou sintética na ponte de Noia, situada nos ollos da ponte. Este tipo de barreiras son permeables á auga e impermeables aos hidrocarburos pesados.

-Colocación de dúas barreiras de 150 m (modelo Troil Boom) desde punta Guindaste ata o extremo sudoeste da Ponte de Noia.

-Recolla do hidrocarburo/contaminación mediante bomba de aspiración-skimmer.

* Actuación en condición de marea devalante.

-Zona marítima coutada: zona comprendida entre a ponte de Noia extremo norte, ponte de Noia extremo sur, punta Guindaste e peirao do Marqués.

-Emprego de barreira absorbente, natural (de palla) ou sintética na ponte de Noia, situada nos ollos da ponte, para impedir o posible retorno.

-Colocación de dúas barreiras deflectoras de 150 m (modelo Troil Boom) no peirao do Marqués e punta Guindaste, embocando o fluxo cara a canle de entrada.

-Recolla do hidrocarburo/contaminación mediante bomba de aspiración-skimmer, situada na boca formada polas barreiras.

* Actuación en condición de repuntes de marea.

-Zona marítima coutada: zona comprendida entre a ponte de Noia extremo norte, ponte de Noia extremo sur, punta Guindaste e peirao do Marqués.

-Colocación de barreira de contención de 150 m (modelo Troil Boom) na ponte de Noia.

-Colocación de dúas barreiras de contención de 150 m (modelo Troil Boom) entre Pta. Guindaste e peirao do Marqués.

-En repunte de baixamar non procede actuación. As tarefas de limpeza poden ocasionar máis dano ecolóxico que a propia degradación natural.

-En repunte de preamar empregarase sistema de recolla desde embarcación por medio de bomba de aspiración-skimmer.

As embarcacións empregadas deben ser de porte pequeno.

Zona de Risco. Noia.

Punto de risco: gasolineira do Malecón de Gasset.

Medios materiais	Recursos humanos

4 embarcacións, 50 CV	10 persoas
2 skimmers-bombas de baleiro
2 contedores, 2 m c/u
2 barreiras 150 m Troil Boom, contención/deflexión	12 persoas
200 m cilindros absorbentes
1 embarcación de manobra, 150 CV	3 persoas
1 transporte pesado para barreiras/skimmers
1 transporte semipesado para material absorbente e EPIS
1 transporte pesado ou semi para tanque recolla residuos

Zona de risco. O Freixo.

Puntos de risco: estaleiros do Freixo, porto do Freixo, serradoiro de Pta. Rinles.

O risco de contaminación nesta zona é debido principalmente a hidrocarburos de tipo lixeiro, pesado, slops, químicas de pinturas e disolventes, serraduras e casca.

* Actuación en condición de marea enchente.

1. Zona marítima coutada: non se cuota zona.

2. Colocación de barreira deflectora de 150 m (modelo Ro Boom) na praia de Broña.

3. Colocación de 2 barreiras deflectoras de 150 m (modelo Ro Boom) na praia de Siavo.

4. Colocación de barreira deflectora de 150 m (modelo Ro Boom) na punta do dique do Freixo.

5. Protección do banco da Misela, zona oeste, mediante barreiras deflectoras de 150 m (modelo Ro Boom).

6. Recolla do hidrocarburo/contaminación desde embarcacións (o número asignarase en función de magnitude da vertedura) situadas á entrada da praia de Siavo e na zona da enseada de Broña.

7. Se a vertedura se produce no estaleiro de Pta. Corbeiro situaranse embarcacións con bomba de aspiración-skimmer e tanque de recolla entre Pta. Corbeiro e o porto do Freixo.

8. A contaminación que pode producir o serradoiro pode ser recolla entre A Coviña de Pta. Soagro e o dique do Freixo. Neste suposto non se prevé a colocación de barreiras por considerarse contaminación de perigosidade baixa.

* Actuación en condición de marea devalante.

-Zona marítima coutada: non se couta zona.

-Colocación de 2 barreiras deflectoras de 150 m (modelo Ro Boom) na zona dos estaleiros do Freixo e no dique do Freixo.

-Protección do banco da Misela, zona oeste, mediante barreiras deflectoras de 150 m (modelo Ro Boom).

-Protección do polígono de bateas Noia A mediante 2 barreiras deflectoras de 150 m (modelo Ro Boom).

-Recolla do hidrocarburo/contaminación mediante embarcacións provistas de bomba de aspiración-skimmer e tanque de recolla de residuos na zona dos estaleiros e porto do Freixo. Embarcacións de recolla dispostas na canle do banco da Misela para reforzo.

-Se a vertedura se produce no estaleiro de Pta. Corbeiro disporanse as embarcacións na canle nas zonas de Pta. Pequena e Pta. Larga, poñendo especial coidado na zona do polígono de bateas.

-A posible contaminación do serradoiro recollerase con embarcacións situadas na proximidade das instalacións.

* Actuación en condición de repuntes de marea.

-Zona marítima coutada: non se couta zona.

-Colocación de 2 barreiras deflectoras de 150 m (modelo Ro Boom) na zona dos estaleiros do Freixo e no dique do Freixo.

-Protección do banco da Misela, zona oeste, mediante barreiras deflectoras de 150 m (modelo Ro Boom).

-Protección do polígono de bateas Noia A mediante 2 barreiras deflectoras de 150 m (modelo Ro Boom).

-Recolla do hidrocarburo/contaminación mediante embarcacións provistas de bomba de aspiraciónskimmer e tanque de recolla de residuos na zona dos estaleiros e porto do Freixo.

-Se a vertedura se produce no estaleiro de Pta. Corbeiro actuar segundo o establecido nos puntos anteriores en función de se o repunte é cara a enchente ou cara a devalante.

-No caso de contaminación por mor do serradoiro, dispoñer embarcacións de recolla situadas ao norte ou ao sur en función de se o repunte é cara a enchente ou cara a devalante respectivamente.

As embarcacións empregadas poderán ser de pequeno ou mediano porte.

Zona de Risco. O Freixo.

Punto de risco: estaleiros do Freixo, porto do Freixo, serradoiro de Pta. Rinles.

Medios materiais	Recursos humanos

4 embarcacións, 50 CV	10 persoas
2 skimmers-bombas de baleiro
2 contedores, 2 m c/u
11 barreiras 150 m Ro Boom, contención/deflexión	9 persoas
2 compresores de infladura de barreiras a bordo embarcacións de manobra
2 embarcación de manobra, 150 CV	6 persoas
6 uds. transporte pesado para barreiras/skimmers e EPIS
Transporte pesado ou semipesado para tanques recolla residuos na cantidade requirida segundo magnitude episodio

Zona de risco. Esteiro.

Punto de risco: Conservas Calvo.

O risco de contaminación nesta zona é debido principalmente a hidrocarburos de tipo lixeiro, graxas animais e química de limpeza.

* Actuación en condición de marea enchente.

-Zona marítima coutada: inmediacións de Conservas Calvo.

-Se houber contaminación producida polo colector de descarga de Conservas Calvo disporase barreira de deflexión (mod. Ro Boom) para protexer o polígono de bateas Muros A.

-Se a contaminación procede dos tanques de combustible de Conservas Calvo colocarase unha barreira de contención no parque de cultivo Manuel Lestón e outra similar na vertical da exhaustación de gases dos tanques de combustible de Conservas Calvo.

-Colocar dúas barreiras deflectoras na zona do río Esteiro.

-Dispoñer embarcacións na zona de Caneliñas.

-Se a vertedura se produce nas instalacións de Conservas Calvo, esta será recollida nas inmediacións por medio de dúas embarcacións, unha con bomba de aspiración-skimmer e outra con tanque de recolla de residuos.

* Actuación en condición de marea devalante.

-Zona marítima coutada: non se couta zona.

-Colocación de barreiras deflectoras desde Conservas Calvo ata o final das bateas de Marcultura, así como en toda a marxe oeste do polígono de bateas.

-Recolla da vertedura na saída do funil formado polas dúas liñas de barreiras.

* Actuación en condición de repuntes de marea.

-Zona marítima coutada: parque de Manuel Lestón en caso de repunte cara a enchente.

-Colocación de barreiras deflectoras (mod. Ro Boom) desde a factoría Calvo cara ao sur.

-Colocación de barreiras deflectoras (mod. Ro Boom) para a protección do polígono de bateas Muros A.

-Recolla da vertedura na zona da conserveira Calvo mediante 2 embarcacións provistas de bomba de aspiración-skimmer e tanque de recolla de residuos.

As embarcacións empregadas deben ser de porte pequeno.

Cómpre unha análise minuciosa da dinámica de correntes e ventos na zona, para determinar posibles refluxos que puidesen variar o procedemento de protección na devandita zona.

Zona de risco. Esteiro.

Punto de risco: Conservas Calvo.

Medios materiais	Recursos humanos

4 embarcacións, 50 CV	10 persoas
2 skimmers-bombas de baleiro
2 contedores, 2 m c/u

Medios materiais	Recursos humanos

11 barreiras 150 m Ro Boom, contención/deflexión	9 persoas
2 compresores de infladura de barreiras a bordo embarcacións de manobra
2 embarcación de manobra, 150 CV	6 persoas
6 uds. transporte pesado para barreiras/skimmers e EPIS
Transporte pesado ou semipesado para tanques recolla residuos na cantidade requirida segundo magnitude episodio

Zona de risco. Muros.

Punto de risco: porto de Muros e industria Conservas Mariñas.

O risco de contaminación nesta zona é debido principalmente a hidrocarburos de tipo lixeiro, medio, graxas animais e química de limpeza.

* Actuación en condición de marea enchente.

-Zona marítima coutada: porto de Muros se a polución se produce no seu interior.

-Colocación dunha barreira de contención de 150 m (mod. Troil Boom) na boca do porto.

-Se a contaminación excede os límites do porto ou se produce fóra dos límites do porto (Conservas Mariñas) protexerase o polígono de bateas Muros B mediante colocación de dúas barreiras de deflexión de 150 m (mod. Ro Boom) no vértice sudoeste do polígono.

-Colocación dunha barreira de deflexión de 150 m (mod. Troil Boom) na Pta. de S. Antón cara ao sur e outra das mesmas características no muíño de mareas.

-Protección do río Valdexeira con barreira de material absorbente sintético ou natural disposto nos ollos da ponte.

* Actuación en condición de marea devalante.

-Zona marítima coutada: non se couta zona.

-Colocar unha barreira de deflexión (mod. Troil Boom) no dique oeste do porto cara ao norte coa finalidade de que os refluxos saíntes das dársenas do porto sedimenten na praia da Rocha.

-Se a contaminación excede os límites do porto, ou se procede das instalacións da empresa Conservas Mariñas, situaríanse dúas embarcacións na zona de cabo Rebordiño que navegarían en contra de marea recollendo a contaminación que se desprazase cara ao sur.

-Recolla da contaminación desde embarcación no interior do porto ou nos lugares citados nos puntos anteriores mediante bomba de aspiración-skimmer e tanques de almacenamento.

* Actuación en condición de repuntes de marea.

-Zona marítima coutada: porto de Muros e/ou inmediacións de Conservas Mariñas, dependendo da orixe da contaminación.

-Dispoñer unha barreira de contención (mod. Troil Boom) pechando o porto.

-Recolla do hidrocarburo/contaminación no interior da dársena portuaria mediante embarcacións provistas de bomba de aspiración-skimmer e tanque de almacenamento.

-Se a contaminación provén da industria Conservas Mariñas compre coutar a zona onde se atopa a descarga da fábrica e recoller a contaminación dentro da zona coutada mediante embarcación provista de bomba de aspiración-skimmer e tanque de recolla de residuos.

As embarcacións que se empregarán neste suposto poden ser de pequeno ou mediano porte.

Cómpre unha análise minuciosa da dinámica de correntes e ventos para determinar posibles refluxos que puidesen variar o procedemento de protección na devandita zona.

Zona de risco. Muros.

Punto de risco: porto de Muros e industria Conservas Mariñas.

Medios materiais	Recursos humanos

4 embarcacións, 50 CV	10 persoas
2 skimmers-bombas de baleiro
2 contedores, 2 m c/u
2 barreiras 150 m Ro Boom, contención/deflexión 3 barreiras 150 m Troil Boom, contención/deflexión	12 persoas
2 compresores de infladura de barreiras a bordo embarcacións manobra
200 m material absorbente natural/sintético	6 persoas
2 embarcación de manobra, 150 CV	6 persoas
3 uds. transporte pesado para barreiras/skimmers
1 ud. transporte semipesado para material absorbente e EPIS
Transporte pesado ou semipesado para tanques recolla residuos na cantidade requirida segundo magnitude episodio

Zona de risco. Portosín.

Punto de risco: porto de Portosín, náutico de Portosín e estacións de combustible dos portos.

O risco de contaminación nesta zona é debido principalmente a hidrocarburos de tipo lixeiro, medio e químicas de pinturas e limpeza.

* Actuación en condición de marea enchente.

-Zona marítima coutada: porto de Portosín.

-Situar unha barreira de contención de 150 m (mod. Troil Boom ou Ro Boom dependendo do estado do mar) pechando a entrada do Porto.

-Colocar dúas barreiras deflectoras de 150 m e 500 m (mod. Ro boom) independentes desde a rampla de Boa Grande en dirección sudoeste.

-Disposición de dúas barreiras deflectoras no vértice nordeste do polígono de bateas Noia A.

-Cando a contaminación alcance a canle do banco da Misela, colocaranse barreiras deflectoras (mod. Ro Boom) desde a punta sudoeste do banco do Testal dirección N-S facendo unha liña de deflexión ata o extremo noroeste do devandito banco.

-Finalmente colocarase unha barreira deflectora (mod. Troil Boom ou Ro Boom dependendo do estado do mar) en dirección norte-sur en Pta. Regomelín co obxecto de recoller os últimos residuos na zona dos estaleiros do Freixo.

-Recoméndase a instalación de barreiras seladoras na zona sur do banco da Misela.

-A recolla do hidrocarburo/contaminación efectuarase por medio de embarcacións situadas no interior do porto, outras dúas embarcacións situadas na zona delimitada entre Pta. Batuda e Pta. Cabalo Baixo, un terceiro grupo de dúas embarcacións por barlovento da contaminación seguindo a canle principal ata chegar á altura do espigón do porto do Freixo. Por último, situaranse outras dúas embarcacións na zona dos estaleiros do Freixo.

-Un dato subliñable para ter en conta na protección do banco da Misela é a contraposición entre as correntes fluviais devalantes e a corrente xeral da marea enchente, que conforman, de xeito natural, o propio banco da Misela, establecendo unha barreira de auga no límite sur do banco, a cal proporciona unha defensa natural del.

* Actuación en condición de marea devalante.

-Zona marítima coutada: porto de Portosín.

-Emprego de barreira de contención (mod. Troil Boom ou Ro Boom dependendo do estado do mar) pechando a entrada do porto.

-Colocación de barreiras deflectoras (mod. Ro Boom) en Pta. Aguieira en dirección noroeste-sueste.

-Situación de barreira no extremo sur da praia de Coira dirección noroeste-sueste (mod. Ro Boom) e outras dúas barreiras das mesmas características no rochedo que separa praia de Langaño de praia do Pozo.

-Recolla do hidrocarburo/contaminación mediante embarcacións provistas de bomba de aspiración-skimmer e tanque de recolla de residuos, situadas no interior do porto de Portosín. Caso de que a contaminación exceda os límites da boca do porto as embarcacións que traballaban dentro operarían adiantándose á traxectoria da contaminación, especialmente naquelas zonas de acumulación natural (Langaño, Pozo e A Aguieira).

* Actuación en condición de repuntes de marea.

-Zona marítima coutada: porto de Portosín.

-Emprego de barreira de contención (mod. Troil Boom ou Ro Boom dependendo do estado do mar) pechando a entrada do Porto.

-Recolla do hidrocarburo/contaminación mediante embarcacións previstas de bomba de aspiración-skimmer e tanque de recolla de residuos, situadas no interior do porto de Portosín.

As embarcacións empregadas neste caso poderán ser de pequeno ou mediano porte.

Zona de risco. Portosín.

Punto de risco: porto de Portosín, náutico de Portosín e estacións de combustible dos portos.

Medios materiais	Recursos humanos

4 embarcacións, 50 CV	10 persoas
2 skimmers-bombas de baleiro
2 contedores, 2 m c/u
12 barreiras 150 m, contención/deflexión, Ro Boom ou Troil Boom dependendo das condicións do mar. 1 barreira de 500 m Ro Boom, contención/deflexión	12 persoas
2 compresores de infladura de barreiras a bordo embarcación de manobra
1.100 m barreira seladora	6 persoas
2 embarcacións de manobra, 150 CV	6 persoas
9 uds. transporte pesado para barreiras/skimmers e EPIS
Transporte pesado ou semipesado para tanques recolla residuos na cantidade requirida segundo magnitude episodio

Zona de risco. Porto do Son.

Punto de risco: porto e gasolineira do porto de Porto do Son.

O risco de contaminación nesta zona é debido principalmente a hidrocarburos de tipo lixeiro e medio.

* Actuación en condición de marea enchente.

-Zona marítima coutada: Porto do Son.

-Peche da zona portuaria mediante barreira de contención (mod. Troil Boom).

-Colocación de dúas barreiras deflectoras na punta sur da praia de Cabeiro, dirección noroeste-sueste.

-Seguimento da contaminación e disposición de 1.100 m de barreira seladora no caso de que por mor da importancia da contaminación esta puidese achegarse ata o banco da Misela.

-Recolla do axente contaminante desde embarcación, no interior do porto, por medio de bomba de aspiración-skimmer e tanques de recolla de residuos.

-Se o episodio excedese os límites da zona portuaria, disporase de barcos de recolla con bomba de aspiración-skimmer e tanques de recolla de residuos nas zonas das praias de Suaigrexa e Cabeiro.

* Actuación en condición de marea devalante.

-Zona marítima coutada: porto de Porto do Son.

-Situarase unha barreira de contención (mod. Troil Boom) na boca do porto.

-Se a contaminación excede os límites do porto colocarase unha barreira seladora na praia do Malecón e a barreira deflectora (mod. Ro Boom) na zona de Pta. Sagrada onde remata a explanación do porto.

-Recolla do axente contaminante mediante embarcacións previstas de bomba de aspiración-skimmer e tanque de recolla de residuos situadas no interior do porto e, se fose necesario, nos lindeiros da zona portuaria.

-Compre protexer a cetaria de Arnela por medio de barreira de contención ou barreira seladora, dependendo da condición de marea. Neste caso as embarcacións de colleita achegaríanse ata a zona ameazada.

* Actuación en condición de repuntes de marea.

-Zona marítima coutada: porto de Porto do Son.

-Colocación de barreira de contención (mod. Troil Boom) para pechar a zona portuaria.

-Protección da praia do Malecón mediante barreira seladora.

-Recolla da contaminación, desde embarcación, no interior do porto, por medio de embarcacións provistas de bomba de aspiración-skimmer e tanque de recolla de residuos. Disporase de dúas embarcacións nas inmediacións da zona portuaria, no caso de que a contaminación exceda o límite do porto.

Poderanse empregar embarcacións de pequeno e mediano porte neste caso.

Zona de risco. Porto do Son.

Punto de risco: porto e gasolineira do porto de Porto do Son.

Medios materiais	Recursos humanos

4 embarcacións, 50 CV	10 persoas
2 skimmers-bombas de baleiro
2 contedores, 2 m c/u
3 barreiras 150 m, contención/deflexión, Ro Boom ou Troil Boom dependendo das condicións do mar	12 persoas
1 compresor de infladura de barreiras a bordo embarcacións de manobra
1.100 m barreira seladora	6 persoas
1 embarcación de manobra, 150 CV	3 persoas
4 uds. transporte pesado para barreiras/skimmers e EPIS
Transporte pesado ou semipesado para tanques recolla residuos na cantidade requirida segundo magnitude episodio

18.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Muros.

Este procedemento está sendo elaborado pola Consellería de Medio Ambiente.

18.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramamento na ría de Muros.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Muros,

o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na Base Loxística de Tragove (Cambados).

18.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas en Portosín.

-Emisoras de VHF banda mariña.

20. Anexo 2. Directorios telefónicos.

Lista de teléfonos de organismos e autoridades

Nome	Localidade	Teléfono	Fax	Móbil	Ibercom

Sala operacións (C. Pesca)	Santiago de Compostela	981544070	981544031		44070
S. X. Control, S.M., L.C.C.	Santiago de Compostela	981544058	981544031		44058
Delegación Territorial Pesca	A Coruña	981182000
Delegación Comarcal Pesca	Ribeira	981870388	981876122
Base SGG	Ribeira	981876118	981876122
Subbase SGG	Portosín	981766656
S. Control, Xestión Residuos	Santiago de Compostela	981541045			41045
S. Protección Ambiental	Santiago de Compostela	981541779			41779
S. Programación, Proxectos	Santiago de Compostela	981541698			41698
S. X. Xestión Dominio Público Hidr.	Santiago de Compostela	981544141			44141
Bombeiros		080
SOS Galicia		112
Garda Civil		062
Urxencias Sanitarias		061
Policía Local		092
Policía Nacional		091
Cruz Vermella do Mar		981205901
Cruz Vermella	Noia	981823310
Cruz Vermella	Ribeira	981870005
Bombeiros	Muros	981716583
Bombeiros	Noia	981824079
Protección Civil	Muros			626399839
Protección Civil	Noia	981824222
Protección Civil	Outes			629880090

Nome	Localidade	Teléfono	Fax	Móbil	Ibercom

Protección Civil	Porto do Son	981854156
Garda Civil	Porto do Son	981853007
Garda Civil	Outes	981850019
Garda Civil	Noia	981820515
Garda Civil	Muros	981826013
Policía Local	Outes			649429068
Policía Local	Noia	981842101
Policía Local	Muros	981827276
Policía Local	Porto do Son	981853071
Capitanía Marítima	Noia	981820505
Capitanía Marítima	Muros	981827197		606002514
C.Z.C.S. Fisterra	Porto do Son	981767500
Garda Civil do Mar	A Coruña	981167800-01-02
Portos de Galicia		902400870
Demarcación Costas Galicia	A Coruña	981266868	981279327-637
Confraría Pescadores	Muros	981826143	981826143
Confraría Pescadores	Noia	981820200	981824017
Confraría Pescadores	Protosín	981766650	981766485
Confraría Pescadores	Porto do Son	981767321	981767567
Asociación Produtores Mexillón	Muros	981762064	981826231
Concello	Muros	981826050	981762257
Concello	Noia	981842100	981821741
Concello	Outes	981850003	981850387
Concello	Porto do Son	981867412	981767358

Sección IV

Ría de Arousa

23. Descrición física da ría de Arousa.

23.1. Configuración xeográfica da Ría de Arousa.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Arousa está limitado por: punta Falcoeiro e punta Con de Aguieira.

Ría	Arousa

Lonxitude (km)	33
Largura (km)	4,5 (boca sur)
Profundidade máxima (m)	69
Superficie (km)	230
Volume (km)	4,5
Río	Ulla
Caudal medio anual (m/s)	30

Dentro do grupo das Rías Baixas a ría de Arousa é a maior, cunha área duns 230 km e un volume de 4,5 x 10 m. No entanto, non é este o único aspecto que a fai particularmente distinta ao resto, se non que, asemade, ten unha irregular liña de costa e os relevos relativamente máis baixos que a rodean. Pero, probablemente, o que máis contribúa á súa aparencia abrupta sexa o conxunto de illas, illotes e escollos que se distribúen en todo o seu interior. Estas variacións na elevación do fondo van afectar directamente o movemento dos corpos de auga no seu interior, creando patróns de circulación

particulares, que fan moi necesario un bo estudo das dinámicas de correntes, vento e marea para o deseño do procedemento operacional na ría.

A ría de Arousa sitúase entre 42,44º-42,68º N e 9,05º-8,77º W, penetrando na costa de Galicia uns 33 km en dirección SW-NE. Posúe dúas bocas, sendo a illa de Sálvora a causante da dita separación; a boca norte ten uns 3,5 km de largo, desde a dita illa ata Aguiño, chegando soamente a alcanzar os 10 m de profundidade. Por comparación, a boca sur ten 4,5 km de largo (desde Sálvora ata a península

do Grove); esta é boca da entrada á canle principal e permite a entrada de auga profunda ata zonas moi internas da ría.

Batimetría da ría de Arousa

A principal achega de augas fluviais provén do río Ulla, situado na parte interior final da ría. O segundo río en magnitude é o Umia, o cal enche o esteiro na súa foz na baía sudoeste oposta á illa da Toxa. Tamén na vertente NE desemboca o río Beluso, o cal é de pouca importancia.

23.2. Morfoloxía da liña costeira.

A entrada á ría de Arousa está caracterizada pola presenza da illa de Sálvora e os numerosos illotes e arrecifes adxacentes ata punta Falcoeiro, que actúan como quebraondas naturais que defende as augas da ría dos mares de travesía.

As costas que rodean a ría son accidentadas e están dominadas por alturas destacables, as cales terminan en puntas baixas e rochosas, entre as cales se abren numerosas praias, moitas delas de gran tamaño e superficie.

A desembocadura do río Ulla é unha zona de pouca profundidade caracterizada pola presenza de marismas e baixíos. Cando suceden enchentes no río, a corrente da devalante acada gran velocidade, producindo alteracións na canle, variando a forma e tamaño dos bancos que o limitan.

A illa de Arousa é de forma irregular, escabrosa, caracterizada polas restingas de pedras e con varias enseadas, case todas elas con praia.

23.3. Dinámica da ría de Arousa.

A ría de Arousa é a maior das catro Rías Baixas. Con respecto ás súas características batimétricas cabe destacar a existencia dunha canle principal cunha profundidade próxima aos 60 m nas proximidades da entrada da ría. Outra característica salientable do esteiro é a existencia da illa de Sálvora na boca da ría. Por último, cabe destacar a existencia dunha zona de augas pouco profundas na costa leste, na zona protexida pola península do Grove.

Arousa é a ría de batimetría más complexa, a máis grande e a máis profunda. Por outra parte, dadas as súas variadas orientacións cada unha está exposta a influencias oceánicas bastante dispares.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes.

Nesta ría, en época de verán e situacións anticiclónicas, os ventos son de compoñente N e, principalmente, NE. No inverno, épocas de baixas presións, os ventos rolan ao W, máis fortes e persistentes cando sopran do SW.

A ría de Arousa divídese claramente en tres partes. A parte interna inclúe a masa de auga situada ao leste da liña que une punta do Chazo coa Illa de Arousa; esta zona caracterízase pola alta influencia das augas do río Ulla. A parte máis externa, baixo influencia oceánica, comprende o volume de auga situado entre a liña que une Ribeira e o sur da Illa de Arousa e as bocas. A parte central, situada entre as dúas anteriores, atópase influenciada tanto polos ríos como polo réxime de ventos existentes na plataforma. A enseada do Grove, na zona SE, é unha baía exigua cun movemento mareal importante.

A onda de marea de auga costeira produce no interior da ría unha corrente de marea con entrada durante o fluxo ata a preamar e unha saída durante o refluxo ata a baixamar. A velocidade desta corrente depende, entre outras cousas, da amplitude da marea e vese claramente modificada pola acción do vento, que debido á orografía da ría, sopra preferentemente seguindo o eixo desta, nun sentido ou no contrario, sumándose ou opoñéndose á corrente de marea.

As correntes da marea son de considerable importancia en varias zonas da ría, alí onde están as foces dos ríos ou fronte aos esteiros. É superior a forza da marea á corrente. Segundo estudos de Gómez Gallego e García et al., rexistráronse valores máximos da corrente de marea, na canle principal, entre Pta. Cabío e a Illa de Arousa que varían entre 50 e 11 cm/s,

dependendo da profundidade, carreira da marea e velocidade e dirección do vento.

Superposto aos movementos de marea existe unha circulación estuárica permanente (circulación residual), en que a auga doce penetra pola cabeceira, procedente do río, e pola súa menor densidade flúe pola parte superficial mesturándose coa auga salgada a medida que avanza cara á boca da ría; isto vén compensado coa entrada de auga oceánica polo fondo da ría e vaise mesturando verticalmente coa auga superficial que sae. A velocidade das correntes horizontais residuais é pequena se se compara coa velocidade das correntes de marea, polo que queda enmascarada por esta última. Rosón (1992) dá para a corrente residual un caudal medio de entrada de auga profunda, no verán, de 3.900 m/s, entre O Grove e a illa de Sálvora, que se reduce a 1.200 m/s, na parte media da ría e a 700 m/s no interior, aínda que este caudal varía coa intensidade do afloramento costeiro.

23.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Transporte marítimo de fuel, gasolina gasoil e asfalto.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

24. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo. De todos os xeitos, existe transporte de hidrocarburos e outras substancias perigosas no interior da ría.

O porto de Vilagarcía de Arousa está incluído dentro dos portos de interese xeral do estado. O tráfico de mercadorías é importante; no ano 2003 rexistrouse un movemento de mercadorías, entre cargas e descargas, de 438.000 tm de granel sólido, 444.000 tm de granel líquido e 275.000 tm de mercadorías en xeral. Entre estes produtos atópanse algúns susceptibles de causar contaminación: fertilizantes, urea, cereais, metanol, gasoil, asfalto, fuel, formol, etc.

Outros puntos de risco potenciais son as factorías de conservas, que nesta ría son numerosas, os estaleiros e carpinterías de ribeira, emisarios de augas residuais, e os rebordamentos das EDAR.

24.1 Puntos de risco

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

32 portos		Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes
Depósitos do Ferrazo		Hidrocarburos
Estacións de subministración de combustible		Hidrocarburos
Fábricas de conservas		Hidrocarburos. Graxas animais. Substancias tensioactivas
Tránsito de buques que transportan hidrocarburos		Hidrocarburos

24.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

160 praias		Turístico
Complexo Intermareal Umia-O Grove, A Lazada, Pta. Carreirón e Lagoa Bordeira		Natural
24 polígonos de bateas		Marisqueiro
Parques do Carril		Marisqueiro
Zonas de marisqueo		Marisqueiro

24.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

A ría de Arousa constitúe un ecosistema de grande riqueza en que se desenvolve unha intensa actividade económica no sector da acuicultura, sendo o principal o cultivo de mexillón, coa presenza na ría de máis de 2.400 bateas (70% das bateas de mexillón explotadas en Galicia).

Cabe destacar a importancia do marisqueo, especialmente na zona do Carril, onde se atopan os máis importantes parques de cultivo da comunidade autónoma.

Son importantes os bancos marisqueiros do Umia, A Toxa, O Saco de Fefiñáns e a illa Ansuíña, onde se obtén ameixa e croque.

Cómpre mencionar tamén a importancia do espazo natural Complexo Intermareal Umia-O Grove, A Lanzada, Pta. Carreirón e Lagoa Bordeira, incluído na Rede Natura 2000 e na ZEPAS.

24.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Estanse elaborando mapas de sensibilidade a base de un SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas para protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

25. Operatividade na ría de arousa.

25.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por emprazamento de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Arousa, tendo en conta aqueles

lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

25.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Arousa.

Estanse elaborando os estudos meteorolóxicos e oceanográficos que servirán de base para a elaboración dos procedementos operacionais.

25.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Arousa.

Esta información está sendo elaborada pola Consellería de Medio Ambiente.

25.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramamento na ría de Arousa.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Arousa, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

25.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da Base do Servizo de Gardacostas en Vilaxoán.

-Emisoras de VHF banda mariña.

30. Anexo 5. Directorios telefónicos.

Sección V

Ría de Pontevedra

31. Descrición física da ría de Pontevedra.

31.1. Configuración xeográfica da ría de Pontevedra.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Pontevedra está limitado por: cabo Udra a punta Cabicastro.

Cabe destacar, entre cabo Udra e Pta. Couso, a enseada de Aldán, de grande importancia no sector pesqueiro-marisqueiro.

Ría	Pontevedra

Lonxitude (km)	23
Largura (km)	7,7 (boca sur)
Profundidade máxima (m)	60
Superficie (km)	145
Volume (km)	3.447
Río	Lérez
Caudal medio anual (m/s)	14,8

A ría de Pontevedra forma parte das Rías Baixas, localízase entre 42,25º e 42,45º de latitude N e 8,69º e 8,85º de lonxitude W.

Estendese ao longo de 23 km e posúe unha área de 145 km. A súa orientación é NE-SW e á súa cabeceira chegan as augas do río Lérez, cun caudal medio de 14,8 ms. Alárgase progresivamente cara a augas do océano Atlántico, curvando o seu eixo cara ao norte.

As illas de Ons e Onza forman as dúas bocas da ría, na parte externa, sendo a boca N máis estreita e exigua cá boca sur. Estas dúas illas son restos

da primitiva liña de costa, invadida polo mar após o último período glacial; son escarpadas e de difícil navegabilidade.

A enseada de Aldán penetra unhas 2,5 millas desde Pta. Couso, en dirección SSE. É unha ría con numerosos baixos de pedra e bos fondos de area, lama e cascallo. É pouco abrigada, xa que o mar do oeste, que é o máis frecuente na zona, entra ata o fondo da ría.

31.2. Morfoloxía da liña costeira.

31.2.1. Costa norte.

31.2.2. Costa sur.

31.3. Dinámica da ría de Pontevedra.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes.

A ría de Pontevedra é a menos estudada de todas as rías, pero non por iso deixa de ser importante. Cómpre ter un estudo da dinámica de correntes e mareas para poder deseñar os procedementos operacionais con fiabilidade.

Esta ría amosa un sistema de circulación estuárica positivo, igual có resto das rías baixas: as augas continentais tenden a saír superficialmente, debido á súa menor densidade, e as masas de auga oceánica, con

menor temperatura e máis ricas en nutrientes, penetran polo fondo da ría en sentido oposto, mesturándose ambas.

A circulación na cabeceira da ría é máis complexa debido ás alteracións producidas pola illa de Tambo. Cómpre o desenvolvemento dun estudo da zona co fin de obter conclusións para a realización de correctos procedementos operacionais.

O vento é decisivo nas correntes de auga superficial. Estas seguen, case sempre, a dirección do vento, independentemente do estado da marea. Con vento do primeiro cuadrante durante a marea saínte a auga superficial pode acadar unha velocidade de 35 cm/s, e con ventos do terceiro cuadrante e marea entrante a auga superficial pode chegar a 27 cm/s.

31.3.1. Condición de marea echente.

31.3.2. Condición de marea devalante.

31.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas diferentes industrias.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

32. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

Un dos puntos de risco principais é o complexo do grupo Ence-Elnosa, situado en Pontevedra e dedicado á fabricación de pasta de papel e obtención de cloro.

O porto de Marín recibe tráfico de buques que transportan fariña, pensos, cemento, cereais, fertilizantes, pasta de papel, sal e madeira, entre outras mercadorías.

32.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

10 portos		Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes
Estaleiros	Marín	Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

Factoría Ence-Elnosa	Pontevedra	Cloro. Hidrocarburos
Conserveiras	Poio	Hidrocarburos. Graxas animais
Barcos que transitan pola ría		Gasoil. Fuel-oil

32.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

60 praias		Turístico
Espazo Natural da Xunqueira do Lérez		Natural
8 polígonos de bateas		Marisqueiro
Bancos pesqueiros		Pesqueiro
Bancos marisqueiros		Marisqueiro

32.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

É a ría con menor explotación marisqueira aínda que hai que ter en conta certas zonas como é o banco marisqueiro a pé dos Praceres-Lourido-Combarro, cunha superficie de 582.688 m, de onde se extrae, principalmente, ameixa fina, ameixa babosa, reloxo e croque.

Atópanse 8 polígonos de bateas entre a propia ría e a enseada de Aldán: Portonovo A, B e C, Bueu A e Cangas A e B, dedicados ao cultivo de mexillón; Portonovo D como polígono de reparqueo; Bueu B, con cultivos experimentais de peixe.

No interior da enseada de Aldán son importantes os bancos de marisqueo a pé de San Cibrán e Vilariño, con produción de ameixa babosa e reloxo, e o do fondo da ría con produción de croque.

O marisqueo desde embarcación obtén vieira, zamburiña, ameixa e algo de ostra.

A frota de baixura ten os seus caladoiros principais fóra da ría, aínda que no interior desta traballan embarcacións dedicadas ao cerco e artes menores.

Noutra orde de prioridades atópanse nesta ría praias de importante interese turístico, especialmente na época estival, e o espazo natural da xunqueira do Lérez, zona de invernada e cría de numerosas especies de aves.

32.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade con base de nun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas que hai que protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

33. Operatividade na ría de Pontevedra.

33.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por emprazamento de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Pontevedra, tendo en conta aque

les lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

33.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Pontevedra.

Na ría de Pontevedra están a ser estudadas as dinámicas de correntes, ventos e mareas que darán lugar á elaboración dos procedementos operacionais adecuados en caso de continxencia real.

33.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Pontevedra.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

33.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Pontevedra.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Pontevedra, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

33.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas en Pontevedra.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección VI

Ría de Vigo

38. Descrición física da ría de Vigo.

38.1. Configuración xeográfica da ría de Vigo.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Vigo está limitado por: cabo Silleiro a cabo Home.

Ría	Vigo

Lonxitude (km)	33
Largura (km)	5,2 (boca sur)
Profundidade máxima (m)	55
Superficie (km)	176
Volume (km)	3.117
Río	Oitavén
Caudal medio anual (m/s)	13,6

A ría de Vigo é a máis meridional das Rías Baixas. Localízase entre os 42,15º e 42,35º de latitude N e os 8,55º e 8,95º e lonxitude W.

O seu eixo central ten unha orientación SW-NE, como no resto das Rías Baixas.

A ría ten dúas partes ben definidas: a enseada de S. Simón, que é unha cubeta colmatada de sedi

mentos na cal a ría recibe as achegas dos ríos Oitavén e Redondela, e o resto da ría. A enseada ten unha área considerable pero é bastante exigua.

A canle de Rande comunica a enseada co resto da ría; é un angosto corredor, que provoca unha aceleración das correntes na zona.

A parte máis externa comunícase co océano Atlántico polas dúas bocas formadas polas illas Cíes e o Freu da Porta. O Freu da Porta é unha pequena e estreita canle que comunica a illa de S. Martiño coa illa do Faro.

38.2. Morfoloxía da liña costeira.

As marxes N e S da ría presentan pequenas baías locais ou enseadas, mentres que a enseada de San Simón presenta características propias dun esteiro cunha marcada influencia do río e das mareas. A partir do estreito de Rande as características son máis propias dunha baía costeira, polo tanto baixo a influencia das condicións oceanográficas da plataforma continental adxacente.

No concello vigués existe unha extensa fronte marítima con dous tramos diferenciados. Unha entre o monte da Guía e a punta de Alcabre, formada pola dobre baía de Guixar a Bouzas, que constituían áreas de acumulación mariña en que se formaron grandes areais. E outro sector formado por un tramo de costa onde se formou un arco areoso que conprende varias praias.

38.3. Dinámica da ría de Vigo.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes.

A ría de Vigo ten achegas de auga doce máis pequenas cás do resto das Rías Baixas polo que os valores da salinidade son maiores, en comparación.

A ría de Vigo amosa moita sensibilidade aos cambios nos réximes de vento; este dato debe ser tido en conta á hora de elaborar os procedementos operacionais.

No interior da ría hai dous tipos de movemento do corpo de auga. Un, o de marea, ben observable, cun movemento de fluxo e refluxo que non produce transporte permanente de masa porque ao final dun ciclo de marea a auga volve estar no mesmo sitio, producindo unicamente mestura vertical. Superposto ao de marea hai outro movemento mais lento pero permanente, corrente residual, que produce un transporte de auga profunda cara ao interior da ría e unha saída de auga superficial cara ao mar. As velocidades da corrente residual dependen da achega de auga doce do río e da intensidade da mestura vertical producida pola marea pero pola súa vez están fortemente influídas polo vento local e o afloramento costeiro.

As velocidades máximas rexístranse na auga superficial no momento da baixamar. As velocidades máximas de entrada rexístranse na auga profunda a media marea ascendente. A entrada de auga comeza polo fondo e transmítese a niveis menos profundos a medida que avanza a onda de marea.

No estreito da Guía obsérvase que con ventos N, E e SE a auga superficial influída polo vento se move en dirección contraria á marea.

Na enseada de San Simón, ao ser moi confinada, hai unha onda de oscilación local superposta á onda de marea que inflúe principalmente no río Verdugo. As correntes de marea nesta enseada, debido á pouca profundidade, son moito mais intensas. As augas salgadas entran na baixamar pola marxe dereita; seguen o brazo norte da canle profunda que penetra na enseada a través do estreito de Rande: na marxe esquerda hai unha corrente en dirección cara a fóra da enseada, aínda que tamén se observa unha pequena penetración de auga salina en profundidade pola canle sur. Ao avanzar a marea chégase á intrusión da auga salina en toda a enseada. Durante a baixamar, a corrente diríxese cara ao estreito de Rande cunha velocidade maior nos laterais da enseada, xa que o refluxo desauga polos lados da canle.

Na enseada de Baiona estableceuse que a circulación das augas é de tipo esteiro positiva. Funciona coma unha célula independente do resto da baía e de sentido xeral contrario ao efecto de Coriolis, como

consecuencia da súa orientación con respecto ás frontes das ondas de oleaxe. Esta situación contrasta coa circulación dos corpos de auga noutras áreas similares coma a enseada de San Simón. Os ventos e as mareas condicionan toda a circulación dos corpos de auga na enseada. En xeral a distribución de salinidade e temperatura atópanse relacionados coas correntes de entrada, na subida de marea, e as de devalo durante a baixada.

38.3.1. Condición de marea enchente.

38.3.2. Condición de marea devalante.

38.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

39. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

39.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

17 portos		Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes
Estaleiros	Bouzas, Teis, Meira	Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes
Pescanova	Chapela	Hidrocarburos. Química de limpeza. Graxas animais
Industrias transformadoras	A beiramar	Hidrocarburos. Química de limpeza. Graxas animais
Talleres auxiliares	A beiramar	Hidrocarburos. Disolventes

39.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

70 praias		Turístico
Parque Nacional das Illas Atlánticas		Natural

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

13 polígonos de bateas		Marisqueiro
Zonas de pesca		Pesqueiro
Industrias
Bancos marisqueiros		Marisqueiro
Instituto Español de Oceanografía	Cabo Estai
Instituto de Investigacións Mariñas	Bouzas
Museo do Mar	Alcabre	Turístico

39.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

Atópanse 13 polígonos de bateas, na maior parte dedicados ao cultivo de mexillón, cunha produción anual deste molusco estimada en 35.000 tm. Os polígonos dedicados ao cultivo deste molusco son: Cangas C, D, E, F, G, H, Redondela A, B, C, D, E, Vigo A e Baiona A.

Tamén existen viveiros de cultivo de ostra plana no polígono de Redondela A e cultivos experimentais de polbo en Cangas.

É importante nesta ría a obtención de navalla.

O marisqueo a pé de croque e ameixa vénse realizando na enseada de Baiona, na zona da foz do Miñor, en Cesantes, Arcade, Santa Cristina, Domaio e Moaña.

No interior da ría, o marisqueo desde embarcación obtén vieira, zamburiña, ostra e ameixa.

A frota de baixura ten os seus caladoiros principais fóra da ría, aínda que no interior desta traballan embarcacións dedicadas ao cerco e artes menores.

Noutra orde de prioridades atópanse nesta ría praias de importante interese turístico, especialmente na época estival, como as de Baiona, O Vao, Rodeira, Xunqueira e Meira.

As illas Cíes pertencen ao Parque Nacional das Illas Atlánticas, están incluídas nos ZEPAS e na Rede Natura 2000. Outros espazos de interese natural, que deben ser obxecto de protección son o litoral de Oia-Saiáns, a xunqueira do Lagares, cabo Home, a zona húmida do Vao e A Guía.

39.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas que se deben protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

40. Operatividade na ría de Vigo.

40.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por emprazamento de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Vigo, tendo en conta aqueles

lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo u outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

40.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Vigo.

A ría de Vigo está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

40.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Vigo.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

40.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Vigo.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Vigo, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

40.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas en Vigo.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección VII

Ría da Coruña

46. Descrición física da ría da Coruña.

46.1 Configuración xeográfica da ría da Coruña.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría da Coruña está limitado por: punta Mera (Seixo Branco) e punta Herminia.

Ría	A Coruña

Lonxitude (km)	5,9

Ría	A Coruña

Largura (km)	4
Profundidade máxima (m)	30
Superficie (km)	20
Volume (km)	0,24
Río	Mero
Caudal medio anual (m/s)	3

A ría da Coruña atópase situada ao SW do Arco Ártabro (conxunto formado polas rías da Coruña, Ares-Betanzos e Ferrol). Ten forma de media lúa aberta ao océano, cunha boca duns 4 km de largo.

O longo desde a boca á desembocadura do río Mero é de 5,9 km e a súa superficie é duns 20 km, cun volume de auga de 240x10 m. No seu interior alternan zonas rochosas e praias. A profundidade máxima son 30 metros.

Distínguense dúas zonas delimitadas polo dique de abrigo: unha delas cara ao interior, cunha maior influencia do río Mero e con características de esteiro, e a outra cara ao exterior, máis aberta e profunda, con características oceánicas.

46.2. Morfoloxía da liña costeira.

Desde Seixo Branco-punta Mera cara ao interior da ría a costa é rochosa alternando con calas que albergan pequenas praias de area fina.

Desde o porto de Sta. Cruz, cara ao sur a costa amosa pouca zona acantilada con presenza de amplos areais: Bastiagueiro e Santa Cristina. Neste último lugar confórmase a entrada da ría do Burgo.

Desde aquí, e cara ao norte, pola marxe W da ría, a costa confórmase polas instalacións portuarias de Oza e o porto da Coruña. Desde a punta do dique Barrié de la Maza ata punta Herminia a costa é acantilada con existencia de pequenas praias na enseada de San Amaro.

46.3. Dinámica da ría da Coruña.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes dominantes na zona.

Na ría da Coruña distínguense dúas zonas delimitadas polo dique de abrigo: unha delas cara ao interior, cunha maior influencia do río Mero e con características de esteiro, e a outra cara ao exterior, máis aberta e profunda, con características oceánicas.

A auga que penetra polo fondo tende a aflorar no estreitamento producido polo dique de abrigo.

Con carácter xeral, a dinámica de correntes e mareas obedece ao predominante mar de fondo de dirección NW, que percorre toda a enseada con rumbo S achegándose ata o areal exterior de Santa Cristina, revirando a dirección cara ao W ao principio, conformando a barra da ría e, posteriormente, cara ao N en dirección á dársena de Oza.

Na ría do Burgo, en marea devalante a dinámica de mareas e correntes suman os seus efectos, chegando a producir correntes na zona da barra de ata 3 nós. No entanto, en marea enchente, obsérvase formación de remuíños, na zona da barra, debidos á contraposición de forzas hidrodinámicas.

46.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

-Transporte marítimo de hidrocarburos.

-Residuos oleosos procedentes de industrias transformadoras.

47. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

Na ría da Coruña o maior risco está no tráfico marítimo, que transporta mercadorías perigosas, e nos labores de carga, descarga e trasfega destas mercadorías nas instalacións portuarias. Destacan, neste sentido a terminal de descarga de Repsol YPF e os depósitos de hidrocarburos sitos no peirao de San Diego, nos cales se pode atopar petróleo cru e produtos refinados.

Os estaleiros de Oza constitúen outro punto de risco a ter en conta debido aos produtos empregados nos traballos que alí se desenvolven.

Outra industria susceptible de provocar episodios de contaminación é Moyresa sita na zona máis interna da ría do Burgo e dedicada á obtención de aceites e fariñas vexetais.

47.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

Portos		Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes
Terminal descarga carbón	Peirao de S. Diego	Residuos de carbón
Moyresa	Ría do Burgo	Aceites vexetais
Estaleiros	Oza	Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes
Terminal descarga Repsol YPF	Peirao de S. Diego	Hidrocarburos

47.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

Praias		Turístico
Bancos marisqueiros	A Pasaxe. O Parrote. Pta. Herminia	Marisqueiro
Parques de cultivo	A Pasaxe	Marisqueiro
Instituto Español de Oceanografía	Dique Barrié de la Maza	Científico

47.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

Dado o seu pequeno tamaño, e que gran parte dela está ocupada polas instalacións portuarias, a ría da Coruña presenta un reducido número de bancos marisqueiros aínda que de importancia destacable: O Parrote con marisqueo desde embarcación dedicado á obtención de

ameixa babosa; zona O Burgo-A Pasaxe, con marisqueo a pé e desde embarcación, onde se extrae ameixa fina, babosa, reloxo, carneiro, ostra e croque. Existen tamén dúas zonas de extracción de percebe situadas en punta Herminia e Mera.

Existe no ámbito territorial da ría da Coruña plan conxunto das confrarías das zonas VII e VIII para extracción de equinodermos e plan para a extracción de algas.

Existen catro parques de cultivo e unha depuradora, todos eles situados na zona do Burgo-A Pasaxe.

Dentro da ría tamén traballan embarcacións, todas elas de pequeno porte, dedicadas á pesca artesanal con artes menores.

Atopamos tamén praias e areais de importancia turística e de lecer, sobre todo na época estival, que son mormente ocupadas polos residentes na propia cidade

da Coruña. Entre estas destacan as de Santa Cristina, Bastiagueiro e Mera, no concello de Oleiros, e as de Oza e San Amaro na Coruña.

Outro punto de importancia á hora de ser protexido e o Instituto Español de Oceanografía, sito no porto deportivo da Coruña, á entrada do dique Barrié de la Maza, e que presenta tomas de captación de auga mariña para os seus laboratorios.

47.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas que hai que protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

48. Operatividade na ría da Coruña.

48.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por localización de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría da Coruña, tendo en conta aqueles lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

48.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría da Coruña.

A ría da Coruña está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

48.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría da Coruña.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

48.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría da Coruña.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría da Coruña, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

48.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas na Coruña.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección VIII

Ría de Ares-Betanzos

51. Descrición física da ría de Ares-Betanzos.

51.1. Configuración xeográfica da ría de Ares-Betanzos.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Ares-Betanzos está limitado por: punta Coitelada e Seixo Branco.

Ría	Ares-Betanzos

Lonxitude (km)	20
Largura (km)	4,7
Profundidade máxima (m)	39
Superficie (km)	72
Volume (km)	0,75
Río	Eume (Ares)/Mandeo-Mendo
Caudal medio anual (m/s)	15 (Ares)/9

Esta ría está articulada en dous brazos. O de Ares ten dirección leste e dá saída ás augas do río Eume. O brazo de Betanzos ten dirección SE, é moi amplo e ten o fondo colmatado, formando unha marisma desde a ponte do Pedrido ata Betanzos; na cabeceira verten os ríos Mandeo e Mendo.

51.2. Morfoloxía da liña costeira.

Desde punta Coitelada ata punta da Cruz a costa discorre acantilada con multitude de coídos e furnas. A partir deste punto atópase a enseada de Ares, que inclúe os areais de Ares, Seselle e Raso, continuando con cantil baixo e pequenos areais ata a zona interior do río Eume, onde se conforma a barra do río por medio da praia de Cabanas.

Desde esta zona, cara ao exterior da ría, e pola marxe sur dela, atópanse zonas alternadas de cantil e praia ata o areal de Miño, que conforma outra barra pola desembocadura do río Baxoi.

A continuación, atopamos o esteiro do río de Betanzos (Mandeo e Mendo), formado por un amplo areal, na zona coñecida como O Pedrido.

Continuando cara ao N pola marxe S da ría encontramos a praias de Gandarío e Sada, o porto de Sada

e, a partir deste punto, a costa alterna acantilados con pequenas praias. Na enseada de Cirro sitúase o porto de Lorbé e desde Lorbé ata Seixo Branco a costa é escarpada con altos acantilados.

51.3. Dinámica da ría de Ares-Betanzos.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes.

Con carácter xeral, a dinámica obedece á dirección predominante do mar de fondo de compoñente NW, existindo zonas de calma ao abeiro de punta da Cruz (Ares) e punta Robaleira.

A partir da liña imaxinaria formada pola punta de San Amede e punta da Cruz ata o fondo da ría a súa profundidade alcanza valores máximos de 12 metros, polo que, en situacións de mar de fondo considerable, se forman ondas que poden acadar 1,5-2 m de altura.

51.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros de ribeira e talleres de automoción.

52. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

52.1 Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

6 portos		Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes

52.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

19 praias		Turístico
Bancos marisqueiros		Marisqueiro
Polígono viveiros		Acuícola
Depuradora		Acuícola
Granxa rodaballo	A Miranda	Acuícola

52.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

Destacan os bancos marisqueiros de Pontedeume, praia de Miño, praia do Pedrido (marisqueo a pé) e banco somerxido do Pedrido (marisqueo desde embarcación).

Existe no ámbito territorial da ría de Ares-Betanzos un plan conxunto das confrarías das zonas VII e VIII para extracción de equinodermos, plans para extracción de navalla e longueirón.

Nas zonas de Mera e Ares hai un plan de explotación para percebe.

Existen 6 polígonos de viveiros dedicados ao cultivo de mexillón e cultivos experimentais de peixes, algas e centola.

Existe unha depuradora de moluscos en Lorbé e unha cetaria no porto de Sada.

A frota nesta ría é de cerco e artes menores.

52.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade con base de nun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas que se deben protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

53. Operatividade na ría de Ares-Betanzos.

53.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por localización de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Ares-Betanzos, tendo en conta aqueles lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

53.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Ares-Betanzos.

A ría de Ares-Betanzos está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

53.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Ares-Betanzos.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que pronto serán integrados no plan.

53.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Ares-Betanzos.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Ares-Betanzos, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

53.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas na Coruña.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección IX

Ría de Ferrol

57. Descrición física da ría de Ferrol.

57.1. Configuración xeográfica da ría de Ferrol.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Ferrol está limitado por: monte Ventoso e punta de Segaño.

Ría	Ferrol

Lonxitude (km)	17
Largura (km)	0,35
Profundidade máxima (m)	21
Superficie (km)	27
Volume (km)	0,22
Río	Grande de Xubia
Caudal medio anual (m/s)	3

A ría de Ferrol é unha ría con forma de funil, con dirección SW-NE. Ábrese ao océano mediante unha boca estreita.

57.2. Morfoloxía da liña costeira.

Desde Prioriño Chico (entrada da marxe N da ría) a costa discorre acantilada, a partir do linde do novo porto exterior de Ferrol, alternándose con pequenas praias ata chegar á enseada de San Felipe.

Continuando pola mesma marxe atopamos a Estación Naval da Graña, zona de estaleiros menores, chegando así ata a zona de baixío coñecida como A Malata. Máis cara ao leste continúan os peiraos do Carbón, peiraos deportivos de Curuxeiras, instalacións navais militares e estaleiros de Bazán.

A continuación aparecen as enseadas de Caranza, O Montón e, pasada a ponte das Pías, a enseada da Gándara. Máis cara ao leste chegamos á enseada de Neda, onde desemboca o río Grande de Xubia, zona de baixíos e lamazais, que é o remate da zona N da ría.

Desde este último lugar, cara ao W, a morfoloxía é a mesma descrita con anterioridade ata chegar de novo á ponte das Pías. Seguindo pola marxe S da ría, cara á desembocadura da ría, atopamos os estaleiros de Izar Fene e así continuando ata os embarcadoiros de Maniños e Seixo, onde a costa é baixa con alternancia de praias moi apraceradas.

Desde O Seixo, cara ao W, atopamos a planta desgasificadora de Mugardos, enseada de Santa Lucía, porto de Mugardos e enseada do Baño, chegando así ao Castelo da Palma. A continuación atopamos a enseada de Nande, onde a costa volve ser acantilada ata a zona de punta Segaño que é o límite S da ría.

57.3. Dinámica da ría de Ferrol.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes.

Os predominantes na ría son os de NE no verán e SW no inverno.

Con carácter xeral obsérvase que a dinámica de correntes e mareas corresponde á configuración de ría en forma de funil. Na zona entre os castelos de San Felipe e A Palma acádanse valores de corrente próximos aos 4 nós, sendo os valores máximos no centro da canle. A partir desta zona os fluxos de enchente divídense en dous ramais principais que abocan na enseada da Malata, O Baño e Mugardos. O fluxo principal de corrente ou de marea continúa polo centro da canle da ría e, ao chegar ao centro da ponte das Pías forma fluxos laterais que chegan ata a enseada do Montón pola zona N e ata os estaleiros de Izar Fene pola zona S.

En condicións de marea devalante, tamén con carácter xeral, os fluxos máis importantes de auga discorren polo centro da ría, desviándose con menos intensidade nas zonas dos estaleiros de Izar Ferrol, na enseada de Seixo, enseada da Malata e enseada do Baño. Ao chegar á zona de Castelo de San Felipe-Castelo da Palma a corrente devalante volve acadar os seus máximos valores, diminuíndo estes ao chegar á boca da ría.

57.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e marítimos e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

58. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

Existen nesta ría numerosas empresas que poden constituír un potencial risco de polución debido ás substancias por elas empregadas.

58.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

Portos		Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes
Estaleiros		Hidrocarburos. Pinturas. Aceites. Disolventes
Polygal		Hidrocarburos aromáticos policíclicos
Planta desgasificadora de Mugardos		Hidrocarburos. Produtos químicos

58.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

Praias		Turístico
Bancos marisqueiros		Marisqueiro

58.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

Destacan os bancos marisqueiros de Barallobre, Mugardos e A Malata con marisqueo a pé e desde embarcación, A Gándara con marisqueo a pé e As Pías con marisqueo desde embarcación, nos cales se extrae ameixa fina, babosa e croque. Existe tamén un plan específico no ámbito territorial da Confraría de Pescadores de Barallobre-Mugardos-Ferrol con autorización para extracción de ameixa babosa, rubia, carneirolo e reloxo.

Existe no ámbito territorial da ría de Ferrol plan conxunto das confrarías das zonas VII e VIII para extracción de equinodermos.

Existe un plan conxunto das confrarías de Ares e Barallobre para extracción de navalla e longueirón.

A extracción do percebe lévase a cabo entre ponte Faísca e punta Frouxeira, esta última fóra do ámbito da ría.

Dentro da ría faenan embarcacións de pequeno porte que traballan con artes menores.

58.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas para protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

59. Operatividade na ría de Ferrol.

59.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por localización de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Ferrol, tendo en conta aqueles

lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

59.2. Procedementos operacionais na zona marítima de Ferrol.

A ría de Ferrol está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

59.2. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Ferrol.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

59.3. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Ferrol.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Ferrol, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

59.4. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas na Coruña.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección X

Ría de Corcubión

65. Descrición física da ría de Corcubión.

65.1. Configuración xeográfica da ría de Corcubión.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Corcubión está limitado por: punta Cabanas e punta do Pindo.

Este plan inclúe tanto a ría de Corcubión e o tramo de costa coñecido como Seo de Corcubión. A punta Cabanas, no cabo Fisterra, é o límite occidental desta gran abertura sendo o límite oriental a punta Pindo.

No centro está a ría de Corcubión propiamente dita, aos seus lados as arnelas do Sardiñeiro e do Ézaro e ao W os fondeadoiros de Lagosteira e Fisterra.

Ría	Corcubión

Lonxitude (millas)	2,3
Largura (millas)	0,9
Profundidade máxima (m)	28
Superficie (km)
Volume (km)
Río	Brens, Xallas
Caudal medio anual (m/s)

É unha zona rochosa con pequenas calas e algúns areais de maior tamaño dispersos no seu interior.

A ría de Corcubión propiamente dita intérnase 2,3 millas cara ao NW desde a súa boca de 0,9 millas de largo, comprendida entra cabo Cee e punta Galera O fondo decrece regularmente desde 28 metros na boca ata 4,5 metros fronte á vila de Corcubión.

65.2. Morfoloxía da liña costeira.

A costa norte deste seo presenta altos escarpados inaccesibles con algunhas calas intermedias no cabo Fisterra. O porto de Fisterra é unha pequena cala sita entra punta Bardulla e a cala Figueira. Desde o porto de Fisterra ata a praia de Lagosteira a costa é sucia e presenta no seu primeiro tramo un pequeno anaco saínte de 300 metros entre as puntas Conserva e Porcallón.

A praia de Lagosteira é ampla e limpa excepto no seu extremo sur; nela desauga o río Grande.

Na enseada do Sardiñeiro a costa que a rodea é escarpada e regularmente alta e no fondo da enseada preséntanse dúas praias, O Sardiñeiro e Estorde.

A costa entre cabo Nasa e cabo Cee é de media altura e escarpada.

O cabo Cee limita polo W a boca da ría de Corcubión e é de regular altura e escarpada.

Desde o cabo Cee ata a praia de Quenxe a costa corre cara ao norte sen grandes saíntes, sendo de altura regular, algo escarpada e pedregosa. A praia de Quenxe abrangue unha extensión de 400 metros.

A costa oriental da ría de Corcubión comeza en Pta. Galera e mantén unha dirección paralela á occidental, aínda que algo máis baixa.

Desde o Castelo do Príncipe ata a praia de Brens a costa non presenta accidentes notables.

A costa leste do seo de Corcubión é escarpada, de regular altura e presenta numerosos baixíos e rochas.

65.3. Dinámica da ría de Corcubión.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes.

A ría de Corcubión está abrigada dos ventos do oeste e aberta aos do sur, polo que cando estes veñen atemporalados, déixase sentir o mar no interior da ría.

Nesta zona predomina unha corrente N-S cunha velocidade de 2 nós no verán e algo máis forte no inverno.

65.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

-Residuos procedentes da industria.

66. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

A factoría de carburos metálicos, próxima ao porto de Cee, fabrica electrodos para soldadura coa obtención de residuos de hidrocarburos.

66.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

4 portos		Hidrocarburos. Disolventes. Pinturas
Varadoiros		Hidrocarburos. Disolventes. Pinturas
Fábrica de carburos metálicos		Hidrocarburos. Ferro-silicio

66.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

16 praias		Turístico
Foz do río Xallas
Bancos marisqueiros		Marisqueiro

66.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

Na ría de Corcubión existe actividade marisqueira nas praias de Lagosteira e O Sardiñeiro (Confraría de Pescadores de Fisterra), Estorde, Corcubión, Cee e O Ézaro (Confraría de Pescadores de Corcubión). En todas elas se extrae ameixa fina, babosa e xaponesa, croque, caramuxo, cadelucha, navalla e longueirón e ostra.

As confrarías de Fisterra e O Pindo teñen autorizacións para a extracción de percebe no seu ámbito territorial e nas zonas das illas Lobeira e Carromeiros.

Tamén existen nesta ría plans conxuntos de explotación para ourizo e peneira das confrarías de Lira, Fisterra e Corcubión, cuxo ámbito de extracción é toda a zona V.

No ámbito desta ría a pesca é de tipo artesanal, coa utilización de artes menores.

66.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas para protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

67. Operatividade na ría de Corcubión.

67.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por asentamento de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Corcubión, tendo en conta aque

les lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

67.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Corcubión.

A ría de Corcubión está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

67.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Corcubión.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que pronto serán integrados no plan.

67.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Corcubión.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Corcubión, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

67.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas de Muxía.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección XI

Ría de Camariñas

70. Descrición física da ría de Camariñas.

70.1. Configuración xeográfica da ría de Camariñas.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Camariñas está limitado por: monte Farelo e punta da Barca.

Ría	Camariñas

Lonxitude (km)	5
Largura (km)	2,1
Profundidade máxima (m)	25
Superficie (km)	17
Volume (km)	0,11
Río	Grande
Caudal medio anual (m/s)	5

A ría de Camariñas está formada por grandes areais intercalados nas zonas de cantil.

70.2. Morfoloxía da liña costeira.

A enseada da rías de Camariñas preséntase completamente aberta ao NW, con máis de 2 millas de saco, cunha ampla boca entre as puntas de monte Farelo e punta da Barca.

Case toda a costa é de rochos e de praias bravas.

Na súa costa setentrional fórmase unha profunda cala que se interna cara ao norte, que termina nun estreito brazo de mar chamado enseada da Vasa, cuns 400 metros de largo e 2 km de lonxitude.

A profundidade non pasa de 25 m na entrada, polo centro da ría é de 10 a 12 m; o fondo da ría é fundamentalmente de area.

A ría atópase desprovista de abrigo dos ventos e mares do W.

70.3. Dinámica da ría de Camariñas.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes.

A ría de Camariñas está conformada por 3 radas interiores: enseada da Vasa, Ponte do Porto e Merexo. A dinámica xeral da ría ten a maior influencia na foz do río Grande (Porto segundo algunha bibliografía consultada).

Neste punto obsérvase, na situación de marea enchente, unha contraposición de fluxos de caudal saínte proveniente do río co fluxo da marea entrante, podendo conformar ondas de ata 2 metros de altura.

A enseada da Vasa presenta unha dinámica residual que amosa unha circulación orientada no sentido das agullas do reloxo.

A enseada de Merexo amosa unha dinámica residual contraria á da enseada da Vasa, é dicir, con circulación orientada no sentido contrario ao das agullas do reloxo.

70.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de talleres de automoción.

-Residuos procedentes do porto de Camariñas.

71. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

71.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

Industria conserveira e frigorífica	Camariñas	Hidrocarburos. Residuos procedentes dos sistemas de conxelación
2 portos		Hidrocarburos. Pinturas. Disolventes

71.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

15 praias		Turístico
Piscifactorías		Acuicultura
Viveiros		Acuicultura
Parques de cultivo		Acuicultura
Cetaria		Acuicultura
Criadoiros		Acuicultura

71.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

Nos areais do ámbito territorial da Confraría de Pescadores de Camariñas extráese ameixa fina, babosa croque e caramuxo.

Na zona do Areal Grande de Leis existen numerosos parques de cultivo dedicados á obtención de ameixa fina, babosa, caramuxo, croque e ostra. Na zona da Paxariña hai un parque dedicado ao cultivo de ameixa babosa, fina e croque.

As confrarías de Camariñas e Muxía teñen un plan conxunto de explotación de longueirón, entre punta Sandría e punta Chorente.

A Confraría de Pescadores de Camariñas ten un plan de explotación para algas entre río da Ponte e a punta do Boi.

É importante a frota de cerco no ámbito desta ría e tamén existe frota dedicada á pesca con artes menores.

A piscifactoría de Merexo pertencente a Stolt Sea Farm deberá ser tida en conta como obxecto de protección.

Na ría de Camariñas existen 2 polígonos de viveiros: Camariñas A, B. No polígono de Camariñas A existen concesións para cultivo experimental de polbo.

Existen cetarias e depuradoras nesta zona.

71.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas que hai que protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

72. Operatividade na ría de Camariñas.

72.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidos neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por localización de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para

a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Camariñas, tendo en conta aqueles lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

72.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Camariñas.

A ría de Camariñas está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

72.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Camariñas.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

72.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Camariñas.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Camariñas, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

72.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas de Muxía.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección XII

Ría de Corme-Laxe

74. Descrición física da ría de Corme-Laxe.

74.1. Configuración xeográfica da ría de Corme-Laxe.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Corme-Laxe está limitado por: cabo Roncudo e punta Laxe.

Ría	Corme-Laxe

Lonxitude (km)	6
Largura (km)	4,9
Profundidade máxima (m)	36
Superficie (km)	27
Volume (km)	0,38
Río	Anllóns
Caudal medio anual (m/s)	4

A ría de Corme-Laxe é unha ría que presenta orientación NW-SE. A liña costeira é basicamente rochosa, aínda que dentro dela aparecen algúns areais.

74.2. Morfoloxía da liña costeira.

Esta ría, duns 26,5 km é moi curta, cunha boca ampla que permite unha influencia oceánica grande. A boca está parcialmente dividida na súa parte profunda en dúas canles separadas polo baixo da Avaría, que se eleva sen chegar á superficie, estando a súa cota máis alta a 6 m por debaixo da superficie do mar. Ao norte, entre o baixo e a costa de Corme, queda unha canle de 26 m de profundidade e ao sur, entre o baixo e a punta Laxe, queda unha canle ampla cunha profundidade de 36 m.

A ría queda completamente aberta ao NW.

74.3. Dinámica da ría de Corme-Laxe.

O destino da vertedura depende da situación meteorolóxica do momento. O movemento será función do efecto dos ventos e das correntes.

Dentro da ría as velocidades das correntes de marea varían bastante dunha localidade a outra. Na parte central, as correntes de marea, tanto entrantes como saíntes, son débiles, cunha velocidade media de 5 cm/s, mentres que na costa norte as correntes máximas medidas acadan 39 cm/s.

74.4. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de reparacións en porto e talleres de automoción.

75. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

75.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

2 portos

75.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

10 praias		Turístico
Foz do río Anllóns		Natural
Parques de cultivo		Acuicultura
Viveiros		Acuicultura

75.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

Na desembocadura do río Anllóns obtense croque, ameixa fina, babosa e caramuxo. Na maior parte dela son concesións marisqueiras.

Esta zona é de grande importancia pola extracción de percebe, nas zonas de autorización das confrarías de Corme e Laxe.

Existen plans específicos de longueirón e navalla para as confrarías de Corme e Laxe e de equinodermos para todas as confrarías da zona VI.

A Confraría de Pescadores de Corme posúe, así mesmo, un plan de explotación para extracción de algas entre a foz do Anllóns e punta Nariga.

O polígono de viveiros de Corme ten bateas experimentais dedicadas á produción de mexillón, vieira, volandeira e ostra plana.

A pesca na zona é artesanal con autorización para artes menores.

75.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas para protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

76. Operatividade na ría de Corme-Laxe.

76.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por asentamento de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Corme-Laxe, tendo en conta

aqueles lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo u outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

76.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Corme-Laxe.

A ría de Corme-Laxe está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

76.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Corme-Laxe.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que pronto serán integrados no plan.

76.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Corcubión.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Corme-Laxe, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

76.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas de Muxía.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección XIII

Ría de Cedeira

79. Descrición física da ría de Cedeira.

79.1. Configuración xeográfica da ría de Cedeira.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Cedeira está limitado por: punta Lamela e punta Chirlateira.

79.2. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes da rampla de reparacións do porto e talleres de automoción.

80. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

80.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

Porto de Cedeira		Hidrocarburos. Disolventes. Pinturas

80.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

1 cetaria		Acuicultura
3 praias		Turístico

80.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

A ría de Cedeira amosa zonas turísticas que deben ser obxecto de protección.

A explotación do percebe lévase a cabo mediante un plan de explotación específico que cobre toda a zona de traballo entre punta Frouxeira e Pedra Barcelona.

80.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas que se deben protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

81. Operatividade na ría de Cedeira.

81.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por instalación de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos

internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Cedeira, tendo en conta aqueles lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

81.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Cedeira.

A ría de Cedeira está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

81.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Cedeira.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que pronto serán integrados no plan.

81.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Cedeira.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Cedeira, o

equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

81.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas de Celeiro.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección XIV

Ría de Ortigueira

83. Descrición física da ría de Ortigueira.

83.1. Configuración xeográfica da ría de Ortigueira.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Ortigueira está limitado por: punta da Bandexa e punta Gabeira.

Ría	Ortigueira

Lonxitude (km)	10
Largura (km)	4,4
Profundidade máxima (m)	15
Superficie (km)	11
Volume (km)	0,08
Río	Mera
Caudal medio anual (m/s)	2

83.2. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

84. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

84.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

Industrias conserveiras		Hidrocarburos. Química de limpeza. Graxas animais
3 portos		Hidrocarburos. Pinturas. Disolventes

84.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

Espazo Natural da Ría de Ortigueira e Ladrido		Natural
Parques de cultivo		Acuícola
Establecementos auxiliares de acuicultura		Acuícola
9 praias		Turístico

84.3. Recursos da liña costeira e prioridades para a súa protección.

A explotación marisqueira nesta ría é no ámbito territorial das confrarías de Cariño e Espasante, con autorizacións marisqueiras para a extracción de ameixa fina, babosa, xaponesa, croque, caramuxo e ostra. Nas zonas de libre marisqueo extráese tamén cadelucha.

É importante tamén a extracción de percebe por parte das confrarías de Espasante e Cariño.

Existe un plan conxunto para extracción de equinodermos nas zonas VII e VIII, polas confrarías de Cariño e Espasante.

A pesca é artesanal cunha frota con permex para artes menores.

84.4. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas que hai que protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

85. Operatividade na ría de Ortigueira.

85.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por localización de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo, que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Ortigueira, tendo en conta aqueles lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen

perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

85.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Ortigueira.

A ría de Ortigueira está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

85.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Ortigueira.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

85.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Ortigueira.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Ortigueira, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

85.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas de Celeiro.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección XV

Ría do Barqueiro

89. Descrición física da ría do Barqueiro.

89.1. Configuración xeográfica da ría do Barquiro.

O ámbito territorial do Plan de Continxecias para a Ría do Barqueiro está limitado por: punta Camero e cabo de Bares.

Ría	O Barqueiro

Lonxitude (km)	8
Largura (km)	2,7
Profundidade máxima (m)	20
Superficie (km)	13
Volume (km)	0,08
Río	Sor
Caudal medio anual (m/s)	3

89.2. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

90. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

90.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

3 portos		Hidrocarburos. Pinturas. Disolventes

90.3. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

Illa Coelleira		Reserva ornitolóxica
5 praias
Estaca de Bares		Zona de especial protección dos valores naturais (Decreto 72/2004)

90.3. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de

Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas para protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

91. Operatividade na ría do Barqueiro.

91.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por asentamento de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría do Barqueiro, tendo en conta aque

les lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

91.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría do Barqueiro.

A ría do Barqueiro está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

91.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría do Barqueiro.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

91.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría do Barqueiro.

En tanto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría do Barqueiro, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

91.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas de Celeiro.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección XVI

Ría de Viveiro

94. Descrición física da ría de Viveiro.

O ámbito territorial do Plan de Continxecias para a Ría de Viveiro está limitado por: punta Saíñas e punta Pena Rubia.

Ría	Viveiro

Lonxitude (km)	10*
Largura (km)	2*
Profundidade máxima (m)	15*
Superficie (km)	10*
Volume (km)	0,07*
Río	Landro
Caudal medio anual (m/s)	7

*Cálculos aproximados.

94.2. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

95. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

95.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

2 portos		Hidrocarburos. Pinturas. Disolventes

95.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

14 praias		Turístico

95.3. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas que hai que protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

96. Operatividade na ría de Viveiro.

96.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por localización de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Viveiro, tendo en conta aqueles lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

96.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Viveiro.

A ría de Viveiro está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

96.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Viveiro.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

96.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Viveiro.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Viveiro, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

96.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas de Celeiro.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección XVII

Ría de Foz

100. Descrición física da ría de Foz.

100.1. Configuración xeográfica da ría de Foz.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Foz está limitado por: punta de Escario e punta dos Cairos.

Ría	Foz

Lonxitude (km)
Largura (km)
Profundidade máxima (m)
Superficie (km)
Volume (km)
Río	Ouro, Masma
Caudal medio anual (m/s)

100.2. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

101. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

101.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

Porto de Foz		Hidrocarburos. Pinturas. Disolventes

101.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

Ría de Foz-Masma		Zona de especial protección dos valores naturais (Decreto 72/2004)
Río Ouro		Zona de especial protección dos valores naturais (Decreto 72/2004)
6 praias

101.3. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas para protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

102. Operatividade na ría de Foz.

102.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por situación de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Foz, tendo en conta aqueles lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

102.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Foz.

A ría de Foz está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

102.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Foz.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

102.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Foz.

En canto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Foz, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

102.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas de Celeiro.

-Emisoras de VHF banda mariña.

Sección XVIII

Ría de Ribadeo

103. Descrición física da ría de Ribadeo.

103.1. Configuración xeográfica da ría de Ribadeo.

O ámbito territorial do Plan de Continxencias para a Ría de Ribadeo está limitado por: punta da Cruz e illa Pancha.

Ría	Ribadeo

Lonxitude (km)	5*
Largura (km)	0,912*
Profundidade máxima (m)	15*
Superficie (km)	6*
Volume (km)	0,012*
Río	Eo
Caudal medio anual (m/s)	24

*Cálculos aproximados.

A ría de Ribadeo é un esteiro cun forte proceso de colmataxe debido ao depósito de areas e arrastres do río Eo.

103.2. Tipos de hidrocarburos que poden ser vertidos.

-Gas-oil consumo dos barcos.

-Fuel-oil e gas-oil almacenado nas industrias conserveiras.

-Gasolinas, fuel-oil e gas-oil dos transportes terrestres e estacións de subministración de combustible.

-Residuos oleosos procedentes de estaleiros e talleres de automoción.

104. Identificación de puntos de risco e zonas para protexer.

A historia amósanos que as verteduras máis importantes proceden de fóra da ría. O maior risco está no tráfico marítimo exterior que transporta mercadorías perigosas e está exposto a sufrir un accidente marítimo.

104.1. Puntos de risco.

Puntos de risco	Situación xeográfica	Tipo de risco

2 portos		Hidrocarburos. Disolventes. Pinturas

104.2. Zonas para protexer.

Zonas para protexer	Situación xeográfica	Tipo de recurso

2 praias		Turístico
Calas		Turístico
Río Eo		Zona de especial protección dos valores naturais (Decreto 72/2004)

104.3. Mapa de sensibilidade da liña de costa, áreas intermareais e pesca.

Creáronse mapas de sensibilidade a base dun SIX que está centralizado no CCMM da Consellería de Pesca e Asuntos Marítimos, onde se integrarán as bases de datos dos puntos de risco, zonas que hai que protexer, accesos, ramplas, portos, peiraos, praias...

105. Operatividade na ría de Ribadeo.

105.1. Filosofía/política e obxectivos.

Está a ser realizado un traballo de campo como base física de todas aquelas operacións que poidan ser desenvolvidas no referente á loita contra a contaminación.

Todas as tomas de datos recollidas neste traballo están dirixidas a facilitar as tarefas de loita contra a contaminación, basicamente nas dúas casuísticas que se poden considerar no caso dun episodio de contaminación:

-A disposición de lugares naturais que pola súa configuración ofrecen posibilidade de servizo para despregamento e activación de plans de continxencia.

-O coñecemento da particular configuración da zona costeira, na súa totalidade e de xeito minucioso, para a posterior óptima intervención no caso de episodio de contaminación tanto no mar como na beiramar.

-O coñecemento de todos aqueles lugares que por instalación de empresas ou industrias se poden considerar potencialmente contaminantes para o medio mariño.

Toda esta información vai ser incluída nunha base de datos para configurar o Sistema de Información Xeográfica.

Así mesmo, esta información servirá de base para a configuración de modelos operativos de campo que serán empregados nos casos de continxencia real.

O procedemento operacional desenvolvido ten a súa base técnica no estudo pormenorizado das zonas xeográficas que a continuación se nomean, así como en procedementos operacionais avaliados por organismos internacionais oficialmente recoñecidos e altamente cualificados en materia de loita contra a contaminación (NOAA, ITOPF, OSRL).

Tanto os plans de continxencia como o desenvolvemento do procedemento operacional foron elaborados de acordo co contido do Decreto 438/2003, do 13 de novembro, polo que se aproba o Plan Básico de Continxencias por Contaminación Mariña para a defensa dos recursos pesqueiros, marisqueiros, paisaxísticos, acuícolas e ambientais de Galicia.

Este procedemento operacional está a ser elaborado con base nas actuacións que se deben establecer no ámbito da ría de Ribadeo, tendo en conta aqueles

lugares xeográficos da ría nos cales se poden dar as seguintes casuísticas:

-Lugares que polas instalacións, equipamentos, tráfico marítimo ou outras características supoñen perigo potencial de contaminación do medio mariño, puntos de risco (PR).

-Lugares que pola súa configuración xeográfica, acceso e infraestrutura son considerados idóneos para o desenvolvemento de plans de continxencia en casos de contaminación do medio mariño.

-Lugares ou zonas marítimo-terrestres que pola súa importancia económica, como recurso pesqueiro-marisqueiro, deben ser protexidos.

105.2. Procedementos operacionais na zona marítima da ría de Ribadeo.

A ría de Ribadeo está sendo sometida a estudo para a posterior realización dos axeitados procedementos operacionais nun caso de polución.

105.3. Procedementos operacionais para a liña de costa na ría de Ribadeo.

A Consellería de Medio Ambiente está elaborando os procedementos de actuación para a liña costeira que axiña serán integrados no plan.

105.4. Instalacións con equipamento de resposta para o control do derramo na ría de Ribadeo.

En tanto non se dispoña dun almacén coas características adecuadas, no ámbito da ría de Ribadeo, o equipamento de loita contra a contaminación atoparase na base loxística de Tragove (Cambados) e Vigo.

105.5. Equipamento de comunicacións no terreo.

-Emisoras da rede de comunicacións vía radio da Xunta de Galicia.

-Teléfonos da base do Servizo de Gardacostas de Celeiro.

-Emisoras de VHF banda mariña.

109. Anexo 4. Espazos naturais protexidos de Galicia.

Espazos naturais protexidos.

A Lei 9/2001, de conservación da natureza, define os espazos naturais protexidos como aqueles espazos que conteñan elementos ou sistemas naturais de particular valor, interese ou singularidade, tanto debidos á acción e evolución da natureza como derivados da actividade humana, e que fosen declarados como tales.

En función dos bens e valores que hai que protexer, os espazos naturais protexidos regulados nesta lei clasifícanse nas seguintes categorías:

Reserva natural.

Espazos naturais coa finalidade de protección de ecosistemas, comunidades ou elementos biolóxicos que, pola súa rareza, fraxilidade, importancia ou singularidade, merecen unha valoración especial.

Parques.

Os parques poderán ser naturais ou nacionais. Son áreas naturais, pouco transformadas polas actividades humanas que, en razón da beleza das súas paisaxes, a representatividade dos seus ecosistemas ou a singularidade da súa flora, da súa fauna ou das súas formacións xeomorfolóxicas, posúen uns valores ecolóxicos, estéticos, educativos e científicos polos cales a súa conservación merece unha atención preferente.

Parque Nacional Marítimo Terrestre das Illas Atlánticas de Galicia.

Municipios	Provincias	Superficie (ha)	PORN	Data declaración	Lexislación

Vigo	Pontevedra	8.495,77	Decreto	2-7-2002	Lei 15/2002,
Bueu	Pontevedra		274/1999, do		do 1 de xullo
Ribeira	A Coruña		21 de outubro
Vilagarcía de Arousa	Pontevedra

Monumento natural.

Espazos ou elementos da natureza constituídos por formacións de notoria singularidade, rareza ou beleza que merecen ser obxecto dunha protección especial.

Denominación	Superficie (ha)	Data declaración	Lexislación

O Souto da Retorta, Viveiro	3,2	25-2-2000	Decreto 77/2000
A Costa de Dexo, Mera	266	31-3-2000	Decreto 101/2000

Zona húmida protexida.

Extensións de marismas, pantanos, turbeiras ou superficies cubertas de auga, sexan estas de réxime natural ou artificial, permanentes ou temporais, estancadas ou correntes, doces, salobres ou salgadas, incluídas as extensións de auga mariña en que a profundidade en marea baixa non exceda os 6 metros, que á vez cumpran unha función de importancia internacional, nacional ou autonómica na conservación dos recursos naturais e que sexan declaradas como tales.

Poderán comprender zonas ribeiregas, costeiras ou adxacentes, así como as illas ou extensións mariñas de profundidade superior aos seis metros en marea baixa cando estas se encontren dentro da zona húmida.

Denominación	Municipio	Superficie (ha)	Lexislación

Ría de Ribadeo	Ribadeo e Trabada (Lugo)	563,44	Decreto 110/2004, do 27 de maio
Ría de Ortigueira e O Ladrido	Cariño e Ortigueira (A Coruña)	2.985,28
Lagoa e areal de Valdoviño	Valdoviño (A Coruña)	740,70
Complexo das praias, lagoa e duna de Corrubedo	Ribeira (A Coruña)	982,90
Complexo intermareal Umia-O Grove, A Lanzada, punta Carreirón e lagoa Bodeira	Illa de Arousa, Cambados, Ribadumia, Meaño, Sanxenxo e O Grove (Pontevedra)	2.476,74

Paisaxe protexida.

Espazos que, polos seus valores singulares, estéticos e culturais ou ben pola relación harmoniosa entre o home e o medio natural, sexan merecedores dunha protección especial.

Zona de especial protección dos valores naturais.

Espazos en que, polos seus valores ou interese natural, cultural, científico, educativo ou paisaxístico, sexa necesario asegurar a súa conservación e non teñan outra protección específica.

Espazo natural de interese local.

Espazos integrados nun termo municipal que polas súas singularidades sexan merecedores dalgún tipo de protección dos seus valores naturais.

Espazo privado de interese natural.

Terreos pertencentes a institucións ou propietarios particulares, en que existan formacións naturais, especies ou hábitats de flora e fauna silvestre dos cales se considere de interese a súa protección.

110. Anexo 5. Lista de categorías en que se clasifica a costa ou ribeira.

ESI	Esteiros	Lagos	Ríos (grandes ríos)

1A	Costa rochosa exposta	Costa rochosa exposta	Ribeira rochosa exposta
1B	Estruturas construídas polo home, en zonas expostas	Estruturas construídas polo home, en zonas expostas	Estruturas construídas polo home, en ribeiras expostas

ESI	Esteiros	Lagos	Ríos (grandes ríos)

1C	Acantilados rochosos expostos con seixos na base
2A	Plataformas expostas con pouca pendente en rocha, lama ou lodo	Terrazas rochosas	Baixíos rochosos, bordos rochosos
2B	Escarpas expostas en barro
3A	Praias de area de grao fino a medio	Escarpas erosionadas en sedimento non consolidado	Escarpas erosionadas en sedimento non consolidado
3B	Escarpas en area
4	Praias de area de grao groso	Praias de area	Barras de area
5	Praias mixtas de area e grava ou area e cunchas	Praias mixtas de area e grava	Barras de area e grava
6A	Praias de grava	Praias de grava	Barras de grava
6B	Diques de rochas soltas	Diques de rochas soltas	Diques de rochas soltas
7	Chairas mareais expostas	Chairas mareais expostas
8A	Escarpas protexidas en rocha, lama ou lodo	Escarpas protexidas en rocha, lama ou lodo
8B	Estruturas construídas polo home, en zonas protexidas	Estruturas construídas polo home, en zonas protexidas	Estruturas construídas polo home, en zonas protexidas
8C	Diques de rochas soltas, en zonas protexidas	Diques de rochas soltas, en zonas protexidas	Diques de rochas soltas, en zonas protexidas
8D	Escarpa con vexetación		Escarpa con vexetación
8E	Liña costeira con turba
9A	Chairas mareais en zonas protexidas	Chairas de area e lama en zonas protexidas
9B	Ribeiras baixas con vexetación	Ribeiras baixas con vexetación en zonas protexidas	Ribeiras baixas con vexetación
10A	Zonas húmidas de auga salgada ou salobre
10B	Zonas húmidas de auga doce	Zonas húmidas de auga doce	Zonas húmidas de auga doce
10C	Pantanos	Pantanos	Pantanos
10D	Zonas húmidas con arbustos	Zonas húmidas con arbustos	Zonas húmidas con arbustos

ESI	Pantanos

10B	Zonas húmidas de auga doce
10C	Pantanos
10D	Zonas húmidas con arbustos

111. Anexo 6. Plans interiores.

-Jealsa Rianxeira, S.A.-Conservera del Esteiro, S.A.U.-Thenaisie Prôvóte, S.A.-Mariscos S. Cayetano, S.A.-Conservas Cortizo.-Izar Astillero Fene.-Izar Astillero Ferrol.

112. Anexo 7. Exemplos fichas de campo.

CONSELLERÍA DA PRESIDENCIA, RELACIÓNS INSTITUCIONAIS

E ADMINISTRACIÓN PÚBLICA